آداب معاشرت

[Переклад не]

خب اول از همه اگه میخواید فقط کلمات پارسی استفاده کنین یه کم سخته من خودم تلاش کردم در راه این کار و میدونم که چقدر سخته!
مثلا ممنون و تشکر رو که خودتون به کار بردین ریشه عربی داره
به هر حال زبان ها نیاز به تکامل و تبادل با هم دیگه رو دارند
گاهی هم زیاد جالب نمیشه که بخوایم کلمات عربی رو بکار نبریم چون هم از زبان محاوره ای دور میشیم که این توی یه ارتباط کلامی خوب نیس هم گاهی انقدر این کلمات از سال های دور وارد زبان ما شدن که دیگه واقعا اون رو باید قسمت جدا ناشدنی از زبانمون دونست

من خودم یه مدتیه که از کلمه "سپاس" استفاده میکنم و خیلی اون رو بین اطرافیانم جا انداختم و میبینم که استفاده میکنن، چون آوا و ریتم قشنگی رو هم داره خوبه..... که البته لحن گفتنش هم مهمه که به دل دیگران بشینه

درصورتی که این تاپیک برای کل ایران نوشته میشه:
این آداب و معاشرتها مربوط به فرهنگ کل ایران میشه.و مردمش فرهنگ متفاوتی ندارن به جز یه مقدار کمی رسومات محلی.فرهنگشون آداب معاشرتشون یکیه اما با زبانهای مختلف.خب کل ایران هم فقط تهران و ... نیس که هزار تا زبون داریم کرد و ترک و ... چطور میخواید همه تو برخوردهای محلیشون و آداب معاشرتهاشون با فک و فامیل فقط پارسی حرف بزنن؟
چیزای بسیار زیادی تو زبون ترکی هست که کلمات دخیل توش نیست (مثلا اون دوست عزیزی که میخواد تو فارسی اصیلش عربی وجود نداشته باشه اما نمیشه اما تو ترکی میشه)
مثلا بچه ی خوشگل کسی رو ببینن میتونن به جای ماشالله بگن yashasin bu gozal balavi/sag osun/boik boik kishilardan osun
که معادل فارسیش میشه پاینده باشه عزیز زیباتون /سلامت باشه/جزو مردان یا زنان بزرگ بشه (از لحاظ درجه).میبینید که اصلا نمیشه .برگردوندن ترکی به فارسی جنایت ادبیه و بلعکس.فارسی زبونا کی از این جملات استفاده میکنن آخه؟!

[Shadow-Man]

خیلی از کلماتی که وارد زبان فارسی شده چه از عربی چه از زبان های دیگه، معنی شون عوض شده. یعنی دیگه به اون معنی که تو زبان اصلی استفاده میشه تو فارسی استفاده نمیشه. در واقع زبان فارسی اون کلمات رو مطابق نیاز خودش تغییر داده. این کار رو با کلمات اصیل فارسی هم انجام میده.
مثلا کلمه شوخ. یه زمانی به الودگی های قلب و دل مثل حسودی و تکبر و این چیزا میگفتن یه زمانی هم به الودگی های بدن میگفتن (به گرمابه شدیم تا شوخ از تن برکنیم) امروزه هم معنی ای کاملا متفاوت داره. این چیزیه که بهش میگن پویایی و زنده بودن یک زبان
شنیدین به مریض میگن خدا شفات بده؟ (شفا با کسره شین) اگه این کلمه معنی عربی خودش رو داشت مفهون این جمله میشد: خدا بکشتت.
در صورتی که تو فارسی معنی کاملا برعکسش رو میده. بسیاری از کلمات عربی که تو فارسی استفاده میکنیم همین حالت رو دارن زبان فارسی خیلی از این کلمات رو تو خودش حل کرده

[Переклад не]

