همه چیز درباره موسیقی راک و آلترناتیو

[Asalbanoo]

چه عجب صحب این تاپیک پیداش شد

--------------------------



ریچارد ویلیام رایت در ژولای سال 1945 در شهر لندن بدنیا آمد. خانواده او که شامل پدر، مادر و دو خواهر می شد از وضعیت رفاهی خوبی برخوردار بود. پس از پایان تحصیلات ابتدایی در سن 17 سالگی برای ادامه تحصیل به کالج معماری رفت و در آنجا بود که با یک نوازنده گیتار بیس بنام راجر واترز (Roger Waters) و یک نوازنده درامز بنام نیک میسون (Nick Mason) آشنا شد. آنها در همان کالج یک گروه موسیقی برپا کردند و پس از گذشت شش ماه نوازنده گیتار سید برت (Syd Barrett) را به جمع خود پذیرفتند.

ریچارد راجع به این موضوع می گوید : "این خیلی عالی بود که سید به گروه ما ملحق شد. تا قبل از او ما مجبور بودیم فقط R&B کلاسیک اجرا کنیم، چرا که در آن زمان همه از گروههای موسیقی این انتظار را داشتند. اما من هیچ وقت از R&B خوشم نمی آمد و برعکس از موسیقی Jazz لذت می بردم."

"اما از هنگامی که سید وارد گروه شد جهت کار گروه هم تغییر کرد و به سمت بداهه نوازی (Improvise) برای گیتار و کیبرد در آمد. راجر هم از بیس برای نواختن ملودی و لید (Lead) استفاده کرد و من هم به آرزویم رسیدم و توانستم بیشر احساسات کلاسیک خودم را در گروه معرفی کنم."

همکاری این گروه قبل از آنکه سید برت نام پینک فلوید را انتخاب کند تحت عناوینی چون Meggadeaths، Sigma 6، Abdabs ... و The T-Set ادامه داشت تا اینکه سید از روی نام دو تن از موسیقیدانان محبوب بلوز بنامهای پینک اندرسن (Pink Anderson) و فلوید کانسیل (Floyd Concil) نام پینک فلوید را برای گروه انتخاب کرد

Apples and Oranges از نمونه کارهایی بود که پس از The Piper به همت ریچارد رایت تهیه شد، در طرف دوم این کار قطعه Paintbox با صدای ریچارد رایت قرار داشت. همچنین کار تکی دیگری بنام It would be so nice در این زمان از ریچارد رایت بود. آلبوم بعدی A Saucerful of Secrets بود که دو آهنگ آن توسط ریچارد رایت تهیه شده بود

[Rock Magic]

نیکل بک Nickelback یک گروه موسیقی راک، اهل کشور کاناداست که در سال 1995 در آلبرتا Alberta، با حضور Chad Kroeger ، Mike Kroeger و Ryan Vikedal شکل گرفت.


هر چند بنیان گذاران این گروه از آلبرتا، شهر کوچکی در شرق کلگری Calgary کانادا برخاستند، در حال حاضر در ونکوور Vancouver شهری در جنوب غربی بریتیش کلمبیای کانادا British Columbia ساکن هستند. نام این گروه برگرفته از نیکل nickel ، سکه پنج سنتی کانادایی است که برادر Mike Kroeger در کافی شاپی که در آن مشغول کار بود، معمولا به عنوان بقیه پول به مشتریان بر می گرداند و همواره این عبارت را به کار می برد : " Here's your nickel back " به معنای "این هم سکه پنج سنتی، بقیه پول شما".
نیکل بک در ابتدا با حمایت قانون Cancon - قانونی که بر طبق آن هر گروهی جهت ورود به عرصه حرفه ای موسیقی کانادا، لازم است درصد مشخصی از آهنگ هایش از رادیوی سراسری این کشور پخش شده باشد- کارخود را آغاز نمود. آهنگ "Leader of Men " اولین موفقیت این گروه بود که متعاقب آن آلبوم Silver Side Up را منتشر نمودند. آهنگ "How You Remind Me" از این آلبوم به عنوان محبوب ترین آهنگ سال 2002 برگزیده شد و نیکل بک را به اوج شهرت رساند. پس از آن، تا به امروز کلیه آلبوم های این گروه با موفقیت چشمگیری مواجه شده است.

آهنگ "Photograph" نیکل بک نیز کاندید دریافت جایزه بهترین آهنگ سال در Juno Awards سال 2006 بود.

در ماههای مه و ژوئن سال 2006، نیکل بک با بون جووی Bon Jovi ، در برگزاری بخش اروپایی تور Have A Nice Day Tour همکاری نمود که طی آن در کشورهایی چون آلمان، جمهوری ایرلند، هلند، اتریش، سوئیس و نهایتا نیز انگلستان به اجرای کنسرت پرداختند.

آخرین آلبوم این گروه، با کاندید شدن در شاخه های : محبوب ترین گروه راک، بهترین آلبوم پاپ – راک و بهترین گروه آلترناتیو، در رده های بالای جدول کاندیدای سی و چهارمین دوره American Music Awards که در 21 نوامبر سال 2006 برگزار شد، قرار گرفت و توانست جایزه بهترین آلبوم پاپ – راک را به خود اختصاص دهد. در 15 نوامبر سال 2006 مقارن با سی و دومین سالروز تولد Chad، نیز نیکل بک در جشنواره World Music Award جایزه بهترین گروه راک را به خود اختصاص داد.

در حال حاضر اعضای نیکل بک در حال تهیه و تدارک ششمین آلبوم خود به سر می برند که طبق برنامه قرار است در اواخر سال 2007 یا اوایل 2008 روانه بازار شود و تا کنون هیچگونه اطلاعاتی در مورد جزئیات این آلبوم منتشر نشده است.

پنج آلبوم این گروه تا به امروز عبارتند از : Curb که ماحصل کار نیکل بک طی سالهای 1996/2002 است، The State در سال 2000، Silver Side Up در 2001، The Long Road در 2003 و All The Right Reasons در سال 2005. Brandon Kroeger نوازنده درام در سالهای 1996 و 1997 با گروه نیکل بک همکاری داشت، پس از او Ryan Vikedal از سال 2000 تا سال 2005 به عنوان نوازنده در این گروه فعالیت می کرد. در حال حاضر نیز اعضای گروه عبارتند از : Chad Kroeger خواننده اصلی و نوازنده گیتار دوم ، Ryan Peake نوازنده اصلی گیتار و خواننده دوم گروه، Mike Kroeger نوازنده گیتار، Daniel Adair نوازنده درام و پرکاشن.
آهنگ "How You Remind Me" از سومین آلبوم این گروه که "Silver Side Up" نام داشت، توانست در رده اول محبوب ترین آهنگ های کانادایی قرار گیرد و همزمان آهنگ برتر Billboard Hot 100 ، چارت هفتگی مجله آمریکایی مشهور"بیلبورد" شد.

