خواص خوراكیها

[Marichka]

انگور دارای 79 درصد آب، 14درصد قندهای مختلف، املاح معدنی و مجموعه‌ای از عناصر و ترکیبات سودمند است.
به گزارش ایسنا، انگور دارای ویتامین‌های آ، ب، ث، د و عناصری چون منیزیم، آهن، منگنز، کلر، ید، آرسنیک، فسفر و سیلیس است.


دم کرده برگ جوان انگور برای دفع ادرار، بیماری نقرس، زردی و استفراغ مفید است. قند انگور بطور مستقیم و آسان وارد خون و در عضلات و کبد ذخیره می‌شود.
تمام خواص انگور در کشمش است. حتی ارزش غذایی کشمش از انگور بالاترست. خوردن انگور معده را کاملا تخلیه و ادرار را زیاد می‌کند و فضولات معده را از بین می‌برد.

انگور از امراضی مانند ترش‌کردن، سوءهاضمه، امراض جلدی، خونریزی معده و از ایجاد سنگ کلیه و مثانه جلوگیری می‌کند.
مالیدن آب انگور تازه روی پوست صورت باعث شادابی، جوانی چهره و شفافیت آن می‌شود.
شیره آب انگور ملین است و برای کسانی که بر اثر یک بیماری طولانی با عمل رژیم غذایی بعد از عمل جراحی">جراحی ضعیف شده‌اند، بسیار مفید است.
اگر انگور را به جای صبحانه بخورید و تا ظهر غذای دیگری نخورید لاغر می‌شوید.

[Marichka]

دانشمندان با انجام یک تحقیق کوچک دریافتند نوشیدن روزانه یک لیوان آب انار، رشد سرطان پروستات را کند می‌کند.

با این حال قبل از آنکه پزشکان آب انار را به بیماران خود توصیه کنند باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.



به گزارش پایگاه اینترنتی رویترز، یک مطالعه نشان داد مردانی که آب انار مصرف می‌کردند مدت زمان بیشتری طول کشید تا سطح پروتیین ‪ PSA‬در خون آنها دو برابر شود. ‪ PSA‬پروتئینی است که نشانه وجود سرطان پروستات است.

احتمال مرگ ناشی از ابتلا به سرطان پروستات در مردانی که زمان دو برابر شدن این پروتئین در خون آنها کوتاه بود، بیشتر است.

در این مطالعه، مدت زمانی که طول می‌کشد تا سطح پروتیین ‪ PSA‬در خون آنها دو برابر شود در مردانی که روزانه ‪ ۲۴۰‬گرم آب انار نوشیدند به ‪ ۵۴‬ماه افزایش یافت. قبل از شرکت در این تحقیق این مدت ‪ ۱۵‬ماه بود.

دکتر "آلن پانتوک" متخصص کلیه و مجاری ادرار در مرکز سرطان جانسون و نویسنده ارشد این مطالعه این تفاوت زمانی را بسیار مهم خواند و گفت این نشانه آن است که سرطان پروستات چقدر سریع رشد می‌کند.

هر یک از این ‪ ۵۰‬مرد قبل از شرکت در تحقیق تحت پرتو درمانی، رژیم غذایی بعد از عمل جراحی">جراحی و یا سایر درمان‌های سرطان پروستات قرار گرفته بودند.

در این مطالعه هیچ عوارض جانبی پس از نوشیدن آب انار گزارش نشد.

پانتوک گفت: از آنجا که این شواهد مقدماتی است هنوز نمی‌توان نوشیدن آب انار را به مبتلایان به سرطان پروستات توصیه کرد.

وی افزود: برای تایید یافته‌های این مطالعه، یک بررسی در سطح گسترده‌تر در دست انجام است که انتظار می‌رود نتایج آن تا دو سال آینده مشخص شود.

پانتوک انتظار ندارد که آب انار سرطان پروستات را درمان کند. او می‌گوید این ماده می‌تواند نیاز به سایر درمانها که عوارض جانبی شدیدی مانند گر گرفتگی، خستگی، افسردگی و ناتوانی جنسی را به همراه دارند برطرف کرده یا به زمان دیگری موکول کند.

وی گفت: آب انار یک درمان بسیار غیر سمی است که اگر واقعا در کاهش زمان دو برابر شدن پروتیین ‪ PSA‬تاثیر داشته باشد می‌تواند از مرحله متاستاز بیماری و در نتیجه مرگ مبتلایان جلوگیری کند.

مشروح این مطالعه را می‌توانید در مجله "‪Clinical Cancer Research‬ ‪ "Journal‬بخوانید.

[Marichka]

چنانچه به بيماري هاي قلبي عروقي مبتلا هستيد يا اگر دوست نداريد كه به اين گونه بيماري ها دچار شويد، حتما بكوشيد در رژيم غذايي روزانه خود نانهاي سبوس دار را بگنجانيد ؛ چرا كه كارشناسان و متخصصان تغذيه اعلام كرده اند كه نانهاي سبوس دار به دليل داشتن موادي از قبيل ويتامين B، كلسيم، آهن و روي از افزايش فشار خون ، مبتلا شدن به چربي خون ، سرطان ، يبوست و بيماري هاي قلبي جلوگيري مي كنند.يكي از مهمترين ويژگي هاي نانهاي سبوس دار وجود فيبر در اين نوع نانهاست. بدن ما از طريق مواد غذايي مختلف دو نوع فيبر دريافت مي كند كه عبارتند از فيبرهاي محول و نامحلول كه هر يك از اين دو نوع فيبر در تنظيم فيزيولوژي گوارشي و در جذب يا دفع برخي مواد تاثير گذارند.




متخصصان توصيه مي كنند كه مردم روزانه 20 تا 30 گرم از انواع فيبرها را در قالب نانهاي سبوس دار، ميوه ها و سبزيهايي كه الياف دارند دريافت كنند، چون اين مواد در تعديل و جذب برخي مواد، دفع چربيهاي بدن بخصوص كلسترول تاثيرگذارند؛ بعلاوه نانهاي سبوس دار سرشار از تركيبات ارزنده ديگري مانند پروتئين ها هستند كه اين مواد عمدتا زير پوست غلات يافت مي شوند و چنانچه درست فرآوري شود بسيار مغذي است.افرادي كه توان اقتصادي پاييني دارند بيشتر انرژي و پروتئين آنها از طريق نان و غلات تامين مي شود، بنابراين چنانچه اين ماده حياتي مملو از انرژي و پروتئين كنار مقدار كمي شير، تخم مرغ و گوشت به دست افراد برسد نيازهاي حياتي آنان براحتي تامين مي شود.

