ماموریت های فضایی و موضوعات مرتبط

[roje_aria79]

صندلي هميشگي در فضا !
رييس آژانس فضايي روسيه اعلا‌م كرد كه يكي از سه جايگاه سفينه‌هاي فضايي " سايوز " روسيه بر اساس قردادهايي به طور دائم در اختيار فضانوردان ناسا قرار خواهد گرفت .

آناتولي‌پرمينوف گفت : سايوز جايگاهي براي سه نفر دارد , يك صندلي هميشه در اختيار ناسا است , يك صندلي در اختيار آمريكايي‌ها قرار خواهد گرفت كه آنها هزينه اش را پرداخت خواهند كرد و صندلي آخر در اين سفينه را شركت كنندگان غير حرفه‌اي فضانوردي اشغال خواهد كرد .

به گفته پرمينوف سومين صندلي در سايوز از قبل رزرو شده است.

وي تاكيد كرد : تا سال 2009 2008 ميلا‌دي اين مكان در حدود 90 درصد رزرو شده است.

اكنون مدت پرواز فضانوردان غيرحرفه‌اي 10 روز است و احتمال دارد به 6 ماه برسد .

[roje_aria79]

هوافضا
موشك بالستيك پريثوي هند
هند يكي از جديد ترين موشكهايش را آزمايش كرد. اين موشك كه توانايي حمل انواع كلاهكهاي اتمي و غيراتمي را دارد از دسته موشكهاي كوتاه برد است كه با سوخت مايع كار مي كند. آزمايش در روز يكشنبه ساعت يك و چهل دقيقه بعدازظهر در حومه شهر چانديپور انجام شد.
وزارت دفاع هند نام پريثوي را براي اين موشك بالستيك انتخاب كرده است. پريثوي ۹ متر طول و ۱/۱ متر قطر دارد و وزنش معادل چهار هزار كيلوگرم (چهار تن) و برد مؤثر آن ۱۵۰ كيلومتر است. به گفته مسئولان وزارت دفاع هند، تحقيقات ساخت آن از سال ۱۹۸۳ ميلادي آغاز شده و هم اكنون پريثوي قابليت هاي بسيار خوبي نظير توانايي پرتاب از سامانه هاي زمين پايه سيار دارد و به راحتي مي توان آن را به هر نقطه اي براي پرتاب انتقال داد و براي آماده شدن پرتاب تنها ۲ ساعت وقت لازم دارد. از تمامي مسائل مهم تر، دقت بسيار بالاي آن است.

[roje_aria79]

روسيه فضاپيماي كاوشگر به كره مريخ پرتاب مي كند
سازمان فضايي روسيه اعلام كرد اين كشور قصد دارد براي بررسي سطح مريخ و جمع آوري نمونه هايي از خاك يكي از قمرهاي آن، فضاپيماي كاوشگري را در سال ۲۰۰۹به سوي اين سياره سرخ فام پرتاب كند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از مسكو، پرتاب فضاپيماي «فوبوس گرانت» (Phobos-Grunt) براي اكتبر سال ۲۰۰۹برنامه ريزي شده است و ماموريت آن سه سال به طول خواهد انجاميد.
در مرحله اول اين ماموريت نمونه هايي از خاك قمر فوبوس مريخ براي تحقيقات مفصل در شرايط آزمايشگاهي به زمين ارسال مي شود. اين آزمايشها مي تواند پاسخ سوالات علمي در مورد فيزيك منظومه شمسي را پيدا كند. سازمان فضايي اروپا نيز قصد دارد فضاپيماي ۹۰۰ ميليون دلاري اگزومارس را در سال ۲۰۱۱ به كره مريخ اعزام كند.
نيكولاي سواستيانو رئيس شركت آر.ك.ك. انرژيا روسيه پيشتر گفته بود روسيه تا سال ۲۰۳۰ فضاپيماي سرنشين دار به كره مريخ پرتاب خواهد كرد.

