المپیک 2008 پکن

[mohamad23]

تصویری از مراسم پایانی المپیک پکن


بیست و نهمین دوره مسابقات المپیک به پایان رسید. مایکل فلپس، شناگر آمریکایی و یوسین بولت دونده جامائیکایی ابرمردان رقابت‌های پکن بودند و ورزشکاران چینی، شکارچی شماره یک مدال‌های طلا. المپیک پکن همچنین المپیک رکوردها بود.


پس از ۱۶ روز نبرد در ۳۰۲ عرصه گوناگون، بیست و نهمین دوره از بازی‌های المپیک روز یکشنبه (۲۴ اوت) در پکن با برگزاری جشنی باشکوه خاتمه یافت، بازی‌هایی که روز هشتم اوت با جشنی پرزرق و برق و به یادماندنی آغاز شده بود. همانگونه که انتظار می‌رفت، ورزشکاران چینی، از امتیاز میزبانی بازی‌ها استفاده کردند و در شکار مدال‌های طلا از همه موفق‌تر بودند.

رکورد طلا

در جدول پایانی مدال‌ها، چین با ۵۱ مدال طلا، ۲۱ نقره و ۲۸ برنز توانست برای اولین بار در مکان اول جای گیرد. به همین خاطر نیز رهبری چین و کمیته مرکزی حزب کمونیست این کشور، در پایان بازی‌ها از موفقیتی تاریخی سخن گفتند، به ویژه آنکه در تاریخ بازی‌های المپیک هیچ کشوری نتوانسته‌، این به این تعداد مدال طلا دست یابد. وزرشکاران چینی که در المپیک ۲۰۰۴ آتن در مجموع ۶۳ مدال کسب کرده بودند، این‌بار ۱۰۰ مدال به گردن آویختند.

مایکل فلپس، شناگر برجسته آمریکایی


جالب توجه آنکه ورزشکاران ایالات متحده در مسابقات المپیک پکن، در مجموع ۱۱۰ مدال از آن خود کردند، اما با توجه به ارزش بیشتر مدال طلا، در رتبه دوم جدول پایانی جای گرفتند. البته ابرمرد بزرگ بیست و نهمین دوره از مسابقات المپیک ورزشکاری آمریکایی بود و نه چینی. مایکل فلپس، شناگر پرقدرت ماموریت ناممکن را پشت سر گذاشت و با کسب ۸ مدال طلا رکوردی تازه به پا کرد. درخور توجه آنکه فلپس با کسب مجموعا ۱۴ مدال طلا در دو دوره از بازی‌ها، یعنی ۲۰۰۴ آتن و ۲۰۰۸ پکن، موفق‌ترین ورزشکار تاریخ المپیک محسوب می‌شود، آنهم با داشتن تنها ۲۳ سال سن. میکل فلپس علیرغم فشرده بودن مسابقات المپیک پکن، ۷ رکورد تازه به جای گذاشت.

بازنده بزرگ

بازنده بزرگ رقابت‌های المپیک پکن روسیه بود که در بسیاری از عرصه، میدان را به رقبا واگذار کرد. البته محروم شدن شماری از ورزشکاران روسی به علت دوپینگ، در عملکرد نه چندان موفق روسیه در المپیک بی‌تاثیر نبود. روسیه در جدول پایانی مدال‌ها، با کسب مجموعا ۶۹ مدال در مقام سوم جای گرفت. این در حالیست که ورزشکاران روسی در مسابقات المپیک آتن در سال ۲۰۰۴، در مجموع ۹۲ مدال به دست آورده بودند و به این ترتیب در بازی‌های پکن، گوشه‌ای از برتری خود را از دست دادند.

در کنار چین، بریتانیا نیز توانست شمار مدال‌های خود را از ۳۰ مدال در المپیک ۲۰۰۴ آتن به ۴۷ مدال در این دوره از بازی‌ها افزایش دهد و از برندگان المپیک پکن محسوب شود. در بین کشورهای آسیایی تنها دو کشور ژاپن و کره جنوبی بودند که موفق شدند از لحاظ کسب مدال، در جمع ۱۰ کشور برتر جهان قرار گیرند. دیگر کشورهای آسیایی از جمله ایران نتوانستند، انتظارات را برآورده سازند.