كاهش ابتلا به ديابت با مصرف سبوس
تازه ترين تحقيقات نشان مي دهد كساني كه مقادير زيادي غلات سبوس دار بخصوص غلات پر فيبر مصرف مي كنند كمتر به بيماري هاي زمينه ساز ابتلا به ديابت مبتلا مي شوند.درواقع با استفاده از اين نوع نانها در رژيم غذايي روزانه ، شانس ابتلا به سندرم سوخت و سازي كه باعث ديابت نوع دوم و بيماري هاي قلبي عروقي مي شود به ميزان چشمگيري كاهش مي يابد.اين نتايج در افرادي كه بيش از 3 وعده غلات سبوس دار در روز مصرف مي كنند ديده شده در حالي كه بيشتر مردم امريكا حتي كمتر از يك بار در روز از غلات استفاده مي كنند.ديابت نوع دوم شايع ترين نوع ديابت در امريكاست و آمار نشان مي دهد روز به روز هم در حال افزايش است.حدود 24 درصد از بزرگسالان در اين كشور به سندرم سوخت و سازي مبتلا هستند.علايم اين سندرم عبارتند از: چاقي ناحيه شكم ، افزايش ميزان چربي خون (تري گليسيريد) و كاهش ميزان كلسترول خوب Hdl، افزايش فشارخون و قندخون.اين در حالي است كه متاسفانه رژيم غذايي حاوي مقادير كم هيدرات كربن در حال حاضر در امريكا و بسياري از كشورها طرفداران زيادي پيدا كرده است.

[Marichka]

پاپایا یکی از مفید ترین میوه ها برای خوردن است و به نظر بعضی از تمام میوه ها مقوی تر می باشد. در سال 1992 مرکز مطالعات علمی منافع عمومی (CSPI) - گروه مصرف کنندگان مستقر در واشنگتن – که در موضوع تغذیه تحقیق می کند پنجاه میوه را از نظر اثر کلی سلامت بخشی مورد مقایسه قرار داد.براساس یک سیستم امتیازبندی که برای درصد RDA نه ویتامین مجزا ، پتاسیم و فیبر به هر میوه داده شد پاپایا بهترین نمره را بدست آورد و پس از آن طالبی ، توت فرنگی ، پرتقال و نارنگی قرارگرفتند. پاپایا نه تنها بسیارمقوی بلکه بسیار خوش طعم می باشند.

پاپایا مستقیماً روی ساقه درختی بی شاخه می روید که ارتفاع این درخت به 30 فوت می رسد. این میوه از نظر گیاه شناســی توت است و عضوی از خانواده ای بسیارکوچک از میوه هاست که میوه گل ساعتی را دربردارد. پاپایا اشکال مختلفی دارد از گلابی درشت و تقریباً پوند گرفته تا شبیه یک خربزه کشیده 20 پوندی. تمامی پاپایاها دانه هایی سیاه رنگ و کمی شبیه خاویار دارند. گوشت این میوه از نظر بافت تاحدودی مانند خربزه است با نشانه هایی ازطعم موز ، هلو و انبه.

برزیل با تولید حدود 43 درصد تولید جهان بزرگترین تولیدکننده پاپایا محسوب می شود. مکزیک دارای رتبه دوم و در پی آن هند ، اندونزی و زئیر قرار دارند. در واقع کل پاپایا مصرفی در آمریکا از هاوائی تامین می شود درحالیکه فلوریدا تعداد کمی از این میوه را تولید می کند.


انتخاب و نگهداری
معمولاً پاپایا را قبل از اینکه کاملاً برسند از درخت می چینند که به آن مرحله سبز بلوغ می گویند. آنها را به این خاطر زود می چینند چون درحین حمل و نقل به سرعت آبگزمی شوند. از این نقطه میوه سه مرحله را پشت سر خواهد گذاشت علامت آن افزایش نواحی زرد رنگ در سطح خارجی است ، که از پایین میوه آغاز شده و تا بالا ادامه مسیر می دهد. انتهای ساقه بهترین علامت برای تشخیص هرگونه پوسیدگی یا نشانه های دیگر بیش از حد رسیدن است. درمرحله دوم مقداری زردشدگی نمایان می شود. مرحله سوم به مقدار مساوی رنگ زرد و نارنجی ایجاد می کند. در چهارمین مرحله تقریباً 75 درصد رسیده که رنگ زرد آن غالب است. یک پاپایای رسیده عطری ملایم دارد و شبیه آوکادو کمی تحت تاثیر فشارهای اندک قرار می گیرد.

تصوراً شما می خواهید این میوه را در مرحله سوم زمانی که پاپایا نصف سبز و نصف زرد است خریداری کنید.این مسئله به شما اطمینان می دهد که میوه در در طول مرحله نهایی رسیدن آسیب ندیده است.پاپایایی که پوست آن کمتر هموار است هنوز برای خرید مناسب است مگر اینکه روی آنها نقاط شل یا فرورفته دیده شود.این میوه را اگر در خانه و روی میز آشپزخانه در دمای اتاق نگهداری کنند بیشتررسیده می شود.براساس یک قانون تجربی یک پاپایای سبزبرای پخته شدن به پنج تا هفت روز زمان نیاز دارد، مرحله دوم حدود دو تا چهار روز و مرحله سوم به یک تا دو روز زمان نیازمند است.پاپایا به گاز اتیلن حساس است بنابراین قراردادن این میوه در پاکتهای کاغذی به همراه میوه های تولید کننده گاز اتیلن مانند موز و سیب فرآیند رسیدن میوه را سرعت می بخشد. بنابراین بعد از رسیدن کامل پاپایا این میوه را از آن جدا کنید.پاپایای رسیده را می توان تا یک هفته در یخچال نگهداری کرد.منجمد کردن این میوه را به شما پیشنهاد نمی کنم چون بعد از باز شدن یخ آن طعم خوبی نخواهند داشت.

