گفتگو درباره کتاب هایی که خوانده ایم

[zooey]

اون نگاهي كه اين كتاب به آدم بزرگها داره ناشي از حسرت پشت سر گذاشتن دوران كودكيه
اينكه خيلي حرفهايي كه ما مي زنيم توي زندگي لازمن اما ما رو دچار يه روزمرگي كردن چيزهايي كه وقتي بچه باشي مي توني بذاري بزرگترها بهش برسن و هيچوقت ذهنت رو مشغول نكنن
بزرگ شدن يعني از دست دادن بي خيالي و الكي خوش بودن و تخيلات دوران كودكي
اين گناه بزرگترها نيست ! چيزي كه كتاب تقريبا داره تقصير اونها مي اندازه واقعا تقصير اونا نيست! اين جريانيه كه نمي شه جلوشو گرفت اما هميشه وقتي به كودكي نگاه مي كني نمي توني از ياد ببري كه چقدر در بيخيالي و رها بودن از جريانات روزمره زندگي كردن نعمت بزرگيه!

بله درسته این کتاب بیشتر این دیدگاه رو مطرح کرده که بچه ها صداقت و ازادی خاصی دارند...حرف من بیشتر راجع به کتاب ناتور دشت بود...ببخشید که بحث رو کشوندم به یه کتاب دیگه.....ایشالا سر همون کتاب این بحث رو ادامه بدیم....

با این حرفتون هم که نمی شه جلو ی بزرگ شدن و مثل اون ها شدن رو گرفت کاملا موافقم ..همه ی ما مجبوریم که این جوری بشم و تنها چیزی که از کودکی برامون باقی می مونه یاد خوشی های اون زمانه....

[Ahmad]

شازده كوچولو هم قصه دوران كودكي است و هم دوران بزرگسالي
شايد داستان زندگي خود اگزوپري است
داستان مردي كه هواپيمايش سقوط ميكند همچون خود او
داستان شازده كوچولويي كه شايد ديگر به آشيانه خويش بازنگشت

تفاوت ديدگاههاي انسانها و اينكه چقدر دنياي هر كسي ميتونه با بقيه اطرافيانش متفاوت باشه

شازده كوچولو كسيه كه از دنياي پاكيها مياد و همچون كسي كه تازه به دنيا آمده عاري از هرگونه ناپاكيهاست

از شش سياره ميگذره و در هر كدوم يكي از خصلتهاي انساني رو ميبينه كه در هفتمين سياره زندگي ميكنه
و تك تك آن خصلتها رو با خود به همراه داره.

اولين چيزي رو كه در زمين ميبينه يك مار هست و آخرين چيز هم همان مار
به نظرم مار همان چيزي است كه وقتي بدنيا مياييم با ماست و آخرين چيزي هم هست كه تا لحظه آخر با ما همراه است
مار همان مرگ است.

تمام آنچه را كه بايد بياموزد را از زبان يك روباه ميشنود سخناني كه چندين باز بايد خواند
و شايد يكي از اصلي ‌ترين قسمتهاي كتاب نيز باشد


تصويري ساده ولي پرمعنا


امتياز : 8.1 از 10

[magmagf]

من ترجمه احمد شاملو رو خوندم اصلا خوشم نیومد که به جای شازده کوچولو می گفت شهریار کوچولو چون هر چی باشه کتاب مال بچه هاست در اصل و شهریار لغت سختی هست .

اون قسمت اول تقدیم کردنش هم جملات زیبایی داره به نظرم

و به نظرم نقاشی ها فوق العاده است و منم از اون قسمت مار بوآ خیلی لذت می برم عمیق هست و لطیف و واقعا تجربه ای که اکثرمون به شیوه های مختلفی احساسش کردیم


یک نکته خیلی جالب

در سال 2005 اين کتاب به زبان توگال که زبان يکي از اقوام سرخ پوست آمريکاي جنوبي است ترجمه شد که پس از انجيل دومين کتاب ترجمه شده به اين زبان بود


و جالبه بازم بدونید هر چند این کتاب افتخار فرانسویهاست اما در حقیقت در امریکا نوشته شده

[AaVaA]

من ترجمه احمد شاملو رو خوندم اصلا خوشم نیومد که به جای شازده کوچولو می گفت شهریار کوچولو چون هر چی باشه کتاب مال بچه هاست در اصل و شهریار لغت سختی هست .