این موفقیت که اولین بار نصیب گروه موسیقی کانادایی "The Guess Who" در آلبوم "American Woman" شده بود، برای دومین بار توسط گروه نیکل بک تکرار شد.

از میان جوایز معتبری که این گروه تا کنون موفق به دریافت آنها شده می توان به : نه جایزه از Juno Awards، بزرگترین جشنواره موسیقی کشور کانادا، یک جایزه American Music Award ، جایزه MTV Video Music Award برای آهنگی در فیلم "قهرمان Hero " و جایزه World Music Award برای پرفروش ترین آلبوم راک، اشاره نمود. نیکل بک علاوه بر موارد فوق که با دریافت جایزه همراه بود، در رشته های متعدد دیگری از جشنواره های مذکور نیز در لیست کاندیدها قرار داشته است. در چهارم دسامبر سال 2006 این گروه با کسب سه جایزه از پنج مورد کاندید شده در Billboard Music Awards ، موفقیت خود را مجددا تکرار نمود.

آخرین آلبوم این گروه با نام All the Right Reasons تا کنون بیش از 4.8 میلیون نسخه در سراسر آمریکا و بیش از 7 میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رسیده است.

این برای شروع تا بعد.

[Rock Magic]

مرحوم Elvis Presley
سلطان Rock and Roll



الویس آرون پریسلی در هشتم ژانویه ۱۹۳۵ در توپلو (در آمریکا) متولد شد، و با نام شاه راک ان رول شناخته می‌شود. وی خواننده و بازیگر بود. او در دو دهه در کار خود شهرت یافت و رکورد فروش بسیاری از ترانه ها و کنسرت را شکست. بیش از ۱۲۰ آهنگ او در فهرست بهترین ترانه‌های آمریکا قرار دارد.

دوران کودکی
الویس در یک خانه دو خوابه در توپلو زاده شد. او پسر ورنون الویس پریسلی و گلادیس لاو اسمیت و برادر دوقلوی او جس گارون در هنگام تولد مرد. چندی بعد به الویس میان نام هارون اضافه شد. اصالت الویس به اسکاتلندی و انگلیسی بر می‌گردد، و خانواده او از نژاد آمریکایی و آلمانی و مسیحی هستند. خانواده او هنگامی که ۱۳ سال داشت از شهرش نقل مکان کردند اما او در آنجا بزرگ شد. او در سال ۱۹۴۹ به لادردیل (خانه موسیقی) رفت.

طلوع موسیقیهای وی
در تابستان ۱۹۵۳ الویس برای ضبط اولین آهنگهایش ۴ دلار به استودیوی سان پرداخت کرد.

«My Happiness» و «That's When Your Heartaches Begin» از ترانه‌های معروف او بودند.

در پنجم جولای سال ۱۹۵۴ الویس ترانه «That's All Right» را که توسط آرتور کراداپ سروده شده بود را در سبک بلاز خواند.
خدمت اجباری
در ۲۰ دسامبر سال ۱۹۵۷، الویس نامه‌ای از طرف ارتش ایالات متحده تحت عنوان اینکه باید به مدت دو سال به خدمت نظامی برود دریافت کرد. و پس از رفتن به خدمت پس از چندی به عنوان سرباز صفر از طریق نیروی دریایی به آلمان سفر کرد. او در ۲ مارس سال ۱۹۶۰ به آمریکا بازگشت و پنجم مارس درجه خود را دریافت کرد

پیشرفت او در دهه ۷۰
در دهه ۷۰ با ترانه‌های زیر بیشتر از قبل در جهان درخشید.

Suspicious Minds (۱۹۶۹)
Burning Love (۱۹۷۲)
The Wonder Of You (۱۹۷۰)
Aloha from Hawaii (۱۹۷۳)
Way Down(۱۹۷۷) [/B]
فیلمها
در دهه ۵۰ و ۶۰ الویس با حضور در فیلمهای زیر شهرت یافت:

........و

Jailhouse Rock (۱۹۵۷)
King Creole (۱۹۵۸)
Flaming Star (۱۹۶۰)zujujsdfkdfmcbcv
Blue Hawaii (۱۹۶۱)
Viva Las Vegas (۱۹۶۴)
Love Me Tender (۱۹۵۶)
........و


ترانه‌های درباره انجیل
ترانه‌های معروف او درباره انجیل:

How Great Thou Art
He Touched Me
Peace In The Valley
He Is My Everything
Help Me
Why Me, Lord?
Amazing Grace
Swing Down Sweet Chariot

فوت الویس
در ۱۶ آگوست ۱۹۷۷پیکر بی جان الویس در حمام پیدا شد و باعث تأثر بسیار در سراسر جهان شد.علت فوت وی حمله قلبی اعلام شد.
الویس در قرن ۲۱
در جام جهانی فوتبال سال ۲۰۰۲ جی اکس ال در فیلم نایک (فیلمی که در آن فوتبالیستهای معروف از قبیل دیوید بکهام و فیگو و ...) ترانه «A Little Less Conversation» را میکس و از آن استفاده کرد.و این ترانه به عنوان بهترین ترانه معرفی شد.
آمار آثار وی
۱۰۴ تک آهنگ که در لیست ۴۰ تایی موسیقی‌های برتر قرار دارند.
۱۷ ترانه برتر که برترین آمار را در تعداد ترانه‌های برتر دارد
۷۹ هفته را به‌عنوان بهترین خواننده گذراند (مقام بعد از وی ماریا کری با ۷۷ هفته)
از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۲ بهترین رکورد را در ترانه‌های برتر با ۳۶ ترانه داشت (مقام بعد بیتلها)
رکورد اجرای بزرگترین کنسرت جهان به "الویس" تعلق دارد.کنسرت سال 1973 هاوایی با نام aloha from hawaii که به طور زنده و مستقیم از تلویزیون اکثر کشورهای جهان پخش گردید با مخاطب بیش از یک میلیارد نفر در سرتاسر جهان به عنوان بزرگترین کنسرت جهان در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است.
آلبوم‌ها