[roje_aria79]

پرتاب 'ماهواره های مينياتوری' به مدار زمين
سازمان فضايی آمريکا، ناسا، ماهواره های مينياتوری طرح 'فناوری فضايی ۵' را با استفاده از موشک پگاسوز به مدار زمين پرتاب کرد.
هواپيمايی مخصوص، پس از بلند شدن از پايگاه هوايی واندنبرگ در کاليفرنيا، اين موشک را در ارتفاع ۱۲ هزار متری از سطح زمين به فضا پرتاب کرد.


اين در حالی است که پرتاب ماهواره های سه گانه اين پروژه، پيش از اين به خاطر نقص فنی دو باربه تاخير افتاده بود.

ماموريت ماهواره های مينياتوری طرح 'فناوری فضايی ۵' بر عهده مرکز فضايی گودارد ناسا است.

'ماهواره های مينياتوری'

طرح ۱۳۰ ميليون دلاری 'فناوری فضايی ۵' با هدف ساختن ماهواره های کوچکتر برای اجرای ماموريت های تحقيقاتی و علمی ناسا در قالب "برنامه هزاره جديد" اين سازمان در سال ۱۹۹۹ تصويب شد.

ماهواره های سه گانه اين طرح قرار است پيشگام نسل جديدی از ماهواره های کوچکی باشند که به طور کامل به انجام ماموريت های علمی، تحقيقاتی و مخابراتی خواهند پرداخت.



هدف ما اين است که با در اختيار داشتن ماهواره های کوچک تر بتوانيم در آن واحد اطلاعات بيشتری از سطح بيشتری داشته باشيم."


اردشیر آذربرزین

به گفته اردشير آذربرزين، مدير ايرانی اين طرح که پس از دريافت مدرک کارشناسی ارشد هوا- فضا از دانشگاه ايلينوی آمريکا در ناسا مشغول به کار بوده است، اين سه ماهواره که مانند دانه های تسبيح در يک مدار قرار می گيرند، ناسا را قادر به دريافت اطلاعات گسترده تری می کنند.

آقای آذربرزين می گويد: "در قديم ما هميشه يک ماهواره داشتيم و اين مشکل وجود داشت که اگر مشکلی پيش می آمد، ما ماهواره را به طور کامل از دست می داديم. الان هدف ما اين است که با در اختيار داشتن ماهواره های کوچک تر بتوانيم در آن واحد، اطلاعات بيشتری از سطح بيشتری داشته باشيم. در ضمن اگر برای يکی از اين ماهواره ها مشکلی پيش بيايد، ما هنوز دو ماهواره ديگر برای ادامه ماموريت داريم."

قرار است ماموريت اين سه ماهواره کوچک که هر کدام ۲۵ کيلوگرم وزن دارند، نود روز طول بکشد.

ناسا در هفت روز نخست ماموريت اين سه ماهواره، به بررسی عملکرد فنی آنها می پردازد و سپس تا پايان ماموريت ۹۰ روزه اين طرح، قابليت های علمی و تحقيقاتی ماهواره های سه گانه مانند جمع آوری اطلاعات از حوزه مغناطيسی زمين را مورد مطالعه قرار می دهد.

نحوه قرار گرفتن ماهواره های مينياتوری طرح 'فناوری فضايی ۵' در مدار نيز از مشخصات جالب اين طرح است.

به گفته آقای آذربرزين، وزن کم اين ماهواره ها به ناسا اجازه داده است تا بجای موشک های پر هزينه، موشک کوچک پگاسوز را برای پرتاب آنها در ارتفاع ۱۲هزار متری از هواپيمايی مخصوص در نظر بگيرد.

مدار اين ماهواره ها شمالی - جنوبی و ارتفاع آنها از سطح زمين، بين ۳۰۰ تا ۴۵۰۰ کيلومتر متغير خواهد بود.

ناسا موفقيت طرح 'فناوری فضايی ۵' را کمک بزرگی به ساخت هزاران ماهواره کوچک ارزان قيمت برای گسترش مطالعات فضايی خود می داند.

[roje_aria79]

بيست سال بعد از فاجعه انهدام شاتل فضايی چلنجر


بيست سال از فاجعه انهدام شاتل فضايی چلنجر در فضا می گذرد. اين انفجار باعث مرگ ۷ تن از سرنشينان فضاپيما شد.


