نقد و بررسی وضعیت فعلی موسیقی ایرانی

[pandemonium]

O.o

کسی کاسه داغتر از آش نشد، ما داریم حرف میزنیم، دلمون میسوزه، هیچ کسی گرچه حرفامون رو نمیشنوه لااقل خودمون که آروم میشیم

شما رو نمیگم که !
منظور از کاسه داغ تر از آش طرفداران متعصب موسیقی سنتی هستند که حتی نمیخوان حرف خود استادان منصف موسیقی سنتی رو هم بشنوند!(مثل آقای شجریان)

من متوجه نشدم این حرف خودتون بود یا از زبان همون یه عده

از زبون همون یه عده که همین بالا هم گفتم کدوم عده !

اما خیلی مخالفم، هیچی چیزی در کمال نیست، هیچیی، و این تفکر صرفا یه تفکر متعصبانه محضه و بس، بهتر بگم، یه تفکر احمقانه که صرفا جلوی پیشرفت رو میگیره، این تفکر هر جا باشه باعث عقب موندگی میشه، نقد همیشه باید باشه، نباید از نقد ترسید چرا اینهمه میترسیم ما از انتقاد

خب من هم همین رو گفتم دیگه!
علامت تعجب هم گذاشته بودم که یعنی روش توجیه همون یه عده چقدر عجیب و غیر قابل قبول هست!
و واقعیت این هست که اون یه عده هم کم نیستند در طرفداران موسیقی سنتی.


---------



کلا پیشنهاد میکنم یه دور دیگه اون پست ام رو بخونید!


.

[H I D D E N]

برنامه هفته پیش "پرگار" هم در همین مورد بود که بحث خوب و مفیدی هم بود به نظر من . پیشنهاد می کنم اگر ندیدین حتما دانلود کنید .
+ به نظر من برای تغییر در شیوه ی آموزشی هیچ حرکت انقلابی نمی شه انجام داد بلکه به طور اتوماتیک خودش درست می شه . با گذش زمان و بلوغ نسل فعلی ، شیوه ی آموزشی تغییر خواهد کرد . قطعا کلاس آواز محسن نامجو متفاوت است با کلاس جناب استاد ...
تنها کاری که می شه کرد ، حمایت از تلفیق ها و مهمتر از اون ابتکارات (کارهایی شبیه به کارهای شهرام ناظری) است . این باعث می شه که نسل کاربلد و منطقی و نسبتا جوان تر امروزی رو به نوآوری بیارن و در آینده که در کسوت استادی قرار گرفتند طور دیگری موسیقی را منتقل کنند .

[minizoro]

خب من هم همین رو گفتم دیگه!
علامت تعجب هم گذاشته بودم که یعنی روش توجیه همون یه عده چقدر عجیب و غیر قابل قبول هست!
و واقعیت این هست که اون یه عده هم کم نیستند در طرفداران موسیقی سنتی.

متاسفانه بله کم نیستند، واقعا...

برنامه هفته پیش "پرگار" هم در همین مورد بود که بحث خوب و مفیدی هم بود به نظر من . پیشنهاد می کنم اگر ندیدین حتما دانلود کنید .
+ به نظر من برای تغییر در شیوه ی آموزشی هیچ حرکت انقلابی نمی شه انجام داد بلکه به طور اتوماتیک خودش درست می شه . با گذش زمان و بلوغ نسل فعلی ، شیوه ی آموزشی تغییر خواهد کرد . قطعا کلاس آواز محسن نامجو متفاوت است با کلاس جناب استاد ...
تنها کاری که می شه کرد ، حمایت از تلفیق ها و مهمتر از اون ابتکارات (کارهایی شبیه به کارهای شهرام ناظری) است . این باعث می شه که نسل کاربلد و منطقی و نسبتا جوان تر امروزی رو به نوآوری بیارن و در آینده که در کسوت استادی قرار گرفتند طور دیگری موسیقی را منتقل کنند .