آماده سازی
پاپایا مانند خربزه از راههای زیادی آماده می شود. متداول ترین روش بریدن آن به دوقسمت ، خارج کردن هسته های آن و خوردن گوشت با قاشق است.برش خورده این میوه مثل خربزه در صورت مواجهه با هوا تیره نمی شوند. ولی برخلاف خربزه دانه پاپایا با ارزش است. آنها را با آب بشویید و بعنوان چاشنی به غذا اضافه کنید. این دانه ها معطر و کمی تند می باشند.

اگر قصد خرد یا حلقه کردن پاپایا را دارید می توانید پوست آنرا جداکنید.از چاقوی میوه خوری یا چاقوی سبزی خرد کنی برای پوست کندن پاپایا استفاده کنید ، آنرا دو قسمت کنید ، دانه ها را خارج کنید و هرطورمایلید میوه راخرد کنید. پاپایا درسالادهای میوه یا کباب میوه طبیعتاً با سایر میوه های گرمسیری مثل انبه ، موز ، آناناس و نارگیل خوش مزه می شود.این میوه مثل آناناس تازه دارای آنزیمی است که مانع سفت شدن ژلاتین می شود بنابراین آنرا در سالادهای ژلاتینی نریزید.

پاپایا در صورت ترکیب با گوشت خوک بویژه ران آن و همراه با ماکیان بسیار خوش طعم می شود. کباب کردن ماهی یا غذاهای دریایی دیگر با سیخ به همراه قطعه های خرد شده پاپایا ترکیب بسیارخوبی است چون هر دوی آنها به سرعت می پزند.پاپایای بیش از حد رسیده را دور نریزید چون می توانید آنها را برای سس ها یا smoothie به همراه عسل و آبمیوه و احتمالاًکمی ماست پوره کنید.

پیشنهاد Tony
شیرابه پاپائین که از پاپایای خام گرفته می شود را خشک کرده و بعنوان ماده گندزدا ، هضم کننده ، صاف کننده آبجو و نرم کننده گوشت به فروش می رسانند. سعی نکنید خودتان با پاپایاس نرم کننده بسازید.


گونه های مختلف
Solo متداول ترین گونه موجود در آمریکا است و گونه ای است که در هاوائی رویش دارد.این گونه که به شکل گلابی است و حدود یک پوند وزن دارد دو دسته است: Kapoho و Sunrise.هر دوی آنها هنگام چیدن پوستی سبز رنگ دارند و هنگام بلوغ زرد یا نارنجی – زرد می شوند.گوشت Kapoho طلایی است درحالیکه در نوع Sunrise گوشت میوه نارنجی مایل به صورتی یا سرخ روشن است.

Waimanalo گونه ای مربوط به هاوایی است که در جزیره اواهو رویش دارد وکمتر رایج است.این گونه درشت تراز Solo بوده و گوشتی نارنجی – زرد دارد.
پاپایای مکزیکی در آمریکا همانگونه که جمعیت لاتین ما افزایش می یابد از محبوبیت بیشتری برخوردارمی شود.این گونه ار پاپایا دراز و استوانه ای است و گوشتی همانند Sunrise دارد اما رنگ آن تیره تراست.

[Marichka]

پياز خويشاوند نزديك سير از قرن ها پيش توسط مصريان باستان به عنوان سمبل نيروى زندگى و درمانى مفيد براى همه بيمارى ها شناخته شد. مصريان حدود چهار هزار سال پيش از ميلاد مسيح خواص درمانى پياز را باور داشتند و آن را در آيين مذهبى خود گرامى مى داشتند. به صورت سنتى مردم پياز را يك ضدعفونى كننده قوى مى شناسند كه خون را تصفيه مى كند و دوست قلب است. تحقيقات جديد نيز نشان مى دهد پياز خام به ميزان چشمگيرى كلسترول بد خون Ldl را كاهش مى دهد و از اين رو از سكته قلبى پيشگيرى مى كند. همچنين پياز هم به صورت خام و هم پخته فشارخون را كاهش داده و خون را رقيق مى كند در نتيجه از تشكيل لخته هاى خونى پيشگيرى مى كند.
پياز به ويژه به صورت خام محرك دستگاه هاضمه است و مشكلات كبدى، نفخ شكم و يبوست هاى مزمن را بهبود مى بخشد. پياز هضم و جذب غذا را بهبود مى بخشد و در دوره نقاهت پس از بيمارى ها و يا هنگام خستگى و كم خونى انرژى بخش است. پياز ضدعفونى كننده اى قوى است كه ضمن بهبود گردش خون موجب كاهش تب و افزايش تعريق شده در نتيجه به درمان سرماخوردگى و آنفلوآنزا كمك مى كند. پياز براى بهبود گلودرد، فازنژيت، زكام و سينوزيت فوق العاده مفيد است و موجب تخليه ترشحات حلق و بينى شده، به درمان سرفه و برونشيت كمك شايانى مى كند. اين سبزى مفيد پاك كننده خون و مدر است از اين رو در دفع سنگ مثانه و بهبود دردهاى آرتروز و نقرس موثر است.
در طول تاريخ از پياز براى پيشگيرى از اپيدمى هايى چون اپيدمى وبا و طاعون استفاده شده است. در زمان جنگ جهانى دوم نيز به عنوان ضدعفونى كننده زخم هاى سربازان مورد استفاده قرار مى گرفت. در زمان هاى قديم مرسوم بوده است كه برش هايى از پياز را در اتاق بيمار قرار مى دادند تا تبخير آب پياز موجب ضدعفونى شدن هواى اتاق شود. تحقيقات دانشمندان نيز خاصيت ضدعفونى كنندگى پياز را مورد تاكيد قرار مى دهند و نشان مى دهد پياز مى تواند بسيارى از باكترى ها از جمله باكترى سالمونلا را از بين ببرد.
نسخه هاى سنتى قرار دادن برش پياز روى محل گزيدگى زنبور را در بهبود آن مفيد مى دانند همچنين بر پايه اين نسخه ها براى درمان زگيل مى توانيد روى پياز خرد شده مقدارى نمك بريزيد تا سطح پياز را بپوشانيد و بگذاريد يك شب بماند. سپس آب پياز را در ظرفى ريخته و روزى دو بار با يك قطعه پنبه از اين مايع بر روى زگيل بزنيد. آب پياز را براى درمان سوختگى، بريدگى و گازگرفتگى نيز مفيد مى دانند.
در گذشته قراردادن پنبه اى آغشته به آب پياز را بر روى دندان دردناك موثر مى دانستند. درمان هاى سنتى قديمى توصيه مى كنند براى بهبود كليه عفونت هاى تنفسى مقدارى عسل روى پياز خام خرد شده بريزيد و بگذاريد يك شب بماند سپس مايع حاصل را كه تركيبى از آب پياز و عسل است در ظرفى ريخته و هر دو ساعت يك بار يك قاشق مرباخورى از آن را ميل كنيد.
پياز رنده شده نيز مى تواند ضمادى مفيد براى بهبود سرمازدگى باشد.
بر مبناى تحقيقات جديد آب پياز و پياز پخته قندخون را كاهش مى دهد و اين امر به صورت تجربى نيز بر گذشتگان ما ثابت شده و آنها از سال ها پيش از اين ويژگى پياز سود مى بردند. اين تحقيقات همچنين نشان مى دهند در صورت مصرف نصف يك پياز خام به صورت روزانه كلسترول خون به نحو چشمگيرى كاهش مى يابد. ضمن اينكه تركيبات سولفور موجود در پياز نيز مى تواند در پيشگيرى از ابتلا به سرطان ها مفيد باشد.
با توجه به خواص بى شمار پياز عجيب نيست كه گذشتگان ما آن را گياهى معجزه آسا براى درمان همه بيمارى ها مى دانستند.

