آدولف هیتلر

حتما Osifa عزیز
من و دیگر دوستان و اونقدر در این تاپیک اکتیو خواهیم بود تا یه چهره ی واقعی تاریخ رو به حداقل (100-200 نفر هم که شده) نشون بدیم؛
هدف ما در این تاپیک نقد یه شخصیت تاریخیه بسیار بسیار تاثیر گذاره (خصوصا در تاریخ معاصر)؛اینجا قرار نیس چون من به آدولف هیتلر میگم پیشوا؛هر کی ازش بد بگه نقدش کنم؛و یا یه فردی که تحت تاثیر یک سری صحبت هایی از طریق فاتحان جنگ قرار گرفته شده بیاد منو نقد کنه؛

سعی میکنیم متعادل پیش بریم و همه جریانات رو با منابع موثق پیگیری کنیم؛

پ.ن:
پست شماره ی 19 توسط من باید ادیت شه؛ظاهرا آپلود عکس ها با مشکل بر خورده....

پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر (قسمت اول)

اکثر مردم این طور گمان می کنند که آدولف هیتلر یک نابغه نظامی و فاتح در نبردها و جنگها بوده کسی که خارق العاده ترین پیروزیها را میادین جنگ با ابرقدرتهای غربی بدست آورده.

اما واقعیت این است که آدولف هیتلر نه تنها در پیروزی در جنگها نابغه بوده بلکه در پیروزی و فتح بدون جنگ هم نابغه بی نظیر بوده. و این چیزی است که غالب مردم از آن بی اطلاع هستند یعنی نبوغ آدولف هیتلر در فتح و پیروزی بدون جنگ.

در این سری مطالب که آنها را به قسمت تقسیم کرده ایم به این گونه که قسمت اول توضیح و مقدمه فتوحات بدون جنگ هیتلر ، قسمت دوم فتح اتریش بدون جنگ و قسمت سوم فتح چکسلواکی بدون جنگ است.

آدولف هیتلر در کتاب خودش نبرد من می گوید:

اولین هدفهای آلمان در آینده، آن دسته از ممالک اروپای شرقی است که اقلیتهای بزرگ آلمانی دارند، اتریش و چکسلواکی و لهستان، بویژه از این دسته اند.

پینوشت: پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان در جنگ، پیروزمندان جنگ که انگلستان و فرانسه در راس بودند برای تضعیف همیشگی آلمان ، بخشی از ایالتهای آلمان را به کشورهای همسایه آلمان مانند لهستان و چکسلواکی دادند که این امر باعث شد بسیاری از مردم ساکن این نواحی که آلمانی الاصل بودند و خون آلمانی داشتند تحت پرچم و کشوری دیگری در بیایند. اتریش هم که از دیر باز از نظر خونی و اصل و نصب بخش اعظم شان آلمانی محسوب می شدند. لازم به ذکر است خود آدولف هیتلر در اتریش به دنیا آمده و جز مناطق آلمانی نشین اتریش بوده.

هدف آدولف هیتلر از همان آغاز اتحاد همه مردم آلمان بود به طوری که در سال 1925 (14 سال پیش از آغاز جنگ جهانی دوم) در کتابش نبرد من متذکر شده بود که تمام مردم آلمانی باید متحد شوند و به زیر یک پرچم در آیند. لذا برای تحقق این هدف بزرگ آن استانهای آلمانی نشین کشورهایی که اقلیت آلمانی داشتند یعنی لهستان و اتریش و چکسلواکی باید مجددا به میهن خودشان یعنی آلمان باز می گشتند.

نخستین فتح بدون جنگ هیتلر، فتح اتریش بود. دو کشور آلمان و اتریش از قدیم دو کشور برادر خوانده گفته می شدند این دو کشور همسایه هستند و زبان رسمی مردم اتریش هم آلمانی است. و در جنگهای بسیاری همچون جنگ جهانی اول این دو کشور دوشادوش هم می جنگیدند.

دومین فتح بدون جنگ هیتلر، فتح منطقه سودت واقع در کشور چکسلواکی بود. سودت منطقه ای در چکسلواکی بود که اکثریت مردم آن آلمانی بودند که آن عده مردم آلمانی واقع در آنجا وضعیت زندگی نامناسبی داشتند و از سمت دولت چکسلواکی تحت فشار بودند.

در این سری مقالات که 3 قسمت هست و این قسمت نخست آن بود سعی خواهیم کرد در دو قسمت بعدی که مربوط به فتح اتریش و منطقه سودت چکسلواکی هست ، شما را با جزئیات و مراحل این الحاقها آشنا کنیم.

سعی هم خواهیم کرد که این مطالب را هر ی در فاصله یک روز قرار بدهیم که فاصله زمانی چندانی برای خوانندگان به وجود نیاید و نکات جزئی تر از یادشون نرود.

امیدواریم این سری مطلب جالب که بسیار هم خواندنی هستند و پیشنهاد می کنیم حتما آنها را دنبال کنید مورد رضایت شما دوستان قرار بگیرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویری از معاهده مونیخ که در آن آدولف هیتلر و بنیتو موسولینی و نویل چمبرلین حضور داشتند

نقل قول:

---

نوشته شده توسط A.M.D.D.E.V.I.L [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام ، این تاپیک قانونیه ؟
تنها تعریف و تمجیدی که میشه از هیتلر کرد اینه که چهره ی واقعی مسیحیت رو نشون داد
وگرنه کشتار 60 میلیون جمعیت بر پایه و اساس چیزی که حتی خودشون کنترلی روش ندارن و فقط یک اسم گذاری هست هنری نیست

---

چهره واقعی مسیحیت؟ ما نمیتونیم دیدگاه یکگروه خاص رو به همه بست بدیم مثل اینکه بگیم بن لادن چهره واقعی اسلام رو معرفی کرد!!!

بله نمیشه با توجه به یک نفر تصمیم گرفت .
ولی اگه دقت کنین این موارد به یک نفر خلاصه نمیشه .
شما بهتره به بقیه گروه ها و تشکلات دیگه مثل : القاعده - اخوان المسلمین - حزب الله - حماس - طالبان - جندالله و ... یک نگاه گذرا بندازین و متوجه میشین که از کجا سرچشمه میگیره .