کريستا مک اوليف يکی از سرنشينان فضاپيما قرار بود اولين معلمی باشد که به فضا می رود.



اين سفر، دهمين ماموريت چلنجر به فضا بود. سرنشينان فضاپيما به ترتيب از جلو خلبان مايک اسميت، به همراهی کريستا مک اوليف و دو فضانورد اليسون اونيزوکا و گرگوری جارويس بودند.



روز ۲۸ ژانويه ۱۹۸۶ به طور غيرعادی سرد بود و مرکز فضايی کندی در فلوريدا يخ زده بود. گفته می شود پايين بودن درجه هوا يکی از دلايل مهم وقوع اين حادثه بوده است.



به دليل سردی هوا پرواز شاتل چلنجر به فضا چندين بار به حالت تعليق در آمده بود. با اين حال شاتل چلنجر روز ۲۸ ژانويه در ساعت ۱۱:۳۸ به وقت محلی از مرکز فضايی کندی در فلوريدا به فضا پرتاب شد.



دقيقا ۷ ثانيه بعد از پرتاب شاتل فضايی چلنجر، دود غليظی مشاهده شد که به دنبالش صدای چندين انفجار شنيده شد.



ميليون ها تماشاگر تلويزيون در دنيا شاهد انفجار فضاپيمای چلنجر بودند.



ظاهرا اختلال در يکی از موشک های حمل کننده شاتل، عامل اصلی انفجار اين فضاپيما بوده است.



تکه های باقيمانده فضاپيما جمع آوری شده و در کيپ کاناورال نگه داری می شوند. بعد از اين اتفاق برنامه های ناسا به مدت دو سال عقب افتادند.



رونالد ريگان، رييس جمهور وقت آمريکا، از تمام سرنشينان اين فضاپيما به عنوان قهرمانان ملی ياد کرد.

منبع:بی بی سی

[roje_aria79]

يك زن ايراني در فضا
منابع خبري روسيه گزارش دادند كه انوشه انصاري، يك مدير ايراني مقيم آمريكا درصدد است طي چند ماه آينده به عنوان نخستين فضانورد گردشگر زن جهان به فضا سفر كند.

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، انوشه انصاري اخيرا علاقه خود را نسبت به حضور در يك برنامه گردشگري فضايي اعلام كرده و به مركز آموزش‌هاي فضانوردي استارسيتي در روسيه نيز سفري داشته است.

انصاري و خانواده‌اش سابقه‌اي طولاني در فراهم آوردن مقدمات سفرهاي خصوصي فضايي دارند.

اين خانواده مبتكر جايزه 10 ميليون دلاري X Prize است كه براي طراحان و سازندگان فضاپيماهاي خصوصي كه قابليت پرواز در ارتفاع بيش از 100 كيلومتري زمين را داشته باشد در نظر گرفته شده بود.

اين جايزه دو سال پيش به سازندگان نخستين فضاپيماي خصوصي جهان موسوم به «سفينه فضايي يك» اعطا شد.

شركت تحت اختيار انصاري و خانواده‌اش كه در آمريكا مستقر است، در سال‌هاي اخير همكاري گسترده‌اي با شركت «ماجراجويي‌هاي فضايي» داشته است.

اين شركت به دنبال طراحي و ساخت فضاپيمايي موسوم به «كاوشگر» است كه قرار است حداقل از دو مركز از پيش برنامه ريزي شده در امارات و سنگاپور به فضا پرتاب شود.

اين درحالي است كه شركت ماجراجويي‌هاي فضايي براي اعزام يك گردشگر فضايي ژاپني كه در حال حاضر در حال گذراندن آموزش‌هاي ويژه فضانوردي و سفر به ايستگاه فضايي بين‌المللي است، قراردادي را امضا كرده است.

به گزارش ايسنا، هزينه اين سفر فضايي - گردشگري هم‌چون سفرهاي مشابه در گذشته حدود 20 ميليون دلار برآورد شده است.

