آموزش كامل و جامع SQL server 2000

[WooKMaN]

ايجاد كردن جداول و تغییر دادنشان
ايجاد كردن جداول
در محيط SQL Server ميكروسافت، در هر پايگاه داده مرتبط، اطلاعاتي در داخل جداول سازماندهي مي شوند بر طبق ترتيب سطرها و ستونها كه داده ها را براي شئی های تکی ذخيره می کند. در اين درس، شما مي آموزيد كه چگونه يك جدول جديد را ايجاد كنيد و معين كنيد ستونهايي كه آن جدول در بردارد.
راهنمايي: در نظر گرفتن محتويات جدول به عنوان يك شبكه (Grid) مانند يك صفحه گسترده ايده آل مي باشد. اما اين موضوع مهم مي باشد به تشخيص اينكه ركوردها در يك جدول نظم دروني ندارند. ايده هاي Previous و Next در يك ركورد جدول به كار برده نمي شوند. اگر شما نياز به انجام عملياتهاي متوالي نداشته باشيد، شما مي توانيد به وسيله ای به نام Cursor آن را انجام دهيد. يك ماهيتي كه به يك سطر ويژه در يك مجموعه از ركوردها اشاره مي كند. در مورد Cursor در درس 27 بحث خواهيم كرد.

ايجاد كردن جداول
جداول يك واحد تابعي از انبار داده ها در يك پايگاه داده های مرتبط مي باشند. به عنوان يك قاعده كلي، هر نوع از موجوديتها از قبيل Essential Oil در پايگاه داده نمونه مان به وسيله يك جدول نشان داده مي شود، نظر به اينكه هر نمونه از آن موجوديتها از قبيلGerman Chamomile Clary Sage به وسيله يك سطر در جدول نشان داده مي شود.

طراحي پايگاه داده
در بيشترين روش رايج براي تعريف پايگاه داده ها از راهكارهاي (مفهومهاي) Entities و Attributes استفاده مي كنيم زماني كه شما از طراحي منطقي به طراحی فيزيكي پيش مي رويد. موجوديتها معمولاً به صورت جداول پياده سازی مي شوند و مشخصه ها (Attributes) در ستونها پياده سازی مي شوند. (همچنين در فيلدها شناخته مي شوند)

شناخت انواع داده ها
هر ستون در جدول داراي خصوصيات معين مي باشد كه آن را براي SQL Server تعريف مي كند. مهمتر از اين خصوصيات، نوع داده هاي ستون مي باشد، كه تعريفي از نوع اطلاعاتی كه درستونها ذخيره خواهند شد می باشد. SQL Server يك محدوده وسيعي از انواع داده ها را فراهم آورد كه در جدول 1-5 نشان داده شده است. به طور كلي انواع داده ها به وسيله SQL Server فراهم مي گردد، همچنين شما مي توانيد خودتان تعريف كنيد. شما خواهيد آموخت كه چگونه اين را در درس 9 انجام دهيد.


مقادير قابل قبول انواع داده
مقادير عددی
مقادير اعداد صحيح از 63^2- تا1-63^2 bight
مقادير اعداد صحيح از 31^2- تا 1-31^2 Int
مقادير اعداد صحيح از 15^2- تا 1-15^2 Smallint
مقادير اعداد صحيح از 0 تا 255 Tinyint
مقادير اعداد صحيح با ارزش 0 و 1 bit
مقادير مقياس با دقت ثابت شده از 1+38^10 تا 1-38^10 decimal
مقادير Decimal همچنين مي تواند تعريف شود به صورتNumeric ، دامنه مقادير يكسان مي باشد.
مقادير Monetary (مالي) از 63^2- تا 1-63^2 (مقادير Money تا 0.0001 از هرواحد دقت دارد). Money
مقاديرMonetary از 3648 . 748 . 214- تا 3647 . 748 . 214 مي باشد Smallmoney
(مقادير Small Monetary تا 0001/0 واحد دقيق مي باشد).
مقادير صحيح شناور (متغير) از 308+E1.79- تا 308+E1.79 (مقادير Float فقط تقريبي مي باشد) Float
مقادير صحيح شناور متغير از 38+E3.40- تا 38+E3.40 مي باشند (مقادير real فقط تقريبي مي باشد) real
مقادير تاريخ و زمان از 1.1753 ژانويه تا 31.9999 دسامبر مي باشد datetime
(مقادير Date Time تا 3 هزارم ثانيه يا 3.33 ميلي ثانيه دقت دارد) Smalldatedtime
مقادير تاريخ و زمان از 1 ژانويه و 1900 تا 6 ژوئن و 2079 مي باشد (مقاديرSmalldatetime تا 1 دقيقه دقت دارند)
مقادير کاراکتری
مقادير حرفي كدگذاري نشده با طول ثابت با طول حداكثر 8000 حرف مي باشد. Char
مقادير حرفي كدگذاري نشده با طول متغير با طول حداكثر 8000 حرف مي باشد. Varchar
داده كدگذاري شده با طول متغير با طول حداكثر 1-31^2 (647 . 741 . 073 . 1) حرف مي باشد. Text
داده كدگذاري شده با طول ثابت با طول حداكثر 4000 حرف مي باشد Nchar
داده كدگذاري نشده با طول متغير با حداكثر طول 4000 حرف مي باشد nvarchar
داده كدگذاري شده با طول متغير با حداكثر طول 1-30^2 (823 . 741 . 073 . 1) حرف مي باشد ntext
مقادير باينری (1 و 0)
داده باينري با طول ثابت با حداكثر طول 8000 بايت مي باشد binary
داده باينري با طول متغير با حداكثر طول 8000 بايت مي باشد Varbinary
داده باينري با طول متغير با حداكثر طول 1-31^2 (647 . 783 . 147 . 2) بايت مي باشد Image
مقادير ديگر
يك مرجع مبناء براي يك Cursor مي باشد (يكCursor يك ماهيتي است كه يك مرجع مبناء را براي يك سطر مشخص در يك Result Set نشان مي دهد. Cursor
يك شمار واحد پايگاه داده است كه به هنگام مي شود هر زماني كه يك سطر به هنگام شود. (نوع داده rowversion در نسخه قبلی از Timestamp SQL Server ناميده می شود) rowversion
مقاديري از هر نوع غير از text ، ntext ، rowversion (timestamp) و sql - variant می باشد. يك معرف واحد کلي GUID مي باشد. Uniqveidentifier

ايجاد كردن يك جدول جديد
جداول تهيه و با استفاده از طراح جدول Enterprise Manager نگهداري مي شوند. اولين گام ايجاد و نامگذاري جدول به وسيله باز كردن Table Designer براي يك جدول جديد مي باشد.

ايجاد يك جدول جديد
1- در پايگاه داده Aromatherapy بر روی پوشه Table می رويم. SQL Server يک ليستی از جداول موجود را نشان می دهد.

2- دکمه New را روی نوار ابزار کليک می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.




3- دکمه Properties را در نوار ابزار کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Tables Properties را باز می کند.

4- نام جدول را به 5 Lesson تغيير می دهيم.

5- Close را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.

اضافه کردن ستونها به يک جدول
اگر چه يک جدول يک Properties معين برای خود دارد. از قبيل نامی که ما در تمرين آخر به کار برديم. يک جدول اصولاً به وسيله ستونها که در آن موجود است تعريف می شود.

اضافه کردن يک ستون عددی به جدول
1- My Number را در سل Column Name تايپ کرده و سپس Tab را فشار می دهيم. SQL Server، char را به عنوان نوع داده پيشنهاد می دهد.

2- نوع داده را برای decimal تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 9 تغيير داده و صحت، مقياس و مشخصات فيلدها را تأييد می کند.