بله ولی من میگم اگه این تیپ ها روبخواهید بررسی کنید در نهایت برای خاطر رفتارهاشون میرسیم ب گذشته و اختلالات روحی اون شخص و برداشت کورکورانه از دین یا مذهب هم مکملی شده برای رفتارهای دگر ازاری اون اشخاص و در حالت جامع تر اون گروه ها .

ملاقات تاج الملوک و دو دخترش با هیتلر

هیتلردردنیا محبوبیت زیادی داشت ودرایران هم خیلی مورد توجه واحترام مردم بود.
هیتلرایرانی‌ها را ازنژاد آریایی می‌دانست وچون آلمانی‌ها هم از همین نژاد بودند لذا به ایران علاقمند بود ودردوران حکومت خود تا آنجا که توانست در ایران تبلیغات و به ایران کمک اقتصادی کرد.
"محمد رضا" هم که ازدخالت‌های انگلستان درامورایران به تنگ آمده بود، به طرف آلمانی‌ها گرایش وعلاقه پیدا کرد و طی چند سال روابط ایران وآلمان نازی خیلی صمیمانه شد.
آلمانی‌ها درامورساختمان راه‌ها وجاده‌های ایران فعالیت می‌کردند و درساختن راه آهن، بنادر و سیلوها و کارخانجات به ایران کمک رساندند.
آلمانی‌ها درایران کارهای بزرگی کردند، که هنوز بعضی از آنها مثل راه آهن سراسری بعد از بیش نیم قرن مورد استفاده ایرانیان قراردارند.
ایستگاهای راه آهن درتهران وتبریز و اهواز و امثالهم. خط آهن سراسری. پل ورسک، پل‌های راه آهن درمناطق صعب العبور، فرودگاه ها، کارخانه مونتاژ هواپیما، کارخانه شکرسفید، کارخانه ذوب آهن کرج، سیلوهای گندم، کارخانجات آرد و خیلی تاسیسات که حالا یادم نیست نام ببرم.
اما همین راه آهن که با کمک آلمان‌ها ساخته شد بلای جان خود آنها شد و متفقین با اشغال ایران کمک‌های وسیع نظامی به نیروهای شوروی که در محاصره آلمان بودند رسانده و وضعیت جنگ را به نفع متفقین تمام کرد.
من یادم هست مردم تهران آنقدر به هیتلرعلاقه داشتند که درمیدان توپخانه جمع می‌شدند تا از رادیو به سخنرانی‌های هیتلر گوش کنند.
درآن موقع اکثرمردم رادیو نداشتند، ایستگاه رادیو درخیابان بیسیم پهلوی ( سید خندان ) تاسیس شده و روزی یک ساعت برنامه رادیویی زنده پخش می‌کرد. از بیسیم پهلوی به میدان توپخانه یک خط کابل کشیده بودند و درمیدان توپخانه چند بلندگو گذاشته بودند تا مردم اخباررادیو را بشنوند.مردم هروقت خبرپیروزی قوای هیتلر را می‌شنیدند ازته دل برای آلمانی‌ها هورا می‌کشیدند. حتی بعضی‌ها آنقدر تعصب داشتند که برای قوای آلمان گوسفند قربانی می‌کردند.یک عده جوانان تهران هم به سبک جوانان هیتلری سرخود را اصلاح می کردند و در خیابان‌ها به هم سلام هیتلری می‌دادند!
عوض شدن سرنوشت جنگ، سرنوشت مردم ایران و رضا شاه را هم عوض کرد و او را به تبعید فرستاد.

ملاقات با هیتلر
موقعی که به ملاقات هیتلر رفتیم آقای محتشم السلطنه اسفندیاری هم حضورداشت. هیتلربا من واشرف وشمس دست داد وازمن حال واحوال رضا شاه را پرسید. از طرف سفارت ایران یک مرد جوان به عنوان دیلماج حضورداشت که مطالب هیتلر را برای ما و حرف‌های ما را برای هیتلرترجمه می‌کرد. اگراشتباه نکنم این مرد جوان، جمالزاده پسرسید جمال واعظ اصفهانی بود که بعدها نویسنده معروفی شد.
ما برای هیتلرچند هدیه برده بودیم که عبارت بود ازدو قطعه قالی نفیس دست باف ایرانی ومقداری پسته رفسنجان و هدایای دیگر.
حاج محتشم السطنه اسفندیاری قالی‌ها را درجلوی پای هیتلر باز کرد وشروع به توضیح کرد.هیتلرخیلی ازنقش قالی‌ها و بافت و رنگ آنها خوشش آمد. روی یک قالی که درتبریز بافته شده بود عکس خود هیتلربود. روی قالی دیگرهم علامت آلمان نازی را که عبارت از سواستیکا (چلیپای شکسته) بود نقش کرده بودند.ازمطالب هیتلر دستگیرمان شد که باورش نمی شود این تصاویر ظریف را با دست بافته باشند.من این ملاقات را هیچوقت فراموش نکردم وبه درخواست رضاشاه ده‌ها بار ریزمطالب آنرا برایش تعریف کردم.

نامه آدولف هیتلر به موسولینی درباره حمله به شوروی

چند ساعت پیش از آنکه حمله سپاهیان آلمان نازی به شوروی آغاز گردد، یعنی بعد از ظهر شنبه بیست و یکم ژوئن سال 1941، آدولف هیتلر در ستاد زیرزمینی جدیدش لانه گرگ (Wolfsschanze) ، نامه مفصلی خطاب به بنیتو موسولینی نخست وزیر ایتالیا دیکته کرد.

این نامه به طور کلی حاوی انگیزه های حمله هیتلر به شوروی و ارزیابی هیتلر از وضعیت آن زمان می باشد. زمان این نامه هنگامی است که تابستان 1941 ، یعنی دومین تابستان دوران جنگ آغاز شده است.

هیتلر سپس توضیح می دهد که با قوای بزرگ نظامی شوروی که نزدیک مرزهای آلمان قرار دارند هرگز قادر نیست برای حمله همه جانبه به انگلستان، حمله ای که آن کشور را به زانو در آورد ، به ویژه حمله هوایی ، نیروهای خود را مجتمع و متمرکز کند.

