آره رامين جان درست ميگي.به نظرم اگه كسي از كاره خواننده اي خوشش نمياد بياد منطقي نقد كنه و نظرشو بگه.اگه يادت باشه من نظرم راجب مجيد خراطها رو گفتم....
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
آره رامين جان درست ميگي.به نظرم اگه كسي از كاره خواننده اي خوشش نمياد بياد منطقي نقد كنه و نظرشو بگه.اگه يادت باشه من نظرم راجب مجيد خراطها رو گفتم....
من به نظر همه احترام میزارم دوست عزیز
و هیچ بی احترامی هم به جناب خراطها نکردم
فقط یه سوال پرسیدم
اما مساله برترینهای موسیقی پاپ نظر شخصی نیست
فاکتورهایی داره که اونها مهم هستند
سلام
آخرین پست این تاپیک جنجالی رو قبل از بسته شدن انجمن من داده بودم خودم هم شروع میکنم
چون تاپیک خوبی هست و به تبادل افکار کمک میکنه
دوستان بیان و نظرات خودشون رو راجع به موسیقی فعلی به خصوص آثار منتشر شده دریکسال گذشته بیان کنند
بحث . . .
با سلام خوب شد اینجا رو دیدم، یه بحثیه خیلی وقته تو گلوم گیر کرده... میذارمش وسط تا ببینیم چی میشه ... و بقیه چی میگن
موسیقی تو ایران ، من خاصه راجع به موسیقی سنتی بحث میکنم ، عملا رو به موته، چیزی که موسیقی رو زنده نگه میداره خلاقیت هست، همه جا و همیشه، و این چیزیه که ما نداریم، نه اینکه نخایم نه، اولا بلد نیستیم ثانیا اصلا لزوم وجود خلاقیت و نو آوری از طرف اساتید هم به شاگردان منتقل نمیشه
تدریس موسیقی سنتی کاملا سینه به سینه بوده و هست و این یه ضعف بسیار بزرگه، از این جهت ضعفه که افراد جوان و جدید نمیتونن به راحتی یادش بگیرن، بتون یادش بگیرن هم نمیتونن با موسیقی حرفه ای دنیا کانکتش بدن، این وسط یه حلقه گم شده هست، یه حلقه گم شده که باید ما ساز هامون، درس هامون تو موسیقی رو علمی بسازیم و تدریس کنیم...
این بحث همیشه بوده، چرا باید از 10 تا سازی که یه استاد میسازه یکیش درست درمون در بیاد؟ چون تجربیه عملی نیست، فرمول نداره، خیلی چیزای دیگه مثل این
آواز ایرانی بسیار سخته، در قیاس آواز اپرا بسیار راحتتر خواهد بود، تنها دلیلش نوع تدریس است، در سنتی میگویند ها هاها هاها (فرضا) بزن آقا و تو باید همون تحریر رو بزنی ، اصطلاحا گفته میشه باید صدات تحریر داشته باشه، ولی اپرا اینطوری نیست همه چی علمی هست و بر مبنای نت تدریس میشه بهت یاد داده میشه که چطوری بخونی
آهنگ سازی ما هم زیاد اوضاع خوبی نداره، قیاس میکنم با آهنگسازی های باکو که الان در سطح بسیار گسترده و جهانی مطرح هست، چرا ؟ چون آهنگ سازان قوی دارند و از همه مهمتر پشتوانه فرهنگی بسیار محکمی دارند (به این نکته در ادامه اشاره خواهم کرد)
موسیقی شرقی، ایران، ترکیه، آذربایجان، چین و... حرفهای زیادی برای گفتن دارند، به قول یکی از اساتید برتر موسیقی ایران، فک کنم استاد علیزاده بودن، غربی ها موسیقی ما رو خیلی بیشتر از آوازمون میفهمن چون مفاهیم درست و استواری پشتش هست، حرفی برای گفتن داره خلاصه، اما این غیر علمی بودن در موسیقی ما اون رو به حضیض میکشه در مقام جهانی و باعث میشه کسانی هم که علاقه ای دارند نتونن ادامه بدن یا کم.
اما به نظر من دلیل همه اینا فرهنگه، ما کلا فرهنگ موسیقی نداریم اصصصلا. میخام اینو بگم که کشور ما ، مخصوصا شهری که من توش زندگی میکنم، چیزی از موسقی نمیدونه ، و در یک تقسیم بندی کلی ، مردم یا از موسیقی متنفرند و آن را مطربی میدانند، یا آن را برای طرب و جشن های خود -فقط- میخواهند یا به طور خاص به آن میپردازند که همیشه این قشر در یک انزوای خاصی به سر میبرند، اینکه روح جامعه با آنها نیست
یک دلیل بسیار قوی دیگر در کنار فرهنگ، دولت هست، دولت عملا هیچ پشتیبانی ندارد ، و این باز از فرهنگ نشات میگیرد، اگر ما به ریشه های پیشرفت سرسام آور موسیقی ترکیه یا آذربایجان برویم میبینیم موسیقی از دبستان رایگان تدریس میشود و موزیسین بودن نوعی فخر محسوب میشود نه نوعی تحقر !