[ویرایش] دههٔ ۵۰
Elvis Presley (۱۹۵۶)
Elvis (۱۹۵۶)
Christmas Album (۱۹۵۷)
For LP Fans Only (۱۹۵۹)
A Date With Elvis (۱۹۵۹)

[ دههٔ ۶۰
Elvis is Back! (۱۹۶۰)
His Hand in Mine (۱۹۶۰)
Something for Everybody (۱۹۶۱)
Pot Luck with Elvis (۱۹۶۲)
Elvis for Everyone (۱۹۶۵)
How Great Thou Art (۱۹۶۷)
Special Christmas Programming (۱۹۶۷)
From Elvis in Memphis (۱۹۶۹)

دههٔ ۷۰
Almost in Love (۱۹۷۰)
Back in Memphis (۱۹۷۰)
Elvis Country (I'm ۱۰,۰۰۰ Years Old) (۱۹۷۱)
You'll Never Walk Alone (۱۹۷۱)
Love Letters from Elvis (۱۹۷۱)
Elvis Sings "The Wonderful World of Christmas" (۱۹۷۱)
Elvis Now (۱۹۷۲)
He Touched Me (۱۹۷۲)
Elvis (۱۹۷۳)
Raised on Rock/For Ol' Times Sake (۱۹۷۳)
Good Times (۱۹۷۴)
U.S. Male (۱۹۷۴)
Promised Land (۱۹۷۵)
Today (۱۹۷۵)
The Sun Sessions (۱۹۷۶)
From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee (۱۹۷۶)
Welcome to My World (۱۹۷۷)
Moody Blue (۱۹۷۷)


مسائل جزئی
نشان تولد: برج جدی
فرزند: لیزا ماری
رنگ مو: قهوه‌ای تیره
رنگ چشم: آبی
قد: ۱۸۶ سانتیمتر (۶ اینچ)
لقب: شاه راک اند رول
وضع تاهل: همسرش پریسیلا بیولو در 1973 از او جدا شد و پس از آن الویس تا آخر عمر به تنهایی و با یاد همسرش زندگی کرد و به او وفادار ماند.
تحصیلات: دبیرستان هومس
سبک موسیقی: پاپ، راک، راک ان رول
آدرس منزل: آمریکا، تنسی، ممفیس ۳۸۱۶۶، بلوار الویس پریسلی ۳۷۶۵

[Asalbanoo]

در تاریخ پنجم جون 1995 نشریه آلمانی زبان اشپیگل با دیوید گیلمور مصاحبه ای انجام داد و منتشر کرد که ترجمه آن در این مطلب آورده میشود.


دیوید گیلمور در سال 1968 جایگزین سید برت Syd Barrett – که به علت اعتیاد به مواد مخدر از گروه خارج شده بود - در گروه انگلیسی پینک فلوید شد و اکنون در صدر یکی از پردرآمدترین تشکیلات جهان موسیقی پاپ - راک قرار گرفته است. از زمان جدا شدن راجر واترز در سال 1985 ، اعضای پینک فلوید به سه نفر یعنی گیلمور 49 ساله، نیک میسون 51 ساله و ریچارد رایت 52 ساله تقلیل یافت. آنها با اجرای کنسرت های عظیم و تولید آلبومهایی که به سبک قدیم تهیه می شد، بزرگترین موفقیت ممکن را کسب کردند. این هفته مجموعه CD2 Pulse همراه با فیلم تور سال گذشته آنها وارد بازار شده است. او در باره پاپ معترضانه، ثروت و رقیب سرسختش، راجر واترز چنین میگوید:

سئوال : تابستان گذشته با واکلاو هاول Vaclav Havel( رییس جمهور چک) شام خوردی؟ آیا این دیدار نقطه اوج تور بود؟
جواب : دیدار خیلی خوبی بود ولی نقطه اوج نبود. آقای هاول مرد بسیار خودمانی است و ظاهرا بیشتر کارکنان او موسیقیدان یا منتقد موسیقی هستند.

سئوال : هیچ توصیه سیاسی هم به او کردی؟
جواب : نه، خیلی فضولی به نظر میرسید، اما باید بگویم که برنامهای او مرا کمی نگران کرد. می خواهد کاپیتالیسم را به جمهوری چک معرفی کند و گاهی در ابراز این موضوع خیلی بی احتیاط می شود. به من گفت که دوست دارد وقتی از پنجره قصرش بیرون را تماشا میکند تعدادی آسمان خراش ببیند... من که واقعا وحشت زده شدم.

سئوال : مگر ساختمانهای بلند چه ایرادی دارند؟
جواب : من خیلی از آنها خوشم نمی آید، 5-4 طبقه کافیست. بالاتر از آن حس بدی به من میدهد.

سئوال : این تور آخری که CD فیلم آن هم موجود است یکی از موفق ترین تورها در تاریخ راک است. تو در سال 1994 بیش از 100 میلیون دلار درامد داشتی. با چنین ارقامی، آیا پول هنوز هم برایت جذابیت دارد؟
جواب : من از نظر سیاسی خودم را تا حدی متمایل به چپ میدانم اما نه آنقدر متمایل که ضد پول باشم. من یک رادیکال ضد کاپیتالیست نیستم و کاملا دوست دارم کمی پول دراورم.


سئوال : ما در باره کمی پول صحبت نمی کنیم.
جواب : به نظرم مقدار درامد ما از نظر اخلاقی قابل ذکر نیست.

سئوال : تا به حال پیش آمده نیمه شب بیدار شوی و فکر کنی من بیش از حد پول در می آورم؟

جواب : اکثر اوقات. بعد بلند میشوم و برای برگشتن به حال عادی چند تا چک برای خیریه مینویسم.

سئوال : چه چیزی باعث عذاب وجدان تو می شود؟

جواب : پول خیلی زیاد. البته بعد، وقتی آنرا با درامد رئیس هیات مدیره کمپانی های بزرگ مقایسه میکنم فکر میکنم من خیلی بیشتر استحقاق این میلیونها را دارم تا آنها. لا اقل من دنیا را شادتر میکنم.

سئوال : کمپانی تو پینک فلوید نام دارد و مثل یک شرکت تولیدی صنعتی کار می کند. وقتی برای تور می روی، مقدار زیادی تجهیزات همراهت می بری و تقریبا تمام اخبار روزنامه ها با این جمله که تو به 49 کامیون و فلان تعداد هواپیما برای حمل آن نیاز داری شروع می شود.

