خبره ديگه عزيز
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
خبره ديگه عزيز
اين نشون ميده كه اگر ايرانيها دست نداشته باشند هيچي نميشن.
با سلام
و با اجازه آقا مرتضی
خبرهایی جام جهانی در این تاپیک
در ضمن خبرشو گذاشتم قبلا با اجازتون
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
براي اينكه بعدا سو ء تفاهم نشه ، عنوان تاپيك رو درست كردم.
حالا ديگه ربطي به جام جهاني فوتبال پايي نداره.
ضمنا خبر مربوط به هفته ي قبل هست.
با سلامنوشته شده توسط mortaza
براي اينكه بعدا سو ء تفاهم نشه ، عنوان تاپيك رو درست كردم.
حالا ديگه ربطي به جام جهاني فوتبال پايي نداره.
ضمنا خبر مربوط به هفته ي قبل هست.
مرتضی جان من قصد توهین نداشتم
ولی به جام جهانی پایی هم ربط داره چون هر 4 سال قبل از جام جهانی فوتبال پایی برگذار میشه
در هر صورت به اگه خدای نکرده به کسی توهین شد واقعا پوزش
مردی كه می‌خواهد آخرین حد تحمل بشر را بسنجد
(من دیوانه نیستم )، دیان كارناز با تاكید بر این جمله به خبرنگاران می گوید ، عشق من دویدن است آنهم در مسافتهای طولانی ، این مرد ۴۳ ساله كه به مرد فوق ماراتن جهان مشهور است ركوردهای عجیب و غریبی را در زمینه دوی ماراتن در سوابق خود دارد؛ از دوی ماراتن طولانی در قطب شمال گرفته تا دویدن در صحرای كالیفرنیا در وسط تابستان .
(اما این بار با همه دفعات قبل تفاوت دارد این بار می خواهم ۵۰ روز متوالی بدوم، هر روز به اندازه یك مسابقه دوی ماراتن ، شاید فكر كنید كه من یك دیوانه ام اما این حقیقت دارد من می خواهم هر روز ۲/۲۶ مایل بدوم) .
محاسبه كل این مسیر خیلی ساده است ۱۳۱۰ مایل ، او می گوید : قصدم تنها ورزش كردن نیست ، این بار می خواهم توانایی های بشر را بسنجم، می خواهم بدانم منتهی الیه تحمل انسان چقدر است.
او در مصاحبه ای در كانزاس درباره تمرینات سخت و طاقت فرسایی كه برای رسیدن به این نقطه طی كرده است، می گوید: من هر هفته بین ۸۰ تا ۱۷۵ مایل در اطراف سانفرانسیسكو دویده ام، همینطور هر ماه حداقل یك بار در یك مسابقه دوی ماراتن شركت كرده ام.
او درباره رژیم سختی كه برای آماده سازی خود در پیش گرفته است گفت ، من در طی مدت آماده شدن برای این ركورد گیری عجیب و غریب تنها ۴ ساعت در هر شب می خوابیدم و بقیه را به تمرین می گذراندم ، این مسئله باعث شد نتوانم زمان زیادی را با كودكانم نیكول ۸ ساله و الكساندریای ۱۱ ساله بگذرانم ، اما بعد از پایان این ركورد گیری دیگر وقت خواهم داشت تا در كنار آنها باشم و لحظات خوبی را با آنها بگذرانم .
او درباره آغاز ركورد جدید خود می گوید : ركورد گیری را از ۱۷ سپتامبر از میسوری آغاز خواهم كرد ، به نوشته مطبوعات آمریكایی او نام این ركوردگیری عجیب و غریب را تحمل ۵۰ روزه گذاشته است و سایتی را نیز برای آن ایجاد كرده است. در طی این برنامه مردم شهرهایی كه در مسیر قرار دارند با هر توانایی می توانند با او بدوند ، او كار خود را در ۵ نوامبر در نیویورك به اتمام خواهد رساند
منبع سايت آفتاب.