متن نامه :

دوچه!

این نامه را در لحظه ای به تو می نویسم که ماهها تفکر آمیخته به دلهره و اضطراب و آن انتظار دائمی که اعصاب را خرد می کند، پس از اتخاذ دشوارترین تصمیم زندگی ام پایان گرفته است.

وضعیت: انگلیس، این جنگ را باخته است. او چون غریقی است که به هر ناچیزی توسل می جوید. با وجود این پاره ای از امیدهای انگلیس مسلما بی منطق مخصوص نیست. نابودی فرانسه … انظار جنگ افروزان انگلیسی را دائما متوجه جایی کرده است که می کوشند جنگ را از آنجا آغاز کنند و آن: روسیه ی شوروی است.

هر دو کشور، هم روسیه شوروی و هم انگلیس به یک اندازه علاقه مندند تا اروپا در نتیجه یک جنگ دیرپای، از پا در آید و توانایی حرکت نداشته باشد. پشت سر این دو ، ایالات متحده امریکا ایستاده است و تحریکشان می کند…

واقعیت این است که تمامی قوای قابل دسترس روسیه در مرز ما تمرکز گرفته است. اگر اوضاع و احوال به من اجازه دهد که نیروی هوایی آلمان را علیه انگلیس وارد میدان کنم، این خطر وجود دارد که شوروی، استراتژی اخاذی و باج سبیل گیری را آغاز کند و ان وقت ناگزیر خواهم شد بی سرو صدا تسلیم او شوم. زیرا از لحاظ قدرت هوایی در خود احساس ناتوانی و حقارت خواهم کرد… و در این صورت انگلیس به هیچ رو حاضر نخواهد شد صلح کند زیرا به شریک روسی خویش امید خواهد بست و هر اندازه که آمادگی قوای مسلح شوروی بیشتر شود طبعا این امید انگلیس نیز فزونی خواهد گرفت. و در پشت سر این مساله، مساله ارسال مقادیر عظیم ساز و برگ جنگی آمریکا وجود دارد که روس و انگلیس امیدوارند در 1942 بدان دست یابند.

از این رو پس از آنکه پیاپی موضوع را بررسی کرده ام، سر انجام به این نتیجه رسیده ام که حلقه دام را پیش از آنکه تنگ شود پاره کنم.

نظر کلی من اکنون اینست:

1-به فرانسه، نظیر همیشه اعتماد نمی توان کرد.

2-خود آفریقای شمالی، تا آنجایی که دوچه به مستعمرات تو مربوط است محتملا تا پاییز امسال مصون از خطر است.

3-اسپانیا، مردد است و از این می ترسم که فقط هنگامی جانب ما را گیرد که نتیجه جنگ معلوم شده باشد.

4-حله به مصر، پیش از پاییز به هیچ وجه مطرح نیست.

5-چون آمریکا، با تمام نیرویی که قدرت بسیج آن را دارد به دشمن ما یاری می دهد، ورود یا وارد نشدن او به میدان جنگ فرقی نمی کند.

6-وضع در خود انگلیس بد است، تهیه خوراک و مواد خام روز به روز مشکل تر می شود. روحیه نظامی مردم آن کشور برای جنگیدن روی هم رفته فقط به امیدها پایدار و امیدها بر دو فرض استوار است: کمکهای روسیه و آمریکا. ما امکان بیرون کردن آمریکا را نداریم لیکن توانایی آن را داریم که روسیه را از میدان به در کنیم. نابودی روسیه در عین حال موجب آسودگی خاطر فراوان ژاپن در آسیای خاوری خواهد شد و این امکان را پدید خواهد آورد که به سبب مداخله ژاپن فعالیتهای آمریکا با خطر بزرگتری برو به رو شود.

در چنین اوضاع و احوالی، تصمیم گرفته ام که به ریاکاری کرملین پایان دهم.

تا آنجا که مربوط به جنگ هوایی با انگلیس استف ما مدتی حالت دفاع به خود خواهیم گرفت.

و اما درباره جنگ شرق، دوچه باید بگویم: بی گفتگو جنگ دشواری خواهد بود لیکن من درباره فروزی عظیم آن یک لحظه نیز به خود تردید راه نمی دهم. مهمتر از همه در آن هنگام است که خواهیم توانست برای تهیه خوراک پایگاه مشترکی در اوکراین بدست آوریم، پایگاهی که موارد غذایی اضافی را که ممکن است در آینده بدان نیاز داشته باشیم فراهم آورد.

دوچه، اگر تا این لحظه تو را از تصمیم خود آگاه نکردم، بدان سبب بود که تصمیم نهایی تا ساعت 7 امشب گرفته نخواهد شد. دوچه هر چه پیش آید وضع ما در نتیجه برداشتن این گام نمی تواند بدتر شود، فقط می تواند بهبود یابد. با این همه اگر انگلیس از حقایق و واقعیتهای مسلم هیچ استنتاجی نکن، آن وقت ما در حالیکه جبهه پشت سرمان امن و امان شده است می توانیم با قدرت بیشتری دشمن را از پا در اوریم.

دوچه بگذار یک مطلب دیگر را هم بگویم. از آن زمان که پس از تلاش بسیار این تصمیم را گرفته ام احساس می کنم که روحم دوباره آزاد شده است. شریک شدن با اتحاد شوروی با وجود صمیمیت کاملی که ما در مساعی خود برای آشتی نهایی با او نشان دادیم غالبا برای من بسیار ناراحت کننده بود. زیرا در هر حال به نظرم چنین میرسد که با همه مبادی فکری و عقاید و وظایف پیشین خویش، قطع رابطه کرده ام. اکنون شادم که از چنگ این عذابهای روحی و فکری رهاییده ام.

با سلامهای صمیمانه و رفیقانه، آدولف هیتلر تو

قرص های خطرناکی که هیتلر به سربازان داده بود چه بود؟

پروپاگاندای هیتلر بر روی اهمیت تناسب اندام و پرهیز از نوشیدنی و دخانیات برای قوی نگاه داشتن نژاد آریایی، تاکید داشت.