3- در سل Description ، Sample Numeric Column را تايپ می کنيم.
4- Precision ستون را به 5 و Scale را به 2 تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 5 برای نمايش دادن Precision جديد تغيير می دهد.


شرح ستون
توانايی اضافه کردن يک شرح برای يک ستون در enterprise Manager در 2000 SQL Server جديد می باشد که بخشی از عامليت جديد است که به طور extended Properties شناخته می شود. مايکروسافت مقداری از خصوصيات گسترده شده را از قبيل Column description به عنوان بخشی از نصب Server استاندارد ايجاد کرده است. شما می توانيد به طور کلی خصوصيات گسترده شده را برای ذخيره اطلاعات ويژه سايت يا اطلاعات ويژه کاربردی در حدود شئی های پايگاه داده ايجاد کنيد. extended Properties نام کاربر تعريف شده و يک مقدار دارد که مقاديری از يک extended Properties مقادير sql - variant می باشد که می تواند شامل بيش از 7500 بايت از داده ها باشد. شما می توانيد extended Properties چندگانه را برای هر شئی با استفاده از روشهای ذخيره شده تعريف کنيد. برای اطلاعات بيشتر در مورد روشهای ذخيره شده (Stored Procedures) به درس 28 رجوع کنيد.

Precision و Scale (دقت و مقياس)
دقت يک ارزش عددي مقدار ماكزيمم از رقمهاي decimal است كه ارزش آن را نشان مي دهد. براي سمت چپ و راست از نقطه Decimal . مقياس يک ارزش عددی رقمهای سمت راست از نقطه Decimal مي باشد. براي مثال، مقدار عددي 311 . 3647 يك دقت 7 دارد (مجموع شماره رقمها) و يك مقياس 3 (رقمهاي سمت راست از نقطه Decimal) را دارا مي باشد. آن مهم مي باشد كه بدانيم دقت و مقياس ارزش يك عدد بر روي طول يك ستون تأثير نمي گذارد. نوع داده طول ستون را تعيين مي كند. دقت و مقياس تعيين مي كند كه چگونه SQL Server داده هاي ذخيره شده در ستونها را تفسير مي كند.

اضافه كردن يك ستون Identity به جدول
1- در يك سل خالي در ستون Column Name كليك مي كنيم.Myidentity را تايپ كرده و سپسTab را فشار مي دهيم. SQL Server ، char را به عنوان يك نوع داده پيشنهاد مي كند.

2- نوع داده ها به decimal تغيير مي دهيم. SQL Server طول ستون را به 9 تغيير داده و فيلدهاي Identity و Scale و Precision را تأييد مي كند.

3- Allow Nulls را تيك مي كنيم.




Nulls
ارزش Nulls يك نوع خاصي از يك ارزش در تكنولوژي رابطه اي مي باشد كه استفاده مي شود براي نشان دادن اينكه يك ارزش ناپيدا يا غير موجود مي باشد استفاده كردن از Nulls قدري پيچيده و مسئله ساز و قطعاً مورد بحث مي باشد.
4- در سل Description و Sample Identity Column را تايپ مي كنيم.
5- فيلد Identity را به Yes تغيير مي دهيم (نه براي Replication)SQL Server براي هر دوي از فيلد Identity Seed و فيلد Increment Identity مقدار 1 را پيشنهاد می دهد.


ارزشهاي Identity
زماني كه شما خصوصيات Identity يك ستون را تنظيم مي كنيد، شما به SQL Server مي گوييد كه يك مقدار را در داخل ستون كه به طور واحد هر سطر را مشخص مي كند قرار دهد. نوع داده انتخاب شده ماهيت دقيق از ستون را تعيين مي كند. ستونهاي Identity مي توانند نوع داده هايي مانند int و Smallint و tinyint يا decimal داشته باشند. زماني كه SQL Server يك سطر را در داخل يك جدول كه داراي يك ستون Identity است قرار مي دهد. آن به طور خودكار ارزشي براي ستون مبني بر ارزش استفاده شده اخير (كه با Identity Seed شروع مي شود) و Identity Increment مشخص شده زماني كه جدول ايجاد شده بود ايجاد مي كند. براي مثال، اگر يك ستون Identity به عنوان يك Small int با Identity Seed ، 50 و يک Identity Increment ، 5 تعريف شود اولين سطر عدد 50 و دومين سطر 55 و سومين سطر 60 و غيره تخصيص داده می شود فقط يک ستون در يک جدول می تواند تنظيمات Identity Property را داشته باشد.







اضافه کردن ستون GUID به جدول
1- در يك سل خالي در ستون Column Nameكليك کرده، My Guid را تايپ کرده و سپس Tab را فشار می دهيم. SQL Server ، نوع داده char را پيشنهاد می دهد.

2- نوع داده را به Uniqueidentifier را تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 16 تغيير داده و فيلد IsrowGuid را تأييد می کند.

3- در سل Description ، Sample Guid تايپ می کنيم.
4- IsrowGuid را به Yes تغيير می دهيم. SQL Server يک مقدار پيش فرض به Newid( ) می دهد.


GUIDS
Guid که از GloballyUniqueIdentifier گرفته شده، يک مقادير باينری (1 و 0) 16 بايتی می باشد که هيچ کامپيوتر ديگری در دنيا نخواهد مقدار آن را توليد کند. نوع داده uniqueidentifier برای ذخيره کردن Guids استفاده می شود. SQL Server به طور خودکار مقادير Guid را از همان راهی که مقادير Identity ايجاد می شود، فراهم نمی کند. زيرا يک جدول می تواند شامل Guids چندگانه باشد، اما فقط يک Identity منحصر به فرد باشد. اگر چه، تابع NEWID که SQL Server آن را به صورت پيش فرض در نظر می گيرد زمانی که خصوصيات IsrowGuid ، Yes می شود. يک Guid جديد بر خواهد گشت زمانی که سطر قرار داده می شود.

اضافه کردن يک ستون Data در جدول
1- در يک سل خالی در ستون Column Name کليک کرده، Mydata را تايپ کرده و سپس Tab را فشار می دهيم. SQL Server ، char را به عنوان نوع داده در نظر می گيرد.

2- نوع داده را به datetime تغيير می دهيم. SQL Server طول ستون را به 8 تغيير می دهد.

3- در سل Sample Date Column Description را تايپ می کنيم.

اضافه کردن يک ستون Character به جدول
1- در يک سل خالی در ستون Column Name کليک کرده، Mychar را تايپ و سپس Tab را فشار می دهيم. SQL Server ، char را به عنوان نوع داده در نظر می گيرد.


انواع داده های Character
SQL Server دو نوع مختلف از ستونها Character را پشتيبانی می کند. طول ثابت شده و طول متغير که هر کدام در دو ""Flavors مختلف Unicode و Non-Unicode و 3 طول متفاوت می باشند. Unicode يک روش از علامت کد گذاری می باشد که انواع بايتهای دابل را پشتيبانی می کند. اگر يک ستون به طور طول متغير نمايان شود (برای مثال، varchar يا text برای داده های Non-Unicode و nvarchar و ntext برای داده هایUnicode ) و SQL Server فقط خصوصيت داده های معين وارد شده را ذخيره خواهد ساخت. از طرف ديگر اگر ستون به صورت طول ثابت شده نمايان شود (char برای Non-Unicode داده nchar برای داده های Unicode) و SQL Server مقادير وارد شده را با فضاهای Pad خواهد کرد.
2- طول ستون را به 25 تغيير می دهيم.
3- در سل Description ، Sample Character Column را تايپ می کنيم.
4- Unknown را در سل Default Valve تايپ می کنيم (اطمينان حاصل کنيد که اطراف کلمه ويرگول داشته باشد).