متشکر
اما گمونم ممیز (با آقا مرتضی(ممیز) خدابیامرز اشتپ نشه) رو یک کمی اینور اونور گذاشتند........
دوی ماراتون ....طی کردن مسافت 42/196کیلومتر درکمترین زمان ممکنه ......ولی 2/26مایل اشتباهه وباید 22.6مایل باشه.......که دراونصورت محاسبات درست درمیاد...........
ضمنا...........
کاشکی یکی این واحدهارو به واحد های ملموس تر(کیلومتر واینجور چیزا)تبدیل میکرد...........آخه مایل هم شد واحد بین المللی؟
عزيز ميدوني 1310 مايل ميشه از ماكو تا چابهار ؟
يعني از شمال غربي در استان آذربايجان غربي تا جنوب شرقي سيستان و بلوچستان و چابهار !!
مسابقه پرتاب سنگ در سوئيس
جام جم آنلاين: سوئيس بزرگترين جشن فرهنگ سنتي خود را كه هر 12 سال يك بار برگزار مي شود ، آغاز كرده است.
به گزارش بي بي سي ، اين جشن ابتدا در اوائل قرن نوزدهم به عنوان راهي براي متحد كردن كشور در مقابل ناپلئون بناپارت شروع شد.
در اين جشن ها مردم مدت سه روز كشتي هاي محلي مي گيرند و پايكوبي مي كنند اما مهمترين قسمت آن مسابقه انداختن سنگ است كه به عنوان يك نماد ملي محترم شمرده مي شود.
سنگ اندازي براي مردم عموما آرام سوئيس ورزش چندان مناسبي به نظر نمي آيد اما اين سنگ 83 كيلوگرمي ، يك سنگ معمولي نيست.
انگليس ملكه ، فرانسه جمهوري ، ايتاليا داود ميكل آنژ و سوئيس سنگ خود را دارند.
مسابقه سنگ اندازي خيلي ساده و بي تشريفات است. سنگ را بايد بالاي سر برد و پرتاب كرد.
هر كس كه آن را دورتر بيندازد برنده است. تنها دشواري كار بالاي سر بردن سنگ 83 كيلوگرمي است.
كنار بودجه‌ی ورزش چقدر صفر بگذاریم؟!
سلیقه‌یی نگاه كردن به ورزش طی دهه‌های گذشته تاكنون و این كه دولتمردان ما به ورزش نگاهی هزینه‌بر دارند؛ از مهم‌ترین محورهایی بود كه در نشست مسوولان آموزش و پژوهش فدراسیون‌های ورزشی با حضور علی كفاشیان، دبیر كمیته‌ی ملی المپیك مطرح شد.
كنار بودجه‌ی ورزش چقدر صفر بگذاریم؟!
سلیقه‌یی نگاه كردن به ورزش طی دهه‌های گذشته تاكنون و این كه دولتمردان ما به ورزش نگاهی هزینه‌بر دارند؛ از مهم‌ترین محورهایی بود كه در نشست مسوولان آموزش و پژوهش فدراسیون‌های ورزشی با حضور علی كفاشیان، دبیر كمیته‌ی ملی المپیك مطرح شد.
علی كفاشیان در این نشست تاكید كرد: ما هم اكنون در نقطه‌ی قرار داریم كه به هیچ عنوان نمی‌توانیم لحظه‌ای از سرعت بخشیدن به مقوله‌ی آموزش و پژوهش درنگ كنیم. در صورت كوچك‌ترین كوتاهی در این زمینه شك نكنید كه افتی جدی در بازی‌های آسیایی و المپیك پكن خواهیم داشت و در المپیك لندن از كشورهای دیگر فاصله‌ای سوال برانگیز خواهیم گرفت.
