آخه به خاطر همینه که به شما آلمانها میگن آدم آهنی...عاطفه و احساسات انسانی صفر
فقط و فقط فوتبال...تمام چیزها خلاصه میشه به اعداد و تاکتیک و یه سری مفروضات و خلاصه یک علم خشک و خالی و بی روح!
اما توی ایتالیا ورزش فوتبال(و اصولا هر چیز دیگه ای!) در وهله اول یه مسئله هنریه که دارای یک روح زیبا و دوست داشتنی است...
دوم تک تک بازیکنهای ایتالیا هرکدوم روحیات متفاوتی دارن...یکی مثل بوفون متعصبه..یکی مثل مالدینی همه چی تمومه/یکی مثل ماتراتزی خشنه..برعکس اون پیرلویی هست که ظرافت رو توی فوتبال معنی میکنه..یکی مثل توتی سرکشه و قس علی هذا...
همین تفاوت هاست که زیبایی رو ایجاد میکنه و گرنه این یکدستی و همرنگی منو یاد کمونیسم و دنیای بی روح میندازه