به گزارش خبرگزاري اينترفكس و به گفته سخنگوي شركت ماجراجويي‌هاي فضايي در روسيه،‌ تنظيم قراردادي براي اعزام انوشه انصاري به ايستگاه فضايي بين‌المللي به وسيله فضاپيماي سويوز در دست بررسي است.

جزئيات اين قرارداد در حال مذاكره است و پيش‌بيني مي‌شود كه خانم انصاري آموزش‌هاي لازم را در مركز آموزش‌هاي فضانوردي روسيه سپري كرده و به عنوان نخستين گردشگر فضايي زن، همراه فضانورد ژاپني سپتامبر سال جاري ميلادي به فضا اعزام شود.. در ان راستا، وي زير نظر پزشكان متخصص روسي بوده و از لحاظ پزشكي هيچ مشكلي ندارد.

با اين حال شركت شركت ماجراجويي‌هاي فضايي اعلام كرده است كه هنوز هيچ تاييد رسمي در اين خصوص صورت نگرفته است.

[roje_aria79]

کاوشگر ویجر در یک نگاه

بدون شک ،شما تا کنون نام کاوشگر های ویجر 1 و ویجر 2 را شنیده اید و شاید اطلاعات مختصری نیز در مورد فعالیت های این دو کاوشگر فضایی داشته باشید.

در این مقاله به صورت مختصر به سرگذشت و اکتشافات ارزشمند این دو کاوشگر که بیش از سه دهه و سه نسل از متخصصین را به فعالیت وا داشته است،می پردازم.



اطلاعات کلی در مورد کاوشگر ها:

کاوشگر ویجر 1 در 5 دسامبر سال 1977 میلادی توسط ایالات متحده برای کاوش و بررسی دقیق سیارات گازی مشتری،زحل و فضای ژرف فراتر از آنها به فضا پرتاب شد.

این کاوشگر در تاریخ 5 مارس 1979 به نزدیک ترین فاصله خود نسبت به مشتری رسید و پس از بررسی و ارسال داده هایی بسیار ارزشمند و بنیادین از این سیاره به زمین، به سوی سیاره زحل پیش رفت و پس از گذر از این سیاره در 12 نوامبر 1980 به ورای منظومه شمسی و فضای بیکران بین ستاره ای پیش رفت تا سفر بی پایان خود را ادامه دهد.

کاوشگر ویجر 2 در تاریخ 25 آگوست1977(این بار برای کاوش و بررسی دقیق تر تمامی سیارات گازی منظومه شمسی، مشتری،زحل،اورانوس و نپتون) به فضا پرتاب شد. و پس از گذر از سیاره مشتری و زحل به ترتیب در تاریخ 9 ژوئیه 1979 و 25 آگوست 1981 خود را به سیاره اورانوس در24 ژانویه 1986 رساند و پس از عبور از سیاره نپتون در 25 آگوست سال 1989 همانند ویجر1 سفر خود را به سوی ژرفای فضا در پیش گرفت.

داده های بسیار ارزشمندی که این دو کاوشگر در ماموریت موفق شان، در اختیار دانشمندان قرار دادند، پایه گذار بخش نوینی از دیتا ها و کاوش های ما پیرامون سیارات گازی منظومه شمسی بوده است،به طوری که می توان این دو کاوشگر را پیشگام این عرصه نوین دانست

کاوشگر ها به بررسی دقیق سیارات گازی ، اقمار شان، میدان مغناطیسی و جاذبه آن ،محاسبه دقیق گرانش و همچنین حلقه های زحل و اورانوس پرداختند.

از دیگر ویژگی های این ماموریت ، کشف تقریبا 24 قمر برای سیارات گازی بود.

علاوه بر این دانشمندان به یاری داده های ارسالی این دو کاوشگر، به شواهدی دال بر وجود فعالیت های آتشفشانی (شبیه ساختار های زمینی) در یو قمر مشتری ،همچنین آب فشان های یخی تریتون بزرگترین قمر نپتون پی بردند.