در اینجا من باید برای کلاس آواز ماهی 40 تومن دست کم بدهم بخواهم یک کلاس سازی هم بروم که حتما باید روی گنج نشسته باشم!!
چه بسا جوانان و کودکان بسیار مستعدی که تلف شده اند و میشوند به خاطر همین مساله
مساله دیگر هم که کمابیش در جاهای دیگر هم وجود دارد راند بازی هست، راند بازی در سطح حرفه ای موسیقی
دوستان من در این بحث به موسیقی ردیفی دستگاهی ایران موسوم به سنتی پرداختم، بحث درباره موسیقی پاپ جای خود دارد و به شخصه فکر میکنم که وضع آنها بسیار بسیار وخیم تر از این هست
با تشکر
سلام
خوشحالم که این بحث رو مطرح کردید
چون این انتقاد در بین خیلی از جوونهای ما و یا در محافل موسیقی ایرانی مطرح میشه
مساله علمی نبودن موسیقی ایرانی رو من نمیدونم بر چه مبنایی مطرح میکنند
من میخواهم بگویم مساله کاملا بر خلاف این حرف هست
برای اثبات دوست دارم دلایلی و یا نشانه ای از غیر علمی بودن اون مطرح کنید
البته باید بگم این مساله بیشتر از جای دیگری نشات میگیره و اون اشکال دیگریست که شما عنوان کردید
آموزش سینه به سینه
این نوع آموزش به خاطر ذات موسیقی ایرانی که بر پایه بداهه نوازی استوار هست
کاملا منطقی و کاربردی هست
اتفاقا الان فضای خوبی برای آموزش از طریق نت و کتاب وجود داره و خیلی از علاقمندان از این روش استفاده میکنند
اما این مطیب رو از یاد نبریم که هدف ما این هست که بداهه نواز بشویم یا قطعه نواز ؟
برای هر کدام راه خودش وجود داره و لازم نیت مرارتهای یادگیری ردیف رو تحمل کرد
در مورد اینکه چرا از هر ساز یکی صدای خوبی داره؟
باز در همه جا صدق نمیکنه الان برای هر نوع سازی سازندگانی در سطوح مختلف وجود داره که برای هر بودجه ای ساز میسازند
حال این قیمتها واقعی هست یا نه جای بحث داد....
سازهای غربی هم اینطور نیست که تماما دارای صدای یکسان باشند اما نزدیکی و شباهت و کیفیت نزدیکی دارند
ذکر این نکته شاید بد نباشه که برای نواختن ویولن و یا گیتار کلاسیک و یا پیانو هم
شما باید سالها زحمت بکشید
تنها نواختن آهنگهای پاپ هست که تمرین کمتری میخواد
نکی پناهتان
.gif "N Aggressive (39)")
خلاقیت عنصریه که موجب پیشرفت میشه، خاصه در آواز ما همون تحریرهایی و که 100 سال قبل دو نفر آقا منتشر کردن رو میزنیم! نمیگم بده نه ولی خب یه تحولی! تغییری!
باز تو آهنگسازی وضع بهتره شکر خدا آهنگسازان خوبی تو موسیقی سنتی داشتیم که با وجود محدودیت ها تونستن آهنگهای خیلی خوبی رو بسازن: استاد فقید پرویز مشکاتیان یکی از خداوندگاران موسیقی ایران بودند که اگه ایشون نبودند الان نصف موسیقی ما نبود (به جرات این حرفو میزنم، چرا که همه آثار برتر موسیقی سنتی نتیجه زحمت ایشون و تفکر خلاقانه ایشونه) آثار برتر شجریان، بسطامی از این جمله ها هستند. آثار برتری مثل بیداد که واقعا شاهکاریه
مجید درخشانی هم یکی از اون شاه آهنگ سازانیه که تو در خیال شجریان یا بودن و سرودن با معتمدی شاهدش هستیم، گویی اینکه فضا برای ظهور خلاقیت های بیشتر ایشون فراهم نبوده
آهنگسازان جوان هم به این عرصه راه خوبی پیدا کرده اند: صادق چراغی میتونه یه نمونه خوب باشه، یا حتی قمصری در موارد نادر، (این آهنگساز پرونده ای ویژه دارد چرا که خلاق است اونم در حد تیم ملی اما نمیدونه چطوری پیاده سازیش کنه این خلاقیتشو!!)
