چرا ازدواج میکنم / نمیکنم ؟

[EB00LI 5IAH]

چه تایپیک جالبی خیلی خوب که بچه ها به این فکر افتادن خیلی خیلی خوب...

راستش من الان متاهل هستم متولد 66 هم هستم...اولش خیلی سخت بود ولی الان رو روال افتاده

البته به این گفته هم هیچ عقیده ای ندارم که هرکس نان داد دندان داد

هرکس دندان دهد نان دهد ،

اما ، من ازدواج نمیکنم چون ازدواج خیلی ترسناک مثل قلقلک بی خطره اما زجر کش میکنه ، وااای

[royaye_talkh55]

دوستان عزیز:
انسان تازمانی که ازدواج نکرده(مردها)یه مشکل داره
اما امان از روزی که ازدواج کنه !میشه هزار تا مشکل
بخدا نه من آدمی بودم که تو مجردی با هر کسی باشم یا ...ولی از زمانی که ازدواج کردم از هز طریقی نگاه میکنم میبینم هیچی توش نیست
دخترای امروز هم که ماشاا... تو خونه پدرشون چشم به در دوختن یکی بیاد بگیرشون امان از روزی که اون مرد .....بشه بره در اون خونه دیگه پدرشو میسوزن کاری می کنن که آدم بگه عجب غلطی کرد و اینجا از اون جاهایی هست که نه راه پس داری نه پیش!

[V E S T A]

دوستان عزیز:
انسان تازمانی که ازدواج نکرده(مردها)یه مشکل داره
اما امان از روزی که ازدواج کنه !میشه هزار تا مشکل
بخدا نه من آدمی بودم که تو مجردی با هر کسی باشم یا ...ولی از زمانی که ازدواج کردم از هز طریقی نگاه میکنم میبینم هیچی توش نیست
دخترای امروز هم که ماشاا... تو خونه پدرشون چشم به در دوختن یکی بیاد بگیرشون امان از روزی که اون مرد .....بشه بره در اون خونه دیگه پدرشو میسوزن کاری می کنن که آدم بگه عجب غلطی کرد و اینجا از اون جاهایی هست که نه راه پس داری نه پیش!

درباره قسمتی که Bold شده :

خانمی که بشینه یکی! بیاد بگیرش مال عهده ناصرالدین شاه بود .. مال کسی بود که حقوق خودشو نمیدونست

و یکی! که قرار هست بیاد همچین خانمی رو بگیره خودش یکی! هست که کمتر خانم امروزی به عنوان مرد ایده آل قبولش داره پس این یکی ها برای هم جفت خوبی میشن .

یک خانم امروزی حقوق خودش رو میشناسه برای حق خودش احترام قائله برای حق همسرش احترام قائله و وظیفه خودش و همسرش رو میدونه یک خانم امروزی و یک آقای امروزی هم جفت مناسبی هستن

برای هم .چون طرز فکر مشابه هم دارن و به فکر هم احترام میذارن.

این مشکلی که میشه 1000 تا درباره خانم های متاهل هم میتونه صدق کنه و مختص آقایون نیست دلیلش هم همون نا دیده گرفتن حقوق متقابل هست برای همین برای فرد ازدواج کرده راه پس و پیش باقی نمیمونه

(البته برای یک انسان به قول شما امروزی همیشه یه راه حلی هست )

نظر من اینه : فردی که ازدواج کرده وقتی به مشکل میرسه توو ازدواج ،یا معیار ازدواج برای انتخاب طرف مقابل از اول ایراد داشته یا خود فرد ایراد داره که نمیتونه خواسته ها و حق طرف رو درک کنه و بهش احترام بذاره

[hamid_diablo]

V E S T A جان اگه براتون ممکنه زن امروزی و مرد امروزی رو تعریف کنید

[V E S T A]

من چیزی به اسم مرد امروزی و رن امروزی نمیشناسم این تعریفی بود که آقای royaye_talkh55 فرمودن برحسب گفته ی ایشون جواب دادم

[ملا نصرالدین]

من فکر میکنم این احساسی اقای royaye_talkh دارند یه احساس زودگذر باشه...یه وقت هایی که زندگی سخت میشه معمولا اقایان این احساس رو پیدا میکنند که شاید ازدواجشان درست نبوده ولی خیلی زود فراموش میکنند ...
به هر حال الان هر کسی یه معیاری برای ازدواج داره...این که یک خانم بعد از اتمام درسش نتونه بره سر کار دلیلش این نیست که نشسته منتظر شوهر.اولا خیلی وقت ها اجازه اش دست خودش نیست.ثانیا کار مناسب که محیطی مناسب برای یک خانم داشته باشه واقعا کمه.و کلی دلیل دیگه...
الان هم وضعیت جوری نیست که بشه یک طرفه قضاوت کرد.الان درسته دخترانی هستند که توقعشان بالا هست ولی پسران زیادی هم هستند که توقع بالایی دارند.این دو گروه هم هیچ وقت ازدواج نمیکنند یا اگر ازدواج کنند به احتمال زیاد ختم به خیر نمیشه.چون اولا تفاوت فرهنگی زیاد میشه.ثانیا یک ادم مگه چند وقت میتونه توقعات زیاد یک نفر دیگه رو بر اورده کنه؟

