این هم لینک صحبتهای رييس پژوهشكده ذرات و شتابگرهاي پژوهشگاه دانشهاي بنيادي دکتر ارفعی در مورد این ازمایش که به نقش ایران و دلیل کم رنگ بودن فعالیت ایران هم اشاره کرده که من تنها اون قسمتش را میذارم وبقیش را برید در سایتش بخوانید:
منبع:
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
همكاريهاي ايران مربوط به ساخت قسمتهايي از آشكارساز و مشاركت در آزمايش و تحليل نتايج آزمايشهاست.
سهم ايران در آزمايش CMS شتابگر سرن
دكتر ارفعي، تصريح كرد: در پروژه LHC چهار آزمايش بزرگ با آشكارسازهاي فراواني طراحي شده كه در چهار محل تلاقي دو پرتو پروتوني قرار گرفتهاند. يكي آزمايشي به اسم اطلس كه يك دستگاه آشكارساز عظيم است و در مقابل آن دتكتور عظيم ديگري موسوم به CMS قرار گرفته و علاوه بر اين دو آزمايش كه اهداف متعددي دارند، دو آزمايش كوچكتر موسوم به LHCB و ALICE هم وجود دارد كه اهداف خاصتري را دنبال ميكنند. همكاريهاي محققان ايراني در اين پروژه كه از حدود سال 2001 آغاز شده مربوط به آزمايش CMS است.
وي خاطر نشان كرد: مسووليت ساخت دو قطعه مكانيكي از آزمايش CMS با عنوان ميز نگهدارنده آشكار ساز HF و محفظه استوانهيي پوشاننده آن را بر عهده داشته كه اين طرح چند سال پيش با نظارت مهندسان ناظر سرن و انتقال دانش فني مربوطه با موفقيت در داخل كشور انجام و قطعه مربوطه به سرن فرستاده شده است.
سهم اندك ايران در سرن به دليل كمبود اعتبارات
مسوول پروژه همكاري ايران و سرن در عين حال سهم كشورمان را در اين پروژه بزرگ با توجه به جايگاه در خور كشورمان و حتي در مقايسه با برخي كشورهاي منطقه اندك خواند و به ايسنا گفت: همكاريهاي ما بسيار مختصر است و علاوه بر ساخت دو قطعه ياد شده، سه نفر از دانشجويان ايراني تحصيلات دكتري خود را در سرن به پايان برده و همكاريهايشان را ادامه ميدهند و چهار نفر ديگر هم در سرن مشغول كارند و دو نفر هم در قسمت شتابگر سرن و يك نفر در آزمايش آليس در قسمت دتكتور همكاري دارد كه در مجموع با تعدادي كه در پژوهشكده ذرات و شتابگرهاي پژوهشگاه دانشهاي بنيادي در ارتباط با LHC كار ميكنند، تعداد نيروهاي ايراني فعال در پروژه به زحمت به تعداد انگشتان دو دست ميرسد، ولي اميدواريم آنقدر نيرو داشته باشيم كه در يك يا دو جنبه خاص از CMS متخصص شويم كه البته در وضعيت فعلي و بودجه بسيار ناچيزي كه داريم، ميسر نيست.
وي تصريح كرد: كل بودجهاي كه طي سالهاي همكاري با اين پروژه (2001 تاكنون ) هزينه كردهايم شايد حدود يك ميليون دلار باشد كه از طريق وزارت علوم، تحقيقات و فنآوري (ايسمو) تخصيص داده شده كه در مقايسه با ساير كشورها بسيار اندك است؛ به طوري كه كشوري مثل پاكستان لااقل در دو مرحله كه اطلاع دارم 15 ميليون دلار به سرن كمك كرده، تركيه علاوه بر سرمايهگذاري بسيار بيشتر، ضمن اين كه متخصصان زيادي از دانشگاههاي آن كشور با سرن همكاري دارند، حدود 100 نفر نيرو در سرن دارد كه نيروهاي اندك ما با آنها قابل مقايسه نيست در حالي كه مسوولان پروژه كه تعامل بسيار خوبي با ما دارند هم از ما انتظار دارند كه همكاريهاي خود را در قسمتهاي ديگر توسعه بدهيم.
رييس پژوهشكده ذرات و شتابگرهاي پژوهشگاه دانشهاي بنيادي در عين حال سهم ايران در اين پروژه را با توجه به جايگاه در خور كشورمان و حتي در مقايسه با برخي كشورهاي منطقه اندك خواند و به ايسنا گفت: همكاري با سرن ميتواند ضمن ارتقاي جايگاه و اعتبار علمي كشور، تجارب، آموزهها و دستاوردهاي علمي، مديريتي و تكنولوژيك فراواني براي كشور داشته باشد از جمله ياد گرفتن مهارتهاي فني و نحوه مديريت پروژههاي بزرگ و كار كردن در يك مجموعه عظيم علمي چرا كه تنها در آزمايش CMS علاوه بر ايران 34 كشور ديگر با حدود دو هزار دانشمند همكاري دارند.
استاد پژوهشكده ذرات و شتابگرها در عين حال تصريح كرد كه عهده گرفتن نقشي در خور در جريان مطالعات عظيم شتابگر LHC با بودجههاي تخصيصي فعلي كه كمترين ميزان بودجه در بين كشورهاي فعال در آزمايش CMS است، ميسر نيست، به طوري كه ما حتي براي تامين هزينه سفر محققان ايراني به سرن هم با مشكل مواجهيم و در صورت ادامه اين وضع محققان ايراني همواره در حاشيه باقي خواهند ماند.
دكتر ارفعي خاطر نشان كرد: اگر بخواهيم واقعا نقشي در پروژه LHC داشته باشيم بايد يك فاكتور 10 تا 50 مقابل رقم فعلي بودجه اختصاصي قرار بگيرد تا سهم در خور ملت 70 ميليوني ايران را ادا كند، به اين ترتيب ميتوانيم از لحاظ علمي پيشرفت كرده و نام كشور را اعتلاء دهيم.
وي گفت: اگر مسوولان امر بودجه كافي را به همكاريهاي ايران در اين پروژه علمي اختصاص دهند ميتوانيم تعداد دانشجويان و محققان ايراني اعزامي به سرن را كه در حال حاضر انگشتشمار هستند افزايش دهيم و تعهدات خود را در زمينه ساخت بخشي از آشكارسازهاي پيشرفته شتابگر عظيم سرن كه ميتواند بستري براي انتقال دانش و فنآوريهاي پيشرفته به كشور باشد عملي كنيم. در اين صورت ضمن اطلاع از آخرين فنآوريهاي روزكه هنوز به كاربرد نرسيده ميتوانيم به جايگاه مناسب و تثبيت شدهاي در عرصه علم جهان برسيم و بدين ترتيب ديگر نميتوان ايران را از صحنههاي تصميمگيري علم دنيا كنار گذاشت.