حضور ضعیف ایران

هادی ساعی، طلادار ایران


پر تعدادترین کاروان ورزشی ایران پس از انقلاب یکی از ضعیف‌ترین حضورها در رقابت‌های المپیک را به نمایش گذاشت. از این کاروان ضعیف‌تر، تیم ورزشکاران ایران در سئول بود که پس از دو دوره غیبت (۱۹۸۰ مسکو و ۱۹۸۴ لس آنجلس) در المپیک حضور یافت و با یک مدال نقره به خانه برگشت. از آن پس وضعیت ورزشکاران ایرانی در هر دوره نسیتا بهتر شد و در بازی‌های ۲۰۰۴ آتن، ایران با دو مدال طلا، دو نقره و دو برنز در جایگاه بیست و نهم قرار گرفت.

تیم ایران به یمن مدال طلای هادی ساعی در پایان رقابت‌های پکن به مکان پنجاه و یکم دست یافت و اگر این مدال نبود با برنز مراد محمدی باید جایگاه هشتاد و یکمی را در قعر جدول با کشورهایی چون توگو و افغانستان تقسیم می‌کرد.

دیگر شگفتی‌های المپیک پکن

در کنار مایکل فلپس، شناگر برجسته آمریکایی که از او یاد شد، ورزشکاری دیگر نیز همگان را شگفت‌زده کرد: یوسین بولت، دونده جامائیکایی از ۴۳ رکوردی که در المپیک پکن به جای گذاشته شد، سه رکورد را به خود اختصاص داد: دوی ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و چهار در ۱۰۰ متر. گذشته‌ها از این رکوردهای ورزشی، المپیک پکن در زمینه‌‌های دیگر نیز رکوردشکن بود.

برای نخستین بار ۲۰۴ کشور و ۱۱ هزار و ۱۹۶ ورزشکار در مسابقات المپیک شرکت کردند که این رقم تا کنون سابقه نداشته است. در این دوره از بازی‌های المپیک نیز دوپینگ از موضوعات مورد توجه مسئولان و رسانه‌ها بود. در جریان بازی‌های پکن حدود ۵ هزار تست دوپینگ انجام شد که در نهایت به محروم شدن ۱۰ ورزشکار انجامید. در دو مورد، ورزشکاران خلاف‌کار برنده مدال بودند که ناگزیر به پس دادن مدال‌های خود شدند.

dw

[mohamad23]

ازیهای المپیک به پایان رسیده است. چین توانست خود را در این بازیها به عنوان کشوری مدرن به نمایش بگذارد. آیا مسابقات المپیک چین را به سوی دمکراسی رهنمون ساختند؟


سیصد و دو مدال طلا اعطا شدند. بیست و نهمین دور مسابقات المپیک به پایان رسید. چین به مدت دو هفته تمام در مرکز توجه افکار عمومی جهان قرار داشت که البته تنها علاقه‌مند به ورزش نبود، بلکه می‌خواست بداند که این مسابقات چه تاثیری بر رژیم مقتدر کمونیستی چین خواهد گذاشت. تفسیری در این باره نوشته ماتیاس فون هاین.

نمایشی که کمیته بین‌المللی المپیک ترتیب داده بود، عالی بود. چین در پکن نقطه قوت خود را نشان داد: توانایی دولتی مقتدر را برای اینکه مردم و همه منابع موجود را برای اجرای پروژه‌ای محوری و معین بسیج کند و این توانایی را که در صورت لزوم برای چند هفته رفت و آمد اتوموبیل‌ها را در خیابان‌ها محدود و کار کارخانه‌ها را متوقف کند، تا کیفیت هوا، دست کم تا حدودی با موازین بین‌المللی همخوانی داشته باشد.

متاسفانه چین توانایی‌ خود را برای جلوگیری از حرکتهای اعتراضی نیز نشان داد و همچنین برای جلوگیری از کار آزاد خبرنگاران و پنهان کردن دگراندیشان.

