خوشبختی احساسی هستش که از آرامش نتیجه میشه، البته منظور از آرامش سکون نیست!
نکته ای هم که باید در نظر داشت همونطور که دوست عزیزم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] اشاره فرمودن اینکه این مفاهیم ذهنی هستند.
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
خوشبختی احساسی هستش که از آرامش نتیجه میشه، البته منظور از آرامش سکون نیست!
نکته ای هم که باید در نظر داشت همونطور که دوست عزیزم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] اشاره فرمودن اینکه این مفاهیم ذهنی هستند.
تعریف من از خوشبختی، همون مثبت اندیشی ـه.
Last edited by Iloveu-ALL; 27-04-2014 at 00:42.
درود،
خوشبختی در نگاه من یعنی آرامش خاطر ؛ وهر کسی این آرامش خاطر رادرچیزی می داند. اگر کسی به دلیل نداشتن ثروت وامکانات مالی فراوان احساس بدبختی می کند وخاطری آشفته و نا آرام دارد،با دست یافتن به مطلو بش ، آشفتگی ذهنی او به طور موقت ،جایش را به آرامش فکری و احساس خوشبختی می دهد.
اما در اینجا سئوالی مطرح می شود. فردی که مثلا خوشبختی رادرداشتن فلان مدل اتومبیل وخانه و فلان مقدار ثروت واموری از این قبیل می داند،آیا باز هم می تواند این احساس را با دیدن کسی که از این نظرها نسبت به او در جایگاه و پایگاه بالاتری قرار دارد،در خود حفظ کند؟مسلمآ خیر. چرا که این گونه افراد در یافتن مصادیق خوشبختی ، به بیراهه رفته ومانند تشنگانِ در پی سراب ، تا عمر و توان دارند باید در مسابقهء بی پایان ثروت اندوزی ورقابت با همنوعانشان دراضطراب ونگرانی بسر برند. بنابراین آن نوع آرامش خاطری ،خوشبختی قلمداد می شود که پایدارتر وماندگارتر باشد. پس آنچه در موضوع خوشبختی مهم به نظر می رسد، مصادیق خوشبختی است . یعنی اینکه ما خوشبختی را در چه چیزی می دانیم؟
خوشبختی یعنی ارامش داشتن.زندگی اروم داشتن.کسی که قدر داشته های با ارزشش رو بدونه می فهمه چه قدر خوشبخته.خانواده خوب خودش از مصادیق خوشبختیه.کسی که از اعماق وجود ارامش خاطر داشته باشه(البته نه بی خیال باشه) و از زندگیش مخصوصا در شرایط سخت لذت ببره اون ادم خیلی خوشبخته.مثل من!!!!!!!!!!
دوستانی که خوشبختی رو احساس خوشایند یا رضایت یا انرژی مثبت و ... تعریف میکنن یک سوال دارم
این افراد که خود رو خوشبخت میدونن بر اساس تعاریفی که ارائه دادند در مقابل زندگی دیگر انسانها( یا حتی حیوانات و طبیعت) چه دیدگاه و برخوردی دارند؟
مثلا خیلیها عنوان میکنن داشتن ارامش یعنی خوشبختی و حتی خودشون رو دارای ارامش و خوشبخت میدونن
ولی ایا با دیدن این همه بدبختی دیگران( چه مالی چه روانی چه جانی و ...) در علم میشه واقعا ارامش داشت؟
حالا این دیگران میتونه همسایه ما باشه میتونه قحطی زده های افریقا باشه تفاوتی نداره
ولی اصلیم این هست ایا تعریف خوشبختی فقط فردی هست و یک تعریف واقعی و علمی؟
درود وسپاس از سئوال دقیق وبخردانهء شما؛
دوست گرامی ، جنگ هاو نسل کشی ها ،گرسنگی و فقرو بهره کشی از انسان ، تخریب جنگل ها ومحیط زیست و... همه و همه از واقعیت های دنیای اطراف مااست و هیچ کس منکر وجود آن ها نیست. اما نمی دانم شما با طرح این پرسش، تعریف دیگری از خوشبختی دارید یا اینکه کلاً منکر وجود احساس خوشبختی در انسان هستید؟ به نظر من خوشبختی یک احساس درونی است وبرخی از دوستان نیز یاد آور شدند که این آرامش درونی با سکون و بی غمی و بی خیالی تفاوت دارد.
مگر این امکان وجود ندارد که انسان در حالی که درون آرامی دارد در غم دیگران شریک شده ودر حد توان برای رفع مشکلات آنها بکوشد؟ آیا اصلا انسان در حال آرامش می تواند بهترچاره اندیشی کند یا در زمان آشفتگی و نا آرامی؟ از این ها گذشته،افرادی که از آرامش درونی برخوردارند ،این امکان رادارند تا در کنار عواملی که شما از آن ها به عنوان بد بختی های انسان امروز یاد کردید، از کنار فصل های رنگارنگ طبیعت و لذت در کنار هم بودن و سایر امور شادی آفرین بهرهء بیشتری ببرند.
صرف نظر از تمامی نکات گفته شده، اگر حتی کسی مدعی باشد که با اندوه خوردن وآشفتگی ونا آرامی بهتر می توان مشکلات موجود برسر راه آدمی راحل نمود، بازهم تاُیید خواهند نمود که زمانی احساس خوشبختی به سراغ آنها می آید که به آرامش درونی دست یافته باشند...