[QUOTE=Shadow-Man;6942181]خیلی از کلماتی که وارد زبان فارسی شده چه از عربی چه از زبان های دیگه، معنی شون عوض شده. یعنی دیگه به اون معنی که تو زبان اصلی استفاده میشه تو فارسی استفاده نمیشه. در واقع زبان فارسی اون کلمات رو مطابق نیاز خودش تغییر داده. این کار رو با کلمات اصیل فارسی هم انجام میده.
مثلا کلمه شوخ. یه زمانی به الودگی های قلب و دل مثل حسودی و تکبر و این چیزا میگفتن یه زمانی هم به الودگی های بدن میگفتن (به گرمابه شدیم تا شوخ از تن برکنیم) امروزه هم معنی ای کاملا متفاوت داره. این چیزیه که بهش میگن پویایی و زنده بودن یک زبان
شنیدین به مریض میگن خدا شفات بده؟ (شفا با کسره شین) اگه این کلمه معنی عربی خودش رو داشت مفهون این جمله میشد: خدا بکشتت.
در صورتی که تو فارسی معنی کاملا برعکسش رو میده. بسیاری از کلمات عربی که تو فارسی استفاده میکنیم همین حالت رو دارن زبان فارسی خیلی از این کلمات رو تو خودش حل کرده[/QUO
دوست عزیز وارد شدن کلمه ی بیگانه تو زبان فارسی یه بحثه ، عوض شدن معنی کلمه ی قدیم و جدید هم یه بحثه جداست
اینجا تهاجم فرهنگی رخ میده ولی تو تغییر معنی کلمه ی پارسی به پارسی ، پویایی زبان نشون داده میشه
مثلا رعنا که قبلا معنی بدی داشت اما الان صفت خوبی هست
اما shafa یا shefa که از عربی وارد زبون پارسی شده در اصل معانی متفاوتی تو اون زبان واسه خودش داره که یکی مرگ ودیگری نجات یافتن هستش .مثله اینکه واسه حیوان شیر چنتا اسم متفاوت هست اسد-اصلان و ...
حالا بحث از معارف و آداب فرهنگی فارسی کشیده نشه به دستور زبان های دخیل و ...

[emadpumad]

درصورتی که این تاپیک برای کل ایران نوشته میشه:
این آداب و معاشرتها مربوط به فرهنگ کل ایران میشه.و مردمش فرهنگ متفاوتی ندارن به جز یه مقدار کمی رسومات محلی.فرهنگشون آداب معاشرتشون یکیه اما با زبانهای مختلف.خب کل ایران هم فقط تهران و ... نیس که هزار تا زبون داریم کرد و ترک و ... چطور میخواید همه تو برخوردهای محلیشون و آداب معاشرتهاشون با فک و فامیل فقط پارسی حرف بزنن؟
چیزای بسیار زیادی تو زبون ترکی هست که کلمات دخیل توش نیست (مثلا اون دوست عزیزی که میخواد تو فارسی اصیلش عربی وجود نداشته باشه اما نمیشه اما تو ترکی میشه)
مثلا بچه ی خوشگل کسی رو ببینن میتونن به جای ماشالله بگن yashasin bu gozal balavi/sag osun/boik boik kishilardan osun
که معادل فارسیش میشه پاینده باشه عزیز زیباتون /سلامت باشه/جزو مردان یا زنان بزرگ بشه (از لحاظ درجه).میبینید که اصلا نمیشه .برگردوندن ترکی به فارسی جنایت ادبیه و بلعکس.فارسی زبونا کی از این جملات استفاده میکنن آخه؟!

یه وقت سوِ تفاهم نشه
من در مورد خودم نظر خواهی کردم
و من فارس زبان هستم و این مشکلی بود که برام پیش اومد و دوستان هم کمک کردن


Sent From Mr Emad iPad Using Tapatalk

[emadpumad]

خب اول از همه اگه میخواید فقط کلمات پارسی استفاده کنین یه کم سخته من خودم تلاش کردم در راه این کار و میدونم که چقدر سخته!
مثلا ممنون و تشکر رو که خودتون به کار بردین ریشه عربی داره
به هر حال زبان ها نیاز به تکامل و تبادل با هم دیگه رو دارند
گاهی هم زیاد جالب نمیشه که بخوایم کلمات عربی رو بکار نبریم چون هم از زبان محاوره ای دور میشیم که این توی یه ارتباط کلامی خوب نیس هم گاهی انقدر این کلمات از سال های دور وارد زبان ما شدن که دیگه واقعا اون رو باید قسمت جدا ناشدنی از زبانمون دونست

من خودم یه مدتیه که از کلمه "سپاس" استفاده میکنم و خیلی اون رو بین اطرافیانم جا انداختم و میبینم که استفاده میکنن، چون آوا و ریتم قشنگی رو هم داره خوبه..... که البته لحن گفتنش هم مهمه که به دل دیگران بشینه

درود
و سپاس


Sent From Mr Emad iPad Using Tapatalk

[eman619rv]

درصورتی که این تاپیک برای کل ایران نوشته میشه:
این آداب و معاشرتها مربوط به فرهنگ کل ایران میشه.و مردمش فرهنگ متفاوتی ندارن به جز یه مقدار کمی رسومات محلی.فرهنگشون آداب معاشرتشون یکیه اما با زبانهای مختلف.خب کل ایران هم فقط تهران و ... نیس که هزار تا زبون داریم کرد و ترک و ... چطور میخواید همه تو برخوردهای محلیشون و آداب معاشرتهاشون با فک و فامیل فقط پارسی حرف بزنن؟