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری انتخاب، اما در واقعیت، سربازان هیتلر مواد شیمیایی مصرف می کردند که اعتیاد آور و ضربه زننده بود اما باعث می شد که انها بیشتر بجنگند و خیلی سرسخت تر باشند.

تحقیقاتی که در این مورد انجام شده است، نشان می دهد که چطور دکترهای ارتش نازی به سربازان قرص هایی می دادند که زیادتر بجنگند و استراحت هم نکنند.

دارویی که باعث شد ارتش آلمان، کشورهای لهستان، هلند، بلزیک و فرانسه را به تسخیر خود در اورد، “پرویتین” نام داشت. این قرص ها از “متامفتامین” که امروز به عنوان کریستال شناخته می شود، ساخته می شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زمانی که حمله به شوروی در سال 1941 اغاز شد، صدها هزار نفر از سربازان نازی از این قرص ها تاثیر گرفته بودند و اثراث بدی روی انها داشت. بر اساس مدارکی که در بایگانی ارتش المان وجود دارد، 200 میلیون “پرویتین” بین سربازان ارتش المان در بین سالهای 1939 تا 1945 پخش شده است.

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری انتخاب، این تحقیقات که توسط انجمن دکتران المان انجام شده است نشان می دهد که نازی ها به سربازانی که در خط مقدم فعالیت داشتند یک محرک که حاوی کوکائین بود می دادند که البته قبلا بر روی زندانیان در اردوگاه های کار اجباری ازمایش شده بود.

نویسنده کتاب المانی “نازی های وابسته به متامفتامین ” می گوید: این آخرین سلاح مخفی هیتلر برای پیروزی در جنگ بود .

بر اساس این گزارش، قرار بود که از این مواد مخدر به همه سربازان بدهند، اما تهاجم به نرماندی در سال 1944 باعث شد که این طرح متوقف شد.

یک داروشناس می گوید: با این داروها قرار بود که سربازان، دریانوردان و خلبانان به روباتی که توانایی یک ابر انسان را دارند تبدیل شوند.

“اتو رنکه” یک دکتر ارتش و مدیر مؤسسه عمومی و دفاع فیزیولوژی در آکادمی نظامی برلین ، عامل اصلی طرح “پرویتین” بود. او متوجه شده بود که استفاده کنندگان از این دارو اعتماد به نفس بیشتر و خوداگاهی بالاتری خواهند داشت.

در جبهه شرقی جنگ، جایی که جنگ در شدیدترین حالت خود قرار داشت، سربازان از این دارو به صورت زیادی استفاده کردند.

در ژانویه 1942، یک گروه از 500 گروه ارتش آلمان که توسط ارتش سرخ محاصره شده بود سعی کردند که از این مخمصه رها یابند. دمای هوا در آن زمان منفی 30 درجه ی سانتیگراد بود که خیلی از سربازان آلمانی از آن رنج می بردند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری انتخاب، افسر پزشکی آن گروه در خاطرات خود نوشته است: من زمانی که دیدم سربازان دراز کشیدند و می خواهند ذر این برف و سرما بمیرند ، تصمیم گرفتم که به انها “پرویتین” بدهم. بعد از نیم ساعت، آنها به من گفتند که احساس بهتری دارند. انها شروع به نظم بخشیدن به خود شدند و هوشیاری آنان بیشتر شد.

پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر، قسمت دوم (فتح اتریش)

در مورد پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر در خصوص مقدمات و انگیزه های هیتلر، پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و در خصوص نخستین فتح بدون جنگ هیتلر پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر، قسمت دوم (فتح اتریش) نوشته شدند که برای اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنیم مطالعه شان کنید.


قسمت سوم و آخر هم که فتح چکسلواکی بدون جنگ است را هم به زودی برای شما قرار خواهیم داد.

دو کشور همسایه آلمان و اتریش ازدیرباز چه از حیث فرهنگی و چه از حیث خونی آمیختگی فراوانی با یکدیگر داشته و دارند. هر دو به زبان آلمانی صحبت می کنند و به عقیده بسیاری مردم کشور اتریش اصالتا و از قدیم آلمانی بوده اند که در طی سالیان مرزها این مردم را از هم جدا کرده. لازم به ذکر است شخص آدولف هیتلر خود متولد و بزرگ شده اتریش بوده و چندین سال از عمرش را در وین پایتخت اتریش سپری کرده بود.

هیتلر در کتابش نبرد من گفته: ملت آلمان تنها در یک صورت به پیروزی نهایی خود دست می یابد که تمام ملت آلمان در اروپا با یکدیگر متحد شوند. بی شک یکی از منظورهای او مردم آلمانی اتریش بود .

اکنون می پردازیم به جزئیات بیشتر از اولین فتح بدون جنگ آدولف هیتلر یعنی اتریش.

سحرگاه روز یازدهم فوریه 1938 کورت فون شوشنیگ صدر اعظم اتریش به اتفاق وزیر خارجه خود وارد آلمان و ویلای شخصی آدولف هیتلر برای حل اختلافات دو کشور آلمان و اتریش شدند. استقبال از شوشنیگ دوستانه بود ولی وقتی سر میز مذاکره نشستند هیتلر ابتدا شروع به انتقاد از سیاست اتریش کرد و بدرفتاری با نازی های اتریش و باقی ماندن اتریش در جامعه ملل را پس از خروج آلمان از این سازمان دلیل سیاست خصمانه اتریش نسبت به آلمان تلقی کرد. هیتلر سپس گفت که اتریشی ها نیروهای نظامی خود را در مرز آلمان تقویت کرده و پل های ارتباطی دو کشور را مین گذاری نموده اند و مجموع این اعمال دلیل خصومت حکومت فعلی اتریش با آلمان است. سپس هیتلر خطاب به صدر اعظم اتریش گفت : “رایش (حکومت آلمان) امروز یکی از قدرتهای بزرگ اروپا و جهان به شمار می آید و من دیگر چنین وضعی را تحمل نخواهم کرد. تجهیزات دفاعی شما در برابر نیروهای آلمان پشیزی ارزش ندارد و ممکن است یک روز صبح از خواب بیدار شوید و سربازان آلمانی را در خیابانهای وین ببینید.”