چه زمانی پخش میشه؟ لینکشو داری؟
احسنت. تدریجا این احساس نیاز به تغییر ایجاد میشه و نسل جدید چیزهایی ابداع میکنند
اگه بشه باید اساتید بشینن و در این باره فک کنن و بحث چون وظیفه اوناس نه ما! اگه بشه!!!!
محسن نامجو اگه کلاس آواز بذاره متفاوت خواهد بود و مطالبی از خودش اضافه و کم میکنه، اگه اساتید ما چیزهایی که میدونن رو مکتوب میکردند اینطوری نسلهای بعدی به راحتی میتونستند مقایسه کنند و تفاوت ها رو بسنجن و با توجه به اونا خلاقیت نویی به وجود بیارن
متاسفانه از کارهای شهرام ناظری خیلی ها استقبال نمیکنند و حتی اون رو سنت شکن خطاب کرده و از کارهای سالهای اخیرش ابدا طرفداری نمیکنن و میگن او فقط شیهه میکشه!
ببینیم مرداد ماه کنسرت دوستی داره با علیزاده تو تهران چطور خواهد بود (کاش میتونستم برم)

پ.ن:
من دوستم اپرا کار میکنه حرفه ای، من چند بار بهش گفتم اونم خیلی استقبال کرده، اشعار ایرانی روی حالت اپرایی خیلی خوب جواب میدن، اما در این مورد خیلی کم کار شده و او میگفت که کسایی هم که کار کردن ناشیانه کار کردن (یه جنبه خیلی خوب که میتونه زمینه ساز خیلی علاقه های جهانی باشه : پیغام ایرانی+ آهنگ غربی = یه چیز نو)

پ.ن2: حدود دو سه سال پیش که مجله طنز گل آقا دوباره شروع به کار کرد، زود هم متوقف شد، یه کاریکاتوری کشیده بودن که هنوز هم یادمه
این کاریکاتور عزت ا... ضرغامی مدیر صدا و سیما رو نشون میداد که یه قورباغه دستش گرفته بود و همه دوربینا اون قورباغه رو نشون میدادند و عکس میگرفتند
پایین این بزرگ نوشته بود:
هوشنگ ظریف:
نسل جوان ما، نسلی که ساز ندیده است
(منظورش این بود که به جای ساز همش گل و بلبل نشون مردم میدن این فرهنگسازی رو بگیرین برین تا عیب یابی و ریشه یابی مشکلات موسیقی ایران!)
و نیز:
استاد علیزاده در این باره حرفی دارند: چرا پخش صدایی که از ساز تولید میشود مجاز است ولی نشان دادن منبع آن صدا غیر مجاز است؟ یک اشاره تلویحی که تو یکی از مصاحبه هاشون داشتند به این موضوع
پ.ن3: استاد ناظری روی کار اخیرش که تو کورنگی حال خرداد پارسال اجرا شده بود ده سال کارکرده بود، فردوسی خوانی و شاهنامه خانی اثری بسیار خلاقانه از استاد که با جبهه گیری های شدید طرفداران و سایر اساتید حتی مواجه شد

[sise]