جواب : این ارقام خسته کننده برای من جالب نیست. قبل از اینکه توری را شروع کنیم دور هم جمع میشویم و من میگویم صدای کوادروفونیک (سیستم ضبط و پخش 4 باندی) لازم دارم، لیزر لازم دارم، این را لازم دارم آنرا لازم دارم تا در آخر یک نفر میگوید خوب خوب..این که شد 700 تن تجهیزات، خیلی هم خرج دارد. باور کن من هم دوست دارم کار هزینه کمتری بر دارد.

سئوال : شایعات میگویند که تو تمام این زرق و برق ها را سرهم میکنی تا توجه تماشاگران به نوازندگان جلب نشود.

جواب : ما از همان روزهای اول کارمان میدانستیم شهرت هم یک نوع زندان است به علاوه، هیچ کدام از ما حضور صحنه جادویی نداریم و تماشاگر با تماشای مداوم ما 4 نفر کسل خواهد شد. در نتیجه ما پینک فلوید را به یک واقعه چند رسانه ای(Multi Media) مبدل کردیم.

سئوال : پس این طور بود که یک خوک غول آسای بادکنکی ستاره گروه شد؟

جواب : سال گذشته خوک نقش چندان مهمی نداشت، اما مردم انقدر دوستش داشتند که در نتیجه دوباره ولش کردیم. بدون خوک حتی یک بلیط هم نمی فروختیم.

سئوال : لا اقل این بار از دیواری که به اصرار تماشاگران علم کرده بودی خبری نبود. این بار به وضوح راحت تر بودی.

جواب : سوار کردن دیوار ایده راجر واترز بود و او هنگام ترک پینک فلوید آنرا با خودش برد. من شخصا هرگز مشکلی با تماشاگر نداشته ام.

سئوال : حتی با آن دسته تماشاگر بالای 40 سالی که دسته جمعی میخوانند: We Don't Need No Education ؟

جواب : این شعر مربوط به شیوه تدریس مستبدانه مدارس انگلیسی است و به سالهای جوانی ما برمی گردد و امیدوارم الان دیگر اعمال نشود. اما درست میگویید خواندن آن الان دیگر چندان مناسبت ندارد.


سئوال : عده زیادی از طرفداران شما نظر کاملا متفاوتی دارند. به نظر آنها We Don't Need No Education سرود ضد استبدادی چپی ها است. این ترانه حتی در راهپیمایی مخالفان برنامه Runway West هم خوانده شده. (Runway West، برنامه بحث برانگیز افزودن یک باند پرواز به دو باند قبلی فرودگاه فرانکفورت ، در اوایل دهه 80 بود وموجب بروز مخالفتهای فراوانی از سوی ساکنان محلی و طرفداران محیط زیست شد.)

جواب : این ترانه توسط بچه های سیاه پوست در مدارس آفریقای جنوبی هم خوانده شد و از پخش آن هم جلوگیری کردند. اما در مورد قضیه فرودگاه من واقعا هیچ ارتباطی نمی بینم. آنها باید می خواندند: We don't need no air planes.


سئوال : نطفه هر کاری به دلایل خاصی بسته میشود اما لزوما در دوران رشد و به ثمر رسیدن آن اهداف را دنبال نمی کند. The Wall اعتراضی بود بر علیه کنسرتهای عظیم و اجراهای داخل استادیوم. اما حالا کجا اجرا می شود؟ در استادیوم.

جواب : این حرف راجر واترز بود که کار علیه اجرای استادیومی است. اما میدانید که در زمان نوشتن The Wall خودش شش هفت سالی بود که اجراهای استادیومی داشت، هیچ وقت هم منکر آن نشده. The Wall قصه راجر است و او میخواست که این قصه درباره یک سمبل جهانی باشد. دیوارهایی که انسانها را محاصره می کنند، دیوار بین تو و والدینت، دیوار بین تو و فضای دور و برت، دیواری بین یک گروه راک و تماشاگرانش... بیگانگی بزرگ بشری

سئوال : در آن موقع چه فکر می کردی؟ موقعی که پشت دیوارت حبس شده بودی؟

جواب : اول احساسم این بود که عضوی از یک نمایش فوق العاده هستم- اما وقتی همه اش فرو ریخت حسابی ترسیدم، با وجود اینکه قفسی از ریختن آجرها به رویم جلوگیری میکرد، واقعا ترسیدم .

سئوال : یکی از ترانهای مشهور تو Welcome to the Machine است. آیا هرگز فکر کرده ای که روی صحنه تعدادی ماشین آلات بگذارید و خودتان به عنوان نوازنده در صحنه نباشید؟

جواب : یک بار فکر کردیم به جای خودمان کسان دیگری را روی صحنه بفرستیم و آنها کار ما را انجام دهند. اما قضیه در حد شوخی باقی ماند.

سئوال : فکر میکنی کسی متوجه میشد؟

جواب : مسلما. تقلید از شیوه نواختن ما کار آسانی نیست.

سئوال : راجر واترز نظر دیگری دارد. او اعتقاد دارد نشان پینک فلوید آنچنان مشهور است که تا سالها بعد از مرگ همه شما باز هم کنسرت پینک فلوید اجرا خواهد شد...حتی اگر 500 سال بعد باشد.

جواب : راجر پیر عزیز... او The Wall را در برلین روی صحنه برد. آیا آن اجرا شباهتی به پینک فلوید داشت؟ افتضاح بود.

[M I S H A]

ببخشید می تونید درباره گروه linkin park هم بنویسید؟
من این گروه زا خیلی دوست دارم

[Greatone]

ببخشید می تونید درباره گروه linkin park هم بنویسید؟
من این گروه زا خیلی دوست دارم

به این جا مراجعه کن:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Asalbanoo]

▪ اثر بیتلز
▪ تاریخ ارائه؛ سال ۱۹۶۸
▪ زمان آهنگ؛ ۰۸/۷ دقیقه

بدون شک موسیقی پاپ و راک وامدار نوابغ موسیقی انگلستان است. بیتلز نیز یکی از ارکان قدرتمند و جاودانه موسیقی پاپ و راک است که شاید به جرات بتوان گفت که هیچ گروهی تا به حال به اندازه آنها در جهان طرفدار نداشته است. آهنگ «هی جود»، آهنگی است که توسط این گروه افسانه ای شامل سر پل مک کارتنی، جان لنون، جورج هریسون و رینگو استار بود ضبط و اجرا شده است.