به هر حال کسی که ازدواج خوبی داشته باشه از هر نظر با همه ی مشکلات در اخر راضی هست چون ازدواج همیشه یه سری مزیت هایی داره که مجردی نداره

[halflife g]

ماههاس كه اين تاپيكو پيگيري كردم و غرق در تعجب هستم

عواملي مثه شرايط بد اقتصادي كشورمون و همچنين قرن بيستم و يكم و روابط اجتماعي و تفاوت ديدگاهها باعث شده درصد ازدواج تو كشور ما پايين بياد.....ولي اگر كسي دليل و چرايي....ازدواج رو در خودش ببينه ميتونه با توانايي هايي كه داره ازدواج و زندگي درخور شان خودش رو داشته باشه....

وگرنه بعضي دلايل مثه اينكه دختراي امروزي فلان شدن و پسرا بهمان شدن و خيانت و ...... هميشه وجود داشته و داره و شما هستين كه بايد از بين اينا دختر يا پسر خوب يا منطقي تون رو انتخاب و زندگي خوبي داشته باشين(هميشه هم پيدا ميشه ولي اگه به اندازه خودتون بخواهيد)

+

خلاصه خواستم بگم اگر كسي ميل به ازدواج داشته باشه با وجود تمامي موانع فيزيكي و اجتماعي و ....ميتونه ازدواج كنه و هر كسي هم نخواد اگر هيچ مانعي هم جلوش نباشه باز ازدواج نخواهد كرد
.

[Legacy's]

انسان تازمانی که ازدواج نکرده(مردها)

یه مشکل داره
اما امان از روزی که ازدواج کنه !میشه هزار تا مشکل

شاید اصل مطلب این باشه که شما گفتید. ولی برای افراد جامعه باید یک شیوه ی regular که همون ازدواج هست رو تجویز کرد یا خیر؟ قطعاً بله.
وگرنه متأسفانه بدلیل نداشتن سواد علوم بیولوژیک/تغذیه ی سنگین و نامناسب/پیروی از فرهنگ اجتماعی رایج و فرهنگ شخصی هرس نشده/عدم مراقبه ی ذهنی/ضعف ایمان و عقیده به انواع و اقسام انحرافات جن سی و اخلاقی می افتند.چقدر به چشم دیدم...
این یک واقعیت بدیهیه که کسی که فقط و فقط علم کامپیوتر یا هنر یا دین یا ادبیات یا... خونده و نرفته عمیقاً بیولوژی رو از پایه(فرض کنید بیولوژی سلولی-مولکولی تا شناخت ارگانیسم بدن) برای چند سال متمادی مطالعه کنه دید بسیار بسیار متفاوتی به ارضای غریزه، به ازدواج، به انسان، به جامعه، به علم، به خدا و... داره. اصلاً شهوت رو جزء جدایی ناپذیر خودش میدونه.خودش رو مقهور عالم طبع میدونه و مثل نیاز به خوراک و نیاز به اکسیژن برای هر بشری ارضای غربزه رو لازم و واجب میدونه.فکر کنم بیش از 95 درصد کسانیکه این سطور راقم رو مطالعه میکنند هم چنین گمانی رو دارند.
در حالیکه با رعایت نکات بالا(بخش رنگی) بعد از مدتی میتونه به جایی برسه که حداقل بفهمه که چطوری میتونه خودش رو از غرایز و شهوات جدا کنه و در مراحل بعدی اینکار براش ملکه میشه
اینا درس اخلاق نیست و بنده هم معلم اخلاق نیستم واقعیاتیه که بنده شخصاً مدتهای طولانی روی تک تک اونا توی زندگیم تجربه و مطالعه کردم و اگه هیچی نفهمیده باشم حداقل این رو یقین پیدا کردم که بشر خیلی فراتر از اینهاست و از شعور من بالاتر.