از خوانندگان جدید علیرضا قربانی واقعا خلاق هست، با رعایت محدودیت ها و گاها نو آوری در این قوانین و اصول با نگاهی نو خاصه به اشعار مولانا به طرز شگفت انگیزی تونسته در انتقال اونها موفق باشه، ترکیب این نگاه نو آورانه و آهنگسازی ناب و نو آورانه در آلبوم قاف عشق با صادق چراغی تونسته یه اثر جالب به وجود بیاره
اما یه خواننده ای هست که واقعا دلم به حالش یه مدت میسوختکه چرا دست لطفی افتاده
ولی جدیدا آثار خوبی ازش میبینیم تو بازار صوفی با همکاری سینا جهان آبادی، یا همین بودن و سرودن با مجید درخشانی، یه کار نسبتا خوبش هم ای عاشقان با همکاری لطفی هست.
لطفی آهنگساز خلاقیه اما به نظرم دوره خلاقیتش تموم شده! ینی نمیتونه بین آلات جدید، روشهای جدید و قدیم پل بزنه واسه دهه 50-60 عالی بود، الانشم خوبه ولی نمیتونیم از لطفی انتظار داشته باشیم بیاد واسه ما تحول ایجاد کنه، این ما جوونا هستیم که باید این کارو بکنیم
از اساتید برتر موسیقی، استاد فخر الدینی دیگه حرفی واسه گفتن نذاشتن، استاد شاهین فرهت هم تا جایی که میشناسم، این دو تا و امثالهم در کشور ما که موسیقی رو فرمالیته بلدن نه سینه به سینه بیشتر از اینکه وقت خلاقت داشته باشن وقتشون صرف ایجاد این فکر که بابا موسیقی ینی نت !
استاد ناظری، کارهای خوبی به واسطه آهنگسازی های برتر آهنگسازای مثل استاد علیزاده یا ذوالفنون دارند: گل صدبرگ، شورانگیز از این جمله هستن
محسن نامجو استعدادی بود که با قرار گرفتن تو جریان های انحرافی (انحرافی به معنای distraction او از موسیقی که مانع تمرکزش رو موسیقی میشه) و ترد شدنهای زیاد از طرف اهالی هنر استعدادی بود که اگه تو ایران میموند و به فکر بود میتونست تحول خوبی درست کنه اما حیف شد...
استاد علیزاده رو میتونم به جرات یکی از موفقترین کسایی بدونم که به نظرم خیلی سعی کردن در علمی کردن موسیقی مون و همچنین خلاقیت تو اون کسی بوده که خیلی به پیغام فرهنگی، کیفیت کار اهمیت میده علیزاده بعدی کیه؟ چرا جو طوریه که تاپ هامون از بین میرن و کسی جایگزینش نیست؟
استاد امید مظهری (از برترین شاگردان استاد شجریان جزو 10 شاگرد برتر) که تبریزی هستن، تو کنسرت اخیرشون، که 31تیر امسال (90) بود یه اثری رو اجرا کردن که خیلی به دلم نشست و این رو من یه مصداق خیلی خوب که شایسته هست روش کار بیشتری بشه از خلاقیت میدونم، ایشون سجع سعدی رو با آواز ترکیب کرده بودن: منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب ... که کاری بسیار جالب از آب در آمده بود، اما دریغ که همین استعداد و استاد به خاطر مشکلات جغرافایی و رابطه ای نمیتونه فعالیت داشته باشه، در حالی که سالار عقیلی با پخش رایگان سی دی های آوازش تو کنسرتهای اساتید تونست با این کار خفیف جایگاه نسبتا خوبی در مدتی کمی بدست بیاره، (همیشه این موضوع که چی شد سالار عقیلی با اینکه صدای خیلی خوبی (در قیاس با مظهری، معتمدی و...) نداره تونست اینقققدر سریع بین هواداران و جامعه هنری شناخته بشه تو ذهنم بود تا اینکه فهمیدم آقا اینطوری خودشو نامدار (!) کرده) حال آنکه معتمدی یا معتمدی نمیخان خودشون رو خفیف کنن با این کارها و کمتر شناخته شده هستن.
تبریز اسمش قشنگه، خودشم شهر قشنگه و میتونست خیلی قشنگتر هم باشه (!) اما این شهر به این گندگی بزرگترین سالنش که سالن پتروشیمی باشه 500 نفر ظرفیت داره!