مقادير پيش فرض
يک Default Valve يک عددی می باشد که در داخل يک ستون قرار خواهد گرفت اگر کاربر به طور آشکار يکی را فراهم نکند. ما تاکنون دو نوع ويژه از مقادير پيش فرض را ديده ايم default Values به وسيله SQL Server تهيه می شود زمانی که شما Identity Property را تنظيم می کنيد و تابع NEWID به وسيله SQL Server تهيه می شود زمانی که شما IsrowGuid را تنظيم می کنيد. در حقيقت، شما می توانيد مقادير پيش فرض را برای هر ستون مشخص کنيد. مقادير پيش فرض می تواند دائمی باشد مانند "Unknown" يا 123 توابعی از قبيل NEWID يا GETDATE يا عبارات رياضی مانند 5+3 .

ذخيره کردن و بستن جداول
1- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک می کنيم. SQL Server تعريف جدول را ذخيره می سازد.
2- پنجره را می بنديم.

مديريت جداول
اگر چه "Best Practice" امر می کند که طراحی پايگاه داده تان بايد ثابت باشد قبل از اينکه شما پياده سازی را شروع کنيد. خوشبختانه SQL Server به انجام رسانی وظايف نگهداری را آسان می سازد.

تغيير دادن ستونها
شما می توانيد مجدد Table Designer را برای يک جدول به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کنيد و Design Table را از منوی Context انتخاب کنيد. همان موقعی که Table Designer باز می شود شما می توانيد خصوصيات ستونهای موجود را تغيير دهيد آنها را حذف و يا ستون جديدی را اضافه کنيد.

تغيير نام يک ستون
1- پوشه Tables را برای پايگاه داده Aromatherapy در درخت Console انتخاب می کنيم. SQL Server يک ليستی از جداول در قاب Details را نشان می دهد.

2- جدول 5 Lesson را در قاب Details کليک راست کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.

3- Mychar را در سل Column Name انتخاب و MyCharacter را تايپ می کنيم. SQL Server ، Column Name را تغيير می دهد.

4- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک کرده و تغييرات را ذخيره می سازيم.

برداشتن يک ستون
1- ستون Mydate را به وسيله کليک کردن روی gray Boy در سمت چپ از Column Name انتخاب می کنيم.

2- کليد Delete را فشار می دهيم. SQL Server ستون را برمی دارد.

3- کليد Save را برای ذخيره کردن تغييرات کليک می کنيم.
4- پنجره Table Designer را می بنديم.

تغيير دادن جداول
به طور کلی برای تغيير تعريف ستونهای يک جدول، Enterprise Manager تغيير نام دادن جداول را آسان می سازد و جداول را از پايگاه داده حذف می کند.

تغيير نام يک جدول
1- پوشه Table را در پايگاه داده Aromatherapy در درخت Console راهبری می کنيم. SQL Server يک ليستی از جداول در قاب Details نشان می دهد.

2- جدول 5 Lesson را در قاب Details کليک راست کرده و Rename را انتخاب می کنيم.
3- New Lesson 5 را تايپ و Enter را فشار می دهيم. SQL Server کادر محاوره ای Rename را نشان می دهد که به شما اخطار می کند که تغيير در نام جدول هر رابط برای آن را در شئی های ديگر، باطل خواهد کرد.






4- View Dependencies را برای نشان دادن هر شئی که ممکن است به وسيله تغييرات تأثير يابد را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Dependencies را باز می کند.

5- Close را برای مرخص کردن کادر محاوره ای کليک می کنيم.
6- Yes را در کادر محاوره ای Rename برای تأييد تغيير نام کليک می کنيم. SQL Server نشان می دهد يک متنی را که تکميل موفقيت آميز تغيير نام را تأييد می کند.


برداشتن يک جدول
1- New Lesson 5 را در قاب Details انتخاب می کنيم.
2- کليد Delete را فشار می دهيم. SQL Server کادر محاوره ای Drop Object را نشان می دهد.

راهنمايی: شما می توانيد دکمه Show Dependencies را برای نشان دادن هر Objects که متأثر خواهد شد به وسيله حذف جدول کليک کنيد.
3- Drop All را کليک می کنيم. SQL Server جدول را از پايگاه داده برمی دارد.
مهم: زمانی که شما يک جدول را حذف می کنيد، جدول و همه داده هايش به طور دائمی از پايگاه داده برداشته می شود و تنها راه برای بازگرداندن آن نسخه پشتيبان پايگاه داده می باشد.

[lopez]

wookman خسته نباشي بسيار خوب توضيح ميدي ولي من ازت يه سوال داشتم الان SQL Server 2005هم اومده ميشه بگي بهتره با كدوم ها كار كنيم بهتره
ممنون

[WooKMaN]

دوست عزيز در SQL server 2005 يه سري كامپوننت جديد اضافه شده كه بيشتر براي امنيت ديتا بيس به درد ميخوره !
حالا دوستان بهتره همون ورژن 2003 رو استفاده كنن تا انشالله 2005

[WooKMaN]

ايجاد کردن يک پايگاه اطلاعاتی

در محيط SQL Server شما جداول، نماها و ديگر شیءها که مربوط به تنظيم اطلاعات در يک پايگاه داده می باشد را ذخيره می کنيد. بنابراين اولين گام برای نمايش دادن يک برنامه پايگاه اطلاعاتی، به طور آشکار، ايجاد پايگاه داده می باشد و در اين درس خواهيم آموخت که چگونه آن را انجام دهيم.

ايجاد کردن پايگاه داده ها
برای هر پايگاه داده منطقی، SQL Server دو فايل فيزيکی ايجاد می کند: يکی برای Objects و ديگری برای Transaction Log .
راهنمايی: اگر چه به وسيله SQL Server پيش فرض يک محل يکسان برای هر دوی پايگاه داده فايل و Transaction Log پيشنهاد می کنيم. در يک سيستم Production شما بايد معمولاً Transaction Log را در يک محلی ديگر ترجيحاً روی يک ماشين ديگر ذخيره سازيد که آن را ممکن می سازد به بازگرداندن پايگاه داده در حالتی از ناتوانی سخت افزار که خوانده شدن از ديسک جلوگيری می کند.

ايجاد کردن يک پايگاه داده جديد
اگر چه آن ممکن است به ايجاد يک پايگاه داده جديد به وسيله انتخاب دستور New Database در منوی محتويات پوشه Database که ساده ترين راه برای استفاده کردن از Create Database Wizard می باشد.







ايجاد يک پايگاه داده جديد
1- پوشه Database را از Server که شما استفاده می کنيد برای اين درسها راهبری می کنيم. SQL Server ليستی از پايگاه داده را در قاب Details نشان می دهد.

2- دکمه Wizard را روی نوار ابزار Manager Enterprise کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای The Select Wizard را نشان می دهد.





3- Create Database Wizard را از بخش Database انتخاب کرده و OK را کليک می کنيم. SQL Server اولين صفحه از Wizard را نشان می دهد.

4- Next را کليک کرده Create Database Wizard يک صفحه که نام و محل پايگاه داده را درخواست می کند نشان می دهد.

5- 4 Lessen را در فيلد نام پايگاه داده تايپ می کنيم.
6- دکمه Brows را برای تغيير محل فايل پايگاه داده کليک می کنيم. ويزارد يک کادر محاوره ای را که محل جديد را درخواست می کند نشان می دهد.

مکانهای فايل پايگاه داده
زمانی که SQL Server اولين بار نصب می گردد، آن در محل پيش فرض MS SQL / Data برای فايلهای پايگاه داده جديد در پوشه آنجايی که Server نصب می گردد قرار می گيرد. اين پيش فرض در The Create Database Wizard تعبيه شده است. برای تغيير دائمی پيش فرض شما می توانيد يک مکان جديد روی زبانه Settings پايگاه داده از کادر محاوره ای SQL Server Properties برقرار کنيد که در دسترس می باشد. با کليک راست کردن Server در درخت Console ، Properties را انتخاب کرده سپس زبانه Settings پايگاه داده را انتخاب می کنيم.