[Marichka]

در تهیه بیشتر محصولات غذایی ، دارویی ، آرایشی و بهداشتی از افزودنی های شیمیایی متعددی استفاده می شود که اگر به فهرست ترکیبات تشکیل دهنده که روی برچسب این محصولات درج می شود توجه کنید به نام بعضی از این ترکیبات یا در بعضی موارد اصطلاح افزودنی های مجاز برخورد می کنید.
به طور معمول این افزودنی ها برای افزایش کیفیت و بخصوص ماندگاری محصولات اضافه می شود؛ اما نکته مهم این است که مقدار ترکیبات و مواد افزودنی که مصرف می شود در کیفیت محصول اهمیت فوق العاده ای دارد و به همین دلیل است که گاه 2محصول که بظاهر از ترکیبات مشابه تهیه شده اند، کیفیت بسیار متفاوتی دارند.


در گذشته بیشتر غذاها به طور مستقیم از منابع طبیعی تولید و مصرف می شد و اغلب بدون هزینه های جانبی به دست مصرف کننده می رسید، اما امروزه برای تهیه محصولات غذایی در کارخانه های صنایع غذایی از افزودنی های شیمیایی و مواد نگهدارنده ضدمیکروبی استفاده می شود.
اگر چه مصرف کنندگان خواهان کاهش افزودنی های مواد غذایی هستند، اما متخصصان با توجه به امکان زنده ماندن و تکثیر میکروب های بیماری زا در مواد غذایی معتقدند این ترکیبات نگهدارنده ضد میکروبی همراه با عملیات اجرایی مناسب نقش مفیدی در تامین ایمنی مواد غذایی دارند.
از خواص ترکیبات نگهدارنده ضد میکروبی علاوه بر تامین ایمنی می توان بر طولانی تر شدن عمر نگهداری مواد غذایی و کاهش ضایعات اشاره کرد.
در عین حال این مواد زیان هایی نظیر سمیت و اثرات نامطلوب روی طعم و عطر نیز دارند؛ بنابر این این پرسش مطرح می شود که استفاده از چه افزودنی هایی و به چه مقدار مجاز است؟
میان دولتهای کشورهای مختلف اختلاف نظرهایی در این مورد وجود دارد، اما به عنوان یک قاعده ساده عمومی در مورد مصرف افزودنی ها توصیه می شود که تولیدکنندگان مواد غذایی از مصرف نیترات سدیم ، ساکارین ، کافئین ، اولسترا، آسولفام پتاسیم و رنگهای مصنوعی خودداری کنند.

دسته بندی مواد غذایی افزودنی
آنتی اکسیدان ها: موادی هستند که برای جلوگیری از اکسیداسیون چربی ها و روغن های غیر اشباع به مواد غذایی افزوده می شوند.
به طور کلی فرآیند اکسیداسیون بر اثر واکنش اکسیژن موجود در هوا با چربی ها اتفاق می افتد و منجر به تندی ، تغییر طعم و از دست دادن رنگ می شود.
امولسیفایرها: باعث ترکیب شدن آب و روغن با هم می شوند.
افزایش دهنده های طعم : موادی هستند که خودشان دارای طعم خاصی نیستند یا طعم اندکی دارند، ولی باعث تشدید طعم طبیعی غذاها می شوند. این مواد اغلب زمانی به کار می روند که مقدار بسیار اندکی از یک ماده طبیعی در محصول باشد.
عوامل تغلیظ کننده : کربوهیدرات های طبیعی یا اصلاح شده هستند که مقداری از آبی را که در غذا وجود دارد جذب می کنند و باعث غلیظتر شدن آنها می شوند.
عوامل تغلیظ کننده به دلیل مخلوط نگه داشتن ترکیبات پیچیده روغنها، آب ، اسیدها و مواد جامد باعث پایداری غذاهای تولید شده در کارخانه ها می شوند.
علاوه بر گروههایی که به آنها اشاره شد طعم دهنده ها، شیرین کننده ها و رنگهای مصنوعی نیز از دیگر گروههای مواد افزودنی هستند که هر یک شامل مواد مختلفی می باشند.