احتمالا در تاریخ بازیهای المپیک، از بیست و نهمین دور بازیهای المپیک تابستانی در پکن به عنوان بازیهای المپیک “انگار که“ یاد خواهد شد: کمیته بین‌المللی المپیک طوری رفتار کرد که انگار با اعطای اجازه برگزاری بازیها به چین می‌توان درس خصوصی در مورد دمکراسی به این کشور داد. دولت چین طوری رفتار کرد که انگار بخاطر بازیها، حق آزادی بیشتری را به رسمیت می‌شناسد. چین طوری رفتار کرد که انگار همان کشور مدرن و رو به جهان بازی است که خود را می‌نمایاند. سازمان‌دهندگان المپیک طوری رفتار کردند که انگار اجازه برگزاری تظاهرات را می‌دهند، اگر چه اجازه برگزاری حتی یک تظاهرات را ندادند و کسانی را هم که تقاضای برگزاری تظاهرات کرده بودند به زندان انداختند.

دخترکی زیبا به هنگام گشایش بازیها طوری وانمود کرد که انگار آواز می‌خواند، در حالیکه صدا از نوار پخش می‌شد و حتی متعلق به دختربچه‌ای دیگر هم بود. دختران و پسران کوچک چینی طوری رفتار می‌کردند که انگار فرزندان اقلیت‌های گوناگون چین هستند، اما آنان تنها لباس‌های رنگی و متنوع این اقلیت‌ها را به تن داشتند. قهرمانان بازیها طوری رفتار می‌کردند که انگار پشت سر هم در حال شکستن رکوردهای جهانی‌اند. اما سوارکاران آلمانی حتی به اسبهایشان مواد دوپینگ خورانده بودند. ساز‌مان‌دهندگان مسابقات، پشتیبانان مالی آن و رسانه‌ها، مسابقات را به عنوان “جشن جوانان جهان“ معرفی می‌کردند، در حالیکه مدتهاست که این مسابقات به عرصه تجارت جهانی تبدیل شده است. جهانیان طوری رفتار می‌کردند که انگار در زمان المپیک صلح برقرار است، در حالیکه درست در روز گشایش بازیها، گرجستان به خاک اوستیای جنوبی حمله کرد.

با این همه، بازیهای المپیک برای دولت چین دستاوردی موفقیت‌آمیز بود. شاید تاثیر آن در خارج از چین زیاد نبوده باشد، اما یقین است که در داخل این کشور تاثیر خود را گذاشته است. باران مدال‌ها، برنامه روز گشایش با حضور شمار بسیاری از دولت‌مردان جهان، چیزی که کم سابقه بوده است و سازمان‌دهی منظم مسابقات. شهروندان چینی، ناظر همه اینها بودند که موجب تقویت خودآگاهی ملی آن‌ها می‌شود و سرمایه‌ای است باارزش برای آنکه بر مشروعیت حاکمیت حزب کمونیست چین صحه بگذارد.

بازنده در این میان، کمیته بین‌المللی المپیک است. این کمیته با ساده‌لوحی می‌پنداشت که تقویت روند دمکراسی پس از برگزاری بازیهای المپیک در سال ۱۹۸۸ در سئول، پایتخت کره جنوبی، را می‌توان بار دیگر در مورد چین تجربه کرد. اما کره جنوبی کشوری است کوچک که در مسائل مربوط به سیاست امنیتی‌اش وابسته به امریکاست. چین کشوری عظیم است که طبق قوانین خود عمل می‌کند.