6- پوشه Step by Step 2000 The SQL را به ريشه دايرکتوری هدايت کرده و سپس OK را کليک می کنيم. ويزارد مکان فايل پايگاه داده را برای دايرکتوری انتخاب شده فراهم می کند.
7- دکمه Browse را برای تغيير موقعيت Transaction Log کليک می کنيم. ويزارد يک کادر محاوره ای که يک موقعيت جديد را درخواست می کند نشان می دهد.

8- پوشه Step by Step 2000 SQLرا به ريشه دايرکتوری فرستاده و سپس OK را کليک می کنيم. ويزارد مکان فايل Log Transaction را برای دايرکتوری انتخاب شده تنظيم می کند.
9- Next را کليک می کنيم. ويزارد يک صفحه ای که نام و اندازه اوليه برای فايل پايگاه داده درخواست می کند نشان می دهد.

10- Next را کليک می کنيم. ويزارد نشان می دهد صفحه ای که به شما اجازه می دهد به انتخاب اينکه آيا فايلهای پايگاه داده به طور خودکار افزايش می يابد و يا اينکه فقط زمانی که شما آنها را بسط می دهيد افزايش می يابد. برای اين تمرين تنظيمات پيش فرض را می پذيريم.





11- Next را کليک کرده ويزارد يک صفحه ای را که از شما نام و سايز اصلی برای Transaction Log را درخواست می کند نشان می دهد.

12- Next را کليک کرده ويزارد يک صفحه ای را نشان می دهد که اجازه می دهد به شما انتخاب کنيد که آيا Transaction File بايد به طور خودکار افزايش يابد.

13- Next را کليک کرده ويزارد يک صفحه ای را برای تأييد انتخابهايی که شما ساخته ايد نشان می دهد.

14- Finish را کليک کرده ويزارد پايگاه داده و فايلها Transaction Log را ايجاد می کند و سپس می پرسد آيا شما می خواهيد يک طرح نگهداری برای پايگاه داده جديد ايجاد کنيد.

15- NO را کليک کرده ويزارد بسته می شود.

تنظيمات خصوصيات پايگاه داده
زمانی که شما با Create Database Wizard يک پايگاه داده ايجاد می کنيد. شما مشخصه يا خصوصيات از پايگاه داده را مشخص می کنيد مانند نام پايگاه داده و مکانهای فايل. بعد از اينکه پايگاه داده ايجاد می شود، شما می توانيد اين خصوصيات را به وسيله تغيير دادن تنظيمات appropriate در کادر محاوره ای databases Properties تغيير دهيد.
برای مثال بزرگ کردن اندازه فايل داده فيزيکی Growing The File در عبارت SQL Server هست به طور واضح يک عملياتی که به آهستگی زمان مسئوليت پذيری جواب گويی Server را پايين می آورد. اگر شما پيدا کنيد SQL Server که اغلب مجبور به بزرگ کردن فايل می باشد، ممکن است شما تغيير تنظيمات درصد رشد فايل را در کادر محاوره ای Properties مورد ملاحظه قرار دهيد. بنابراين Server فايل را بيش تر از ارزش پيش فرض 10 درصد رشد خواهد شد.

تغيير درصد رشد فايل پايگاه داده
1- پايگاه داده 4Lesson را در درخت Console انتخاب می کنيم.
2- دکمه Properties را در نوار ابزار کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای databases Properties را نشان می دهد.

3- زبانه Data Files را کليک کرده SQL Server خصوصياتی از فايلهای داده پايگاه داده را نشان می دهد.

4- درصد رشد 20 درصد قرار می دهيم.

5- را کليک می کنيم. SQL Server يک خصوصيت جديد را ايجاد کرده و کادر محاوره ای Properties را می بندد.

مديريت پايگاه داده ها
به طور کلی برای تغيير دادن خصوصيات يک پايگاه داده، شما گاه گاهی نياز به حذف همگی آنها خواهيد داشت که Manager Enterprise آن را خيلی ساده می سازد.
نکته: کارهای مديريت ديگری که شما ممکن بخواهيد به انجام رسانيد نامگذاری مجدد پايگاه داده، در داخل Manager Enterprise نمی تواند انجام شود. ما در درس 28 خواهيم آموخت که چگونه يک پايگاه داده را مجدد نامگذاری کنيم.


حذف کردن يک پايگاه داده
زمانی که پايگاه داده ای که ايجاد کرده ايد خيلی زياد مورد نياز نباشد. شما می توانيد آن را از Server حذف کنيد. حذف يک پايگاه داده هر دوی فايلهای فيزيکی گردآوری شده با پايگاه داده و همه منابع پايگاه داده در جداول سيستم را برمی دارد.
راهنمايی: آن يک نظر خوبی است که يک نسخه پشتيبان از پايگاه داده های سيستم بعد از اينکه پايگاه داده حذف می گردد ايجاد کنيم.

حذف يک پايگاه داده
1- پايگاه داده 4 Lesson را در درخت Console انتخاب می کنيم.
2- کليد Delete را فشار می دهيم. SQL Server يک متنی که از شما برای تأييد حذف درخواست می کند نشان می دهد.

4- Yes را کليک کرده SQL Server جايگاه داده ها و همه منابع گردآوری شده را از Server برمی دارد.

[samira1]

سلام دوست عزیز اگه می شه برنامه اونو برای نصب هم بزار

[WooKMaN]

واسه SQL server حدودا 250 مگابايت هستش
كه با اين خطوط كم سرعت ما قابل دانلود نيست
بهتره شما بري سي ديش رو گير بياري

[WooKMaN]

ايجاد کردن شئی های جدول

در درسهای گذشته، شما آموختيد که چگونه خصوصيات گوناگون از قبيل مقادير پيش فرض و Check Constraints برای ستونهای خاص از يک جدول تخصيص دهيم. بعضی مواقع اگر چه، يک نوع خاص از ستون در چندين جدول مختلف استفاده می گردد. در اين وضعيت، آن اغلب مفيد می باشد به ايجاد Properties در يک جای جداگانه به طوری که آنها را برای هر جدول به کار ببريم.
پيش فرضها، نقشها و انواع داده تعريف شده کاربر مکانيزمی را برای ايجاد و نگهداری اين شئی ها در يک مکان جداگانه فراهم می آورند. برای مثال شما يک مدل پايگاه داده برای جوابگويی به ارزيابی مشتری می سازيد. شما در ابتدا تصميم می گيريد که مقدار پيش فرض برای هر سؤالی که جواب داده نشده بايد Unknown"" شوند. اگر شما يک پيش فرض ايجاد کنيد و پيش فرضها را برای ستون مناسب پيوند دهيد. شما می توانيد بعداً پيش فرض را به Unanswered تغيير دهيد. بدون هيچ تغييری هر ستون، آن پيش فرض را استفاده می کند.

شناخت پيش فرضها
توابع پيش فرض از همان راهی که خصوصيات پيش فرض که شما مشخص می کنيد زمانی که شما يک ستون در Table Designer ايجاد می کنيد آنها مقاديری هستند که به طور خودکار به وسيله SQL Server تخصيص داده می شوند. اگر کاربر يک مقدار را زمانی که سطری را ايجاد می کند مشخص نکند. اگر چه پيش فرض، شئی های سطح پايگاه داده می باشند که می تواند برای چندين ستونها به کار برده شوند.