معرفی بعضی افزودنی های مواد غذایی
آسولفام پتاسیم : یکی از شیرین کننده های مصنوعی است که در بعضی آدامس ها و دسرهای ژلاتینی استفاده می شود و به دلیل بعضی زیان ها نظیر خطر سرطان زایی توصیه می شود که صنایع غذایی از آن استفاده نکنند.
آلژینات : از عوامل تغلیظ کننده است و به عنوان پایدارکننده کف بستنی ، پنیر و آب نبات استفاده می شود. آلژینات یکی از مشتقات جلبک های دریایی است که باعث حفظ بافت مناسب در فرآورده های لبنی و غذاهای کنسرو شده می شود و تاکنون خطری در استفاده آن دیده نشده است.
آلفاتوکوفرول (ویتامینE):یک آنتی اکسیدان و نیز یک ماده مغذی است که در روغنهای گیاهی مورد مصرف قرار می گیرد و از تند شدن روغنها جلوگیری می کند. مطالعات نشان داده است که مقادیر زیاد این ویتامین می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی و سرطان کمک کند.
اسید اسکوربیک (ویتامین C):آنتی اکسیدانی است که به عنوان یک ماده مغذی ، پایدارکننده رنگ در آبمیوه ها و گوشتهای نمک سود شده استفاده می شود و از تشکیل نیتروز آمین ها که باعث رشد غده های سرطانی می شوند، جلوگیری می کند.
آسپارتام : یک شیرین کننده مصنوعی است که معمولا در غذاهای رژیمی استفاده می شود و در بعضی افراد که به این ماده حساس هستند می تواند ایجاد سردرد یا خواب آلودگی کند و معمولا توصیه می شود افرادی که از فنیل کتونوری رنج می برند در مصرف مواد غذایی دارای آسپارتام خودداری کنند.
بتاکاروتن : یک رنگ دهنده طبیعی است که در مغز شکلات ها و مارگارین استفاده می شود و بدن می تواند این ماده را به ویتامین Aتبدیل کند و لذا افزودن آن به مواد غذایی خطر خاصی را به دنبال ندارد.
BHAیا هیدروکسی انیزول بوتیلیتد و BHTیا هیدروکسی تولوئن بوتیلتید: آنتی اکسیدان هایی هستند که در تهیه چیپس و بعضی روغن ها استفاده می شوند و خطر سرطان زایی آنها روی موشها ثابت شده است و لذا استفاده از آنها در صنایع غذایی توصیه نمی شود.

نقش آب در سلامت مواد غذایی
خشک کردن یکی از قدیمی ترین روشهایی است که بشر برای نگهداری مواد غذایی به کار برده است. در این روش ، افزایش طول عمر ماندگاری (Shelf life) نتیجه مستقیم خارج کردن آب از فرآورده است به نحوی که محیط برای رشد و تکثیر میکروارگانیسم ها نامساعد می شود.
امروزه این موضوع که کلیه میکروارگانیسم ها برای فعالیت خود نیاز به رطوبت نسبی مشخصی دارند به عنوان یک اصل پذیرفته شده است ؛ البته انواع مختلف میکروارگانیسم ها دارای نیازهای رطوبتی متفاوتی هستند.
آب آزاد یا آب غیر ترکیبی ، مستعد شرکت در واکنش های شیمیایی است و روی بسیاری از عوامل کیفی کالا نظیر تاریخ مصرف ، میزان حفظ مواد مغذی موجود در کالا، ماندگاری فرآورده ها و افزایش تاریخ مصرف کالا تاثیرگذار است.
مواد نگهدارنده ضد میکروبی می توانند روی خاصیت های مواد غذایی اثر منفی بگذارند و این مساله محققان را به این تفکر واداشته که برای محافظت از مواد غذایی راهی ساده تر در پیش بگیرند که این راه کم کردن فعالیت آب است.
مطالعات نشان داده است که جدا از کاهش مقدار آب از فرمولاسیون می توان فعالیت آب را با وارد کردن یک سری از عوامل کاهش داد، این عوامل می توانند مخلوطهایی نظیر نمکها، شکر، الکلهای شیرین یا موادی که به صورت کلوئیدی حل می شوند مثل پروتئین ها باشند؛ به عنوان مثال گلیسرول و سوربیتول ، الکلهایی هستند که برای کاهش فعالیت آب به مواد آرایشی و بهداشتی افزوده می شوند، اما نکته مهم در این ارتباط این است که مقدار افزودنی ها اهمیت فوق العاده ای دارد، یعنی اگر مقدار ماده افزودنی کمتر از مقدار بهینه باشد تاثیر لازم را ندارد و در عین حال اگر بیش از این مقدار باشد باز هم کارایی لازم را نخواهد داشت.
نوع ماده افزودنی و مقدار بهینه مصرف آن برای محصولات مختلف متفاوت است و به وسیله محققان طی آزمایش های متعددی که روی میکروارگانیسم های مختلف صورت می گیرد تعیین می شود.
به همین دلیل است که فورمولاسیون محصولات مختلف اعم از غذایی ، آرایشی و دارویی از کارخانه ای به کارخانه دیگر فرق می کند و صاحبان صنایع تلاش می کنند فرمولاسیون مخصوص محصولاتشان را برای محصول خود محفوظ نگه دارند تا مورد استفاده صنایع دیگر قرار نگیرد.
به همین دلیل اگر به برچسب محصولات مختلف توجه کنید، می بینید در قسمت ترکیبات مقدار هیچ یک از مواد قید نشده است و نیز در بسیاری موارد تنها به تعدادی محدود از مواد موجود در فرمولاسیون اشاره و برای بقیه از عبارت عمومی افزودنی های مجاز استفاده شده است.

آیا همیشه افزودنی ها مفید هستند؟
اگر چه همان طور که اشاره شد استفاده از افزودنی ها موجب کاهش فعالیت میکروارگانیسم ها و در نتیجه افزایش زمان ماندگاری محصولات می شود، اما استفاده از بسیاری از آنها ضررهایی نیز به دنبال دارد.
BTAو BHAکه 2نوع آنتی اکسیدان هستند و معمولا در تهیه چیپس های سیب زمینی کاربرد دارند روی موشها خاصیت سرطانزایی نشان داده اند، همچنین ساخارین که یک شیرین کننده مصنوعی و 350بار شیرین تر از شکر است نیز می تواند خاصیت سرطانزایی داشته باشد.
نیتریت سدیم و نیترات سدیم که به تشدید طعم و رنگ سوسیس و کالباس کمک می کنند و نیز می توانند مانع فعالیت سم بوتولیسم که سمی کشنده است شوند طی گوارش نوعی ماده سرطان زا تولید می کنند.
علاوه بر این پزشکان معتقدند بعضی افزودنی ها نظیر مواد افزودنی موجود در پفک ، ساندیس ها و نوشابه ها می توانند آلرژی ایجاد کنند.
به طور کلی افزودنی ها مواد مفیدی هستند که مانند بسیاری مواد دیگر در کنار مزایای متعدد، معایبی نیز دارند و بی شک بر کسی پوشیده نیست که سالم ترین و مطمئن ترین راه استفاده از غذاها و سبزی های تازه است که البته در دنیای امروز چندان امکان پذیر نیست.