اون قسمت اول تقدیم کردنش هم جملات زیبایی داره به نظرم

و به نظرم نقاشی ها فوق العاده است و منم از اون قسمت مار بوآ خیلی لذت می برم عمیق هست و لطیف و واقعا تجربه ای که اکثرمون به شیوه های مختلفی احساسش کردیم


یک نکته خیلی جالب

در سال 2005 اين کتاب به زبان توگال که زبان يکي از اقوام سرخ پوست آمريکاي جنوبي است ترجمه شد که پس از انجيل دومين کتاب ترجمه شده به اين زبان بود


و جالبه بازم بدونید هر چند این کتاب افتخار فرانسویهاست اما در حقیقت در امریکا نوشته شده

منم از ترجمه ی شاملو خوشم نیومد...من ترجمه ی آقای محمد قاضی رو خوندم و واقعا لذت بردم

در مورد نقاشی ها با دوستان موافقم..نقاشی هاش یکی از جذابیت های این داستان هستن

یه سری کاست های قدیمی هم من از این داستان شنیدم ، نمیدونم کار کیه..ولی صداها رو واقعا خوب کار کردن..و واقعا تاثیر گذاره

[magmagf]

منم از ترجمه ی شاملو خوشم نیومد...من ترجمه ی آقای محمد قاضی رو خوندم و واقعا لذت بردم

در مورد نقاشی ها با دوستان موافقم..نقاشی هاش یکی از جذابیت های این داستان هستن

یه سری کاست های قدیمی هم من از این داستان شنیدم ، نمیدونم کار کیه..ولی صداها رو واقعا خوب کار کردن..و واقعا تاثیر گذاره

من خودم گوش ندادم اما منم از همکه شنیدم یک فایل صوتی داره که خیلی عالیه

[magmagf]

اون نگاهي كه اين كتاب به آدم بزرگها داره ناشي از حسرت پشت سر گذاشتن دوران كودكيه
اينكه خيلي حرفهايي كه ما مي زنيم توي زندگي لازمن اما ما رو دچار يه روزمرگي كردن چيزهايي كه وقتي بچه باشي مي توني بذاري بزرگترها بهش برسن و هيچوقت ذهنت رو مشغول نكنن
بزرگ شدن يعني از دست دادن بي خيالي و الكي خوش بودن و تخيلات دوران كودكي
اين گناه بزرگترها نيست ! چيزي كه كتاب تقريبا داره تقصير اونها مي اندازه واقعا تقصير اونا نيست! اين جريانيه كه نمي شه جلوشو گرفت اما هميشه وقتي به كودكي نگاه مي كني نمي توني از ياد ببري كه چقدر در بيخيالي و رها بودن از جريانات روزمره زندگي كردن نعمت بزرگيه!

اینجاهاش خیلی قشنگ بود آرام جان

واقعا تقصیر ما نیست بخواهیم یا نخواهیم همین می شه اما تاسف آوره


به قول یکی از شاعرای خیلی خیلی دوست داشتنیمون

كودك كه هستي
باهرچه كه هست
شادي
بزرگ كه مي شوي
با هرچه كه نيست
غمگين!