ايجادکردن پيش فرضها
از موقعی که پيش فرض، شئی های مستقل در داخل پايگاه داده هستند، شئی بايد پيش فرض را ايجاد کند قبل از اينکه شئی بتواند آن را برای يک ستون جدول متصل سازد.

ايجاد کردن يک پيش فرض
1- پوشه Defaults را از پايگاه داده Aromatherapy از درختConsole جستجو می کنيم. SQL Server يک ليستی از Default ها را در قالب Details نشان می دهد. (چيزی در پايگاه داده Sample وجود ندارد).

2- دکمه Newرا کليک کرده، SQL Server کادر محاوه اي Default Properties را نشان می دهد.

3- در فيلدName ، Default Unknown را تايپ مي کنيم.

4- "Unknown" را در فيلد Value تايپ می کنيم.

5- OK را کليک کرده،SQL Server پيش فرض را ايجاد می کند.

ربط دادن يک پيش فرض به يک ستون
1- پوشهTables را راهبری کرده، Table Designer را برای جدول Oil با کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و Table Design را انتخاب می کنيم.

2- يک ستون جديد برای جدولی که Sample ناميده شده اضافه می کنيم. انواع داده پيش فرض را پذيرفته و طول آن به وسيله SQL Server پيشنهاد می گردد.

3- فيلد Default Valve را برای ستون کليک کرده و سپس dbo.DefaultUnknown را از ليست انتخاب می کنيم.

4- دکمه Save را کليک کردهSQL Server جدول را ذخيره می کند.

قطع پيوند يک پيش فرض
1- اگر Table Designer برای جدول Oilsاز تمرين قبل باز نيست، آن را به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Pet ail> باز کرده و Design Table را انتخاب مي کنيم. SQL Server، Table Disdainer را باز مي کند.

2- ستون Sampleرا انتخاب کرده، Table Designerخصوصيات اين ستون را نشان می دهد.

3- dbo.DefaultUnknown را در فيلد Default Value انتخاب کرده و کليد Delete را برای برداشتن مقدار فشار می دهيم.

4- دکمه Save راکليک کرده SQL Server تغييرات برای تعريف ستون را ذخيره می سازد.

شناخت نقشها
نقشها مانند پيش فرضها سطوح شئی های پايگاه داده می باشند که می تواند برای ستونها در جداول چندگانه به کار برده شوند. يک نقش Check Constraint موجود می باشد که مشخص می کند مقادير داده ها در يک ستون مورد قبول می باشند، اما استفاده از آن بيشتر محدود شده است. يک ستون می تواند چندين Check Constraintداشته باشد که برای آن به کار برده می شود.
راهنمايی: مايکروسافت نقشها و توصيه ها را که با Check Constraint جايگزين می شود را درست نمی داند. اگر چه نقشها هنوز جايگاهشان را در پايگاه داده هایSQL Server دارند از زمانی که فقط يک وظيفه بتواند برای نوع داده هايی که به وسيله SQL Server تعريف شده به کار برده شود.
برخلاف Check Constraint ، يک نقش نمی تواند مبنايی برای يک ستون به طور مستقيم باشد. در عوض، مقاديری که يک نقش به کار می برد به نقشی که در يک متغيری که فرمت@Variable Name مي گيرد داده می شود. در مورد متغيرها در Detail در فصل 24 بحث خواهيم کرد.

ايجاد کردن نقشها
از زمانی که نقشها مانند Defaults مستقل از شئی های پايگاه داده می باشند، شما بايد آنها را قبل از اينکه شما بتوانيد آنها را برای يک ستون در جدول به کار ببريد ايجاد کنيد.

ايجاد يک نقش
1- پوشه نقش را از پايگاه داده در درخت Console راهبری کرده SQL Server يک ليستی از نقشها در پايگاه داده نشان می دهد. (ليست در پايگاه داده Sample خالی می باشد)

2- دکمه New را کليک کردهSQL Server کادر محاوره ای را باز می کند.

3- Sample Rule را به عنوان نام نقش تايپ می کنيم.

4- LEN(@Fldalue)>3 را به عنوان متن نقش تايپ می کنيم.

راهنمايی: به خاطر داشته باشيد LEN يک تابعTransact SQL می باشد که تعدادی از کاراکترها را در يک متن رشته ای برمی گرداند و اينکه @ قبل از يک بر چسب عبارتTransact SQL يک متغيــر را نشان می دهد، يک مقدار که برای عبارت داده می شود. بنابراين در اين حالت نقش Trueمی گردد اگر طول ستون بزرگتر از 3 باشد.
5-OK را کليک کرده، SQL Server کادر محاوره ای Rule Properties را می بندد و نقش را ايجاد می کند.

ربط دادن يک Rule به يک ستون
1- کادر محاوره ای Rule Properties را برایSample Rule به وسيله دابل کليک کردن نام Rule در قاب Details باز می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Rule Properties را نشان می دهد.

2- ستونBind را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ایBind Rule to Columns را نشان می دهد.

3- [dbo].[Oils] را درTable Combo Box انتخاب می کنيم.SQL Server فيلدها را در جدول Oils نشان می دهد.

4- ستون Sample را در ليست Unbound Columns انتخاب کرده و سپس Add را کليک می کنيم. SQL Server ستون را به ليست Bound Columns حرکت می دهد.

5- SQL Server کادر محاوره ايBind Rule to Columns را می بندد.
6-OK را مجدداً برای بستن کادر محاوره ای Rule Properties کليک می کنيم.

شناخت User-Defined Data Types
نقشها و پيش فرضها مکانيزم مفيدی برای نگهداری محدوديتهای پايگاه داده ها می باشند، اما SQL Server حتی مکانيزم قوی تری در User-Defined Data Typesها فراهم می آورد. User-Defined Data Types بر مبنای هيچ نوع از پايگاه داده حقيقی مشخص نمی گردد و شامل مشخصاتی از طول ستون می باشد. به طور کلی نقشها و پيش فرضها ممکن است به طور انتخابی برای يکUser-Defined Data Types به کار برده شوند. زمانی که يک ستون بر مبنای يک User-Defined Data Typesايجاد می گردد، ستون جدول همه خصوصيات مشخص شده را برای آن نمونه به ارث خواهد برد. زمانی که مشخصات از User-Defined Data Typesتغييرمی يابد،نقشها برای ستونها بر اساس آن نمونه همچنين تغيير خواهد کرد.
راهنمايی: اگر يک User-Defined Data Type در پايگاه داده Model ايجاد گردد، همه پايگاه داده جديد به طور خودکار به آن نوع دسترسی خواهد داشت.

ايجادکردن User-Defined Data Types
User-Defined Data Types از شئی های پايگاه داده مستقل می باشند و بايد در داخل پايگاه داده تعريف شوند قبل از اينکه آنها بتوانند به ستونها تخصيص داده شوند.

ايجاد کردن يک User-Defined Data Types
1- پوشه User-Defined Data Types را از پايگاه داده Aromatherapy راهبری می کنيم. SQL Server يک ليستی ازUser-Defined Data Types را نشان می دهد (چيزی در پايگاه داده Sample وجودندارد).

2- دکمه New را کليک کرده SQL Server کادر محاوره اي User-Defined Data Types را نشان می دهد.

3- MySample را به عنوان نام User-Defined Data Types تايپ می کنيم.

4- نوع داده پايگاه را varchar و طول آن را 20 قرار می دهيم.

5- Dbo.Sample Rule را در Rule Combo Box انتخاب می کنيم.

6- مقادير پيش فرض برای Allow Nulls و گزينه های پيش فرض را می پذيريم و OKرا کليک می کنيم. SQL Server ، User-Defined Data Types را ايجاد می کند.


تخصيص يک ستون برای يک User-Defined Data Types
1- Table Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام آن در قاب Details باز می کنيم و Details Table را انتخاب می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.