اما بارقه‌ای از امید می‌ماند که از بخش‌های متفاوتی نیرو می‌گیرد. بر اثر فشار جهانی، از سانسور اینترنت در چین در طول بازیهای المپیک کاسته شد. البته این سانسور کاملا رفع نشده بود، اما به هر حال تا کنون به این راحتی نمی‌شد در چین از اینترنت استفاده کرد. ممکن است که در سالهای آینده این نرمش شامل بخشهای دیگر جامعه چین نیز بشود. مدتهاست که در چین تحولاتی بزرگ در خفا در حال شکل‌گیری هستند. از این رو آینده نشان خواهد داد که آیا و چگونه بازیهای المپیک بر چین تاثیر نهاده‌اند.
دویچه وله

[mohamad23]

کاروان وزرشی ایران در المپیک پکن


پرونده‌ی رقابت‌های المپیک در پکن بسته شد، پرونده‌ی ناکامی کاروان ۵۴ نفری ایران در این رقابت‌ها همچنان گشوده است. اعتراض به نتیجه‌ی به دست آمده در این رقابت‌ها، که ایران را بیش از بیست پله از جایگاهش در دوره‌ی قبل پایین‌تر کشانده، هر روز شدیدتر می‌شود و در وهله‌ی اول متوجه‌ی مسئولان و مدیران ورزش کشور است.


رئیس سابق کمیته‌ی ملی المپیک می‌گوید «تزلزل موجود در مدیریت کلان ورزش باعث تزلزل ورزشکاران المپیکی ایران شده» و محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین معتقد است «مسئولان باید جواب مردم را بدهند.»

طلای ساعی حاصل تلاش شخصی اوست
پر تعدادترین کاروان ورزشی ایران پس از انقلاب یکی از ضعیف‌ترین حضورها در رقابت‌های المپیک را به نمایش گذاشت. از این کاروان ضعیف‌تر، تیم ورزشکاران ایران در سئول بود که پس از دو دوره غیبت (۱۹۸۰ مسکو و ۱۹۸۴ لس‌آنجلس) در المپیک حضور یافت و با یک مدال نقره به خانه برگشت. از آن پس وضعیت ورزشکاران ایرانی در هر دوره نسیتا بهتر شد و در بازی‌های ۲۰۰۴ آتن، ایران با دو مدال طلا، دو نقره و دو برنز در جایگاه بیست و نهم قرار گرفت. تیم ایران به یمن مدال طلای هادی ساعی در پایان رقابت‌های پکن به مکان پنجاه و یکم دست یافت و اگر این مدال نبود با برنز مراد محمدی باید جایگاه هشتاد و یکمی را در قعر جدول با کشورهایی چون توگو و افغانستان تقسیم می‌کرد.

بسیاری از کارشناسان مسئولیت ناکامی ورزشکاران ایرانی را، که در اغلب موارد کمتر از حد انتظار جلوه کردند، متوجه مسئولان و مدیران ورزش می‌دانند. یکی از اعضای تیم ملی تکواندو معتقد است مدال طلای ساعی در این رشته حاصل تلاش و تجربه‌ی شخصی اوست و «کادر فنی هیچ نقشی در کسب این طلا نداشت.» بهزاد خداداد به خبرگزاری مهر می‌گوید «امیدوارم مسئولان فدراسیون پشت این طلا پنهان نشوند و حقایق را بپذیرند.»

باید کار را از پایه شروع کنیم

وزنه‌برداری و کشتی از رشته‌های مدال آور و پرشانس برای ایران محسوب می‌شوند. سرمربی تیم وزنه‌برداری از طرفی نبود زمان کافی را دلیل ناکامی ورزشکاران این رشته عنوان می‌کند و از طرف دیگر به محرومیت کسانی اشاره دارد که شانس‌های اصلی این رشته بوده‌اند. به گفته‌ی بهمن زارع «ما بهترین وزنه‌بردارانمان را که سال‌ها برای پرورششان هزینه شده بود به دلیل دوپینگ از دست داده بودیم و در المپیک می‌بایستی با حداقل‌ها کار را دنبال می‌کردیم.» عدم حضور رضازاده نیز که شانس مسلم دست یافتن به مدال طلای سنگین وزن به شمار می‌رفت، خیلی دیر و بدون تشریح دلیل آن اعلام شد.