وی با ابراز نگرانی از وضعیتی كه هم اكنون در بعد پژوهش و آموزش در ورزش كشور وجود دارد، ابعاد مختلف اهداف كمیته‌ی ملی المپیك و برنامه‌ریزی در این زمینه را به اطلاع نمایندگان فدراسیون‌های ورزشی رساند و گفت كه ما از سرمایه‌گذاری در آن دریغ نخواهیم كرد.
دكتر كردی نیز كه با همین هدف كمیته‌ی ملی المپیك به عنوان مشاور كمیته‌ی ملی المپیك در بعد آموزش و پژوهش منصوب شده است، نبود نگرش مثبت در فدراسیون‌ها، بها ندادن یا كمتر بها دادن فدراسیون‌های ورزشی به مبحث آموزش را خلایی جدی در ورزش كشور ذكر كرد.
وی معتقد است: در شرایط فعلی اكثر فدراسیون‌های ورزشی مشغول جذب اعتبار بیشتر و یا برنامه‌ریزی برای برگزاری مسابقات لیگ یا اعزام‌های برون مرزی هستند.
وی اختلاف سلیقه و تضادهایی كه در اكثر رشته‌های ورزشی وجود دارد را مهم‌ترین مشكلی برشمرد كه اجازه نمی‌دهد همه یك حرف مشترك را در ورزش بیان كنند:«تصور می‌كنم در شرایط فعلی این انسان‌ها هستند كه در ورزش ایران با یكدیگر مشكل دارند.»
در این نشست اكثر نمایندگان فدراسیون‌ها حاضر اظهار می‌كردند كه طرح‌های پژوهشی زیادی را در فدراسیون‌های خود انجام داده‌اند؛ اما، نوع انجام آموزش و كاربردی كردن پژوهش‌های انجام شده مساله‌ای بود كه مورد انتقاد یكی از نمایندگان حاضر قرار گرفت و خطاب به مسوولان گفت:« شما محورهای خوبی را برای انجام امور آموزشی و پژوهشی انجام داده‌اید ولی آیا بستر فرهنگی تفكر كاربردی كردن مطالعات انجام شده را در جامعه ایجاد كرده‌اید؟ آیا فكر كرده‌اید كه چگونه این پژوهش‌ها را از داخل كتابخانه بیرون بیاورید؟»
وی عدم وجود منابع علمی به روز را از دیگر خلاهای موجود برشمرد:« ما متاسفانه منابع علمی به روز در ورزش كشورمان در اختیار نداریم و به همین ترتیب در مبحث آموزش همان روند قبلی ادامه داده می‌شود.»
دكتر كردی نیز این مطلب را تایید كرد:« یافته‌های علمی چگونه اجرا می‌شوند؟ بنابراین جای كمیته‌ی اجرایی خالی است. آیا طرح‌هایی كه فدراسیون‌های ورزشی استخراج كرده‌اند مورد استفاده قرار می‌گیرند یا خیر و اگر نمی‌شود مقاومت‌ها چیست؟ فدراسیون‌ها پولی را از سازمان تربیت بدنی برای آموزش و پژوهش گرفته‌اند؛ اما، هنگامی كه از فدراسیون‌ها خواسته شد طرح پژوهش ارایه بدهند تنها یازده فدراسیون طرح‌هایشان را ارایه كردند.»