2- ستون Sample را انتخاب کرده وMySample را از Data Type Combo Boxرا انتخاب می کنيم. Data Type , SQL Server را برای MySampleقرار می دهد.
راهنمايی: User-Defined Data Types در پايين ليست Data Type می باشد.

3- دکمهSave را کليک کردهSQL Server جدول را با تعريف جديد ذخيره می سازد.

[WooKMaN]

ايجاد کردن Check Constraint


شناخت Check Constraint
يکی از مهمترين بازرسی های طراحی پايگاه داده يکپارچه سازی داده ها می باشد. قاعده يکپارچگی داده ها تضمين مي کند که داده های ايجاد شده در پايگاه داده اگر درست نباشد حداقل قابل قبول می باشد. چندين سطح از يکپارچگی داده ها وجود دارد. در درس 7 ما درباره يکپارچگی رابطه ای مطالعه کرديم که تضمين می کند اجتماع بين جداول ايجاد و به طور صحيح نگهداری می گردند.
Check Constraintsبرای اجرای دو فرم اضافی از يکپارچگی پايگاه داده استفاده می شود. domain Integrity و entity Integrity . در اصطلاحات رابطه ای که Domain محدوده ای از مقاديری است که يک ستون می تواند داشته باشد. نوع داده های يک ستون يکی از ويژگيهای از يک Domain می باشد، اما تعريف نوع داده معمولاً کافی نيست. برای مثال، يک ستون Smallint می تواند شامل مقادير صحيح از 768/32- تا 767/32 می باشد که ممکن نوع داده مناسبی برای يک ستونی که شامل سالی است که يک کارمند مدرک دانشگاهي را در دريافت می کند باشد. اما حدود اصلی مقادير ستون Year Degree Awarded بيشتر محدود شده و بين 1900 و سال جاری می باشد. شما از يک Check Constraints استفاده می کنيد، برای تخمين اينکه هيچ کس به طور واقعی مقادير 1543 يا 2075 را به عنوان مقدار ستون وارد نمی کند. Entity Integrity Constraints جامعيت از موجودی خودش را اجرا می کند. مهمترين محدوديتهای يکپارچگی موجوديت آن است که هر موجوديت Entity Integrity بايد به طور واحد قابل شناسايی باشد. اين محدوديت به وسيله مشخص کردن يک کليد اصلی برای جدول انجام می گيرد. يکپارچگی موجوديت همچنين می تواند درگير ارزيابی شرطی از چندين ستون در يک جدول باشد و اين نوع از محدوديت اغلب بيشتر با استفاده از Check Constraints انجام می گيرد. برای مثال، اگر يک جدول شامل ستونهای کشور و ايالت باشد شما ممکن از يک Check Constraints برای مشخص کردن اينکه ارزش ستون State ، "AZ" معتبر می باشد فقط اگر ستون Country شامل مقادير USA باشد. Check Constraint به عنوان Boolean Expressions شناخته می شود يک Boolean Expressions برای مقادير True يا False ارزيابی می گردد. Boolean Expressions را در درس 13 می آموزيم. در اين درس ما از عبارت LEN()>=4 استفاده می کنيم. LEN يک تابع Transact-SQL می باشد که تعدادی کارکترهای يک رشته را برمی گرداند. بنابراين عبارت LEN()>=4 ارزش آن اگر شامل 4 يا بيشتر کارکتر باشد ارزش آن True و اگر کمتر از 4 باشد ارزش آن False می گردد.


ايجاد کردن Check Constraint)
مانند ايندکس ها و پيوندها شما می توانيد Check Constraints را با استفاده از کادر محاوره ای Properties از Table Designer ايجاد کنيد.
1- Table Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Server را باز می کنيم.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Table Designer Properties را با صفحه خصوصيات Constraints Check نشان داده شده باز می کنيم.

3- New را کليک کرده Ck-Oils , SQL Server را به عنوان نام محدوديت پيشنهاد می دهد. برای اين مثال اين نام را می پذيريم.

4- Len(Oil Name)>=4را به عنوان عبارت محدوديت وارد می کنيم.

راهنمايی: اگر شما يک Check Constraint جديد را ايجاد می کنيد و مراقب نيستيد که آيا داده های موجود متابعت می شوند، شما می توانيد بگويد به SQL Server که از ايجاد کردن داده به وسيله چک نکردنCheck Existing Data On Creation از محدوديت چشم پوشی کند.
5- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Designers Properties Table را می بندد.
6- دکمه Save را کليک کرده SQL Server کنترل می کند که همه سطرها در جدول باCheck Constraint مواجه می شوند و سپس محدوديت را ذخيره می کنيم.

مديريت Check Constraints
به عنوان بخشی از طرح پايگ اه داده، Check Constraints نبايد تحت شرايط نرمال نياز به مقدار زياد نگهداری داشته باشد. شما آنها را يکباره تعريف کرده زمانی که پايگاه داده را ايجاد می کنيد. اگر چه طرحهای پايگاه داده به تدريج تغيير خواهد کرد. تغييرات Check Constraints تغيير خواهد کرد. Enterprise Manager نگهداری محدوديتها را آسان می سازد.

تغيير دادن Check Constraint
Table Designer مکانيزمی برای تغيير متن از يک Check Constraint از همان کادر محاوره ای که شما برای ايجاد آن استفاده کرديد فراهم می کند.

تغيير متن محدوديت
1- اگر Table Designer برای جدول Oils هنوز از تمرين قبل باز نمی باشد به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details آن را باز کرده وDesign Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Sarver را باز می کند.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL Sarver کادر محاوره ایTable Designer را با صفحه خصوصيات Check Constraint باز می کند.

3- اطمينان حاصل کنيد کهCk – Oilsدر Constraint Combo Box انتخاب شده نشان داده شده است.
4- متن محدوديت را برایLEN (Oil Name )>2 به عنوان عبارت محدوديت جديد تغيير می دهيم.

5- Close را کليک کردهSQL Server کادر محاوره ایTable Designer’s Properties را می بندد.
6- دکمه Save را کليک کرده SQL Server همه سطرها در جدول را که با Check Constraint جديد مواجه است را کنترل کرده و سپس محدوديت را ذخيره می سازد.

نگهداری Check Constraints
مانند ديگر خصوصيات جدول ديگر، Check Constraints در کادر محاوره ای Properties ازTable Design نگهداری می گردد.

تغيير نام يک Check Constraints
1- Table Designer برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و Design Table را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Server را باز می کنيم.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصيات Check Constraint نشان داده شده باز می کند.

3- Ck-Oils را در فيلد Constraint Name انتخاب کرده و آن را به Ck-Deleteme تغيير می دهيم.

4- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
5- دکمه Save را کليک کردهSQL Server همه سطرها در جدول که باCheck Constraint مواجه شده اند را کنترل می کند و سپسConstraint ذخيره می گردد.

حذف يک Check Constraint
1- Table Designer برای جدول Oils را به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز کرده و جدول Design را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Server را باز می کند.

2- دکمه Constraints را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصياتCheck Constraint نشان داده شده باز می کنيم.

3- اطمينان حاصل کنيد که Ck-Deleteme در فيلد محدوديت انتخاب شده می باشد و سپس Delete را کليک می کنيم. SQL Server محدوديت را برمی دارد.

4- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
5- دکمه Save را کليک می کنيم. SQL Server محدوديت را برمی دارد.
6- Table Designer را می بنديم.