[Babak_King]

سلام
بابا ماشالله عجب تایپکی عالیه واقعا تبریک میگم بهتون Dianella عزیز مرجع کاملی از نعمت هایه خداوندی آفرین

============================================

ويتامين‌ها و عملكرد آنها در بدن

ويتامين‌ها مواد طبيعي هستند كه در گياهان و حيوانات يافت مي‌شوند. بدن شما اين مواد را براي حفظ سلامت و كمك به انجام بسياري از اعمال خود به كار مي‌برد.
به طور كلي دو نوع ويتامين وجود دارد كه عبارتند از:

1- ويتامين‌هاي محلول در آب
2- ويتامين‌هاي محلول در چربي

1- ويتامين‌هاي محلول در آب: اين ويتامين‌ها به راحتي جذب بدن مي‌شوند و برخلاف انواع محلول در چربي الزاما جذب اسيدهاي صفرا (مايعاتي كه براي هضم چربي به كار مي‌رود) نمي‌شوند.
بدن شما مقادير زيادي از اين نوع را ذخيره نمي‌كند. بدن ويتامين‌هاي محلول در آبي را كه نياز نداريد از طريق كليه‌ها دفع مي‌كند.
2- ويتامين‌هاي محلول در چربي: بدن بايد از اسيدهاي صفراوي براي جذب اين ويتامين‌ها استفاده كند. به محض جذب، ويتامين‌هاي فوق در چربي بدن ذخيره مي‌شوند. به هنگام نياز، بدن آنها را از ذخيره خارج مي‌كند تا مورد استفاده قرار دهد. خوردن چربي يا روغن‌هايي كه هضم نمي‌شوند باعث كاهش ذخيره ويتامين‌هاي محلول در چربي مي‌شود.

روشهاي دريافت ويتامين‌ها

بهترين راه دريافت ويتامين‌ها و مواد معدني مورد نياز بدن از طريق مواد غذايي است. اكثر مردم به مكمل‌هاي اضافي نيازي ندارند بنابراين بدون مشورت با پزشك از داروهاي ويتامين استفاده نكنيد.

در صورتي كه پزشك تشخيص دهد شما مي‌توانيد از انواع مكمل‌هاي موجود استفاده كنيد در مواقع خاص ممكن است بدن به ويتامين بيشتري نياز داشته باشد. اين مواد عبارتند از:

- خانمي كه در شرف بارداري است، به احتمال زياد پزشك، مصرف نوعي ويتامين را كه حاوي اسيد فوليك باشد به او تجويز مي‌كند. كمبود اسيد فوليك در اين دوران منجر به نواقص لوله عصبي جنين مي‌شود. به علت شكل‌گيري سريع اين نواقص، مصرف اسيد فوليك پيش از آغاز بارداري توصيه مي‌شود.

- مادري كه فرزندش را با شير خود تغذيه مي‌كند. در اين مرحله پزشك مكمل‌هاي مواد معدني و قرص‌هاي ويتاميني كه شامل آهن هستند را براي حفاظت مادر در برابر كم‌خوني تجويز مي‌كند. مصرف قرص كلسيم نيز توصيه ديگري است كه براي تقويت استخوان‌ها صورت مي‌گيرد.

- به زناني كه در معرض ابتلا به پوكي استخوان قرار دارند هم توصيه مي‌شود به منظور افزايش استحكام استخوان‌ها از مكمل‌هاي كلسيم استفاده كنند.

- و بالاخره كساني كه گياهخوار هستند (رژيم غذايي كه از نظر محصولات حيواني محدود است) بهتر است مكمل‌هاي ويتامين B12 دريافت كنند.

آيا ويتامين‌ها خطر‌آفرين‌اند؟
ويتامين‌ها و مواد معدني خطرناك نيستند مگر آن كه بيش از حد مورد استفاده قرار گيرند. ميزان ويتامين‌هايي كه از طريق غذا دريافت مي‌شود معمولا به چنين دُز خطرناكي نمي‌رسند اما در صورت مصرف مكمل‌ها اين احتمال وجود دارد و حتي در مورد ويتامين‌هاي محلول در چربي هم صادق است. گاهي دريافت زياد ويتامين ممكن است با تست‌هاي تشخيص پزشكي نيز تداخل كند و يا مانع عملكرد برخي داروها شود.

از اين پس در اين قسمت اطلاعات مفيدي درباره انواع ويتامين‌ها و تاثير آنها در بدن ارائه مي‌شود.
ويتامين آ (A): تاثير اين ويتامين بيش از كمك كردن به توانايي ديد شما در تاريكي است. اين ماده توليد گلبول‌هاي سفيد خون را تحريك مي‌كند.
در شكل‌گيري مجدد استخوان دخالت دارد ، به حفظ سلامت سلول‌هاي اندوتليال (سلول‌هاي لايه داخلي اندام‌هاي بدن) كمك كرده، در رشد و تقسيم سلولي نقش دارد.

دريافت 10000 واحد يعني دو برابر ميزان توصيه شده رايج در روز اين ويتامين، بي‌خطر است اما شواهدي موجود است مبني بر اين كه چنين افزايشي در دريافت ويتامين A خطر شكستگي لگن يا برخي نواقص مادرزادي را بالا مي‌برد.
ميزان توصيه شده ويتامين آ در حال حاضر IU 5000 براي مردان و IU4000 براي زنان است. بسياري از مواد شامل آب ميوه‌ها ، محصولات لبني با اين ويتامين غني شده‌اند. ميوه‌ها و سبزيجات زياد و برخي مكمل‌ها نيز حاوي بتا كاروتن و ساير پيش ماده‌هاي ويتامين A كه بدن مي‌تواند آنها را به اين تركيب تبديل كند ، هستند. در مقايسه با ويتامين A ، بتا كاروتن حتي در سطوح بالا سمي نيست.
بدن مي‌تواند بهنگام نياز از بتاكاروتن ويتامين A بسازد ، و نيازي به كنترل سطوح دريافتي اين ماده نيست.
بنابراين انتخاب يك مكمل ويتاميني كه بخش اعظم ويتامين A آن به شكل بتا كاروتن باشد ارجحيت دارد.
دليل ديگر براي اجتناب از دريافت ويتامين A در مقادير بالا اين است كه ممكن با عملكرد مفيد ويتامين D تداخل كند.



