اشعار شاعران جهان

صبح را در آغوش گرفتم
دست‌هايم خيابان نخستين تابش آفتاب شدند و
معبری برای چشمان تو
دهان كوه را بوسيدم
لبانم چشمه‌ای شدند و
زمزمه‌هايت از نو درخشيدند
سرم را به روی پای شب گذاشتم و
خواب‌هايم آيينه‌ی شعر شد و
زيبایی ترا در آن ديدند
عشق مرا به تو ديدند .

شیر کو بیکه س
شاعر عراقی

به من گرسنگی بدهید
شما ای خدایان که نشسته‌اید وُ
به امورات جهان سامان می‌بخشید.
به من گرسنگی، درد و عسرت بدهید،
رسوا و سرشکسته دورم کنید
از دروازه‌‌های زر و شهرت،
به من گرسنگی بدهید، سخت و جانفرسا
اما برایم باقی بگذارید عشقی کوچک،
صدایی که در پایان روز با من سخن بگوید،
دستی که در تاریکی اتاق لمسم کند،
و این تنهایی طولانی را برهم زند.
در غروبِ حالاتِ روز
خورشید که پایین می‌رود و در تاریکی تمام می‌شود
از میان سواحل سایه که هر لحظه به هیاتی تازه‌اند،
ستارهٔ کوچک و سرگردان مغرب
به زحمت راهش را به جلو باز می‌کند.
بگذارید کنار پنجره بروم،
از آنجا غروب حالات روز را تماشا کنم
منتظر بمانم و بدانم که می‌آید
عشقی کوچک.

کارل سندبرگ

شب هميشه به تمامي شب نيست
چرا كه من ميگويم
چرا كه من مي دانم
كه هميشه
در اوج غم يك پنجره باز است
پنجره اي روشن
و هميشه هست،
روياهايي كه پاسباني مي دهند
آرزويي كه جان مي گيرد
گرسنگي كه از ياد مي رود
و قلبي سخاوتمند
و دستي بخشنده
دستي گشوده
و چشم هايي كه مي پايند
و زندگي
يك زندگي براي با هم بودن
هميشه هست

پل الوار

گل سرخ گل سرخه
و همیشه هم گل سرخ بوده
ولی اخیرا نظریه ایی مطرح شده
که سیب را هم گل سرخ می دونه
و همین طور گلابی
و شاید هم آلو را.
فقط خدا می دونه که فردا چه چیز دیگه ایی گل سرخ از آب در میاد
البته تو همیشه گل سرخ بودی... هستی...
و خواهی موند.

رابرت فراست

دست هاي من
پرده از وجودت كنار مي زنند
تو را در برهنگي بيشتري مي پوشانند
تن هايي را در بد نت كشف مي كنند
دست هاي من
تني ديگر براي بد نت ابداع مي كنند.

اکتاویو پاز

تو را نگاه می کنم
خورشید چند برابر می شود و روز را روشن می کند!


بیدار شو


با قلب و سر رنگین خود


بد شگونی شب را بگیر


تو را نگاه می کنم و همه چیز عریان می شود


زورق ها در آب های کم عمقند...


خلاصه کنم:دریا بی عشق سرد است!


جهان این گونه آغاز می شود:


موج ها گهواره ی آسمان را می جنبانند


(تو در میان ملافه ها جا به جا می شوی


وخواب را فرا می خوانی)


بیدار شو تا از پی ات روان شوم


تنم بی تاب تعقیب توست!


می خواهم عمرم را با عشق تو سر کنم


از دروازه ی سپیده تا دریچه ی شب


می خواهم با بیداریِ تو رویا ببینم!




" پل الوار"

از انگور، شراب
از زغال، آتش
از بوسه، انسان مي آفرينند
اين قانون شيرين آدم هاست
به رغم فقر
به رغم جنگ
به رغم خوف مرگ
خود را وارسته مي دارند
اين قانون دشوار انسان هاست
آب را به نور

رويا را به واقعيت
دشمني را به دوستي بدل مي كنند
اين قانون پر شور انسان هاست
قانوني كهنه ، قانوني نو
كه به سوي كمال مي رود
از ژرفاي دل كودكان
تا علت علت ها.

پل الوار

تنهایی
زندگی در اسارت این زنجیرها
و در تنهایی، چه دهشتناک است
همه، شادی‌هایت را با تو سهیم می‌شوند
اما، هرگز کسی سهمی از بار غم‌هایت
به دوش نمی‌کشد
و من اینجا تنهایم، همچون پرنده‌ای یکه‌تاز
- پادشاه آسمان‌ها-
رنج‌های بی‌شمار قلبم را می‌فشارند
و سال‌هایم را به تماشا نشسته‌ام
که گوش به فرمان تقدیرند
و همچون خواب و رویا از پس هم می‌گذرند
و دوباره با همان آرزوهای قدیمی و پابرجا
باز می‌گردند
تابوتی می‌بینم، چشم به راه کسی
-‌کسی که لحظه‌ای بر زمین درنگ کند
و از رفتن بازماند‌-
می‌دانم
اندوه مرگ من کسی را درهم نخواهد شکست
و باور دارم که روز مرگ من، شادی بزرگتری از روز میلادم
برایشان به ارمغان خواهد آورد...

میخاییل لرمانتوف

اگر فریاد بر می آوردم

چه کسی صدای مرا در بارگاه فرشتگان می شنید ؟

حتی اگر یکی از آنان مرا ناگهان به سینه فشرد

در وجود نیرومند او تحلیل می رفتم

زیبایی چیزی نیست

جز آغاز وحشتی که هنوزش تحمل می کنیم

و از آن رو ستایشش می کنیم

چون اجازه می دهد که از پای در آییم

هر فرشته ای هراس انگیز است ."

راینر ماریا ریکله

آمد
پاك و زلال
جامه اي از معصوميت بر تن
و من دل باختم به او چون كودكي.

آنگاه لباس هايي بر تن كرد
رنگارنگ و گوناگون
و من نفرت از او را تجربه كردم
بي آن كه خود بدانم.

زيور به خود آويخت
چون ملكه ها
پر غرور و نخوت
خشمي تلخ و پنهان از او در دلم شعله زد.

…و يكباره جامه از تن در آورد
ومن به رويش لبخند زدم.


تنها نيمتنه كهنه معصوميت را بر تن نگاه داشت
باورش كردم
و به رويش لبخند زدم.

نيمتنه را نيز از تن كند
و در برابرم ايستاد برهنه سرتاپا…

آه اي شعر اي شور زندگي ام
برهنه مي خواهمت،اي هميشه با من

خوان رومان خيمه نز