[WooKMaN]

ايجاد کردن ارتباطات
بيشتر پايگاه داده در نظر گرفته مي شوند به صورت مدلهايي که در دنيای واقعي وجود دارد که به صورت Problem Space شناخته شده است.در سطح منطقی، شیءها در Problem Space موجوديتها و اجتماع بين آنها می باشد که با هم در ارتباطند. در سطح فيزيکی، SQL Server موجوديتها را به صورت جداول و ارتباط ها به صورت محدوديت کليدهاي خارجي نشان مي دهد که کليدهاي خارجي را تعريف مي کند.

مدل رابطه اي
بيشتر مردم معتقدند که پايگاههاي داده رابطه اي Relational ناميده مي شود زيرا ارتباطات بين جداول ايجاد مي گردد. در حقيقت، توصيف آن از اصلاح Relation مي آيد که Dr .E .F .codd (که او در اصل مدل رابطه اي را در اواخر 1960 گسترش داده) برگزيده شد براي تشريح شئی ها که در SQL Server به صورت جداول به کار برده مي شود.
به صورت منطقي سه نوع ارتباط وجود دارد: يک به يک که هر سطر از يک جدول به صفر يا يک سطر از جدول ديگر ربط مي شود. يک به چند که هر سطر از يک جدول به صفر، يک يا سطرهاي بيشتر در ديگر جداول مربوط مي شود و چند به چند که هر سطر در جدول اول به صفر، يک و چندين سطر از جدول دوم مربوط مي شود. هر سطر در دومين جدول مي تواند به صفر، يک يا سطرهاي بيشتر در جدول اول مربوط شود. ارتباطات يک به يک نسبتاً نادر مي باشد. آنها اغلب زماني که يک مجموعه از مشخصات فقط براي مقداري از نمونه هاي موجوديتها به کار مي رود استفاده مي گردند. براي مثال، فقط يک زير مجموعه کوچکي از کارمندان که در شرکت در تيم Softball بازي مي کنند. يک طراح پايگاه داده ممکن است همه ويژگيهاي تيم Softball را در يک جدول قرار دهد و سپس يک ارتباط يک به يک بين آن و جدول کارمندان ايجاد کند. از طرف ديگر ارتباطات يک به چند کاملاً رايج مي باشند. در پايگاه داده نمونه مان، يک ارتباط يک به چند بين جدول Plant Parts وOils ايجاد می گردد. هر سطر موجود در جدول Plant Parts می تواند به صفر، يک يا سطرهای بيشتر در جدول Oils مربوط شود. ارتباط چند به چند همچنين رايج مي باشند. براي مثال، يک ارتباط چند به چند بين جدول Properties و جدول oils ايجاد مي گردد هر Oil موجود مي تواند چندين Properties داشته باشد و هر Properties به چندين oils تخصيص داده مي شود. SQL Server مانند ديگر موتورهاي پايگاه داده رابطه اي به صورت مدلهاي يک به يک و يک به چند به طور مستقيم به يکديگر مربوط مي شوند. اما آن يک نوع ويژه از جدول را که به صورت Junction Table شناخته شده براي تجزيه کردن جداول چند به چند استفاده مي کند. يک Junction Table شامل کليدهاي اصلي از جداول در دو طرف ارتباط مي باشند. يک ارتباط يک به چند بين جدول Junction و هر جدول اصلي که در شکل 1-7 نشان داده شده ايجاد مي گردد.


ارتباطات انعکاسي
بيشتر ارتباطات در يک پايگاه داده بين جدول متفاوت برپا مي گردد. اگر چه ارتباط يک جدول به خودش امکان پذير است، همچنين ارتباط يک به يک، يا يک به چند. مانند ارتباطاتي که به عنوان ارتباطات انعکاسي شناخته مي شود. ارتباطات انعکاسي مکرراً براي مرتبه بندي مدل استفاده مي شوند. يک مثال رايج مرتبه بندي کارمندان در يک سازمان مي باشد. يک کارمند، يک مدير دارد و مدير يک کارمندي است که ممکن خود نيز يک مدير داشته باشد. اين ارتباط کليد اصلي از جدول کارمندان به صورت يک ستون در جدول مي باشد که مدل سازي مي شود و يک ارتباط انعکاسی يک به چند ايجاد مي کند.

در سطح جدول، يک ارتباط با موجود بودن شناسه واحد که معمولاً کليد اصلي مي باشد، از يک جدول از يک طرف (که جدول کليد اصلي ناميده مي شود) به جداولی از سوي ديگر (که جدول کليد خارجي ناميده مي شود) مدل سازي مي شود. شناسه به صورت کليدهاي خارجي شناخته مي شود.
راهنمايي: شناسه واحد که به صورت کليد خارجي استفاده مي شود معمولاً کليدهاي اصلي از کليد اصلي جدول مي باشد اما آن مي تواند ستون باشد يا مجموعه يا ستونهايی که به صورت واحد آشکار مي گردد. SQL Server مي تواند ارتباطاتي که شما در پايگاه داده ايجاد کرده ايد را اجرا کند. که اين Maintaining Referential in Tearing ناميده مي شود. به طور پيش فرض SQL Server هر تغييري بر روي کليدهاي اصلي از يک ستون از کليد اصلی جدول که به ستونهايي از کليد خارجي جدول مربوط شده را نخواهد پذيرفت. مورد جديد در SQL Server توانايي انتشاری کردن تغييرات براي کليد اصلي جدول مي باشد. اگر شما به SQL Server بگوييد براي حذف درختي ارتباط، حذف يک سطر در کليد اصلي جدول سبب خواهد شد که SQL Server همه سطرها مربوط به کليد خارجي جدول را حذف کند. به همين صورت، اگر شما به SQL Server بگوييد به روز رساني انتشاري را صورت دهد. تغيير کليد اصلي از کليد اصلي جدول سبب خواهد شد که ستونهاي کليد خارجي جدول به روز گردد.
مهم: تعدادي از طرحهاي پايگاه داده مي تواند کاملاً پيچيده باشد. با استفاده از حذف و به هنگام سازي انتشاري، نگهداري ساختار پيچيده داده مي تواند ساده شود. اما SQL Server نياز دارد که انتشارها چرخشی نباشند. برای مثال حذف يک سطر در جدول A می تواند سبب حذف يک سطر در جدول B شود که به اين صورت باعث حذف يک سطر در جدول C می گردد. ولی عکس اين قضيه صادق نيست.

ايجاد ارتباطات
در SQL Server ، ارتباطات از طريق زبانه Relationships در کادر محاوره اي Table Designers Properties ايجاد مي گردد به طور کلي ارتباط يک به يک و يک به چند دقيقاً مثل هم به وجود مي آيند. SQL Server انواع ارتباطات را بر اساس ستونهاي مشخص شده در کليدهاي خارجي جداول معين خواهد کرد. اگر يک ايندکس واحد در ستونهاي کليد خارجي وجود داشته باشد ارتباط يک به يک خواهد بود در غير اين صورت يک به چند خواهد بود.

ايجاد يک ارتباط
1- Table Designer را براي جدول Oilsبه وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Detailsباز مي کنيم و جدول Design را انتخاب مي کنيم. SQL Server،Table Designer را باز مي کند.

2- دکمه Relation Ships را در نوار ابزار Table Designer کليک کرده SQL Serverکادر محاوره اي Table Designers Properties را با صفحه خصوصيات Relationships نشان داده شده باز مي کند.


3- New را کليک کرده SQL Server اولين جدول درليست جداول را براي ارتباط جديد درخواست مي کند.

4- Planttypes را به عنوان کليد اصلي جدول انتخاب مي کند.FK- Oils- Planttypes , SQL Server را به عنوان نام ارتباط پيشنهاد مي کند.

5- Planttypes ID را به عنوان فيلد کليد اصلي انتخاب مي کنيم.

6- Planttypes ID را به عنوان فيلد کليد خارجي انتخاب مي کنيم.