هادی ساعی، طلادار ایران


رئیس فدراسیون کشتی معتقد است «باید قبول کنیم که قدرت و بضاعت کشتی ایران در حد مسابقات آسیایی است.» محمدرضا یزدانی خرم به خبرگزاری فارس می‌گوید اگر می‌خواهیم نتیجه بگیریم باید کار را از پایه شروع کنیم. او وعده می‌دهد «بعد از المپیک کارهای اساسی خود را آغاز می‌کنیم.» ظاهرا یکی از این کارها استخدام مربی خارجی برای کشتی است که اعتراض پیشکسوتان و کارشناسان این رشته را در پی داشته. منتقدان مسئولان ورزش را متهم می‌کنند که در انتخاب مدیران و مربیان اصل شایسته سالاری را رعایت نمی‌کنند و به دلیل ملاحظات سیاسی و گروهی بسیاری از افراد را کنار گذاشته‌اند. این اننقادها بیش از همه متوجه‌ی رئیس سازمان تربیت بدنی است. محمد علی‌آبادی که به عنوان معاون رئیس جمهور ریاست این سازمان را بر عهده دارد در دو سال گذشته بسیاری از مدیران فدراسیون‌ها را تغییر داده است.

در خواست کناره‌گیری مدیران

در خواست کناره‌گیری علی‌آبادی و علی کفاشیان که ریاست کمیته‌ی ملی المپیک را بر عهده دارد از سالن کشتی المپیک پکن و با باخت‌های پی در پی کشتی‌گیران ایرانی آغاز شد و اکنون به مجلس شورای اسلامی نیز کشیده شده. در حالی که برخی از رسانه‌های ایران نتایج به دست آمده را «خجالت آور» و «تحقیرکننده» می‌خوانند علی آبادی مدعی است «کاروان ورزشی ایران در پکن ناکام نبوده.» او در توجیه این ادعا می‌افزاید در طول سه سال نمی‌توان ورزش را یکباره متحول کرد. سایت عصر ایران این سخنان را «نمک پاشیدن بر زخم» میلیون‌ها ایرانی می‌داند که «انتظار عذرخواهی و کناره گیری» علی‌آبادی را دارند.
روز گذشته، دوم شهریور ماه، محمد خاتمی، رئیس دولت‌های هفتم و هشتم، در دیدار با ورزشی‌نویسان مطبوعات، با اشاره به تلاش ورزشکاران می‌گوید «یقین دارم آن‌ها کم نگذاشته‌اند و اگر عیبی وجود دارد، از برنامه‌ریزی و تشکیلات ورزشی ماست.» او مدیران ورزش را مسئول پاسخگویی به مردم عنوان می‌کند. رئیس پیشین کمیته‌ی ملی المپیک نیز در گفتگو با ایسنا «تزلزل مدیریت و جدی نگرفتن المپیک» را از دلایل اصلی ناکامی ورزشکاران ایرانی در پکن عنوان می‌کند. به اعتقاد مصطفی هاشمی‌طبا «در سطح المپیک برنامه‌ریزی‌ها درست نبود.»

به رغم افزایش اعتراض‌ها و درخواست استعفای مسئولان ارشد ورزش، چنین کاری در جمهوری اسلامی مرسوم نیست. افزون بر این علی‌آبادی از دوستان و نزدیکان رئیس جمهور محسوب می‌شود و در دوران شهرداری محمود احمدی‌نژاد نیز معاون فنی و عمرانی او بوده. به اعتقاد کارشناسان شاید به همین دلیل باشد که در روزهای اخیر شایعاتی در مورد جابه‌جایی مدیران برخی از فدراسیون‌ها به گوش می‌خورد تا مسئولیت ناکامی در پکن از دوش رئیسان سازمان تربیت‌بدنی و کمیته‌ی ملی المپیک برداشته شود.
dw

[Meisam Khan]

اون لينكهاي راپيدشير پاك شدن
ميشه يه لينك ديگه بدين.

[سباستین]

آخه این چه ورزشیه. برین شطرنج بازی کنین که ورزشه فکریه! هرچه قدر وزنه بزنن که از جرثقیل بیشتر نمی شه. مثله این می مونه که یکی یه معادله 1000 مجهولی رو با کاغذ قلم حل کنه. واسه این کار ماشین حساب و کامپیوتر هست. واسه وزنه هم جرثقیل...