همچنین کشف تعداد زیادی از حفره های موجود بر روی اقمار سیارات که حاصل برخورد بسیار شدید دنباله دارها و شهاب سنگ ها بود از دیگر اکتشافات این کاوشگر ها بود.

دانشمندان با در نظر گرفتن دیتا های ارسالی توسط ویجر ها توانستند : جرم و چگالی بیش از 17 قمر را محاسبه نمایند و همچنین ساختار های بنیادی اجزای تشکیل دهنده جو تیتان ، قمر زحل با جوی بسیار رقیق و اسرار آمیز (تا پیش از ماموریت فضا پیمای کا سینی و کاوشگر هویگنس) را تعیین نمایند.

این دو کاوشگر همراه خود ابزارهای بسیار دقیق پژوهشی حمل می کردند.

از جمله این ابزار آلات می توان به ابزاری برای اندازه گیری دقیق میدان الکتریکی(میزان توان یا قدرت،شکل و جهت آن در سیاره همچنین بررسی امواج موجود در پلاسما در میدان الکتریکی (پلاسما ماده ای است که از ذرات باردار پر انرژی اتم مانند الکترون تشکیل شده است، اما این ذرات خود جز اتم نیستند) اشاره کرد.

علاوه بر موارد ذکر شده 5 ابزار پژوهشی به بررسی و اندازه گیری امواج فرابنفش،امواج مرئی ،فرو سرخ و امواج های رادیویی(در طول موج های مختلف) که توسط سیارات ، اقمار و حلقه های شان تولید می شد، پرداخت.

از شگفت انگیز ترین پدیده های که در طی این سفر اکتشافی اتفاق افتاد،ایجاد اختلال در ارتباط بین کاوشگر ها و زمین در هنگام عبور این دو فضا پیما از پشت سیاره ها است،به عبارت دیگر این امواج رادیویی (شامل دیتا هایی پیرامون ساختار سیارات) بعد از ارسال توسط کاوشگر ها توسط اتمسفر سیارات و برخی از حلقه ها بلوکه می شد.

کاوشگر ویجر2 علاوه بر ابزار آلاتی مشابه ویجر1 ،لوحی از طلا که در آن فراز هایی از تمدن ما به زبان ریاضی(تمدن) حک شده است، همچنین تصویری از دو انسان (زن و مرد) با چهره ای خندان به همراه جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری را با خور حمل می کند.تا شاید روزی توسط تمد نی فرا زمینی مورد بازدید قرار گیرد.

فرستنده و گیرنده های رادیویی و همچنین سایر ابزار آلات پژوهشی این دو کاوشگر تا سال 2000 میلادی به خوبی فعال بود.

اما به مراتب با زیاد شدن فاصله آن ها با سیاره زمین ،این امواج مدت زمان بسیاری را باید طی کنند تا به زمین برسند ،به همین دلیل در طی این فاصله دچار افت کیفیت می شوند و به صورت پالس های بسیار ضعیف در زمین دریافت می شوند.

دانشمندان تخمین می زنند که نزدیک ترین فاصله مرز خورشیدی(هلیو پوز) تا خورشید(فضای تحت تاثیر خورشید و فضای بین ستاره ای) در حدود 15 میلیارد کیلومتر باشد.

پیش بینی می شود ،کاوشگر گر ویجر 1 تا سال 2015 از منطقه تحت جاذبه خورشید(هلیو پوز )خارج شده و سفر خود را در فضای بین ستاره ای ادامه خواهد داد.

ویجر 2 نیز در طی سال های آتی همین مسیر را در پیش خواهد گرفت.
__________________

[roje_aria79]

شفق هاي قطبي در مريخ
فضاپيماي سريع السير مريخ ساختاري از الكترون هاي شتاب گرفته را در قسمت شب سياره مريخ نمايان ساخت كه به پديده ي تماشايي شفق قطبي كه در عرض هاي شمالي زمين و در سيارات غول منظومه شمسي يعني مشتري و زحل شاهد آن هستيم شبيه است .


مدارگرد مريخ(Mars orbiter) شواهد بيشتري را در مورد وقوع پديده ي شفق قطبي در مناطقي از مريخ كه در آن ها ناپايداري ميدان مغناطيسي به ثبت رسيده ، جمع آوري كرد .