آهنگی راک که داستان تعریف می کند.۱ این آهنگ را پل مک کارتنی برای دلداری فرزند جان لنون (جولیان، متولد ۱۹۶۳ در انگلستان) که در آن زمان از همسر خود (سینتیا پاول لنون) جدا شده بود، نوشته است. در ابتدا نام آهنگ «هی جولیان» بود که بعدها مک کارتنی، آن را به «هی جود» تغییر داد، در این خصوص بعضی معتقدند که مطابق گفته خودش برای آنکه آوای بهتری داشته است تغییرش داده و بعضی نیز معتقدند که مک کارتنی شیفته نمایشنامه موزیکال اکلاهاما بوده و نام جود را از آنجا گرفته است.

این آهنگ، که موفق ترین و در عین حال طولانی ترین تک آهنگ بیتلز بوده است، در زمان ارائه توانست تا بالای جدول تک آهنگ های بیش از ۱۱ کشور جهان از جمله انگلستان، امریکا و آلمان صعود کند و هفت و نیم میلیون نسخه از آن به فروش رسید تا موفق ترین تک آهنگ بیتلز به لحاظ تجاری نیز باشد، همچنین در بسیاری از لیست هایی که بهترین آهنگ ها را گزینش کرده اند در بالاهای جدول حضور دارد. آهنگی که هشتمین آهنگ از لیست معروف ۵۰۰ آهنگ برتر همه زمان های مجله رولینگ استون است.

جالب آنجاست که جولیان لنون که بسیار بیش از پدر خود به مک کارتنی نزدیک است بیست سال بعد تازه متوجه شد که مک کارتنی این آهنگ را برای او سروده است، چیزی که جان لنون نیز درباره خودش اینچنین فکر می کرد.
البته در سال ۱۹۹۶ جولیان لنون پیش از آنکه خاطرات پدر خود را به قیمت ۳۵ هزار پوند بخرد توانست در یک حراجی، برگه ای که متن ترانه و نت های این آهنگ بر روی آن نوشته شده بود را به مبلغ ۲۵ هزار پوند خریداری کند. همچنین اولین چیزی که مک کارتنی در مجموعه منتخب بیتلز (مجموعه ای مستند شامل سه آلبوم و یک کتاب) می گوید درباره جولیان است، «پیامی امیدوارکننده برای جولیان، پاشو پسر، می دونم که پدر و مادرت از هم جدا شدن و تو اصلاً خوشحال نیستی، ولی همه چی درست میشه».آهنگی که با نواخته شدن یک ساز آغاز شده و با صداهای بیش از ۳۰ آلت موسیقی پایان می یابد. چیزی که به خوبی در فیلم تبلیغاتی این آهنگ قابل مشاهده است. صدای مک کارتنی در این آهنگ مثل همیشه زیبا و باوقار است و انگار که همدردی عمیق او با فرزند جان لنون احساسی دو چندان به صدای او داده است.

او همچنین در اواخر آهنگ با صدایی بسیار بالا می خواند که خواندن در آن حد بسیار دشوار است. در هنگام ضبط این آهنگ بود که پل مک کارتنی و جورج هریسون کمی با هم دچار اختلاف شدند، چرا که بنا به گفته مک کارتنی، هریسون برای هر خطی که خواننده می خوانده با گیتار خود جوابی می داده است و این کاملاً مغایر با ایده ای بوده است که مک کارتنی در سر داشته است.

ارجاعات و بازخوانی های این آهنگ بسیار متعدد است، از ارجاعات تحسین آمیز گرفته تا پارودی. ضمن آنکه خود مک کارتنی نیز این آهنگ را با تغییر کوچکی (در خط اول می گوید؛ «هی جود، احمق نباش») با سبکی تازه دوباره خوانده است. همچنین این آهنگ، جزء آهنگ هایی بود که وی برای اجرا در کنسرت خیریه Live۸ در سال ۲۰۰۵ در لندن انتخاب کرده بود. ریچی هیون۲ نیز در فستیوال وودستاک در سال ۱۹۶۹ هنگام ورود خود این آهنگ را اجرا کرد.
دیگر آنکه «مارتا کیوبیاز» خواننده اهل کشور چک نیز این آهنگ را بازخوانی کرده است، که ضمیمه بخش بهار پراگ در فیلم «سبکی تحمل ناپذیر هستی» است (بار هستی در ایران) که براساس رمانی به همین نام از میلان کوندرا ساخته شده است. در خصوص ارجاعاتی پارودی که به این آهنگ شده است نیز می توان به سریال «خیابان سسمی» ۳ اشاره کرد.


پی نوشت ها:
+نام اصلی آهنگ Hey Jude است. در ضمن Jude (جوداس) نام یکی از ۱۲ فرستاده مسیح به روایت کتاب مقدس مسیحیان است.
۱- به اینگونه آهنگ ها ballad گفته می شود.
۲- ریچی هیونز خواننده فولکلور امریکایی
۳- سریالی برای کودکان که از تلویزیون امریکا پخش می شود و از سال ۱۹۶۹ تا به حال ادامه داشته است. تا به حال ۴۱۳۴ قسمت از این سریال پخش شده است.
روزنامه شرق

[Rock Magic]

Bob Dylan


استاد ترانه سرایی ، منتقد جسور اجتماعی با زبانی تلخ و کنایه آلود و پیشوای نسل ناراضی جامعه . او متولد شد با ماری که بالای سر او چنبره زده بود و گردبادی که در حال وزیدن بود .باید درک کنید حقیقت موسیقی یا حقیقت اسطوره ها را که با قدرت جادویی بی انتها در او ریشه دوانده است و با تن پوشی از طلا از درون ترانه هایی تجلی می یابد که کانون خروشان انقلاب موسیقی پاپ در نیمه دوم همان قرنی بود که این نوع موسیقی در حال شکل گرفتن بود . باب دیلان نمی توانست برای دگرگون ساختن موسیقی منتظر بماند. نمیتوانست تنها بخشی از دگرگونی باشد . او به خودی خود یک دگرگونی بود . مار و گردباد ! باید بدانید که اگر بطور اتفاقی به این ترانه ها گوش دل سپرده باشید ، از میان آن پاسخی را که با وزش باد بگوش میرسد ، درک خواهید کرد ، همه سنگ شده اند . آنها کارت پستال های اعدام را میفروشند و تو باید در زمانی که همه خارج از حیطه قانون زندگی میکنند شرافتمندانه زندگی کنی و زمانیکه دقیق تر و نزدیک تر گوش فرا میدهی ، در می یابی که جاده را تا آنجا در نوردیده ایم که چرخ ها از جا درآمده و سوخته اند و در می یابی شکوه و جلالی را که هرگز به تصویر کشیده نشد و اینکه هیچکس بلوز Blues را مثل willie McTell نابینا نمینوازد .