فون شوشینگ سپس با حفظ خونسردی اش ضمن رد ادعای هیتلر درباره اینکه اتریش سیاست خصمانه ای نسبت به آلمان دارد در پاسخ به هیتلر گفت: “اتریش در دنیا تنها نیست و تجاوز به اتریش به معنی یک آغاز یک جنگ بزرگ است”

هیتلر با خنده ای گفت “خاطرتان جمع باشد آقای شوشنیگ، نه انگلیس، نه فرانسه و نه ایتالیا یک انگشت خود را هم به خاطر اتریش تکان نخواهند داد!” سپس به شوشنیگ اولتیماتوم داد که فقط تا بعد از ظهر همان روز وقت دارد خواستهای آلمان را تامین کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

کورت فون شوشنیگ صدراعظم وقت اتریش

ساعت چهار بعد از ظهر ریبن تروپ وزیر خارجه آلمان توافقنامه آماده شده ای را مقابل صدراعظم اتریش گذاشت و گفت این متن با نظر پیشوای آلمان تهیه شده و با امضای آن اختلافات ما حل خواهد شد. در این توافقنامه نوشته شده بود که دولت اتریش کلیه نازیهای زندانی را آزاد می کند و تشکیلات آنها را قانونی می شناسد. “آرتور سیس اینکارت” رهبر سازمان پان ژرمن (طرفدار وحدت با آلمان) با اختیارات کامل در اداره پلیس اتریش به وزارت کشور اتریش منصوب می گردد و وزیر دفاع فعلی اتریش هم که به خصومت با آلمان شهرت دارد جای خود را به یک وزیر دفاع معتدل می دهد. در مقابل این امتیازات از طرف دولت اتریش، آلمان پشتیبانی خود را از استقلال و تمامیت ارضی اتریش اعلام می داشت.

شوشنیگ حاضر به امضای این سند نشد. سپس صدراعظم اتریش همراه با وزیر خارجه اش نزد هیلر رفتند و هیتلر او را تهدید کرد که اگر همین امشب این سند به امضا نرسد تصمیمی را که باید بگیرد خواهد گرفت. هیتلر برای اینکه تهدید خود را کاملا جدی نشان بدهد ژنرال کایتل وزیر جنگ خود را احضار کرد و به او گفت که طرح عملیات نظامی در اتریش را تهیه نماید. پس از اندکی هیتلر به آنها گفت شما این توافق نامه را امضا کنید ولی اجرای آن را به موافقت رئیس جمهوری اتریش (میکلاس) موکول نمایید. اسناد با شرطی که به آن اضافه شده بود امضا شد، و هیتلر پس از گرفتن امضا از صدر اعظم اتریش به او گفت که حالا سه روز به شما مهلت می دهم که توافقنامه را به مرحله اجرا در اورید.

صدراعظم در بازگشت به کشور خود سه پیشنهاد در برابر رئیس جمهوری اتریش قرار داد: او را از کار برکنار کند و ب انتصاب یک صدراعظم جدید عملا توافقنامه ای را که او امضا کرده است باطل کند. استعفای او را بپذیرد و صدراعظم جدید را مامور مذاکرات تازه ای با هیتلر بکند و یا اینکه به توافقنامه ای که امضا شده است عمل نماید.

میکلاس رئیس جمهوری اتریش تماس های محرمانه ای را با دولت انگلستان، فرانسه و ایتالیا گرفت که نتیجه مورد نظر را به بار نیاورد و رئیس جمهوری اتریش سرانجام به اجرای قرارداد برچسدگان رضایت داد.

هیتلر پس از این اتفاق که بسیار موجب خوشحالی اش شده بود روز بیستم فوریه طی نطقی در مجلس رایشتاگ موضوع تشکیل آلمان بزرگ و وحدت دو ملت آلمانی زبان را که در واقع یک ملت هستند عنوان کرد.

صدراعظم اتریش که دولت اتریش را در خطر می دید با ارجاع استقلال یا پیوستن به آلمان به آراء عمومی موکول شود. و به همین جهت روز یکشنبه 13 مارس 1938 را برای انجام این رفراندوم در نظر گرفت و تبلیغات وسیعی را برای افزایش عمومی در این رفراندوم آغاز کرد.

این کار صدراعظم اتریش ، هیتلر را غافلگیر و عصبانی کرد ولی او کسی نبود که به این سادگی میدان را خالی کند. روز دهم مارس دو فرمان از طرف هیتلر صادر شد، فرمان نخست خطاب به کایتل وزیر جنگ برای تدارک عملیات نظامی سریع در اتیش و فرمان دوم خطاب به نازی های اتریش برای آغاز یک حرکت عمومی به منظور بر هم زدن طرح رفراندوم شوشنیگ بود. روز یازدهم مارس آرایش جنگی نیروهای آلمان در مرزهای اتریش آغاز گردید و در شهرهای اتریش نازیها با شعار “یک ملت.یک دولت.یک رهبر” دست به تظاهرات زدند.

ساعت 10 بامداد جمعه یازدهم مارس اولتیماتوم هیتلر به شوشنیگ ابلاغ شد: صدراعظم اتریش باید تا ظهر استعفا بدهد و تاریخ رفراندوم به دو هفته بعد موکول شود. با شرط دوم موافقت شد اما این برای آلمانها کافی نبود و هرمان گورینگ که از طرف هیتلر با وین مذاکره می کرد خطاب به وزیر کشور اتریش گفت که اگر تا دو ساعت دیگر کابینه استعفا ندهد و سیس اینکارت وزیر کشور طرفدار آلمان صدراعظم نشود نیروهای آلمان وارد خاک اتریش خواهند شد.

شوشنیگ از انگلستان استمداد کرد که چمبرلن نخست وزیر انگلستان به صدراعظم اتریش توضیه کرد از در مسالمت در آید و تلگرافی به این مضمون به شوشنیگ مخابره شد که دولت انگلستان نمی تواند در شرایط فعلی کمکی به اتریش بکند. با روابط خوب هیتلر و موسولینی هم از ایتالیا هم انتظار کمک نمی رفت و فرانسه هم که خود در معرض تهدید قرار داشت نمی توانست کاری بکند. پیش بینی هیلر درست از آب در آمد و هیچ کس انگشت خود را برای کمک به اتریش تکان نداد. شوشنیگ در یک پیام رادیویی در حالی که به زحمت جلوی گریه خود را می گرفت استعفای خودش را به مردم اعلام کرد. رئیس جمهوری اتریش استعفای شوشنیگ را پذیرفت ولی از تعیین سیس اینکارت به جانشینی وی خودداری کرد.