[mohamad23]

تأثیر بازي‌هاى المپيك بر اقتصاد چين: مثبت یا منفی؟
مراسم گیرا و چشم‌گیر اختتامیه المپیک در پکن. کارشناسان بر سر تأثیر هزینه‌های المپیک بر اقتصاد چین نظرات متفاوتی دارند

به باور برخی از کارشناسان، برخلاف تحليل‌ها و گزارش‌های رایج، بازی‌هاى المپيك به اقتصاد چين صدمه زده‌اند. دولت چين براى برگزارى بى‌عيب و نقص بازی‌هاى المپيك تابستانی سال ۲۰۰۸ ميلادى حدود ۴۳ ميليارد دلار هزنيه كرده است.


قبل از به پايان رسيدن بازيهاى المپيك كه اختتاميه آن روز گذشته در پكن برگزار شد، مديران دولتى و رسانه‌هاى چينى مصر بودند با گزارش و تفسيرهای مختلف اقتصادى ثابت كنند که این بازيها هيچ صدمه‌‌اى به اقتصاد چين نزده‌اند. این تحرکات در حالی صورت می‌گیرد که نشست چند روزه‌ی حزب كمونيست چین براى بررسى مشكلات اقتصادى كشور آغاز شده است.



برخى از كارشناسان اقتصادى معتقدند، در يك جمع‌بست كلى مى‌توان ادعا كرد که برعكس آنچه مدام تحليل و گزارش مى‌شود، بازيهاى المپيك به اقتصاد چين صدمه زده‌اند. نشست رسمى كارشناسان اقتصادى چين، كه نشان از بحران اقتصادى پيش روى اين كشور مى‌دهد، بى‌ارتباط با اين مسئله نيست. دولت چين براى برگزارى بى‌عيب و نقص بازيهاى المپيك تابستانی سال ۲۰۰۸ ميلادى حدود ۴۳ ميليارد دلار هزنيه كرده است.



هزینه‌ای اندک یا گزاف؟



البته شكى نيست كه ورشكستگى شركتهاى كوچك و بزرگ اقتصادى در پايتخت چین و شهرهاى اطراف آن، ارتباط مستقيمى با بازيهاى المپيك ندارد. لى واى، تحليلگر اقتصادى بانك "استاندارد چارتر" معتقد است که اقتصاد دولتى چين به حدى رشد كرده است كه اتفاقى از اين دست هيچ تأثيرى بر آن نخواهند داشت.



لی وای معتقد است: "در مقايسه با سرمايه‌گذارى در كل كشور يا حتى در مقايسه با مبلغى كه در پايتخت هزينه شده، سرمايه‌اى كه صرف بازيهاى المپيك شد، بسيار اندك است. نقشى كه اقتصاد پكن در كل كشور بازى مى‌كنند حدود سه درصد است. در مقايسه با آن، بازيهاى المپيك نقشى كمتر از يك درصد در سرمايه‌گذارى سالانه كشور داشتند."



از سال ۲۰۰۱ كه مسئولیت برگزارى بازيهاى المپيك سال ۲۰۰۸ ميلادى به چين داده شد، اقتصاد اين كشور سالانه حدود ده درصد رشد داشته است؛ رشدی كه در مقايسه با كشورهاى ديگرى كه ميزبان بازيهاى المپيك بودند بى‌سابقه است. بيشترين سرمايه‌گذارى صرف بازسازى و مدرنيزه كردن بخش‌هاى ارتباطات، سرويس حمل و نقل عمومى و پروژ‌ه‌هاى حفاظت از محيط زيست شده است.



با وجود اين، برگزارى بازيهاى المپيك، سود چندانى نصيب سرمايه‌گذاران نكرده است. برخلاف انتظار هتل‌داران، تعداد گردشگرانى كه در اين مدت از چين ديدن كرده‌اند، بسيار كمتر از تعدادى كه انتظار مى‌رفت بوده است. سرمايه‌ى كلانى هم كه براى جلوگيرى از حملات تروريستى و تظاهرات مخالفان صرف شده، جز تحميل هزينه‌هاى هنگفت مالى به شركتهاى كوچك و بزرگ پكن، فايده‌اى نداشته است.