منيع : جام جم آنلاين

[Babak_King]

اسرار آب را بشناسيم

ترجمه: بهاره مهرنژاد

كمتر كسى است كه پس از رفتن به استخر و سونا به شادابى و نشاط نرسد و دردهايش را فراموش نكند. هيچ فكر كرده ايد دليل انرژى فراوانى كه پس از يك ساعت شنا يا ماندن در حوضچه جكوزى نصيب آدم مى شود، چيست؟ براى پاسخ به اين سئوال بد نيست به فوايد آب درمانى بپردازيم. هيدروتراپى يكى از شاخه هاى پزشكى جايگزين است كه توانسته پس از طب سوزنى و آروماتراپى جايگاه ويژه اى نزد طرفداران Alternative medicine پيدا كند. استفاده از آب در درمان بيمارى ها سابقه اى طولانى دارد و به حدود ۳۷۵ سال قبل از ميلاد مسيح مى رسد.

مصريان آب را نماد تطهير مى دانستند و از حوضچه هاى آب گرم براى پاكسازى روح و رسيدن به خلسه بهره مى گرفتند. پس از ميلاد به واسطه غسل تعميد مسيحيان، آب نماد تطهير و پاكى نفس نام گرفت. مدت كوتاهى در قرون وسطى آب درمانى از نظرها افتاد و در قرن ۱۷ دوباره مورد توجه واقع شد تا اينكه اولين مركز آب درمانى را در قرن ۱۹ سباستين كيپ در چامپنينز انگلستان راه اندازى كرد. گرچه آب درمانى به عنوان شاخه اى از پزشكى جايگزين نزد پزشكان پذيرفته نيست ولى اعتقادات زيادى در درمان بيمارى هاى مختلف توسط درمانگران علوم طبيعى در حال اثبات و ترويج است.

بسيارى از درمانگران بر اين باورند كه بدن بدون غذا مى تواند دو، سه روزى را سر كند ولى بدون آب هرگز. مهمترين خاصيت آب نقشى است كه در سم زدايى از بدن دارد. متداول ترين روش آب درمانى روشى است كه در آن بيمار به پشت خوابيده و پشت بدن وى حوله هاى گرم گذاشته مى شود و در نهايت بدنش را با پتو مى پوشانند. در ساير موارد نيز بيمار بر سكويى به پشت خوابيده و آب از شش دوش كه دو به دو كنار و روبه روى هم قرار گرفته اند با فشار به ناحيه كمر، باسن و گردن وارد مى شود. قرار دادن پاى بيمار در حوضچه هاى آب سرد وقتى حوله آب گرم دور فرد پيچيده شده نيز روش ديگرى از تحريك گرمايى است كه بيشتر در درمان هاى موضعى كاربرد دارد. ماساژ آب درمانى نيز از ديگر روش هاى رايج است كه در درمان بيمارى هاى مفصلى، آرتريت روماتوئيد، آرتروز و اختلالات ستون فقرات بسيار موثر است. انجام حركات نرمشى در حوضچه آب گرم كه در ارتفاع ۹۰ تا ۱۵۰ سانتى متر قرار دارد نيز علاوه بر نقشى كه در تقويت ماهيچه ها و مفاصل دارد به آرام سازى، تنظيم ساعت بيولوژيك و متعادل كردن بدن كمك مى كند.

واتوس يا شياتسو آبى كه نسخه چينى آب درمانى نام دارد، نوعى ماساژ عمقى بافت است كه موجب كاهش درد، رفع اسپاسم عضلانى، درد مفاصل و دردهاى قاعدگى و رفع اختلالات PMS (سندرم پيش از قاعدگى) و نيز برطرف كردن ضعف عضلانى و اختلال گردش خون مى شود. نوع اسكانديناوى آب درمانى نيز به اين صورت است كه وان از آب با درجه حرارت ۲۷ تا ۳۸ درجه سانتى گراد پر شده و درون آن گياهان دريايى و گياهان معطر مثل چوب كاج ريخته مى شود. نشستن در اين وان به مدت يك تا دو ساعت به همراه شنيدن موزيك آرام به بهبود گردش خون كمك كرده، سموم را از بدن دفع مى كند و فرد را به آرامى مى رساند. شنا در استخرهايى كه از گياهان معطر پر شده اند همچنين باعث صاف و صيقلى شدن پوست مى شود.

برقرارى تعادل روحى، افزايش نيروى جنسى، پاكسازى صورت، افزايش انرژى بدن، افزايش عملكرد فيزيكى و ذهنى، تنظيم درجه حرارت، رقيق سازى جريان خون و جلوگيرى از عارضه هاى پوستى نظير چين و چروك از ديگر فوايد آب درمانى است كه حتى با رفتن در استخر آب گرم يا حوضچه هاى جكوزى مى توان به آن دست يافت.
البته نبايد فراموش كرد كه اين روش نيز همچون بسيارى از شاخه هاى پزشكى جايگزين بدون همراهى با روش هاى علمى پزشكى ميسر نيست، ضمن اينكه توصيه مى شود حتماً تحت نظر مستقيم درمانگران طبيعى انجام شود.


منيع : شرق

[magmagf]

كارشناسان نیز معتقدند گردن درد ممكن است در نتیجه تصادف یا آسیب دیدگی، مشكلات استخوانی- عضلانی و یا حتی وجود تومفور بروز كند اما اغلب اوقات قرار گرفتن در یك وضعیت نامناسب و غیراستاندارد مثل وضعیت غیرصحیح بدن به هنگام خواب می تواند منجر به بروز گردن درد شود.متخصصان فیزیكال تراپی آمریكایی در این باره می گویند شكل و نوع بالش هم می تواند در بروز گردن درد تأثیر داشته باشد. برای همین متخصصان توصیه می كنند كه اگر سابقه بیماری خاصی ندارید كه علت اصلی گردن درد شما باشد، باید مطمئن باشید كه بالشی كه روی آن خوابیده اید در یك وضعیت غیرطبیعی منجر به وارد آوردن فشار به سر نشود و یا ارتفاع بالش خیلی كوتاه یا بلند نباشد. از خوابیدن روی چند بالش نیز باید خودداری كرد.علاوه بر این تشك هم می تواند در بروز گردن درد مؤثر باشد بنابر این از تشكی استفاده كنید كه كمی سفت بوده و بتواند گردن را در وضعیت مناسبی قرار دهد.