دو یا سه سال قبل میخاستن تو تبریز یه سالن بزرگ بسازن که مطمئنا ظرفیتش بالای 6000-7000 نفر بود و ازش با عنوان بزرگترین سالن همایش کشور یاد میشد اما خب
حساب کنید استاد مظهری یه روز کنسرت گذاشت که باز چند تا بلیطش فروش نرفت شایدم آخر آخرها فروخت، استاد ناظری چندین سال پیش به تبریز اومده بودن که قرار بود سه روز باشه شد یه روز! مردم نه میشناسن نه میخان که بشناسن موسیقی رو
این وسط اساتید و موسیقی دانها تقصیرشون اینکه نتونستن خلاقیت کنن و با تغییرات جامعه موسیقی سنتی و اصیل رو زنده نگه دارن (نمیدونم تونستم برسونم چی میخام بگم)
تو شهرستان ها کسی بخاد کنسرت بده (به فرض استقبال خوب مردم) چقدر درآمد خواهد داشت؟ آیا این در آمد با کسر هزینه ها براش کافیه یا باید بره سراغ شغل های دیگه؟
من به موسیقی علاقمندم، چرا باید به دلیل نبود کار، نبود فرهنگ کار، نبود دستمزد ولش کنم برم سراغ یه رشته دیگه؟
نقطه مقابل: چرا باید فرزندان و نزدیکان اساتید برتر حتی اگه چیزی از موسیقی نفهمن شدیدا وارد موسیقی بشن؟ (نمونه:حافظ ناظری، کی میتونه بگه اون الان موسیقی بلد هست یا نیست؟ سه تار بلد هست یا نیست؟)
ما دیدگاهمون به موسیقی چیه؟ موسیقی رو چی تعریف میکنیم؟ دوستان تو شهرستان ها وضع بسیار وخیمه این راه پیشرفت نیست تو تهران باز هرچی باشه امکانات بیشتره، اساتید جمعن، لااقلش چند تا سالن به درد بخور دارین
دلایل اینکه چرا موسیقی ما اینطوری عقب افتاده اس و عملا هیچ جای پیشرفت و امیدی هم نداریم رو گفتم که مهمترینشون فرهنگه که خب فک کنم واضحه و عملا موسیقی جایگاهی تو فرهنگ ما نداره (ولی میتونیم پیغام ها و مفاهیم جالب فرهنگمون رو با شناخت خوب از موسیقی منتقل کنیم اگه فردی برای این کار پیدا شه) و این فرهنگه خیلی جاها ضعف داره (!)
خلاقیت هم یکی از دلایل ثانویه بعد از فرهنگ هست، برای خلاقیت هم پیش نیازهایی لازم داریم: دونستن خود خلاقیت، دونستن علمی که میخایم توش خلاقیت داشته باشیم
ما تو خود دونستن علم موسیقی سنتی مشکل داریم، ینی این موسیقی رو نتونستیم به شکل علمی پیاده سازیش کنیم کاملا چه برسه به اینکه به خلاقیت فکر کنیم
خلاقیت و خلاقیت شناسی علمی جدا از شناخت علم موسیقی هست، عنوان این علم تریز (TRIZ) هست، و با عنوان مهندسی خلاقیت شناخته میشه اکثرا که باز این جایگاهی نداره تو کشور ما
به نظرم تنها و تنها راه حل این ما نسل جوانان هستیم که باز اینجا مشکل کار و فرهنگ پیش میاد
من نوعی موسیقی دان آیا در آمد متوسطم در این جامعه چقدره؟ ماهی 200 تومن از کلاسام آیا کافی خواهد بود اگه 20 سال آواز کار کرده باشم و هزینه های سر سام آوری کرده باشم؟
دوستان ببخشید یکم طولانی شد.
من اهم مطالبی که به نظرم میرسید رو گفتم، از دوستان تقاضا دارم بحث کنند، و در این بحث مشارکت کنند
بسیار ممنونم تیرداد جان از مشارکتت در این بحث ...سلام
خوشحالم که این بحث رو مطرح کردید
عرض کردم عزیزم، ساخته شدن سازهامون علمی نیست! آموزش کاملا سینه به سینه هست مخصوصا تو آواز اصلا ما نت نداریمچون این انتقاد در بین خیلی از جوونهای ما و یا در محافل موسیقی ایرانی مطرح میشه
مساله علمی نبودن موسیقی ایرانی رو من نمیدونم بر چه مبنایی مطرح میکنند
من میخواهم بگویم مساله کاملا بر خلاف این حرف هست
برای اثبات دوست دارم دلایلی و یا نشانه ای از غیر علمی بودن اون مطرح کنید
چرا وقتی به استاد کسایی میگن استاد یه سوراخ به نی اضافه کنیم شدید عصبانی میشه؟ نمیگه بذار فضا بدیم شاید یه ساز بهتری اومد بیرون!