آنها افسانه ها و حقایقی هستند که در امتداد ترانه در گذرند و بدل به بخشی از واژگان فرهنگی و اسطوره جاری آمریکا میگردند . صد ها ترانه ، 43 آلبوم ، فروش افزون بر پنجاه و هفت میلیون نسخه از آلبوم ها، زنجیره ای از رویاهای آمریکایی که بود و دیگر نیست ! در ابتدا موسیقی مردمی بود و اصالتی عمیق از کوه ها و رود ها و آسفالت بزرگراه 61 و ریتم و بلوز و راک اند رول و سرود های مذهبی کلیسای جنگ های دور دست و نواهایی که هنگام غسل تعمید در ریورساید کالیفرنیا بگوش می رسید .



باب دیلان تمام اینها را گردهم آورد و با کلمات خود اینها را در هم آمیخت . قبل از اوتنها بابی وینتون چنین کرده بود . خوب نبود ، واقعا خوب نبود . در حد و اندازه دیلان نبود . اما زمانیکه دیلان برای اولین بار قدم به نیویورک گذارد ، موسیقی راک ، پیشوای خود الویس پریسلی را در زنجیره ای از فیلم های موزیکال از دست داده بود . چاک بری ، لیتل ریچارد ، جانی کش ، کارل پرکینر ، سام کوک و جکی ویلسون ، تمام آن پیشگامانی که دیلان به آنها عشق میورزید و در مدرسه راک اندرول الگوی او بودند ، با ورود جوانان خوش آب و رنگ و شسته و رفته از دور خارج شده بودند . موسیقی عاری از ویژگی های خاص شده بود و تنها بقایای موسیقی دوران آیزنهاور به گوش می رسید . راک اندرول بذر مرگ بر دل های غفلت زده و آسوده طلب آمریکاییان پاشیده بود .



در دوران کهولت Kennedy هنگامی که جهان در التهاب بسر میبرد ، به ناگاه موسیقی شکلی دل انگیز و پر احساس بخود گرفت . جاز قدرتی دوباره یافت ، اما جاز موسیقی بزرگسالان بود و تاثیری بسزا روی افکار آنان داشت. هر کسی که میخواست به آهنگی گوش فرا دهد و چیزی فراتر از یک لذت آنی از آن گیرد ، رو به موسیقی فولک آورد از این رو باب دیلان بچه راک اند رول که به تازگی در دانشگاه مینه سوتا ثبت نام کرده بود و به موسیقی ودی گاتری گوش میداد علم موسیقی فولک را برافراشت و بار سفر به نیویورک بست و در دهکده گرینویچ اقامت گزید و تا می توانست به اجرای برنامه های مختلف پرداخت .طی دو سال زیر و بم موسیقی فولک را بدست گرفت سپس به ناگاه آن ر رها کرد !



و آنگاه جنجال ، مقاومت و انقلابی عظیم در موسیقی راک اند رول ایجاد کرد که تماشاگران و مخاطبان کوته فکر را یارای شنیدن آن نبود، آنچه که موسیقی اعتراض را به میثاقی بی بدیل و پیمانی بی نظیر بدل می ساخت ، بی پیرایگی ، گستاخی و آمیزه ای از هیجان و انتظار بود . زمانی که باب دیلان در مقابل راک نوازان قرار گرفت و مورد تمسخر آنها واقع شد هرگز در مقابل استحضاء آنان احساس ضعف نکرد تا زمانی که ترانه هایی مانند ROW DESOLATION و LIKE A ROLLIGSTONE ذهن نسل جدید را به خود معطوف ساخت و این باور را در اذهان آنان زنده کرد که موسیقی راک میتواند به اندازه یک رمان یا یک شعر ، صریح ، انسانی و پر شور باشد . نوعی از موسیقی که در عین شور آفرینی سرگرم کننده نیز باشد .



دیلان بزودی به یک خواننده مطرح بدل شد . او یک جادوگر بود هر آنچه که می خواند یا میگفت و یا می پوشید جذابیتی عمیق در او ایجاد می کرد که پیشرفت وی را در عالم موسیقی استوارتر می ساخت . و اینجا بود که موسیقی برای دسته ای از مردم اهمیتی ویژه داشت . اهمیتی شگفت انگیز و پاسخ دیلان در نهایت خرد بود : سکوت ! بعد از تصادف با موتور سیکلت در سال 1966 او فرصتی دوباره یافت تا آثار جدیدی را خلق کند آثاری بس عرفانی و ژرف اندیشانه . شمار حیرت انگیزی از تحولات پدید آمد اما دیلان در یک امر پا برجا باقی ماند : هرگز از خلق آثار موسیقیایی عظیم دست بر نداشت . عکس العمل وی پس از دریافت جایزه گرمی در سال 91 بدلیل یک عمر فعالیت هنری این جملات بود:

خوب پدرم هیچ گاه مرا زیاد تنها نمی گذاشت می دانید که او مرد ساده ای بود . اما آنچه به من گفت مهم بود او گفت پسرم تو ممکن است در این دنیا آنقدر به فساد کشیده شوی که پدر و مادرت تو را ترک کرده و از تو دوری کنند و اگر این اتفاق بیفتد بدان که خداوند آنقدر توانایی و استعداد در تو نهاده که به اصلاح راه بپردازی .

آلبوم رمان عقل باخته TIME OUT OF MIND شاهکار باب دیلان است . عظیم ترین اثر وی پس از خلق BLOOD ON THE TRACKS در 20سال قبل . دیلان قبل از خلق آخرین اثر خود با مرگ نیز دست و پنجه نرم کرد و مدتی را در بیمارستان سپری کرد و این یک هشدار بود : زمان میگذرد . زمان عقل باخته بار دیگر دیلان را به کانون گرم زندگی و موسیقی باز گردانند .

آخرین اثر او گویی خواب چندین ساله را از سر علاقه مندان او پراند در حقیقت مثل همیشه تنها او بود که با چشمانی باز به انتظار نشسته بود و این پیامی بود برای ما که باید همیشه و هنوز گوش فرا دهیم .