راهنمايي: اگر شما تنظيمات يا حذفيات انتشاري را براي ارتباط خواستار باشيد، آن را با انتخاب Check box ها در صفحه Property انجام مي دهيم.
7- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره اي Properties را مي بندد.
8- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک مي کنيم. SQL Server يک کادر محاوره اي را نشان مي دهد که از شما براي تأييد تغييرات که براي دو جدول از پايگاه داده تان ذخيره خواهد شد مي پرسد.

9- Yes را کليک کردهSQL Server ارتباط را ايجاد مي کند.
10- پنجره Table Designer را مي بنديم.

مديريت کردن ارتباطات
ارتباط بين جداول مي تواند به خوبي پايدار گردد اما مانند هر بخش ديگري از طرح پايگاه داده، آنها مي توانند در طي زمان تغيير يابند. Manager Enterpriseکنترل اين تغييرات را آسان مي سازد.

تغيير دادن ارتباطات
تغيير دادن يک ارتباط خيلي مرسوم نيست اما بعضي مواقع يک تغيير در ساختار يکی از جداول مورد نياز خواهد بود که شما می توانيد ستونهايی که در ارتباط درگير می باشند را به وسيله تغيير دادن ساده مشخصات در صفحه خصوصيات Relationships از کادر محاوره ه اي Table Propertiesتغيير دهيد.
تغيير دادن يک ارتباط
1- Table Designer را برای جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Detailsباز کرده Table Design را انتخاب می کنيم. Table Designer , SQL Serverرا باز مي کند.

2- دکمه Relationshipsدر نوار ابزارTable Designer را کليک مي کنيم. SQL Server کادر محاوره اي Table Designersرا با صحفه خصوصيات Relationships نشان داده شده باز مي کند.

3- اطمينان حاصل کنيد که FK-Oils-Planttypes در Combo Box انتخاب شده است.SQL Server مشخصاتي از ارتباطات را نشان مي دهد.
4- Plantpart ID را به عنوان فيلد کليد خارجي انتخاب مي کنيم.


5- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره اي Properties را می بندد.
6- دکمه Save را در نوار ابزار Table Designer کليک می کنيم. SQL Server يک کادر محاوره ای را نشان مي دهد که از شما براي تأييد تغييراتي براي دو جدول که در پايگاه داده تان ذخيره خواهد شد سؤال مي کند.

7-Yes را کليک مي کنيم. SQL Serverارتباط را تغيير مي دهد.
8- پنجرهTable Designer را مي بنديم.

نگهداري ارتباطات
همان طوری که شما احتمالاً تا حال منتظر بوديد ارتباطات با استفاده از کادر محاوره اي Properties که شما براي ايجاد بر آنها استفاده کرده ايد نگهداري مي گردند.

تغيير نام يک ارتباط
1- Table Designer را براي جدول Oils به وسيله کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز مي کنيم. Design Tableرا انتخاب مي کنيم. SQL Server و Table Designer را باز می کند.




2- دکمه Relationships را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصيات Relationships نشان داده شده باز می کند.

3- FK-Oils-Planttypes را در Combo Box ارتباطی انتخاب شده انتخاب می کنيم. SQL Server خصوصيات ارتباط را نشان می دهد.

4- متن را در فيلدRelation Ship Name انتخاب و Delete Me را تايپ می کنيم.
5- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
6- دکمه Save را کليک کرده SQL Server يک کادر محاوره ای را نشان می دهد و از شما برای تأييد تغييرات برای دو جدول که در پايگاه داده تان ذخيره خواهد شد می پرسد.
7- Yes را کليک کرده SQL Server نام ارتباط را تغيير می دهد.
8- پنجره Table Designer را می بنديم.

حذف کردن يک ارتباط
1- Table Designer را برای جدول Oils با کليک راست کردن نام جدول در قاب Details باز می کنيم و Design Table را انتخاب می کنيم. SQL Server ، Table Designer را باز می کند.

2- دکمه Relation Ships را کليک می کنيم. SQL Server کادر محاوره ای Table Designers Properties را با صفحه خصوصيات Relationships نشان داده شده باز می کنيم.

3- Delete Me را در Combo Box ارتباطی انتخاب شده، انتخاب می کنيم. SQL Server خصوصيات ارتباطی را نشان می دهد.

4- Delete را کليک کرده SQL Server يک متنی که ازشما برای تأييد حذفيات سؤال می کند نشان می دهد.

5- Yes را کليک می کنيم.
6- Close را کليک کرده SQL Server کادر محاوره ای Properties را می بندد.
7- دکمه Save را کليک کرده SQL Server يک کادر محاوره ای را نشان می دهد که از شما برای تأييد تغييرات که برای دو جدول پايگاه داده تان ذخيره خواهد شد سؤال خواهد کرد.

8- Yes را کليک کرده SQL Server ارتباط را حذف می کند.
9- پنجره Table Designer را می بنديم.

[WooKMaN]

جداول موقت

جداول موقت مثل جداول عادی هستند با اين تفاوت که آنها فقط زمانی وجود دارند که از آنها استفاده می شود. آنها به طور اتوماتيک وقتی که تمام کاربران ديگر با آنها کاری ندارند توسط Microsoft SQL حذف می شود. نکته: ايجاد يک جدول موقت يک رويه تقريباً پر هزينه می باشد که مربوط به هزينه منابع Server و چرخه های CPU می باشد. بسياری از استفاده های مرسوم از جداول موقت هم اکنون می توانند با استفاده از جدول متغيرها جايگزين شوند.

استفاده از جدول موقت



جداول موقت با استفاده از همان فرمان Create و Select INTO به عنوان جداول عادی ايجاد می شوند. بعد از تهيه جدول در سؤال قابل دسترسی به ارتباط خواهد بود. (اين است که اين يک جدول محلی تهيه شده توسط ارتباط متفاوت نيست)، اين عمل همچنين مثل جداول عادی قابل استفاده می باشد.



ايجاد جدول موقت محلی

1- دکمه علامت سؤال جديد را روی Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد تا يک پنجره سؤال جديد ظاهر شود.

2- روی دکمه Loud Script روی Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال جعبه پرونده گفتگو را نشان خواهد داد.

3- نسخه خطی Create Local را انتخاب کنيد و Open را کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال نسخه خطی را پر می کند.

4- دکمه Execute Query را در Toolbar تجزيه کننده سؤال کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال جدول موقت ايجاد می کند.

5- User Table Folder را که در پايگاه داده Tempdb در Object browser می باشد را انتخاب کنيد.

6- F5 را برای به کارگيری مجدد نمايشگر Object browser فشار دهيد و User Table Folder را گسترش دهيد. نمايشگر سؤال جدول محلی dbo.# را در ليست نشان خواهد داد.



ايجاد جدول جهانی موقت

1- بدون بستن پنجره شامل نسخه خطی Create Local بر روی دکمه New Query روی Query Analyzer Toolbar برای باز کردن يک پنجره جديد خطی، کليک کنيد.

2- بر روی دکمه Loud Script روی Query Analyzer Toolbar کليک کنيد. Query Analyzer نشانگر جعبه گفتگوی فايل Query خواهد بود.

3- خطی را که در آن Create 6 Loud وجود دارد را انتخاب کنيد و Open را کليک کنيد. تجزيه کننده سؤال خط انتخابی را Loud می کند.

4- دکمه Execute Query را که روی Query Analyzer Toolbar می باشد را کليک کنيد. Query Analyzer جدول موقت را ايجاد می کند.

5- User Folder Table که مربوط به Tempdb Database در Object browser را انتخاب کنيد.

6- F5 را برای راه اندازی مجدد نمايشگر Object browser فشار دهيد. Query Analyzer نمايشگر dbo##6 Loud Table ليست خواهد بود.