تیرداد جان آموزش سینه به سینه اصلا بد نیست که خیلی هم مزیت و امتیاز و تمایز بزرگیه این، حرف من اینکه فکر نمیکنید دیگه زمانش به سر رسیده؟ حالا که امکان علمی بودنش هست چرا سختش میکنید؟ چرا از تغییر میترسیم ما ؟ (ترس از تغییر همیشه تو ذات آدمها هست و نترسیدن از تغییر هست که باعث پیشرفت میشه)البته باید بگم این مساله بیشتر از جای دیگری نشات میگیره و اون اشکال دیگریست که شما عنوان کردید
آموزش سینه به سینه
این نوع آموزش به خاطر ذات موسیقی ایرانی که بر پایه بداهه نوازی استوار هست
اینقدر که من اصرار میکنم نت و علمی بودن تنها دلیلش اینکه موسیقی جهانی رو بشناسیم و بتونیم اونو با مفاهیم خودمون تلفیق کنیم به نحو احسن
یه سوال در این زمینه: چرا ما تو سنتی گروه کر نداریم؟ یا چیزی مشابه این؟ این میتونه یه خلاقیت جالب باشه
مساله یه حرفه: خلاقیت، توانایی مطرح شدن تو جهان، آیا موسیقی ما این توانایی رو الان داره؟ نه. موسیقی ما عملا حرفی نمیتونه بزنه، نه به خاطر اینکه ضعیفه نه. به خاطر اینکه کسی نیست نو آوری در سطح جهانی کنه، و دلیل این هم اینکه ما فک میکنیم باید با ساختار های سنتی بریم جلو و اگه اونو بشکنیم نابودش میکنیم! نه ریفورم باید بشنکاملا منطقی و کاربردی هست
اتفاقا الان فضای خوبی برای آموزش از طریق نت و کتاب وجود داره و خیلی از علاقمندان از این روش استفاده میکنند
اما این مطیب رو از یاد نبریم که هدف ما این هست که بداهه نواز بشویم یا قطعه نواز ؟
برای هر کدام راه خودش وجود داره و لازم نیت مرارتهای یادگیری ردیف رو تحمل کرد
یه سوال میکنم ازت: بداهه نوازی ینی چی؟ ینی نواختن یه قطعه به صورت در جا، خیلی هم خوب در جایگاه خودش و جالب
یه سوال دیگه، آهنگسازی ینی چی؟ ینی همین بداهه نوازی ام با فکر بیشتر، ینی من نوعی که میخام به صورت زنده جلوی 5000 نفر یه قطعه رو بداهه اجرا کنم به جای یه ثانیه فک کردن به اینکه چی بزنم فک کنم یه روز، دو روز، سه روز، یه ماه، حتی 6 ماه فک کنم، همه جای اهنگ رو بسنجم بعد عرضه اش کنم، این یعنی ارزش بیشتر به مخاطب ینی من کار بسیار پخته تری ارایه میدم بهتون بهتر نیست؟
هدف: ارایه یه کار خوب و متفاوت، که بتونه توجه دنیا رو جلب کنه، ببینید من هدفم از این بحثا اینکه به یه approachی برسیم که بتونیم یه راهی برای سر کردن موسیقی سنتی ایران با این همه مفاهیم غنی برسیم
نمیخای این رو کتمان کنی که درصد موفقیت سازهای ایرانی کمتر هست؟در مورد اینکه چرا از هر ساز یکی صدای خوبی داره؟
باز در همه جا صدق نمیکنه الان برای هر نوع سازی سازندگانی در سطوح مختلف وجود داره که برای هر بودجه ای ساز میسازند
حال این قیمتها واقعی هست یا نه جای بحث داد....
سازهای غربی هم اینطور نیست که تماما دارای صدای یکسان باشند اما نزدیکی و شباهت و کیفیت نزدیکی دارند
تماما تجربی هست، ساز بر اساس فیزیک ساخته میشه، و باید بشه، امواج، کدوم استاد از یه مشاور فیزیک استفاده میکنه، یا از چیزی به جز نجاری سر در میاره؟ که اونم بر اساس تجربه به دست اومده، نباید ساز سازی استادی نباشه و گروهی باشه؟ علمی باشه؟
میدونم عزیزم، شباهت های زیادی بین پیانو و سنتور وجود داره، و به روایتی که نمیدونم چقدر درسته ریشه پیانو از سنتور گرفته شده، حالا از لحاظ زیست شناسی بسیار سخته زدنشون، اما هرکسی بتونه واقعا مخه و این دلیل اینکه اکثر آهنگ سازای مشهور یا پیانو میزنن یا سنتور (مشکاتیان، سیامک رضوی) ویلون نیزذکر این نکته شاید بد نباشه که برای نواختن ویولن و یا گیتار کلاسیک و یا پیانو هم
شما باید سالها زحمت بکشید
تنها نواختن آهنگهای پاپ هست که تمرین کمتری میخواد
نکته اینجاس: کسی که کار کرده، کاری رو ارایه بده که یه پله ببرتش جلو نوع موسیقی که میسازه، وقتی که استاد شد، نه اینکه بیاد اثری که 20 سال پیش ساخته رو دوباره اجرا کنه (این موضوع وقتی که لطفی کنستر همنوازان شیدا رو برگزار کرد خیلی بین طرفداران سر و صدا به پا کرد)
دوستان عزیزم بابت طولانی شدن حرفام خیلی معذرت میخام باز اما نمیشه خلاصشون کرد،
شایدم چرت و پرت باشن که مسلما میشه گفت، خوشحال میشم بهم ایرادهامو بگید، هرچی هست من دیدگاه هامو میگم، انتظار دارم اهالی فن هم بیان وقت بذارن، گرچه کوچیک، گرچه محدود ولی یه بحثی بشه، بلکه به یه جایی رسیدیم
Last edited by minizoro; 24-07-2011 at 00:00.