[Marichka]

این عنصر در بعضی از اعضاء بدن مانند مغز سر و تیموس و غده های فوق کلیوی و در خون و عضلات موجود است و مقدار آن در این اعضا از کلسیم بیشتر است.این عنصر در تبدیل قند خون به انرژی بسیار اهمیّت دارد و چهار عمل مهمّ را انجام میدهد:

در مبارزه با افسردگی مؤثر است.
کار سیستم رگهای خونی و قلب را تنظیم و در جلوگیری از حملة قلبی مؤثر است.
از رسوب کلسیم در کلیه ها و کیسة صفرا جلوگیری میکند.
عمل هضم را آسان میگرداند.

یکی از املاح مورد نیاز هر سلول از بدن شما، منیزیم می باشد. بدن انسان بزرگسال حاوی 28-20 گرم منیزیم است که 60% از آن در استخوان، 26% در عضله و ماهیچه ها و بقیه در بافت های نرم و مایعات بدن وجود دارد. نیمی ازذخایر منیزیم بدن شما درون سلولهای بافت ها و اندامهای بدن و نیمی از آن به صورت ترکیب با کلسیم و فسفر در استخوان وجود دارد. تنها 1% از منیزیم بدن شما در خون یافت می شود. بدن شما برای حفظ میزان ثابت منیزیم خون، خیلی سخت فعالیت می کند. بیش از 300 واکنش بیوشیمیایی در بدن برای فعالیت خود به منیزیم نیاز دارند چرا که منیزیم باعث حفظ فعالیت نرمال ماهیچه و عصب، ضربان منظم قلب و استحکام استخوانها می شود. همچنین منیزیم در متابولیسم انرژی و سنتز پروتئین نقش دارد.

منابع غذایی و دریافت
منیزیم در بسیاری از غذاها به مقدار فراوان یافت می شود و یک رژیم غذایی معمول در صورت انتخاب درست غذاهای مصرفی می توان مقدار کافی آن را تامین کرد . منابع غذایی خوب منیزیم عبارتند از :انجیر، لیمو، گریپ فروت، ذرت زرد، بادام، گردو، پسته و سیب دانه ها ، مغزها، آجیل ، سبزیجات برگی شکل مثل کلم ، اسفناج و ... ، غلات سبوس دارو حبوبات مثل لوبیا و سویا و... . تصفیه کردن غلاتی مانند آرد گندم و برنج و فرآیند غذاها مانند شکر، سبب از بین رفتن املاح از جمله منیزیم می شود.

نقش منیزیم در بیماریهای رایج
منیزیم و فشار خون(منیزیم درتنظیم فشار خون نقش مهمی را ایفا می کند. رژیم های غذایی که حاوی مقدار زیادی سبزی و میوه باشند منیزیم و پتاسیم را در حد کافی تأمین کرده و باعث کاهش فشار خون بالا می شوند . مطالعات نشان می دهد دریافت زیاد منیزیم ، پتاسیم و کلسیم و دریافت کم چربی و سدیم در برنامه ها و رژیم غذایی تأثیر زیادی در کاهش فشار خون بالا دارند.بنابراین توصیه می شود با دریافت کافی منابع حاوی(منیزیم از وقوع فشار خون بالا پیشگیری وآن را کنترل کنید.
منیزیم و بیماریهای قلبی- عروقی
دریافت کم منیزیم، باعث اختلال در ریتم قلبی و بروز حملات و سکته های قلبی می شود. مطالعات انجام شده در بیمارانی که به سکته ی حاد قلبی مبتلا شدند که استفاده فوری از منیزیم پس از سکته ی قلبی سبب کاهش مرگ و میر بیماران می شود.
منیزیم و استئوپرز: ممکن است کمبود منیزیم ، عاملی خطر زا در ایجاد استئوپرز ( پوکی استخوان) باشد . کمبود منیزیم ، متابولیسم کلسیم و هورمون تنظیم کننده کلسیم را در بدن تغییر می دهد . مطالعات مختلفی نشان می دهد که مکمل دهی منیزیم ، چگالی معدنی استخوان را بهبود می بخشد ؛ اما برای اثبات این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری است .
منیزیم و دیابت : وجود منیزیم برای متابولیسم کربوهیدرات «قند ) لازم است . ممکن است باعث آزاد سازی و فعال شدن انسولین «هورمون تنظیم کننده قند خون ) شود . افزایش مقدار گلوکز (قند ) خون در بیماران دیابتی باعث کاهش منیزیم خون و کمبود آن در ادرار می شود .
حال می توان فهمید که چرا کمبود منیزیم در افراد دیابتی نوع 1 و نوع 2 که خوب کنترل نمی شوند ، وجود دارد. تنها بیماران دیابتی که در معرض خطر کمبود کلسیم هستند ، باید منیزیم خون خود را ارزیابی کرد ، و اگر کمبودی وجود داشت آن را جبران کنند.
در بیماریهای دیگری مثل سردرد های میگرنی نیز مکمل دهی منیزیم ممکن است باعث کاهش سردرد شود اما برای اثبات این موضوع نیاز به مطالعات بیشتری است .

کمبود منیزیم
اگر چه کمبود شدید منیزیم نادر است ولی علائم بالینی آن با لرزش ، اسپاسم عضله ، تغییرات شخصیتی ، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ مشخص می شود . تتانی ، پرش عضله، حرکات غیر ارادی، تشنج و کـُما نیز در افراد با کمبود شدید منیزیم گزارش شده است. کمبود حاد منیزیم در بیماران کلیوی ، درمان بادیورتیک ها، سوء جذب ، پرکاری تیروئید ، التهاب لوزالمعده ، کواشیورکور، دیابت، اختلالات غده پاراتیروئید ، استرس بعد از جراحی و راشیتیسم مقاوم به ویتامین D ، ایجاد می شود.

مسمومیت
اگرچه افزایش دریافت منیزیم می تواند مانع از آهکی شدن استخوان شود ولی احتمال دریافت آن از منابع غذایی و مکمل ها خیلی کم است . تنها مورد مسمویت در کارگران کارخانه ذوب فلزات مشاهده شده است که غبار منیزیم را به مقدار زیاد از راه تنفس یا راه دهان دریافت می کنند.