بعد از ظهر روز یازدهم مارس هیتلر فرمان نهایی حمله به خاک اتریش را صادر کرد و سحرگاه روز شنبه داوزدهم مارس نیروهای آلمانی بدون برخورد با کمترین مقاومتی وارد خاک اتریش شدند و با مقدماتی که از قبل از طرف نازی های اتریش فراهم شده بود در همه جا با استقبال پر شور و کف زدنها و پرتاب گل مواجه شدند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
استقبال مردم اتریش از ورود آدولف هیتلر و الحاق آلمان بزرگ

هیتلر بعد از ظهر روز 12 ام مارس وارد اتریش شد و در نخستین مرحله دیدار از وطن اصلی خود به زادگاهش “برونو” رفت. از برونو تا شهر لینز که هیتلر روزگار نوجوانی خود را در آن بسر آورده بود مراسم استقبال پر شوری از هیتلر تدارک شد و پرچم های صلیب شکسته بر فراز هر ساختمان و مغازه ای در اهتزاز بود. هیتلر برای ایرد نطقی خطاب به مردم لینز در بالکن ساختمان شهرداری حاضر شد ولی هنوز چند کلمه ای نگفته بود که از شدت هیجان اشن از چشمانش جاری شد. روز 13 مارس هیتلر پیروزمندانه وارد وین شد. شهر غرق در پرچم های صلیب شکسته بود. هیتلر سپس به “لئوندینگ” رفت و دسته گلی نثار قبر والدین خود کرد و مدتبی بر سر گور آنها دعا خواند.

آن شب ضیافت با شکوهی برای هیتلر و همراهانش در هتل مجلل امپریال وین برگزار شد. از هیتلر مانند یک قهرمان فاتح در برلن استقبال شد. هیتلر روز دهم آوریل را برای مراجعه به آرای عمومی در “آلمان بزرگ” یعنی کشور واحد آلمان و اتریش تعیین کرد.

در روز مراجعه به آرای عمومی 99/73 درصد رای دهندگان اتریشی به نفع پیوستن اتریش به آلمان رای دادند که از نسبت رای دهندگان آلمانی (99/02 درصد) هم بیشتر بود.

هیتلر در آخرین سخنرانی خود قبل از اخذ رای در وین گفت: “من ایمان دارم که این اراده خداوندی بود که فرزندی از این سرزمین را به آلمان فرستاد تا موجبات پیشرفت و ارتقاء او را تا مقام رهبری آلمان قراهم ساخت تا بتواند روزی آلمان بزرگ را از پیوستن این دو کشور فراهم آورد”

هیتلر در جریان مسافرت خود در نقاط مختلف اتریش ملاقاتهای جالب دیگری هم داشت که از آن جمله ملاقات با معلم تاریخ خود پروفسور هومر و یافتن دوست صمیمی دوران جوانیش “کوبیزک” بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

آدولف هیتلر و برخی از سران آلمان نازی در وین

به دنبال مراجعه به آرای عمومی برای پیوستن اتریش به آلمان انتخابات برای تعیین نمایندگان مجلس بزرگ رایشتاگ نیز صورت گرفت و 99/8 درصد مردم آلمان و اتریش به نامزدهای انتخاباتی حزب نازی رای دادند.

===========================

دوستان برای مشاهده بیشتر تصاویر از آدولف هیتلر در اتریش و استقبال مردم اتریش از الحاق با آلمان به این لینک مراجعه کنید: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع)نازی سنتر

در مورد پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر در خصوص مقدمات و انگیزه های هیتلر، پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر (قسمت اول) و در خصوص نخستین فتح بدون جنگ هیتلر پیروزی های بدون جنگ آدولف هیتلر، قسمت دوم (فتح اتریش) نوشته شدند که برای اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنیم مطالعه شان کنید.




چکاسلواکی کشور جدید التاسیسی بود که پس از پایان جنگ جهانی اول در سال 1918 از تجزیه امپراطوری اتریش مجارستان پدید آمده بود. مردم این کشور از ملیتهای مختلفی متشکل شده بودند که از آن جمله بیش از سه و نیم میلیون نفر آلمانی ساکن منطقه سودت بودند. هیتلر همان طور که از قبل گفته بود منطقه آلمانی نشین کشور چک اسلواکی باید مجددا به خاک آلمان الحاق یابد.

هیتلر می دانست که اجرای نقشه های او در چک اسلواکی با مقاوتهای بیشتری نسبت به فتح اتریش روبرو خواهد شد و فرانسه و انگلستان ، و شاید شوروی در برابر اقدامات او برای انضمام تمام یا قسمتی از خاک این کشور به آلمان مقاومت خواهند کرد.

مطبوعات و رادیوهای آلمان با انتشار اخبار و گزارش های مربوطه به بدرفتاری با آلمانیها در چک اسلواکی و سیاست خصمانه رهبران چک اسلواکی نسبت به آلمان اعتراضات خودشان را اعلام می کردند.

دکتر بنش رئیس جمهوری چک اسلواکی نیز عصر روز بیستم می اعضای کابینه و شورای عالی دفاع را به تشکیل یک جلسه فوق العاده دعوت کرد و همان شب فرمان آماده باش نیروهای مسلح چک اسلواکی را صادر نمود و از سحرگاه روز شنبه 21 می نیروهای چک اسلواکی در مرزهای آن کشور با آلمان موضع گرفتند.

در پاریس دالادیه نخست وزیر فرانسه ، سفیر آلمان را فراخواند و به وی اخطار کرد که اگر آلمان قصد تعرض به خاک چک اسلواکی را داشته باشد فرانسه به موجب تعهداتی که در برابر حکومت چک اسلواکی دارد آرام نخواهد نشست. هندرسون سفیر انگلیس در برلین هم با ریبن تروپ وزیر خارجه آلمان ملاقات کرد و گفت اگر فرانسه برای پشتیبانی از چک اسلواکی وارد جنگ شود انگلستان هم ناچار وارد معرکه خواهد شد.

