اشعار من - امید

[omid-p30]

نمی باید مرا پایان راهی

که آغازش تو بودی با نگاهی

نمی باید تو را هرگز رها کرد

نه حتی با امیدی پوچ و واهی

[omid-p30]

تو ای در جان من بی انتهایی

تو ای همواره آغازی نهایی

تو ای با من تو ای بی من تو ای عشق

تو ای فردای زیبای رهایی

[omid-p30]

بخوان تا از تو من بی تاب گردم

و مسرور از شبی نایاب گردم

بخوان ای آن که گر با من نخوانی

به تدریج از غمت من آب گردم

[hamed29]

سلام، شعرهاتون خیلی زیبا و دلنشینن؛راستش یه حس خوبی به آدم میدن.
انگار راسته که میگن آنچه که از دل برآید،لاجرم بر دل نشیند...

ــــــــــــــــــــ
‏
‏ ای آنکه راستی به من آموزی / خود در ره کج از چه نهی پا را
‏ خون یتین درکشی و خواهی / باغ بهشت و سایه طوبی را

‏" پروین اعتصامی "

[omid-p30]

ای خوش که به لب جان ز شبانگاه رسد

زان پس سحر از راه به ناگاه رسد

چندیست که می بارد از این عشق سکوت

وقت است کمی حادثه از راه رسد