خیام نیشابوری

[anon85]

دلبرده كه عمرش چو غمـــــــــم باد دراز
امروز تلطّفي ز نــــــــــــــــــــــــ ـو كرد آغاز
بر چشمِ من انداخت دمي چشم و برفت
يعني كه: نكوئي كــــــــــــن و در آب انداز

[anon85]

من باده خورم و ليك مســتي نكنم
الّا به قدح دراز دســـــــــــــــتي نكنم
داني غرضم ز مي پرســـتي چه بود؟
تا من چو تو خويشتن پرسـتي نكنم

[anon85]

گاهِ سحرست، خيز اي ساده پسر
پر باده ي لعل كن بلوري ســـــــاغر
كاين يك دمِ عاريــــت در اين كنجِ فنا
بســـــــــــــــيار بجويي و نيابي ديگر

[anon85]

با بخششِ تو من از گنه ننديشم
با توشـــه ي تو ز رنجِ ره ننديشم
گر رحمِ تو ام سپيـــــد روي انگيزد
من هيچ ز نامه ي سـيه ننديشم

[Karkas20]

اي دل همه اسباب جهان خواسته گير
باغ طربت به سبزه آراسته گير
وآنگاه بر آن سبزه شبي چون شبنم
بنشسته و بامداد بر خواسته گير

[Karkas20]

اين اهل قبور خاك گشتند و غبار

هر ذره ز هر ذره گرفتند كنار

اه اين چه شراب است كه تا روز شمار

بيخود شده و بيخبرند از همه كار

[anon85]

گفتم كه: دگـــــــــــــر باده ي گلگون نخورم
مي خونِ رَزان اســـــــــت، دگر خون نخورم
پيـــــــــــــــــرِ خردم گفت: به جد مي گويي؟
گفتم كه: خطاست اين سخن، چون نخورم؟

[anon85]

اي همنفسان مرا ز مي قوت كنيد
وين چهره ي كهربا چو ياقــوت كنيد
چون درگذرم به مي بشـــــوييد مرا
وز چوبِ رَزَم تخته ي تابــــــوت كنيد

[anon85]

با ماهرخي بر لبِ جوي و مــــــي و وَرد
تا هست ميسّرم طــــــــرب خواهم كرد
تا بوده ام و هســــــــــتم و خواهم بودن
مي ميخورم و خورده ام و خواهم خَورد

[Karkas20]

زا ن مي كه حيات جاو داني است بخور
سر مايه لذت جواني است بخور
سوزنده چوآتش است ليكن غم را
سازنده چوآب زندگاني است بخور