در یک هفته بعد اقدام تازه ای از طرف آلمان صورت نگرفت و مطبوعات غربی سکوت آلمان را چنین تعبیر کردند که هیتلر در برابر فشار و تهدید فرانسه و انگلیس عقب نشینی کرده و از فکر تجاوز به چک اسلواکی منصرف شده است.

در اوایل سپتامبر 1938 که کنگره سالانه حزب نازی در نورمبرگ تشکیل شد ، هیتلر در نطقی که روز 12 سپتامبر در مراسم پایانی کنگره ایراد کرد مسئله آلمانیهای مقیم چک اسلواکی را موضوع اصلی صحبت خود قرار داد و با اشاره به مسئله فلسطین که در آن موقع مطرح بود گفت ((ما در اینجا و در قلب آلمان اجازه نخواهیم نداد فلسطین تازه ای به وجود بیاید… اعراب بیچاره توانایی دفاع از حقوق خود را در برابر توطئه صهیونیستها ندارند، ولی آلمانیهای سودت تنها و بی کس نیستند و ما اجازه نخواهیم داد که حکام چک اسلواکی بیش از این به حقوق آنها تجاوز کنند.))

از فردای آن روز تظاهرات در سراسر منطقه سودت آغاز شد و نازی های سودت با پرچم های صلیب شکسته دست به راه پیمایی و تظاهرات خیابانی زدند. در عرض 24 ساعت در برخورد بین تظاهرکنندگان آلمانی و نیروهای انتظامی چک اسلواکی 21 نفر کشته شدند. هنلین رهبر نازیهای سودت فرمان اعتصاب عمومی صادر کرد و دولت چک اسلواکی در سرتاسر این منطقه حکومت نظامی اعلام نمود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سربازان چکسلواکی در منطقه آلمانی نشین در حین حکومت نظامی

روز 14 سپتامبر نویل چمبرلن نخست وزیر انگلستان تمایل خود را به گفتگوی رودر رو با هیتلر ابلاغ نمود و هیتلر با استقبال از این پیشنهاد چمبرلن را در ویلای خصوصی خود در برچسدگان دعوت کرد. در این مذاکره سه ساعته هیتلر خطاب به چمبرلن پیشنهاد داد ما می توانیم راه حلی بر اساس مراجعه به آراء عمومی مردم سودت پیدا کنیم که در پایان مذاکره چمبرلن گفت که درباره پیشنهادات هیتلر با همکاران خود و کشورهای دیگر مشورت خواهد کرد و در ملاقات بعدی پاسخ نهایی خود را به این پیشنهادات خواهد داد.

در چک اسلواکی دکتر بنش رئیس جمهوری این کشور آرام و قرار نداشت و در ملاقاتی با فرستاده دولت انگلیس گفت که انگلستان ما را رها کرده ولی ما نمی توانیم با هیتلر توافق کنیم. بنش پس از این مذاکره وزیر مختار شوروی را به حضور پذیرفت و از او خواست با مسکو تماس بگیرد و به این سوال او پاسخ دهد که آیا در صورت حمله هیتلر به چک اسلواکی شوروی به کمک این کشور خواهد شتافت؟ وزیر مختار شوروی بعد از ظهر همان روز پاسخ مثبت دولت شوروی را به دکتر بنش ابلاغ کرد. اما در نهایت با اصرار سران انگلیس و فرانسه با پیشنهاد رای گیری در منطقه سودت هم موافقت کرد.

چمبرلن صبح روز 21 سپتامبر برای دومین ملاقات با هیتلر رهسپار کولن نزدیکی ساحل رودخانه راین شد. چمبرلن با خوشحالی به هیتلر اعلام کرد که با پیشنهاد وی مبنی بر مراجعه به آراء عمومی مردم سودت موافقت شده اما هیتلر در پاسخ گفت ناحیه سودت باید برای جلوگیری ازادامه آزار آلمانی ها به آلمان واگذار شود و مراجعه به آراء عمومی و تعیین خطوط مرزی به بعد موکول گردد. هیتلر روز 26 سپتامبر را برای تخلیه سودت از نیروهای چک اسلواکی و روز 28 سپتامبر را برای انضمام به آلمان تعیین نمود.

پس از این مذاکره روز 26 سپتامبر چمبرلن مشاور خود “سر هوراس ویلسون” را با یک پیام خصوصی برای هیتلر به برلن فرستاد. مضمون پیام این بود که اگر هیتلر در روش خود تجدید نظر نکند امکان مصالحه ای وجود ندارد. ویلسون همچنین ماموریت داشت به هیتلر بگوید که فرانسه برای جنگ آماده شده و اگر فرانسه وارد جنگ شود انگلستان هم ناچار در کنار فرانسه و چک اسلواکی خواهد بود. ولی هیتلر با این توپ هم از میدان در نرفت و به فرستاده دولت انگلیس گفت اگر تا 48 ساعت دیگر شرایط او پذیرفته نشود نیروهای آلمانی به چک اسلواکی سرازیر خواهند شد!

هیتلر در این مقاطع ملاقاتها و روابط خوبی با ایتالیا و دوست سیاسی اش بنیتو موسولینی برقرار کرده بود. روز چهارشنبه 28 سپتامبر فرانسوا پونسه سفیر فرانسه در آلمان از هیتلر تقاضای یک ملاقات فوری کرد. سفیر فرانسه در حضور ریبن تروپ وزیر خارجه آلمان نقشه ای در برابر هیتلر گشود و از طرف دولت خود توضیح داد که حمله به چک اسلواکی به یک بحران عمومی در اروپا منجر خواهد شد و جنگ را اجتناب ناپذیر خواهد ساخت. سفیر فرانسه سپس گفت “اگر هدف شما بدست آوردن سرزمین های آلمانی نشین چک اسلواکی است این هدف شما بدون جنگ هم تامین خواهد شد و فرانسه آماده مذاکره برای حل این مسئله است.”