وقتی پایه های یه گفتگو درست نباشه طولی نمیکشه که به بیراهه می رویم.
وقتی صحبت از موسیقی سنتی میشه - که خیلیها عنوان کردن که همین لفظ سنتی باعث مشکلات زیادی شده – باید به این توجه کنیم که منظورمون دقیقا به چه نوع موسیقی ای است؟
موسیقی دستگاهی و ردیفی؟ محلی و ...؟
خلاصه نظرمو میگم:
موسیقی ایرانی به سه حالت هنری، نیمه هنری و غیر هنری میشه تقسیمش کرد. توجه شدید اینه که وقتی میگیم غیر هنری به معنی بی ارزش نیست.
یه مشکل در تفکر غالب اینه که همه فکر میکنن باید به کارشون هنر بگن تا با ارزش جلوه پیدا کنه در صورتی که اینطور نیست. امکان داره یه آهنگی که برای تبلیغ از یه کالایی ساخته میشه خیلی گیرا و موفق باشه اما صرفا هنری نیست بلکه تجاری است.
بنابراین لفظ غیر هنری به معنی بی ارزشی نیست. شاید به همین خاطره که هر وقت تو جامعه ما بخوان به یه کاری ارزش بدن کلمه "هنر" بهش اضافه میکنن. مثل هنر آشپزی، هنر بنایی... در صورتی که اینها "فن" هستند نه هنر. اما چیزی از ارزششون کم نمیشه اگه به جای هنر بگیم "فن"!
موسیقی هنری:
مثل هر کار هنری دیگه طرفداران خاص و اغلب کم خویش را دارد. همین اپرا که دوستان صحبتش میکنن شاید درصد خیلی کمی از مردم به آن رغبت دارن. این دیگه برای همه ثابت شده است که امور هنری طرفداران کمی دارند اما اگه به خیلیها برنخوره "کیفیت طرفداران آن" بیشتر است. در همه رشته ها هم صدق میکنه.
بنابراین اصولا صحبت درباره اینکه چرا فلان اثر هنری طرفدار نداره کار اشتباهی است. مگه چند درصد اونایی که فیلم میبینن طرفدار فیلمهای هنری هستند؟ حالا هر فیلم هنری که دوست دارید نام ببرید.
درباره تالبو نقاشی؛ موسیقی، ادبیات و ... همینطور است.
بنابراین چه انتظاری هست که مثلا آلبوم "بیداد" بیشتر از "لب کارون" آغاصی به فروش بره؟
موسیقی نیمه هنری:
نمونه کامل و جالبش آثار مرحوم هایده؛ معین و خیلیهای دیگه هستند که موسیقی آنها ایرانی است. یعنی برپایه ردیف و دستگاه موسیقی ایرانی است اما نه صرفا هنری و خیلی عمیق.
با این نوع موسیقی خیلیها همذات پنداری میکنند و طرفدار بیشتری از نوع اول داره. چرا که عمومیت بیشتری داره و درک آن آسانتر است.

موسیقی غیر هنری: ترانه های دمبلی دومبل که فقط برای صرف تفریح و تحرک به کار میره و متاسفانه تعدادشون خیلی کم شده. چرا که به اسم همین هنری نبودن تولید کننده های آن دلسرد شدن.

اما تحول!
مثالی بزنم. من نوعی که هیچ از اپرا نمیدونم اگه یه اپرا معروف مال دوران مثلا 100 سال پیش و یکی اثر جدید مربوط به الان گوش کنم در آخر احتمالا خواهم گفت. این دوتا که فرقی ندارن. تو هر دوتاشون داد و بیداد میکن و صداهاشونو میکشن!
در مورد موسیقی هنری سنتی نیز همینطور است. سه گاه آقای شجریان در آلبوم "انتتظار دل" با اونی که در آلبوم "در خیال" است کلی تحول و تفاوت داره. اما اونی که اطلاعاتی نداره و کلا علاقمند نیست نه تنها فرقی نمیذاره بلکه مانند مثال من از اپرا میگه که "تو هر دوتاشون ها ها ها ها میکنن"
بنابراین در موسیقی سنتی نیز به نوبه خود تحول صورت میگیره اما چون کار هنی و ظریف هست تحولات به
چشم آدمای ناوارد نمیاد. دلیلی هم نداره که همه بخوان موسیقی سنتی گوش کنن. منتها در هر دوره ای با توجه به شرایط تاریخی حکومتی اجتماعی افت و خیز پیدا میکنه. که متاسفانه از این نظرها وضع زیاد جالب نیست.
کلا اون تحولی که به چشم غالب بیاد در بعد هنری نیست و در بهترین حالت در بعد نیمه هنری است. مثل بعضی از کارهای اولیه آقای نامجو . نه کارهای اخیر که کلا روند کار ایشون عوض شد و خودش هم اینو گفتن.
ردیف موسیقی ایرانی مثل الفبا است. دانستنش برای همه کسانی که میخوان موسیقی ایرانی را با جدیت دنبال کنن ضروریست. تعارف هم نداره.
اما از الفبای فارسی تعداد بینهایت جمله میتوان ساخت. طبیعتا جمله بندی و روش گویش صد سال پیش با اکنون متفاوت است. اما همه از الفبای استفاده میکنن. حالا اینکه چطور از این ردیفها استفاده بشه ودوباره چطور ترکیب بشن و ... و حتی جمله های زیبای جدید بوجود بیاید دیگه کار هنرمند است و برمیگرده به خلاقیت او.
مشکل موسیقی ایرانی نیست که زیاد نیستن اونایی که خلاقیت به خرج بدن و از این الفبا جمله های زیبا بسازن.
نمونه اوج این خلاقیت در سالهای اول انقلاب بوده که گروههای عارف و شیدا در واقع رنسانسی در موسیقی ایرانی ایجاد کردن. اما حالا باز به یه رنسانس نیازه. اما همه سعی میکنن که کارهای همان دوران را تکرار کنن که تکرار نشدنی است. چرا؟ چون نه ما اون آدمها هستیم و نه این دوران دوران آن زمان.
ما اکنون به موسیقی ایرانی مربوط به همین زمان نیاز داریم که هنوز کسی کار آنچنانی انجام نداده. البته آزمون و خطاهایی میشه اما زیاد جالب از آب درنیومدن.
از جمله کار بر روی اموسیقی متناسب با اشعار فردوسی توسط شهرام ناظری، همایون شجریان و گروه دستان. اما به قول شاملو "نع"
...تا بعد ...