دوست عزیز سوال دقیقا این هست با دیدن این مواردی که من و شما گفتیم ایا واقعا میشود درونی ارام داشت؟
بحث من این نیست که باید اشفته بود و اندوه خورد و ناارام بود
لذت بردن از رنگها و طبیعت یا هر لذت دیگه با تعریف خوشبختی بسیار متفاوت هست
سوال من این هست چطور میشه با دیدن تمام این زشتیها و رنجها و دردها در درون خودمون احساس ارامش کنیم و بعد با داشتن این ارامش به خوشبختی هم رسید؟
از نظر من خوشبختی فقط با بیقیدی میتونه بدست بیاد و فردی میتونه در درون خودش ارامش مطلق داشته باشه که جهان پیرامون براش بی ارزش باشه و فقط جهان درون و اطراف خودش رو دارای اهمیت ببینه
و وقتی درون و اطراف خودش ارام بود احساس خوشبختی بهش دست میده حالا اگر سراسر جهان نارام باشه اینقدر اهمیت نداره که ارامش درونی فرد بهم بخوره
اگر اینطور نیست چرا خیلی افراد زندگی سراسر ارامش و لذت و خوشبختی رو کنار میزارن و برای کمک دیگرانی که در رنج و غم هستن تلاش میکنن؟
البته منظور ژسیتهای تبلیغی خیلیها نیست
تعریف علمی خوشبختی یعنی اینکه انسان از نظر اجتماعی و رفتار های فردی بدون بدبخت کردن دیگران(تهمت زدن و دزدی کردن و.....) بتونه ثبات شخصیتی خودش رو حفظ کنه و از زندگی حتی در شرایط سخت لذت ببره.که البته ادم ها در این قضیه متفاوت عمل می کنند.این تعریف شخصی نیست و کاملا علمی هست.به همین دلیل کسانی که به هر قیمتی(از راه نادرست) به دنبال چیزی به اسم خوشبختی هستند یک اضطراب و نگرانی خاص در وجود خودشون دارند.مثلا کسی که خیلی تو قید و بند مادیات هست شب و روز نگران اسکناس ها هست و اصلا شب ها رو نمیتونه به راحتی بخوابه.حال اینکه کسی از راه غلط بخواد خوشبخت بشه و حتی عذاب وجدان رو هم کنار بگذاره این ادم باز هم در داخل اشفتگی داره هرچند اگر از بیرون به اون فرد نگاه کنیم خیلی نرماله ولی اون فرد همیشه نگرانه.ولی اصلیم این هست ایا تعریف خوشبختی فقط فردی هست و یک تعریف واقعی و علمی؟
منظورتون از بی قیدی چیه؟؟؟؟از نظر من خوشبختی فقط با بیقیدی میتونه بدست بیاد و فردی میتونه در درون خودش ارامش مطلق داشته باشه که جهان پیرامون براش بی ارزش باشه و فقط جهان درون و اطراف خودش رو دارای اهمیت ببینه
و وقتی درون و اطراف خودش ارام بود احساس خوشبختی بهش دست میده حالا اگر سراسر جهان نارام باشه اینقدر اهمیت نداره که ارامش درونی فرد بهم بخوره
منظورتون رو واضح تر بگین.یک وقت هست که جنگ میشه و خیلی از افراد برای وطنشون به جنگ میرن در حالی که زندگی خودشون رو دودستی تقدیم به مرگ و زندگی می دهند.این افراد با میل خودشون می رفتند به جنگ چون تحمل سلطه بیگانه بر جان و مال و ناموس کشورشون رو نداشتند.این افراد درسته که زندگی و اطراف بر اون ها تنگ شده بود ولی از داخل یک ارامشی داشتند و اون اینکه بالاخره نمی گذارند کشور و خانوادشون دست بیگانه بیفته.این ها خوشبخت بودند.اگر اینطور نیست چرا خیلی افراد زندگی سراسر ارامش و لذت و خوشبختی رو کنار میزارن و برای کمک دیگرانی که در رنج و غم هستن تلاش میکنن؟
اما اگر منظورتون اینه که فرد خیلی افراطی بخواد از زندگیش بگذره(این افراط در کمک کردن خیلی به چیزی که برای اون تلاش می کنند وابستگی داره)مثلا در جنگ گذاشتن جون در معرض خطر افراط نیست.اما اگه فرد خیلی افراطی میاد شروع به کمک کردن به فقرا می کنه طوری که خود و خانواده خودش رو از یاد می بره یواش یواش اون ارامش درونی رو از دست میده.چون توجه زیاد به کمک کردن (مثلا مادی) به یک شخص و یا اشخاص باعث میشه که توجهش نسبت به خودش و خانواده خودش از بین بره.
دوست عزیز برای کسی که همه چیزای به ظاهر قشنگ و جالب دور و برشو میزاره و میره به کمک دیگران برسه و در محیط های رنج الود باشه در واقعا اون ارامش ذهنی و به نوعی "خوشبختی " اون فرد به کمک این ها وابسته است و در واقع اگر کاری نکنه برای این مردم احساس بیتابی و ناراحتی و بدبختی میکنه ... نمیدونم کلیت حرفم رو فهمیدین یا نه اما واقعیت همینه ... من به شخصه با فضای غم و تنهایی و اینکه یک شکست خورده به نظر بیام حال میکنم !! مطمعنا عجیبه اما حال میکنم ... یکی دیگه با کشتن و هرج و مرج شاید حال کنه ... خوشبختی برای هر کسی متفاوته چون ساز و کار مغز و فعل و انفعالات درون مغز طرف و حتی محیط هم به اندازه ای شکل های گوناگونی از خوشبختی و ارامش رو به طرف نشون میدن
خوشبختی یعنی لذت بردن از داشته هات و درس از گذشته و تلاش برای ساختن اینده
خوشبختی یعنی اینکه در حال و هوای خودت بهینه باشی
خوشبختی یعنی آزادی ، عدم وابستگی ، روی پای خود ایستادن ، ثمر و بهره دادن ، مفید بودن
خوشبختی یعنی خودشناسی
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط havzhini