در همین هنگام سفیر ایتالیا با یک پیام فوری از طرف موسولینی به نزد هیتلر آمد و خطاب به وی گفت که موسولینی پشتیبانی کامل خود را از هیتلر و آلمان اعلام داشته ولی او هم پیشنهاد کرده است تلاش تازه ای برای حل مسالمت آمیز این مسئله به عمل آید.

کمی بعد موسولینی پیشنهاد کرد کنفرانس چهارجانبه ای با حضور خود او و مقامات انگلیس و فرانسه و آلمان تشکیل شود. که این کنفرانس به کنفرانس مونیخ مشهور شد.

چمبرلن ، دالادیه و موسولینی صبح روز پنجشنبه 29 سپتامبر وارد مونیخ شدند. قبل از اینکه هیتلر وارد جلسه شود چمبرلن و دالادیه با موسولینی به گفتگو پرداختند. موسولینی انگلیسی و فرانسه را در حدی که بتواند رفع احتیاج کند میدانست و با نخست وزیران انگلیس و فرانسه به زبان خود آنها صحبت می کرد.

کنفرانس در تمام ساعات بعداز ظهر، باستثنای چند ساعت تنفس برای صرف نهار و شام ادامه یافت و سرانجام در ساعت یک و نیم بعد از نیمه شب پیمانی که متضمن تخلیه چند مرحله ای منطقه سودت از طرف نیروهای چک اسلواکی از اول اکتبر و تشکیل یک کمیسیون بین المللی برای مراجعه به آراء همومی در این منطقه و تعیین خطوط مرزی جدید بود به امضا رسید. نمایندگان چک اسلواکی که سرنوشت آنها در این کنفرانس تعیین میشد حتی به عنوان ناظر به جلسه راه نیافتند و در حدود ساعت 2 بعد از نیمه شب در اتاق چمبرلن در هتل از مضمون قرارداد مطلع شدند.



صبح روز بعد چمبرلن در حالی که اعلامیه ای درباره دوستی انگلیس و آلمان و تعهد دو کشور درباره خودداری از جنگ علیه یکدیگر تنظیم کرده بود و می خواست ضمن خداحافظی با هیتلر آنرا به امضای هیتلر برساند عازم محل اقامت هیتلر شد. هیتلر پس از شنیدن ترجمه این اعلامیه بدون بحث و گفتگو آنرا امضا کرد و چمبرلن در حالیکه پیروزمندانه آن را تکان می داد با خوشحالی محل اقامت هیتلر را ترک گفت.

در لندن مردم از چمبرلن به عنوان یک قهرمان صلح که خطر جدیدی را از سر آنها دور کرده است استقبال کردند.

امیل هاشا رئیس جمهوری جدید چک اسلواکی که پس از استعفای دکتر بنش به این مقام انتخاب شده بود تصمیم گرفت شخصا به ملاقت هیتلر برود و با تعهد دوستی و همکاری با آلمان او را از مداخله بیشتر در مورد کشورش بازدارد.هاشا که به علت بیماری قلبی نمی توانست با هواپیما سفر کند و روز 14 مارس 1939 به اتفاق دخترش و وزیر خارجه خود با قطار عازم برلین شدند.

هیتلر در اولین صحبت ملاقاتشان گفت که دیگر نمی تواند رویه خصمانه رهبرات چک اسلواکی را نسبت به آلمان تحمل نماید. و هیتلر گفت که دیگر دیر شده و ساعت 6 بامداد یعنی 5 ساعت دیگر نیروهای آلمانی وارد چک اسلواکی خواهند شد. هیتلر سپس گفت تنها کاری که شما می توانید برای ملت و مملکت خود بکنید این است که به نیروهای کشورتان دستور بدهید در برابر ارتش آلمان مقاومت نکنند وگرنه نابود خواهند شد. سپس هیتلر از وی خواست که برای ادامه مذاکره و پاسخ به اتاق مجاور نزد تروپ و گورینگ بروند. در این اتاق ریبن تروپ وزیر خارجه آلمان متن قراردادی را که قبلا تنظیم شده بود و مفهوم آن تسلیم چک اسلواکی در برابر آلمان و موافقت دولت چک اسلواکی با استقرار نیروهای مسلح آلمان در آن کشور بود برای امضا در برابر هاشا گذاشت. هاشا پس از خواندن این قرارداد غش کرد و گورینگ که می ترسید مرگ این پیرمرد در کاخ صدر اعظم آلمان افتضاح بین المللی بزرگی برپا کند فورا دکتر مورل پزشک مخصوص هیتلر را خبر کرد. چند دقیقه بعد دکتر مورل وارد شد و با تزریق یک آمپول هاشا را بحال آورد. پس از اینکه هاشا حال عادی خود را بازیافت گورینگو ریبن تروپ به وی گفتند اگر دستور عدم مقاومت به نیروهای چک اسلواکی را صادر نکند مسئول کشتار هزاران نفر و انهدام شهرهای زیبای کشورش خواهد بود. گورینگ گفت هواپیماهای بمب افکن آلمان از صبح زود به پرواز در خواهند امد و خودداری وی از صدور دستور ترک مقاومت صدمات جبران ناپذیری به شهرهای چک اسلواکی وارد خواهد ساخت.

در جریان این گفتگوها ارتباط بی سیم با پراگ برقرار شد و هاشا در یک حالت بحرانی مقامات مسئول دولت چک اسلواکی را در جریان اوضاع گذاشته و از آنها خواست دستور ترک مخاصمه به نیروهای مسلح چک اسلواکی صادر کنند.

پس از آن هم رئیس جمهور چک اسلواکی قرارداد تسلیم کشور مزبور را به امضا رسانید.

پس از این ماجرا و با ورود نیروهای آلمانی به منطقه آلمانی نشین چک اسلواکی ، مردم آن منطقه با خوشحالی و احساس شعف فراوان از سربازان آلمانی و اینکه دوباره به آغوش کشورشان آلمان بازگشتند استقبال کردند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

استقبال مردم آلمانی چکسلواکی با سلام نازی هنگام ورود هیتلر به چکسلواکی در سال 1938

و این آخرین فتح بدون جنگ آدولف هیتلر و قسمت پایانی از سری مقالات پیروزی های بدون جنگ هیتلر بود.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع) نازی سنتر