سلام
ببینید این تب جهانی شدن که چند سالی هست که موسیقی ایرانی رو فرا گرفته به جای اینکه باعث رشد بشه بیشتر باعث ارکستراسیون و ارایه آهنگهای موسیقی غربی با سازهای ایرانی شده
حال ما میخواهیم جهانی بشیم پس باید از متد موسیقی غربی استفاده کنیم یا کر اضافه کنیم یا سازهای غربی رو وارد ارکستر ایرانی بکنیم؟؟؟
به نظر من اینطور صحیح نیست چرا؟
چون ما یک موسیقی داریم با یک حال و هوای خاص خودش و یک هدف خاص و امکانات و محدودیتهای موجود
پس بهتره بیایم کمی به این فکر کنیم چرا باید از موسیقی غربی برای جهانی شدن استفاده کنیم
به جای اینکه ظرفیتها و محدودیتهای موسیقی خودمون رو بشناسیم و برای رشد اون اقدام کنیم
این طرز تفکر ارکستراسیون رو اگر اجرا کنیم در نهایت به پای کدامیک از آثار موسیقیدانان غربی قدیم (بتهون و شوپن)
یا یانی و ... میرسیم؟
آیا شما وقتی به کنسرت موسیقی چین یا ژاپن یا هندوستان میرید توقع شنیدن یه اثر تلفیقی از موسیقی رو دارید
یا شنیدن صدای سیتار و سازهای سنتی این جوامع رو؟
صحبهای من نفی کننده ارکستر و یا سازهای جدید(سازهای استاد شجریان و حسین علیزاده ) نیست
اتفاقا خیلی هم استقبال میکنم
اما ما باید به یک سوال جواب بدیم؟
اگر موسیقی قطعه نوازی و ارکستری و نتی رو کم کم به فضای موسیقی سنتی که از قدیم به ما ارث رسیده
وارد کنیم 50 سال دیگه چی از موسیقی ایرانی به جای مونده و آیا اون زمان میشه اسم اون رو موسیقی ایرانی گذاشت؟
چرا ما باید فکر کنیم ساز و آوازهای شجریان یا قربانی یا نوربخش و ... نوعی عقب افتادگی هست
چرا ما این واقعیت رو نباید بپذیریم که موسیقی ما موسیقی بداهه نوازی و بداهه خوانی هست
و میتونیم با ارایه آثاری فاخر با همین موسیقی هم مطرح باشیم
ایا داریوش پیرنیاکان در مراسم یونیسف از ارکستر استفاده کرد؟
چرا از اساتیدی مثله فرهت یا دیگرانی که خیلی علمی تر موسیقی ایرانی رو بلد بودند دعوت نکردند؟
چون دنیا موسیقی ما رو اینطوری میشناسه
در مورد فرهنگ نداشتن ما بحث ربطی به موسیقی نداره ما در دوره ای با موسیقی ایرانی سرو کار داریم که عوام مردم در بسیاری از مسایل درک پایینی دارند و در مقاطع مختلف این موضوع رو اثبات کردند
اگر فضا کمی بازتر میشد موضوع کاملا تغییر میکرد
در مورد ساز هم این نکته که سازهای ایرانی به دلیل صدا دهی و رنگ خاصی که دارند لاجرم باید اینگونه ساخته بشوند
و اینکه ما از این لحاظ ضعفی نداریم چون به اندازه کافی ساز خوش صدا و خوب داریم
یکی از سازندگان ساز از تار یحیی نمونه ای بسیار دقیق با دستگاه CNC ساختند که در نهایت صدای یک تار درجه 5 رو هم تولید نمیکرد
پس در ساخت ساز ایرانی یک سری مسایلی باید رعایت بشه که با دستگاه نمیشه انجام داد
در مورد درآمد هم کاملا واضحه در جامعه ای که برای موسیقی اینقدر احترام و ارزش قایل هستند !!!