تولد : 24 مه 1941 در دولوت ایالت مینه سوتا با نام اصلی رابرت آلن زیمرمن

1961 : اقامت در نیویورک

1963 : سرودن شعر ضد جنگ BLOWIN IN THE WIND

1964-1966 : اجرای ترانه های کلاسیک فولک بنام های THE TIMES THEY ARE A CHANGIN , BLONDE ON BLONDE

1989 : ثبت نام وی در تالار مشاهیر راک اند رول

1991 : دریافت جایزه گرمی آوارد بخاطر یک عمر فعالیت هنری

1998 : دریافت جایزه گرمی آوارد بخاطر ترانه زمان عقل باخنه

2000 : دریافت اسکار بهترین ترانه فیلم

منبع:Rock Land

[Rock Magic]

Amy Lee : Vocals
Ben Moody : Lead Guitar
John LeCompt : Guitar
Rocky Gray : Drums




اوانسنس به انگلیسی(Evanescence) به فارسی معنی به تدریج محو شدن می دهد نام گروه موسیقی راک سنگین است که در سال 1998 شروع به فعالیت کرد.


اولين جرقه هاي تشکيل گروه از آشنايي پسري 14 ساله به اسم Ben Moody ودختري 13 ساله به اسم Amy Lee آغاز شد. گروه کار خودشو در کافه ها و محلهاي کوچک شروع کرد.

در آن زمان پدر Amy کمک کرد تا چند تا از ساخته هاي دخترش بصورت ترانه در بياد و استقبال خيلي خوبي هم از اين آهنگ ها شد واين سرآغاز محبوبيت و دلگرمي گروه شد.از خصوصيات اين آهنگها، که در پيشرفتشان سهم بسزايي داشت ،اين بود که بهيچ وجه تقليدي نبودند و نوعي نوآوري محسوب ميشد.

Evanescence با صدای رمزآلود و فوق العلاده Amy Lee و آهنگهاي غني و هارمونی خوبی که داشت خيلی زود طرفداران زيادی پيدا کرد و معروف شد و اولين البوم خود را با نام "Origin" منتشر کرد وبه نيويورک آمد تا بتونه کار خودشو در فضاي بازتر و امکانات تبليغاتي بيشتري ادامه بده.



John Lecompt بعنوان گيتاريست دوم Will Boyd بعنوان نوازنده گيتار Bass و Rockly Gray بعنوان درامر اعضاي جديد گروه بودند و کمک کردند که Amy و Ben به آرزوهاي خود و تصويري که از آينده گروه در ذهن خود داشتند، در واقعيت برسند.

گروه آلبوم بعدي خود را با نام "Fallen" در فوريه 2003 منتشر کردکه دو تا از آهنگهاي اين آلبوم بعنوان موسيقي متن فيلم "Dare Devil" انتخاب شد.



اخيرا Ben moody گروه را ترک کرده و شايعه شده علت آن متمرکز شدن بيش از حد تبليغات روي Amy Lee بوده بعنوان مثال بيشتر پوسترهاي گروه فقط روي صورت Amy تنظيم شده و بقيه اعضاء تقريبا در پشت زمينه و بصورت محو (Fade) ميباشند. ولی علت اصلی جدايی توافق نداشتن Ben و Amy در مورد آينده گروه چه از نظر هنری و چه از نظر نوشتن موسيقی بوده.

[Rock Magic]

Pink Floyd



پینک فلوید (انگلیسی: Pink Floyd) نام یکی از مشهورترین و خلاق‌ترین گروه‌های موسیقی راک انگلیس است، که از سال ۱۹۶۵ به رهبری سید برِت نوازنده گیتار شروع به کار کرد و در دهه ۷۰ میلادی به اوج شهرت رسید

هسته اصلي گروه در دبيرستان كمبريج شكل گرفت.
Syd barrett متولد6 ژانويه 1946 كمبريج انگستان نوازنده گيتار (خواننده) راجرواترز
(Roger waters متولد 9 سپتامبر 1944 Great Bookham،انگلستان نوازنده باس، خواننده) و ديويد گيلمور David Gilmour متولد 6 مارس 1944 كمبريج انگلستان نوازنده گيتار و خواننده) شاگردان اين دبيرستان و باهم دوست بودند. برت و گيلمور قبل از ثبت نام در مدرسه هنر كمبرول Comberwell school of Art با هم بصورت نوازندگان دوره گرد به دور اروپاسفر كردند. در همين حين واترز كه در Regont street polytechnic نقشه كشي مي خواند به همراه همكلاسي هايش Nick Mason (متولد27 ژانويه 1945 بيرمنگهام، انگلستان، درامر) و Rick wright (متولد 28 جولاي 1945 لندن نوازنده كي بورد)گروه R&B به نام Sigma6 را تشكيل داده بودند.
دراولين برنامه آنها كليو متكالف Metcalfe باس مي زد. واترز دراين موقع به نواختن گيتار علاقمند شد و جوليت جيل Juliette Gale (كه بعدها با را يت ازدواج كرد) گيتار مي زد اما تحول اصلي در گروه زماني پيش آمد كه برايان كلوزBrian Close جاي مت كالف راگرفت.
بعد از اسامي مختلف مثل T- set و Screaming Abdabs بالاخره نام گروه به پيشنهاد barrett به Pinkfloyd تغيير يافت كه برگرفته از اسم نوازنده آلبوم جرجيا پينك آندرسون و فلويد کانسهيل است.




اولين كارهايشان را با همكاري كمپانيThompson Private Recording با نامهاي "Lucky love "عشق خوشبخت و من يک زنبور ملکه هستم (I am a king Bea) ضبط كردند . با نشر اين آلبوم توجه سازمان خودياری كه مركز آن در مدرسه آزاد لندن بود (Landon free school) را به خود جلب كردند. اعضاي اين موسسه John happy Hapkins و Perte Jenner (پيت جنر) اندروكنيگ Andrew king و جوبويد Joe Boyd بودند .شروع به چاپ روزنامه اي به نام International Times (تايمز بين المللي )نمودند. اين روزنامه در 5 اكتبر 1966 در رندهوس Round house لندن چاپ شد .

با كمك اين روزنامه بود كه Pink Floyd مهمترين كار خود را عرضه كرد در ماههاي بعد در كلوپ Ufo كه تازه تاسيس شده بود شوهائي را اجرا كردند. تك آهنگهايشان با شوها خيلي فرق داشتند تك آهنگ (Arnold Loyne) آرنولد ---- شماره 20 بريتانيا بود. “ بازي اميلي را تماشا كنيد“ ” See Emily Play“ در جولای سال 1967 آهنگ شماره 6 شد. ”سيبها و پرتقالها“ Apples and oranges و مرد سبزي "Vegetable man" آخرين جيغت را بكش “ Scream your last scream تك آهنگهاي بعدي بودند.