نماینده‌ی فدراسیون ژیمناستیك، آماتوری بودن اساس‌نامه‌ی فدراسیون‌های ورزشی را مانعی جدی در این مسیر دانست: «كمیته‌ی ملی المپیك بودجه‌ی خوبی از دولت گرفته است؛ اما، تصور می‌كنم اگر جلوی این ۲۲ میلیارد یك صفر دیگر هم بگذاریم مشكل ورزش حل نمی‌شود. چگونه ممكن است از فدراسیونی كه اساس‌نامه‌ی آماتوری دارد انتظار مدال‌آوری داشته باشیم و در این مسیر به ارتقای علم ورزش بپردازیم. از طرفی در فدراسیونی مانند ژیمناستیك كه تاكنون این همه مادر داشته است شما چه توقعی دارید. ما كارهای خوبی در سطح آموزشی كه طی ۷۰ سال گذشته دیمی بوده است انجام داده‌ایم و با كمك فدراسیون جهانی مسابقات خود را سطح‌بندی كرده‌ایم؛ اما، برای ادامه‌ی اصولی این مسیر در آینده چه راهی را باید طی كرد؟»
نماینده‌ی دیگری خلاهای موجود در ورزش ایران را كه سبب شده سال‌ها از دیگر كشورها دور بیافتیم را در نوع نگاه مسوولان عالیرتبه‌ی كشور نسبت به ورزش دانست:« دولتمردان ما همواره به ورزش مانند موضوعی هزینه بر نگاه می‌كنند كه این مشكل بزرگی است.»
نماینده فدراسیون پرورش اندام نیز انجام پژوهش در ایران را موفقیت آمیز ندانست و گفت:« همین امر سبب شده در آموزش نیز از سطح خوبی برخوردار نباشیم. شما به ۳ دهه‌ی گذشته نگاه كنید و ببینید كارنامه‌ی آموزش در كشور چه نمره‌ای را كسب می‌كند. امروز كه از پژوهش صحبت می‌كنند، مگر ما چقدر آموزش داشته‌ایم كه حالا می‌خواهیم دنبال پژوهش برویم. با این شرایط اگر جلوی بودجه‌ی موجود ۱۰۰ تا صفر هم بگذاریم به جایی نمی‌رسیم. چرا كه راه درستی را در ورزش طی نمی‌كنیم. ما اول باید تحقیق كنیم كه چرا پس از ۳ دهه آموزش در ورزش چیزی نداریم و چرا سطح آموزش تا این اندازه ضعیف است.
شما اسم مربیانی كه به علم روز ورزش آشنا هستند را بنویسید! از تعداد كارت صادر شده‌ی مربیگری سطح علم آنها چگونه است؟ در دانشگاه‌ها چند پژوهش انجام شده و به اجرا رسیده؟ آیا فدراسیون‌ها از پژوهش‌های انجام شده در دانشگاه‌ها اطلاع دارند. با این شرایط ما مرحله‌ی آموزش را در كشور به پایان نرسانده‌ایم بنابراین زمینه ی پژوهش در كشور ما با این وسعت آماده نیست.
نماینده‌ی فدراسیون تنیس نیز خواستار در نظر گرفتن ضمانت اجرایی برای پژوهش‌های انجام شده در ورزش شد:« همه می‌دانیم كه در ورزش ما موازی كاری زیادی صورت می‌گیرد و همین قضیه سبب شده كه در بعد آموزش و پژوهش نیز هیچ گاه ضمانت كاری نداشته باشیم. هم اكنون هر نهادی حرف خود را برای توسعه‌ی ورزش می‌زند و چنین نهادهایی مثل قارچ هر روز زیادتر می‌شوند كه هیچ كدام دیگری را قبول ندارند.این توصیف حلقه‌های مفقوده و بریده از هم زیادی وجود دارند كه اول باید آنها را پیوند زد.»
صحبت دكتر كردی پایان بخش این نشست بود، مقرر شد سمینار ویژه‌ای برای نتیجه‌گیری بهتر از مباحث مطرح شده برگزار شود:« من نیز به وجود ضمانت اجرایی معتقدم. ما یك زمان انستیتو ورزش و دبیرستان ورزش را در دستگاه ورزش ایجاد كردیم. رییس بعدی خوشش نیامد و آن را از بین برد، به هر حال وقتی مدیریت‌ها عوض می‌شوند، چنین مسایلی اجتناب‌ناپذیر هستند؛ اما، این دلیل نمی‌شود كه ما كار را پیش نبریم. بنابراین سعی خود را می‌كنیم كه ضمانت اجرایی كار را نیز بیابیم.»
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