لوى كاى، كارشناس چینی بازار بورس‌، معتقد است که هزينه‌اى كه صرف شده در دراز مدت بى‌تأثير خواهد بود. وی می‌گوید: "بازيهاى المپيك هيچ صدمه‌اى به اقتصاد چين نزده است. اقتصاد چين به حدى بزرگ است كه نتيجه اين سرمايه‌گذارى بسيار كوچك در آن گم مى‌شود. در حال حاضر، مسائل مهم ديگرى مطرح هستند، فاكتورهايى از جمله تورم كه مستقيما به اقتصاد جهانى و بازار صادرات مربوط مى‌شوند. نكته بعدى گران شدن واحد پول چين است."



پيش‌بينى مى‌شود كه در سال جارى ميلادى هم، اقتصاد چين روند صعودى خود را حفظ خواهد كرد و كماكان رشد ده‌درصدى هفت سال گذشته را خواهد داشت.



پکن و شانگهای، دیروز و فردا



براى چينى‌ها كه عادت دارند به پیش رو بنگرند، پكن به «ديروز» تعلق دارد. از «امروز» بايد به شانگهاى فكر كرد. پلاكاردهاى نصب شده در سراسر اين شهر و ساختمان‌هاى در دست ساخت، خبر از رويداد بين‌المللى بعدی را مى‌دهد.



لوى كاى مى‌گويد: "بعد از بازيهاى المپيك، توجه بين‌المللى بر نمايشگاه expo ۲۰۱۰ شانگهاى متمركز خواهد شد. ظرف دو سال آينده، شانگهاى محل جذب سرمايه‌گذارهاى كلان خواهد بود."



كارگران مهاجران چينى‌ هم، كه از پايتخت روانه‌ی بندر شانگهاى در شرق كشور خواهند شد، به اين روند عادت كرده‌اند.
dw

[surena_iran2564]

آخه این چه ورزشیه. برین شطرنج بازی کنین که ورزشه فکریه! هرچه قدر وزنه بزنن که از جرثقیل بیشتر نمی شه. مثله این می مونه که یکی یه معادله 1000 مجهولی رو با کاغذ قلم حل کنه. واسه این کار ماشین حساب و کامپیوتر هست. واسه وزنه هم جرثقیل...

خب پس با این حرف شما باید المپیاد های ریاضی از پایه برچیده بشن که!!؟؟؟

[shazdeh23]

ولی اول باید کفاشیان رو با لقد بندازن بیرون.
مرتیکه ی کلاه بردار چاپلوس

[Mojtaba-MCI]

زمانی که این تاپیک رو مجتبی زد، اصلاً ایران مدال نگرفته بود.. چون تا اون موقع مدال نگرفته بودیم، فکر کنم منظورش این بود که ورزشکارای ما حتی یه مدال هم نگرفتن و آرزوی حتی یه مدال رو به دلمون گذاشتن..

اول سلام...
کاملا منظورم همین بود.
یه مدت نبودم رفته بودم سفر تازه امروز برگشتم!
به هر حال تبریک می گم ، یه برنز و یه طلا.
نسبت به المپیک قبلی بسیار ضعیف تر عمل کردیم(المپیک آتن : 2 طلا ، 2 نقره و 2 برنز).
ای کاش همین دوتا مدال رو هم نمی گرفتیم تا به کل یه تحولی در عرصه ی ورزشمون ایجاد میشد...

[franch]

علي ابادي مهندس عمرانه. تو عمرش هم ازورزش سررشته اي نداشته. منتها چون تو انتخابات شهردار تهران نتونست راي بياره و قاليباف شهردارشد اونجا بود كه رئيس جمهور اونو براي پست رئيس تربيت بدني انتخاب كرد. تا شايد احتمالا بيكار نمونه!