بالاخره برت در ماه آوريل همان سال از گروه جدا شد و به تنهايي به كاركردن ادامه داد. آنهابا نبودن ترانه سراي اصلي شان باز هم به كار خود ادامه دادند. و آهنگهاي " كنترل قلب خورشيد" را در دست بگير“Set the control for the heart of the sun “ و ” It would be so nice“(خيلي خوب مي شد) را اجرا كردند. در آسمان به من اشاره كن (Point me at the sky) اولين آلبوم از سري آلبومهاي آنها ساخته Ron Geesin رون گيسين بود. اين آلبوم شامل آهنگهاي كلاسيك بود كه يكي از برجسته ترين آنها ”يكي از همين روزها“ (One of these Days) و آهنگ حماسي Echoes (پژواك) نام داشت.
آلبوم "قسمت تاريك ماه" Dark side of the Moon بيش از 25 ميليون كپي فروش كرد كه يكي از پر فروش ترين آلبومها بود. بعد از آن آهنگ"الماس خارق العاده ات را بدرخشان" (Shine your Crazy Diamond) در تحسين و تشكر از برت ساخته شد.

بعد از آن آهنگ ” سيگار بكش“ (have a cigar) بود كه (روي هارپر) Roy Harper آن را ساخت و اوج هنر اين گروه محسوب مي شود. بعد از انتشار مجدد تك آهنگهاي Cats & Dogs سگها و گربه ها اين گروه بعنوان يكي از موفق ترين گروههاي دنيا به خاطر اينكه با جنبش بانك 1967 به مخالفت پرداخت مورد انتقاد قرار گرفت. تك آهنگ ”آجر ديگري در ديوار“ Another Brick in the wall نه تنها جان دوباره اي به گروه بخشيد بلكه آهنگ شماره 1 نيز شد.

اين موفقيتها دشمني داخلي كه بين اعضای گروه پيش آورده بود را حل نكرد. دشمني ديرينه بين وارترز و رايت كه همراه برت گروه را ترك كرد، منتهي به رفتن رايت در سال 1979 شد.
ريک رايت رفت و بعد از ان گروه البوم final cut را بيرون داد و بعد جدلها بيشتر از پيش قدرت گرفت.راجر فکر می کرد که گروه در حال منحرف شدن از مسير اصلی خود است و گيلمور راجر را به خودخواهی و تک روی متهم می کرد.فلسفه ی اوليه پينک فلويد را راجر اين طور بيان کرده بود: ((اگر ما نتوانيم اشعاری در مورده مسايل گريز ناپذير زندگی بشر بسرايیم و بخوانيم ديگر کاری برای انجام نخواهيم داشت))گيلمور در جايی گفته:((او گروه را قائم به خود ميدانست و همين امر ادامه ی کار را ناممکن ميکرد راجر ميخواست پينک فقط با نام او باشد))



راجر از ابتدای شهرت گروه اعتراض خودش را چه در اهنگها و چه در مصاحبه ها اعلام ميکرد:((در يک تور[در امريکا] دائم به افراد ميگفتم:از اين تور خوشم نمی ايد...و انها ميگفتند:ا!راستی؟ميدونی امروز بيشتر از چهار ميليون دلار کاسب شديم؟..ميدونی ۹۸۰۰۰ هزار تماشاچی يعنی چه؟؟...و به مرور زمان برای من معلوم شد که تنها چيزی که برای انها مهم است پول است که دليل روی اوردن من به موسيقی نبود))



بعد از البوم final cut راجر اعلام ميکند که گروه از مسير خودش کاملا منحرف شده و بايد گروه منحل بشه.دو مرد ديگر (گيلمور و ميسون)مخالفت می کنند .راجر در يک سمت خواهان امتياز پينک بوده و ان دو نفر در سمتی ديگر.سرانجام راجر در انتها اعلام کرد که امتياز استفاده از نام پينک را نمی خواهد.گيلمور در اين مورد می گويد:((وکلايش به او فهماندند که هيچ شانسی برای پيروزی ندارد در نهايت پولی هم به او داديم او دليل محکمه پسندی برای دادگاه نداشت.گروهی که توانسته سالهای سال با موفقيت به کارش ادامه دهد دليلی ندارد به دليل خروج يکی از اعضايش متوقف شود و بقيه اعضای گروه از کار بازبمانند))

شايد بزرگترين گروه موسیقيه راک با رفتن نظريه پرداز -اهنگساز و ترانه سرای خود به پايان راه رسيد.راجر بعد از ان با گروهی جديد مسير قبلی خويش را ادامه داد و ديگر اعضا نيز با نام پينک کار خود را ادامه دادند.
مانسون و گليمور هم آلبومهاي شخصي توليد كردند.اما هيچكدام از اينها به اندازه كار گروهي شان موفق نبود.
در سال 1987 Gilmour و Mason تصميم گرفتند دوباره كار با يكديگر با نام Pink floyd را شروع كنند. Wright هم برگشت اما اين بار استخدام قرار دادي شد.
اين بار برنامه هاي آنها مانند قبل موفق نبود. در سال 1994 (ناقوس جدائي)Division bell را منتشر كردند كه يكي از بهترين آثار Pink floyd شناخته مي شود.
تورهاي جديد و شوهاي جديد آغاز شد ولی موزيك Pink Floyd زماني قابل توجه تر است كه نتيجه يك كار گروهي باشد.




آلبوم‌ها
نی‌زن بر دروازه‌های سپیده‌دم (۱۹۶۷)
یک نعلبکی پر از رازها (۱۹۶۸)
موسیقی متن فیلم بیشتر(۱۹۶۹)
اوم‌ماگومما (۱۹۶۹)
مادر قلب‌اتمی (۱۹۷۰)
فضولی(۱۹۷۱)
پوشیده در ابرها (۱۹۷۲)
نیمهٔ تاریک ماه (۱۹۷۳)
کاش اینجا بودی (۱۹۷۵)
حیوانات(۱۹۷۷)
دیوار(۱۹۷۹)
برش نهایی (۱۹۸۳)
لغزش آنی در عقل(۱۹۸۷)
ناقوس جدایی (۱۹۹۴)