[sise]

با سلام خوب شد اینجا رو دیدم، یه بحثیه خیلی وقته تو گلوم گیر کرده... میذارمش وسط تا ببینیم چی میشه ... و بقیه چی میگن

کار خوبیه .موافقم

موسیقی تو ایران ، من خاصه راجع به موسیقی سنتی بحث میکنم ، عملا رو به موته، چیزی که موسیقی رو زنده نگه میداره خلاقیت هست، همه جا و همیشه، و این چیزیه که ما نداریم، نه اینکه نخایم نه، اولا بلد نیستیم ثانیا اصلا لزوم وجود خلاقیت و نو آوری از طرف اساتید هم به شاگردان منتقل نمیشه
تدریس موسیقی سنتی کاملا سینه به سینه بوده و هست و این یه ضعف بسیار بزرگه، از این جهت ضعفه که افراد جوان و جدید نمیتونن به راحتی یادش بگیرن، بتون یادش بگیرن هم نمیتونن با موسیقی حرفه ای دنیا کانکتش بدن، این وسط یه حلقه گم شده هست، یه حلقه گم شده که باید ما ساز هامون، درس هامون تو موسیقی رو علمی بسازیم و تدریس کنیم...
این بحث همیشه بوده، چرا باید از 10 تا سازی که یه استاد میسازه یکیش درست درمون در بیاد؟ چون تجربیه عملی نیست، فرمول نداره، خیلی چیزای دیگه مثل این