[sweet_mahsa]

اولش که واقعا تاپیک خوبیه
من شازده کوچولو رو وقتی خوندم که 12 سال داشتم پس انتظاری هم نبود که خیلی سرم بشه اما حتی اون زمان هم 3 بار خوندمش
واقعا قشنگ بود حالا شاید دوباره بخونمش
متاسفانه به یاد ندارم کار ترجمه اش کار کی بود

[sise]

خب داستان که قشنگه و نکته های بیشماری داره. اما چنتا مورد داره که خیلی به چشم من میاد


گل میتونه نماد ی از جنس لطیف باشه. البته من دوست ندارم برای هر چیزی نماد بسازم و مطلبو پیچیده کنم. اما حس میکنم که اینجا صدق میکنه
گلی که خیلی حرفا را میزنه ولی منظور واقعی اش همون نیست
بهانه میگیره...
اما باید به قول شازده کوچولو "دلمو نرم کنه به جا اینکه دلخورم کنه"

مرد "فانوس بان " خیلی مورد جالبیه.
" گردش سیاره به دور خودش تندتر و تندتر شد..."
افرادی هستن که بدون هیچ فکری تابع قانون و دستوراتن. اینا مثل اینکه فلسفه وجودی اون قانونو فراموش کرده اند. و نمیدونن که بین امور رابطه علی و معلول هست.

گفتگوی با روباه به این دلیل زیباست که به شازده کوچولو میفهمونه فرق اون یکی گل تو سیاره اش با اون 5هزارتای دیگه که مثل اون بودن چیه. این خیلی مهمه
و نکته دیگه اینکه نویسنده بر خلاف رایج که روباه را موجودی مکار و حیله گر تصویر میکنن؛ اینجا حیوانی فهمیده و با احساس معرفی میکنه که جالبه


آدم بزرگها
یه زمونی خودم ازشون بدم میومد اما حالا نگاه میکنم میبینم دارم میشم مثل یکی از اونا!!
دلیلش چیه؟
یکی اینکه مسائل دیگه زندگی هم بالاخره هستن چه خوشمون بیاد چه نیاد و این مسائل را نمیشه همینجوری ولشون کرد یعنی اونا شما را ول نمیکنن!

اما این دلیل نمیشه که خودمونو غرق در آنها بکنیم به این بهانه که زندگی اینطوره. میشه بهتر زندگی کرد و بیشتر از روزمره بود.
یکیش خود نویسنده. شغل او خلبانی بود. اما اگه یکی ندونه فکر میکنه بیشتر شاعر باشه تا نویسنده.
در آثار دیگش چنان از هواپیمایش صحبت مبکنه که انگار داره از موجودی با روح حرف میزنه. او هم ریاضی و جغرافیا خونده
او هم نگران زندگیش بوده و او هم دغدغه های معمول زندگی را داشته و احتمالا بارها و بارها سر راهش به خونه مجبور شده مثلا میوه بگیره!

اما اینکه به بچه ها خیلی خوش میگذره موافق نیستم کما اینکه داستان هم اینو نمیگه
بلکه صداقت کوچولوها را نشون میده. که البته خیلی دوست داشتنیه اما به نظر من خیلی قابل توجه نیست چرا که اختیاری نیست.

و ...

فایل صوتی هم هست که پیشنهاد میکنم حتما گوشش کنید. با صدای احمد شاملو که اینجا دیگه نمیگه "شهریار کوچولو" بلکه میگه
"امیر کوچولو"!

صدای افراد خیلی جالب تو این فایل اجرا شده.
یادمه این گفته پادشاه سر زبونمون افتاده بود تو جمع دوستان که تا یکی میومد تو میگفتیم:
" بیا جلو بهتر ببینمت رعیت"

[sise]

اینجاهاش خیلی قشنگ بود آرام جان

واقعا تقصیر ما نیست بخواهیم یا نخواهیم همین می شه اما تاسف آوره


به قول یکی از شاعرای خیلی خیلی دوست داشتنیمون

كودك كه هستي
باهرچه كه هست
شادي
بزرگ كه مي شوي
با هرچه كه نيست
غمگين!

بوی توجیه میاد

[magmagf]

بوی توجیه میاد

من بی تقصیرم . شاعر گفته :

هی دلم برای خودم تنگ می شود

هی به گذشته فکر می کنم

بعد به این نتیجه می رسم که بهتر هم نمی توانست باشد آینده ...

...