نباید توقع درامد خوبی رو داشت
دقیقا.نمیخای این رو کتمان کنی که درصد موفقیت سازهای ایرانی کمتر هست؟
تماما تجربی هست، ساز بر اساس فیزیک ساخته میشه، و باید بشه، امواج، کدوم استاد از یه مشاور فیزیک استفاده میکنه، یا از چیزی به جز نجاری سر در میاره؟ که اونم بر اساس تجربه به دست اومده، نباید ساز سازی استادی نباشه و گروهی باشه؟ علمی باشه؟
خود آقای شجریان (که دستی هم در طراحی ساز دارند) خیلی صریح گفتند که اکثریت سازندگان سازهای ما صرفا نجار هستند!
(که این حرف به مذاق خیلی دست اندرکاران ساز خوش نیومد...)
اونوقت یه عده میاند میگن که نه! این حرفا کدومه!
توجیه شون همیشه این هست که : این چیزهایی که میگید عیب نیست بلکه ذات و هویت موسیقی ماست و به همین خاطر باید همین طور بمونه!
دیگه این قضیه ساز رو که خود آقای شجریان مرشد دوستداران موسیقی سنتی داره هشدار میده.
این کاسه داغ تر از آش شدن یک عده طرفداران موسیقی سنتی چه منطقی میتونه داشته باشه؟
کلا ها، همه چیز در موسیقی ما در کمال هست و دستش هم نباید زد! همین طوری باید دست نخورده نگه اش داشت .
چون هویت موسیقی ما اینجوری هست دستش هم نباید زد که مبادا خدای نکرده این هویت ما خدشه دار بشه!
.
درسته موافقم، و ما نباید مثلا موسیقی غربی بزنیم مخصوصا با ساز ایرانی که من واقعا از این کار نفرت دارم.ببینید این تب جهانی شدن که چند سالی هست که موسیقی ایرانی رو فرا گرفته به جای اینکه باعث رشد بشه بیشتر باعث ارکستراسیون و ارایه آهنگهای موسیقی غربی با سازهای ایرانی شده
حال ما میخواهیم جهانی بشیم پس باید از متد موسیقی غربی استفاده کنیم یا کر اضافه کنیم یا سازهای غربی رو وارد ارکستر ایرانی بکنیم؟؟؟
به نظر من اینطور صحیح نیست چرا؟
من از استفاده از موسیقی غربی برای جهانی شدن نفرت دارم اون وقت موسیقی دیگه موسیقی ایران نیست، موسیقی غربی ما که نمیتونیم موسیقی اونا رو بهتر از خودشون اجرا کنیمچون ما یک موسیقی داریم با یک حال و هوای خاص خودش و یک هدف خاص و امکانات و محدودیتهای موجود
پس بهتره بیایم کمی به این فکر کنیم چرا باید از موسیقی غربی برای جهانی شدن استفاده کنیم
به جای اینکه ظرفیتها و محدودیتهای موسیقی خودمون رو بشناسیم و برای رشد اون اقدام کنیم
اما ما باید به یک سوال جواب بدیم؟
اگر موسیقی قطعه نوازی و ارکستری و نتی رو کم کم به فضای موسیقی سنتی که از قدیم به ما ارث رسیده وارد کنیم 50 سال دیگه چی از موسیقی ایرانی به جای مونده و آیا اون زمان میشه اسم اون رو موسیقی ایرانی گذاشت؟
موسیقی عوض میشه، این تغییر غربی نباید باشه، اما میتونه از بعضی چیزاش الهام بگیره، ابزار این تغییر باشه، موسیقی ایرانی موسیقی درستیه، خیلی هم کارش درسته اما بعضی چیزاش نقص داره، میلنگه، نباید غرب رو وارد کنیم، بعضی چیزاشو بگیریم، مثل علمی بودنش رو، سعی کنیم تا جایی که میشه فرمالیته اش کنیم، که انتقالش بهتر و درستر باشه، 50 سال دیگه هم اصول و مفاهیم موسیقی مثل الان منتقل بشن، یه جوری فرسایش رخ میده، ینی 10 سال قبل اساتیدی که بودن افکارشون به اون صورت ثبت نشده و سینه به سینه بوده کس دیگه ای هم که یاد گرفته نظر خودش رو اعمال میکنه منتقل میکنه و این فرسایش ادامه پیدا میکنه در طی سالها، 10 سال دیگه چیزی که ازش به عنوان موسیقی شاید یاد بشه متفاوت از 10 سال قبل باشه
باید این رشدی که میگی علمی باشه
عقب افتادگی نیست، خلاقیت کمی دارند، من خودم عاشق آوازم، خیلی خیلی بیشتر از تصانیفچرا ما باید فکر کنیم ساز و آوازهای شجریان یا قربانی یا نوربخش و ... نوعی عقب افتادگی هست