ولی خب نمیشه به اکثریت افراد جامعه که اصولاً این راه رو نرفتند و این محاسبه رو نکردند یا نمیخوان برن و یا باور ندارند و یا اگرم ذهناً بپذیرند باز پای رفتنش رو به هزار دلیل ندارند نمیشه ترک دنیا رو به این معنی خاص توصیه کرد تا بقول شما از دردسرهای ازدواج هم رها شن.اتفاقاً بدتر به هزار انحراف دیگه می افتند و بعد از دو دهه هدر دادن عمر تازه میرسند سر خان اول... شوخی نیست.زندگی اکثر افراد مجرد رو ببینید چقدر کثیف و درهم هست... تازه این ظاهر زندگیشونه... باطنش بماند.
وگرنه در همین فروم بارها دیدم کسانی دم از علاقمندی به ازدواج می زنند که من شخصاً برای نسلی که از اونا میخواد بوجود بیاد بیشتر متأسف میشم تا برای خودشون.ولی مگه میشه این رو بهشون گفت؟ میگن e مگه ما چمونه؟! خیلی هم خوبیم! از تو بهتریم! و....
بله اینها+اکثر افراد باید ازدواج کنند.«باید». باید این راه رو هر قدر هم مشقت براشون داشته باشه برن.حداقلش اینه جلوی همه تا بخشی از انحرافات و عواقبش گرفته میشه یا نه؟
هرگز انسانها در یک سطح از تعالی فکری و معنوی نیستند و نمیشه نسخه ی یگانه ای براشون پیچید.
ممکنه بگید پس چرا بزرگانی که معنای هستی رو چشیدند و حاکم بر غرایز بودند هم ازدواج کردند. جواب این خیلی مفصله.بخشی از اون الگو دادن به سایرین بوده.مسائل بیشتر دیگه ای هم هست که نه زبانی برای گفتن و نه گوشی برای شنیدنش هست.

ناگفته نماند یک دهه قبل یکی از اساتید بنده که بتازگی از تدریس توی روسیه برگشته بود یکبار بمن گفت تو حیفه از دواج کنی چون از کار و فعالیتی که الان داری خواهی افتاد...! با اینحال بنده با اینکه مثل بوعلی ازدواج نکردم و عمرم جز مدتی که خواب بودم یا توی این فرومها وقتم رو تباه کردم تابحال باقی عمرم عمدتاً صرف مطالعه و کار و فعالیت علمی شده ولی بدلیل رعایت میکروسکوپی خیلی خیلی نکات که خودش مثنوی هفتاد من کاغذ شود، شکر خدا تابحال رضایت اخلاقی و روحی قابل قبولی دارم و از هم قطارانم که اغلب از استادان باسوادی هستند هم به اعتراف دیگران در زندگی شخصی و اجتماعی خیلی جلوتر افتادم اما اگه کسی بمن بگه نمیخواد ازدواج کنه حتی از گفتن این حرف هم نهی اش می کنم تا چه برسه عمل به اون. البته هر شخصی در این دنیا ضامن و مسوول زندگی خودش هست و در عوالم بعد هم پاسخگوی اعمال و افکار خودش...

طولانی شد.عذرخواهی میکنم.

به هر حال کسی که ازدواج خوبی داشته باشه از هر نظر با همه ی مشکلات در اخر راضی هست چون ازدواج همیشه یه سری مزیت هایی داره که مجردی نداره

این حرفم گرچه ممکنه تکراری باشه ولی بنظرم رمز دوام و بقای ازدواج، دو چیز: یکی گذشت داشتن در همه حال(ولو گذشت همیشه یک طرفه و از جانب شخص شما باشه) و دیگری رعایت احترام و ادب با همسر در اعلا درجه ی خودش هست.
عده ای مدتی که از ازدواجشون گذشت و حرارت اولیه خوابید، و وقتی تدریجاً متوجه شدند که همسرم هم موجودی غیر کامل، با نیازها و معضلات بیولوژیکی مثل خودم بلکه گاه بدتر از خودم و.... و.... هست تدریجاً حس احترام به همسر رو هم از دست میدند. حس میکنند تصورشون از جنس مخالف یک سراب بوده...
اینجاست که اگه گذشت دائمی و احترام و ادب در وجودشون از قبل ملکه نشده باشه دارید می بینید و بخوبی می دونید که تدریجاً زندگی شون به چه سمتی میره.
این همونیه که در صفحات ابتدایی تاپیک عرض کردم: به حکیمی گفتند از چه وقت باید به فکر (همسرداری) و تربیت فرزند بود، جواب داد از 15 سال قبل از ازدواج.
چرا؟ چون ضرورتاً صفاتی بتدریج باید در فرد ملکه شده باشه و این 15 سال اشاره به همون هست.

[Soroush-S]

بدون شرح !!

[MR.CART]

اصلا یه سوال
مگه آدم نمیتونه خودش تنهایی زندگی کنه؟
راستش من شما ها رو نمیدونم ولی من یکی که به ازدواج اصلا نیازی ندارم -و البته فکر نکنین من از دخترا کینه دارم- که اصلا هم ندارم فقط نیازی به ازدواج کردن نمیبینم
اصلا چرا باید ازدواج بکنم؟