من شخصا معتقدم که موسیقی ایرانی هیچ وقت نمیمیره. چون جزئی جدانشدنی از فرهنگ ایرانیه. اما میتونه تا نزدیکهای مرگ پیش بره و دوباره بیاد بالا.
به نظر شما خلاقیت از استاد ناشی میشه؟ فکر نکنم. خلاقیت مربوط به خود آدمه. منتها ممکنه به دلایل اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و ... اون خلاقیت نتونه بروز پیدا کنه. مثل این دوران. پس مشکل نبود بستری ارای رشد و بیان خلاقیته. وگرنه مثلا خود شجریان که نسبت به اساتید خوش یه دنیا نو آوری کرد هرچی بوده از خودش بوده. مثل الفبایی است که از معلم یاد میگیریم اما بعدا همون آدم خلاقیت به خرج میده و مثلا شعر زیبایی میگه.
اما در مورد علمی کردن. کلا این حرف از اول اشتباه است. ما چیز علمی و غیر علمی نداریم. بلکه روش علمی داریمو اما مشکل اینه که باید روش علمی مخصوص به خود این موسیقی ابدا بشه. خب روش جدید چیه؟
اگه منظورتون از علمی شدن روش تدریس به صورت سازهای غربیه که خیلی وقته این کار داره در هنرستانهای موسیقی ما میشه و با اجازتون اکثر هنرمندای مطرح خلاق از این هنرستانها نبودن!!! در کل "فن" یاد میگیرن. مثل ماشین کوکی میان میشینن رو نت نگاه میکنن یه ربع مضراب میزنن و میرن. مثل مثلا تایپ کردن!!
مثلا در آواز یه روشهایی آقای شجریان روی همایون پیاده کرده تا اینجوری بتونه بخونه. همایونی که اصلا صدا نداشته!!
خب این درسته و باید روش کار بشه و مثل اینها. اما اگه منظورتون روشهای علمی غربی است والا تا حالا جواب نداده .


آواز ایرانی بسیار سخته، در قیاس آواز اپرا بسیار راحتتر خواهد بود، تنها دلیلش نوع تدریس است، در سنتی میگویند ها هاها هاها (فرضا) بزن آقا و تو باید همون تحریر رو بزنی ، اصطلاحا گفته میشه باید صدات تحریر داشته باشه، ولی اپرا اینطوری نیست همه چی علمی هست و بر مبنای نت تدریس میشه بهت یاد داده میشه که چطوری بخونی
آهنگ سازی ما هم زیاد اوضاع خوبی نداره، قیاس میکنم با آهنگسازی های باکو که الان در سطح بسیار گسترده و جهانی مطرح هست، چرا ؟ چون آهنگ سازان قوی دارند و از همه مهمتر پشتوانه فرهنگی بسیار محکمی دارند (به این نکته در ادامه اشاره خواهم کرد)
موسیقی شرقی، ایران، ترکیه، آذربایجان، چین و... حرفهای زیادی برای گفتن دارند، به قول یکی از اساتید برتر موسیقی ایران، فک کنم استاد علیزاده بودن، غربی ها موسیقی ما رو خیلی بیشتر از آوازمون میفهمن چون مفاهیم درست و استواری پشتش هست، حرفی برای گفتن داره خلاصه، اما این غیر علمی بودن در موسیقی ما اون رو به حضیض میکشه در مقام جهانی و باعث میشه کسانی هم که علاقه ای دارند نتونن ادامه بدن یا کم.

آقا به ما چه که نمیفهمن؟ خب برن یاد بگیرن بفهمن! من اگر بخوام اپرا یاد بگیرم و اصلا بفهمم چی هست باید برم دنبالش و کلی اپرا گوش کنم و ... تا شاید علاقمند بشوم.
موسیقی آوازی فهمیدن درک بالایی میخواد که نود درصد مردم خود ایران زمین هم زیاد نمیفهمنش چه برسه به یه فرهنگ دیگه. درست مثل اپرا واسه ما. اما یه مقدارش برمیگرده به سیاستهای فرهنگی اون کشور. اونا به هنر اهمیت میدن کلی ذرباره اش اطلاعات میدن و باعث علاقمند شدن افراد دیگر کشورها میشن اما ما همین مقدار شانس و اقبال برای آثار فاخر خود را نداریم.
مشکل اصلی موسیقی ما نیست. بلکه کمبود آگاهی هست. اگر آگاهی نباشه اون بابای خارجی نه اواز اقبال آذر را میفهمه، نه آواز نوای شجریان و نه حتی اپرای مولوی و فردوسی.

