همهی کلاهبردارها بازیگرهای خوبی هستن، اصلا کلاهبرداری یعنی همین. اگه کسی بازیگر خوبی نباشه نمیتونه سر مردم کلاه بزاره.
همهی دزدها نقشهکشهای خوبی هستن. جوری نقشه میکشن که جناب شیطان هم انگشت به دهان بمونه. یعنی غیر از این نمیتونه باشه چون اگه کسی درست نقشه نکشه، نمیتونه دزد خوبی بشه.
همهی آدمهای بد شبیه هَمن؛ همینطور همهی آدمهای خوب *
اصلا ما آدم بد نداریم. همه خوبن؛ ولی هر کسی یه عیبی داره.
یکی خوبه؛ ولی دروغ هم میگه
یکی خوبه؛ ولی کلاهبرداری هم میکنه
یکی خوبه؛ ولی دزدی هم میکنه
و...
شاید بهتره وقتی با آدمها مواجه میشیم یه نیم نگاهی هم به عیبها داشته باشیم تا اگه خوبی میکنیم اجازه ندیم دیگران بهمون بدی کنن.
اصلا همچین چیزی ممکنه ؟
پ.ن:
ما جزء کدوم دسته میشیم؟ گاهی بد، گاهی خوب؟!