اینجاس که من یه خرده اساسی میگیرم! اساسا این رو رد میدونم ینی! چرا نباید همین بداهه نوازی تو خونه آهنگساز انجام بشه و بعد مدتی کار روش یه اثر پخته ارایه نشه؟ بیداد یا در خیال یا هر اثر تاپ دیگه ممکن نبود با بداهه نوازی به وجود بیان ... بداهه خوانی و بداهه نوازی ایرج بسطامی شاهکاره اما من این سوال رو میکنم: این اثر نمیتونست با کمی کار روش بهتر از این بشه؟ (نما نمیتونیم به این سوال جواب دقیق بدیم چون همچین اثری به وجود نیومده که مقایسه اش کنیم، ولی با آثار دیگه ای که این دو نسخه کم کار شده و خوب کار شده براشون موجوده میشه حرف زد که نسخه های کار شده پخته ترند، بسیار)چرا ما این واقعیت رو نباید بپذیریم که موسیقی ما موسیقی بداهه نوازی و بداهه خوانی هست
و میتونیم با ارایه آثاری فاخر با همین موسیقی هم مطرح باشیم
بداهه نوازی باید جز باشه نه کلش، بداهه نوازی کار هر کسی نیست، باید استاد این کار رو بکنه، کسی که چیزی واسه گفتن داره
خیلی خوبه، خیلی هم خوب، من به روند آموزش یه خرده اساسی گرفتم، نگفتم متحول شیم، تغییر کنیم، ریفورم بشیم، حفظ اصول بنیادین با به روز کردن اونهاایا داریوش پیرنیاکان در مراسم یونیسف از ارکستر استفاده کرد؟
چرا از اساتیدی مثله فرهت یا دیگرانی که خیلی علمی تر موسیقی ایرانی رو بلد بودند دعوت نکردند؟
چون دنیا موسیقی ما رو اینطوری میشناسه
چرا ربط نداره؟ فک نمیکنی عملا باعث این موضوعات هست فرهنگ؟ نادیده نمیشه گرفت میشه؟در مورد فرهنگ نداشتن ما بحث ربطی به موسیقی نداره ما در دوره ای با موسیقی ایرانی سرو کار داریم که عوام مردم در بسیاری از مسایل درک پایینی دارند و در مقاطع مختلف این موضوع رو اثبات کردند
اگر فضا کمی بازتر میشد موضوع کاملا تغییر میکرد
در مورد ساز هم این نکته که سازهای ایرانی به دلیل صدا دهی و رنگ خاصی که دارند لاجرم باید اینگونه ساخته بشوند
همین نبود احترام از نبود فرهنگش ناشی میشه، حالا هر زمانی که هستیم به هر حال هستیم و این هست، پس نمیشه گفت جداست فرهنگدر مورد درآمد هم کاملا واضحه در جامعه ای که برای موسیقی اینقدر احترام و ارزش قایل هستند !!!
نباید توقع درامد خوبی رو داشت
نشون میده پس یه گیری داره کار و باید باز شهخود آقای شجریان (که دستی هم در طراحی ساز دارند) خیلی صریح گفتند که اکثریت سازندگان سازهای ما صرفا نجار هستند!
کسی کاسه داغتر از آش نشد، ما داریم حرف میزنیم، دلمون میسوزه، هیچ کسی گرچه حرفامون رو نمیشنوه لااقل خودمون که آروم میشیمدیگه این قضیه ساز رو که خود آقای شجریان مرشد دوستداران موسیقی سنتی داره هشدار میده.
این کاسه داغ تر از آش شدن یک عده طرفداران موسیقی سنتی چه منطقی میتونه داشته باشه؟
من متوجه نشدم این حرف خودتون بود یا از زبان همون یه عدهکلا ها، همه چیز در موسیقی ما در کمال هست و دستش هم نباید زد! همین طوری باید دست نخورده نگه اش داشت .
چون هویت موسیقی ما اینجوری هست دستش هم نباید زد که مبادا خدای نکرده این هویت ما خدشه دار بشه!
اما خیلی مخالفم، هیچی چیزی در کمال نیست، هیچیی، و این تفکر صرفا یه تفکر متعصبانه محضه و بس، بهتر بگم، یه تفکر احمقانه که صرفا جلوی پیشرفت رو میگیره، این تفکر هر جا باشه باعث عقب موندگی میشه، نقد همیشه باید باشه، نباید از نقد ترسید چرا اینهمه میترسیم ما از انتقاد
Last edited by minizoro; 26-07-2011 at 00:15.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
نوشته شده توسط ramin1988
جواب بصورت نقل قول