اما به نظر من دلیل همه اینا فرهنگه، ما کلا فرهنگ موسیقی نداریم اصصصلا. میخام اینو بگم که کشور ما ، مخصوصا شهری که من توش زندگی میکنم، چیزی از موسقی نمیدونه ، و در یک تقسیم بندی کلی ، مردم یا از موسیقی متنفرند و آن را مطربی میدانند، یا آن را برای طرب و جشن های خود -فقط- میخواهند یا به طور خاص به آن میپردازند که همیشه این قشر در یک انزوای خاصی به سر میبرند، اینکه روح جامعه با آنها نیست

یک دلیل بسیار قوی دیگر در کنار فرهنگ، دولت هست، دولت عملا هیچ پشتیبانی ندارد ، و این باز از فرهنگ نشات میگیرد، اگر ما به ریشه های پیشرفت سرسام آور موسیقی ترکیه یا آذربایجان برویم میبینیم موسیقی از دبستان رایگان تدریس میشود و موزیسین بودن نوعی فخر محسوب میشود نه نوعی تحقر !
در اینجا من باید برای کلاس آواز ماهی 40 تومن دست کم بدهم بخواهم یک کلاس سازی هم بروم که حتما باید روی گنج نشسته باشم!!
چه بسا جوانان و کودکان بسیار مستعدی که تلف شده اند و میشوند به خاطر همین مساله
دقیقا موافقم. اما یه چیزی. امور فرهنگی باید روشون تبلیغ بشه. مرغ و تخم مرغ نیستن که مردم خود به خود وقتی گرسنشون میشه بیفتن دنبالش! و این آگاهی باید توسط دولت داده بشه. و باید حمایت بشه. اصلا امور فرهنگی باید حمایت دولتی بشن (حمایت البته با دخالت فرق داره) و مرتبا آگاهی داده بشه.
اما وقتی نمیشه اوضاع همینطور میمونه. دلیل اصلی همینه.

مساله دیگر هم که کمابیش در جاهای دیگر هم وجود دارد راند بازی هست، راند بازی در سطح حرفه ای موسیقی

دوستان من در این بحث به موسیقی ردیفی دستگاهی ایران موسوم به سنتی پرداختم، بحث درباره موسیقی پاپ جای خود دارد و به شخصه فکر میکنم که وضع آنها بسیار بسیار وخیم تر از این هست

با تشکر

و البته این راند بازی وقتی صورت میگیره که کار موسیقی از حالت هنری و خارج میشه و به یه کار تشریفاتی تبدیل میشه که فقط افراد خاص وگروههای خاص میتونن و میخوان که در اون باشن. و همین گنگ بازیها شکل میگیره.

[tirdad_60]

سلام

sise جان ممنونم از توضیحاتت
قبل از اینکه مطالبت رو بخونم تصمیم داشتم در همین مورد حرف بزنم اما اومدم دیدم همه اون چیزایی که میخواستم و خیلی بیشتر
رو عنوان کردی
نیکی پناهتان

[minizoro]

سلام ممنونم از مشارکتت تو بحث دوست عزیز، لذت بردم جدا
موسیقی سنتی که من ازش میحرفم موسیقی ردیفی دستگاهی میشناسمش که با اسم سنتی بیشتر شناخته میشه
درباره تقسیم بندی هات هم خیلی خوشم اومد جالب بودن، ولی خب فک کنم کمی هم این نوع تقسیم بندی ها سلیقه ای باشند، با این حال تقسیم بندی جالبی داشتی ایول

"کیفیت طرفداران آن" بیشتر است. در همه رشته ها هم صدق میکنه.

احسنت

اما حالا باز به یه رنسانس نیازه.

دقیقا! داره به حضیض میره

ما اکنون به موسیقی ایرانی مربوط به همین زمان نیاز داریم

شجریانی دیگر، لطفی دیگر، علیزاده ای دیگر، متناسب با این زمان، و نو، آنها حاصل کار دورانی بودند که به موسیقی ارزش بیشتری قائل میشد اما من نگران آینده ام چه خواهد شد؟ میراثی خواهیم داشت
به نظرم با قالب شکنی و کلیشه شکنی هم میشه چیزایی بدیعی به وجود آورد مثل خیلی از کارای ناظری، کلیشه هایی که از شکستنشون میترسم نظرت چیه؟

مثلا در آواز یه روشهایی آقای شجریان روی همایون پیاده کرده تا اینجوری بتونه بخونه. همایونی که اصلا صدا نداشته!!