فضاپيماي سريع السير مريخ ساختاري از الكترون هاي شتاب گرفته را در قسمت شب سياره مريخ نمايان ساخت كه به پديده ي تماشايي شفق قطبي كه در عرض هاي شمالي زمين و در سيارات غول منظومه شمسي يعني مشتري و زحل شاهد آن هستيم شبيه است .

شفق هاي قطبي زماني شكل مي گيرد كه ذرات پر انرژي حاصل از بادهاي خورشيدي به بالاترين سطح از اتمسفر برخورد مي كند . پس از وقوع اين اتفاق انرژي به صورت انوار رنگارنگ در آسمان پخش مي شود .
نمايي خيالي از شفق هاي مريخي!
محققان با اندازه ي گيري شدت نورهاي دريافتي متوجه شدند مقدار انرژي آزاد شده توسط ذرات شتاب دار ، با آن چه در زمين دريافت مي كنيم قابل مقايسه است .امّا علت تعجب دانشمندان از اين است كه مريخ ميدان مغناطيسي ضعيفي دارد و وقوع پديده ي شفق قطبي يا چيزي مشابه آن در مريخ دور از ذهن است .

امّا چند سال پيش طبق فرضيه اي امكان ايجاد شفق در مريخ پيشنهاد شد .طبق داده هاي سريع السير مريخ كه در سال ۲۰۰۴ به ثبت رسيد وقوع اين پديده در بخش هايي از مريخ كه آشفتگي ميدان مغناطيسي داشتند مشاهده شد .


اما قطعي شدن اين فرضيه به زماني موكول مي شود كه بتوانيم اتمسفر بالايي مريخ را با دقّت بيشتري بررسي كنيم . در ضمن عدم توانايي ما بر ديدن قسمت تاريك مريخ از زمين ،كار را مشكل تر كرده است.

[roje_aria79]

لغو مأموريت هاي ناسا
به دليل كاهش بودجه ناسا مأموريت ترميم تلسكوپ فضايي هابل و كاوش در قمر مشتري لغو مي شود، اما در عوض بودجه تحقيقات كوچكتر افزايش مي يابد. مايكل گريفين مدير اجرايي ناسا سعي دارد نظر بوش را در مورد پروازهاي فضايي همراه با سرنشين جلب نمايد.
ناسا براي تأمين اين هزينه ها خواستار كاهش ۱۴درصدي تحقيقات هوانوردي است، حتي به بودجه علوم فضايي كه گل سرسبد آژانس است تا ۵سال آينده فقط يك درصد اضافه مي شود. يعني ناسا قادر نخواهد بود تلسكوپ فضايي براي جست وجوي سياراتي مثل زمين يا كاوش در قمر يخ زده مشتري بفرستد.
بودجه ناسا تمام مخارج آن را تأمين نمي كند. اما برخلاف اعتراض هاي قبلي در مورد اينكه هزينه اتمام ايستگاه فضايي نبايد از سهام آژانس تأمين شود اين پروژه با كسري ۲ميليارد دلاري مواجه است. با اين وجود ناسا مي تواند تحقيقات كوچكتري انجام دهد. با اين بودجه ۵۰۰ميليون دلار در ۵سال آينده براي گسترش صنعت راكت فضايي فراتر از ويژگي هاي معمول، دريافت مي كند. پيشگاماني مثلx space- در حال طراحي راكت هاي فضايي هستند كه هزينه پرتاب هاي فضايي آنها بسيار كمتر از هزينه بالاي شاتل (ده هزار دلار در هر پوند) است. علاوه بر اين ناسا به دنبال راهي است كه فضانوردان و محموله ها را با هزينه كمتري به ايستگاه فضايي بفرستد تا بودجه خود را بيشتر صرف تحقيق كند تا نقل و انتقال.
در سال گذشته برنامه هزينه هاي ناسا موجب افزايش ۲/۳درصدي بودجه آن شد و از طرف كساني كه از پروازهاي فضايي همراه با سرنشين حمايت مي كنند مورد تجليل قرار گرفت و حتي موجب ترديد دانشمنداني شد كه نقش انسان را در پروازهاي فضايي همسان با ربات مي دانند و معتقدند در تحقيقات فضايي به جاي انسان بايد از ربات استفاده كرد. در عين حال عده اي اينكه بودجه برنامه هاي علمي صرف ادامه تحقيقات شاتل شود را شكست بزرگي براي برنامه فضايي آمريكا مي دانند و معتقدند كه آژانس بودجه برنامه هاي موفقيت آميز و كم هزينه را صرف برنامه هايي مي كند كه در نهايت با شكست مواجه مي شوند.
منبع:Christian science monitor