خوده عماد جان این نکته رو گفتن که من فقط واسه خود عماد جان این مورد رو گفتم وگرنه محاله که بشه همه انسان ها برخوردهاشون یک جور باشه
حالا نمیخوایم تایپیک منحرف بشه ولی فرهنگ و آداب تک تک انسان ها مختلفه چه برسه به اجتماع ها و کلون های کوچک اجتماعی
در تصدیق صحبت های خودتون که کل ایران تنها شهر های بزرگ نیست و گویش های متفاوت داریم این فرهنگ ها و اداب ها شکل مختص به خودشون رو گرفتن

[Nocturne]

آقا من اصلا نمیفهمم این موضوع علتش چی هست:
بعضی وقتا پیش اومده یه نفر باهام سلام کرده و دست داده و احوال پرسی، بعد دفعه بعد که دیدمش هیچی.
نمیدونم ازم خوشش نیومده یا مثلا این دفعه نوبت منه که چاق سلامتی کنم

[sue]

نه نخوندم
شما به من بگید. آداب فرهنگ ایرانی رو توضیح داده؟ اگر اینطوره من هم این کتاب رو توصیه میکنم
در ضمن من نظرم رو گفتم
نظر شما هم محترمه

درست. کتاب کلی هست و فان.
+
اداب فرهنگ ایرانی؟ متوجه نشدم

ولی

معاشرت کلی هست.ادب کلی هست. ریشه در اصالت خانوادگی دارد اموزش دادنی نیست

[Shadow-Man]

ادب ایرانی یعنی مجموعه کار هایی مورد پسند غالب ایرانی هاست و اون کار ها رو مودبانه می دونن
حرف من اینه که این مجموعه کارها همه جای دنیا مثل هم نیست
مثل تو ایران هیچ اشکالی نداره از یه نفر بپرسی ماشینت رو چند خریدی اتفاقا کار معمولی هم هست. ولی تو نروژ هیچ وقت از کسی نمی پرسن مثلا اشتراک اینترنتت چقدر هزینه داره چون یه کار خیلی بی ادبانه است. یا یه مثال دیگه تو نروژ مهم نیست کی اول از در رد میشه مهم اینکه در رو برای طرف مقابلمون باز نگه داریم. ولی اینجا ادب حکم میکنه اول طرف مقابل از در رد بشه.

یه دانشجوی نروژی هست که داره ادبیات فارسی می خونه من هم از طریق اینترنت بهش کمک میکنم. بزرگ ترین نگرانیش اینه که وقتی با یه ایرانی صحبت میکنه رفتار بی ادبانه ای ازش سر نزنه. همیشه ازم می پرسه تو فلان شرایط چی بگم چی کار کنم که بی ادبی نباشه.
دقیقا همین سوالایی که تو این تاپیک مطرح میشه
نه این که این دانشجو تربیت نشده باشه. چرا تربیت شده و خیلی هم با ادبه ولی چیزی که تو نروژ با ادبی هست ممکنه اینجا بی ادبی باشه.

حالا سوال من اینه که کتاب های خارجی ای که دوستان معرفی میکنن کارهایی رو توضیح میده که تو نروژ مودبانه محسوب میشه یا کار و اعمالی رو توضیح میده که تو ایران مودبانه محسوب میشه.

دقت کنید که مودبانه بودن یا نبودن یک رفتار صرفا یه چیز قرار دادی هست. پس ممکنه تو جاهای مختلف دنیا رفتار های مختلفی رو به عنوان رفتار مودبانه قرارداد کرده باشن.
همون طور که eman619rv عزیز تو پست اخرش گفت:

حالا نمیخوایم تایپیک منحرف بشه ولی فرهنگ و آداب تک تک انسان ها مختلفه چه برسه به اجتماع ها و کلون های کوچک اجتماعی

[AMIR REZAs]

دوستان من یه مشکلی دارم از هر کلمات و جملاتی که باید از قبل حفظ باشم و جلو دیگران به زبون بیارم بدم میاد
سعی میکنم همه ی جوابهام تکراری باشه و همچنین کوتاه

التماس دعا:
مرسی

خوبی:
ممنون

چه خبر:
سلامتی

سلام برسون:
چشم

دیروز خوش گذشت:
بله( خوب بود)

زیارت قبول:
مرسی

و البته چوب این مختصرگوییم هم خوردم و زیاد حال صحبت های متفرقه تو جمع رو ندارم و بعضی افراد هم ممکنه تو دلشون بگن یارو آداب معاشرت بلد نیست ولی من اکثرا بیخیالم

راستی یه موضوع دیگه در مورد شوخی ها و متلک پروندن دوستان هم جوابی نمیدم یا خیلی کوتاه جواب میدم اکثرا سکوت میکنم و باز دیگران ممکنه پپه بنده رو فرض کنن در این حالت اکثرا ناراحت میشم ....

به نظرتون این روند رو ادامه بدم یا اگرنه چجوری تغییر کنم؟