تکنیک هایی هست بله اما هیچ یک بر اساس نت نیست، استاد تاکید دارند نباید با نت باشه و همینجوری باشه!

آقا به ما چه که نمیفهمن؟ خب برن یاد بگیرن بفهمن! من اگر بخوام اپرا یاد بگیرم و اصلا بفهمم چی هست باید برم دنبالش و کلی اپرا گوش کنم و ... تا شاید علاقمند بشوم.
موسیقی آوازی فهمیدن درک بالایی میخواد که نود درصد مردم خود ایران زمین هم زیاد نمیفهمنش چه برسه به یه فرهنگ دیگه. درست مثل اپرا واسه ما. اما یه مقدارش برمیگرده به سیاستهای فرهنگی اون کشور. اونا به هنر اهمیت میدن کلی ذرباره اش اطلاعات میدن و باعث علاقمند شدن افراد دیگر کشورها میشن اما ما همین مقدار شانس و اقبال برای آثار فاخر خود را نداریم.

بحث فهم نه به این معنی که بیان یاد بگیرن، قبول این موسیقی، این نوع موسیقی، نه یادگیری آن، برخی آثار هستند که هرفرد موسیقی دوستی عاشق اون میشه، چون از یک زبان واحد سخن میگه

درباره تحول
من کلمه تغییر رو به تحول ترجیح میدم با اجازه تون
به نظرم همین الفبا تو انتقالش یه مشکلاتی هست

اگه منظورتون از علمی شدن روش تدریس به صورت سازهای غربیه

نه ساز غربی یادگیریش اصلا بحثش جداست، من حرفم روی سنتیه و به صورت خاص روی چیزهای کلی، یادگیری ردیف موسیقی یه چیزه، اینکه این چطوری به دست ما رسیده یه بحث، چقدر توش صداقت بوده، قبلا چطور بوده، (گرچه میشه با بررسی آثار قدما فهمید تا حتی) سینه به سینه خوبه اما مشکلاتش همیناس دیگه، شسته میشه (نمیدونم میتونم برسونم منظورمو)

باید روش علمی مخصوص به خود این موسیقی ابدا بشه.

آره، دقیقا
اما کی؟(چه زمانی) کی؟(چه کسی) واقعا جای نگرانی داره

خیلی ممنون بابت مشارکتتون تو بحث، واقعا جالب بود

فک کنم این بحث کم کم میخاد تموم بشه، به عنوان نتیجه یه چیزی هم لطف کنید بگید خوب میشه
من خودم نتیجه کلی همین که باید یه روشی ایجاد بشه، همین که قبول کنیم یه مشکلی هست خودش حرفیه! تا اینکه بگیم نه کلا همه چی آرومه این باعث میشه دست کم به فکر باشیم

موفق باشید

[H I D D E N]

لینکشو داری؟

لینک تمام برنامه های پرگار توی پیجشون تو فــیــســبــوک هست .

[tirdad_60]

این مطلب که موسیقی ایرانی نیاز به تحول داره رو اکثر اساتید هم قبول دارند
اما بحث بیشتر در مورد نوع تغییر و کیفیت اون هست
حتی استاد مجید کیانی که تقریبا بزرگترین استاد محقق هست که به سنت و ادامه اون اعتقاد داره هم این
موضوع رو قبول داره
اما تحولی اصولی هست که به دنبال خود باعث ایجاد سبک و گرایشهای مختلفی بشه و در واقع
در حکم یک تنه درخت باشه که گنجایش داشتن شاخه برگ های زیادی رو داشته باشه
و الا به مرور خشک خواهد شد

[Hamid Hamid]

يعني فقط تحول توي موسيقي سنتي باشه ؟

در مورد ساير سبك ها ... به خصوص پاپ كه وضعيت تاسف برانگيزي داره چه كار بايد كرد؟