[roje_aria79]

طرح جديد ناسا براي تكميل ايستگاه فضايي
ناسا اعلام نمود كه طرح جديدي براي اتمام پروژه ناتمام ايستگاه بين المللي فضايي دارد تا سازه اين ايستگاه را پس از ۴ سال وقفه، تمام كند. بنابر گزارش رويتر از فلوريدا، ناسا همچنين قصد دارد تا سال آينده يك آزمايشگاه مجهز نيز در ايستگاه فضايي راه اندازي نمايد.
ناسا از سال ۲۰۰۳ و پس از انفجار فضاپيماي كلمبيا اين پروژه را متوقف كرده بود. كلمبيا به دليل اشكال در مخزن سوخت منفجر شد و كليه سرنشينانش از بين رفتند.پس از آن فقط ديسكاوري به اين ايستگاه فرستاده شد كه با مشكلات بسيار ناشي از مخزن سوخت به زمين برگردانده شد.
ناسا اميدوار است تا ماه مي فضاپيماي ديگري را به ايستگاه فضايي ارسال نمايد. ديسكاوري جولاي سال ۲۰۰۵ به مأموريت مشابهي رفته بود كه توانست بعضي از ابزارهاي لازم را به ايستگاه برساند ولي هنگام بازگشت دچار مشكل شد. فضاپيماي ناسا قرار بوده طي فواصل مختلف، قسمت هاي مختلف ايستگاه فضايي را به مقصد برساند ولي پس از سقوط كلمبيا، براي مدتي اين پروژه متوقف ماند. فضاپيماي ناسا كه مخصوص حمل قطعات است تا سال ۲۰۱۰ مي تواند به مأموريت فرستاده شود و پس از آن از رده خارج خواهد شد.
در طرح جديد ناسا، جلسه اي بين ۱۶ كشور مختلف كه در پروژه ايستگاه فضايي مشاركت دارند، مقرر شد كليه مأموريت هاي غيرضروري و بازديدها حذف گرديده و فضاپيما فقط قطعات را به ايستگاه ارسال نمايد تا علاوه بر كاهش هزينه ها، پروژه ساخت سريع تر انجام شود. ناسا معتقد است كه با حذف مأموريت هاي اضافي مي تواند تا سال ۲۰۱۰ و پيش از از رده خارج شدن فضاپيما، اين پروژه را به پايان برساند. طبق طرح جديد ناسا، فضاپيما مي بايست ۱۶مرتبه ديگر قطعات را به ايستگاه برساند. اين درحالي است كه پيش از حادثه كلمبيا، ناسا ۲۸مأموريت را براي اتمام پروژه در نظر گرفته بود.
طبق طرح جديد ناسا، ۶مأموريت اول فضاپيما براي انتقال قطعات كوچكتر و اجزاي ساخته شده توسط ژاپن مي باشد كه در سال ۲۰۰۷ انجام خواهد شد. ۷مأموريت بعدي مخصوص ارسال قسمت هاي اصلي ايستگاه مي باشد كه در سال ۲۰۰۸ انجام مي شود.
در سال ۲۰۰۹ نيز ۶ فضانورد براي تكميل نهايي ايستگاه خواهند رفت. در حال حاضر دو فضانورد در ايستگاه فضايي مشغول به كار مي باشند و انتظار مي رود در اولين مأموريت نفر سومي هم به آنها اضافه گردد.