آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
حسن باران اين است كه زميني ست، ولي آسماني شده است
و به امداد زمين مي آيد حسن باران اين است كه مرا ميبرد از خويش به عشق
و مرا بر ميگرداند از عشق به خويش شعر ميخواند در گوش
من آرام آرام هيچ ميداني اين قطره كه بر گونه ي زيباي
تو ريخت از كجا آمده بود؟ از كدام اقيانوس؟ از كجاي عالم؟
و چه راهي پيموده ست در هوا ابر؟ هيچ ميداني
اين قطره كه بر گوشه ي لبخند تو ريخت آه و اندوه كدامين ماهي ست
كه به تور صیاد افتادست؟ اشك لبخند كدامين ماهیست این قطره...
باران میآید باران مثل چشمهای من خیس خاطره است
راستی اسمان از چه دلگیر است
از یک خاطره بغض آلود
یا ارزویی محال؟!
مي زند باران به شيشه
مثل انگشت فرشته
قطره قطــره
رشته رشتـه
خاطراتم همچو باران
در گذار از کوهساران
حاصل اين بذر کشته
رشته هر بند سرشته
اي دريغ از عمر رفته
سوز و سوداي گذشته
مي زند باران به شيشه
...... مثل انگشت فرشته
........... قطره قطره...... رشته رشته......
باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم
من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست
نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم
کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد
نمی دانم
نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست
نمی فهمم
یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران ، از برای نان
مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود
نمی دانم
کجــــای این لجـــــن زیباست...
باز ای باران ببار
بر تمام لحظه های بی بهار
بر تمام لحظه های خشک خشک
بر تمام لحظه های بی قرار
باز ای باران ببار
بر تمام پیکرم موی سرم
بر تمام شعر های دفترم
بر تمام واژه های انتظار
باز ای باران ببار
بر تمام صفحه های زندگیم
بر طلوع اولین دلدادگیم
بر تمام خاطرات تلخ و تار
باز ای باران ببار
غصه های صبح فردا را بشوی
تشنگی ها خستگی ها را بشوی
امشب دوباره دلم گرفته است. گویی ابرهای تیره غم, نوید بخش طوفانی بزرگ است که سیل
آسا خواهد بارید و خانه خشتی دلم را ویران خواهد کرد.
اما مرا ترسی از سیل در دل نیست زیرا خانه دل من جز ویرانه ای ماتم زده و تلی از خاکستر
چیزی نیست.
براستی که ویرانه را چه باک از ویرانی , مشتی خاکستر را چه باک از طوفان و چند تکه سنگ
را چه باک از سیل ...
هوای دلم ابری است , باران خواهد بارید , بارانی شدید و سرد بر پیکر نیمه جان دلم.
ببار ای باران ...
ببار که چتری بر روی دلم نخواهم گرفت
ببار که شاید اندکی از داغ این دل سوخته بکاهی
ببار که ویرانه دل من سقفی ندارد که از قطرات سردت ایمن باشد
ببار که خانه دلم بسی تشنه و ملتهب است
ببار که شاید اندکی غبار غم را از دل تیره ام بزدایی
ببار و سیلی به پا کن و دل مسکین و گوشه نشین مرا با خود ببر ...
ببار ای باران ...
ببار که از بارش تو من شادم
ببار که عطر تو را می طلبم
ببار که شاید پس از بارش تو به یادش رنگین کمانی در دلم برپا شود
ببار و دل عاشق و تب دار مرا اندکی آرامش ببخش
ببار که دلم دلتنگ اوست
ببار که شاید در صدای دلنشین تو طنین صدای او را بشنوم
ببار ای باران . . .
ترانه ی بارانی(1)
سر زد به دل دوباره غم کودکانه ای
آهسته می تراود از این غم ترانه ای
باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست
دارم هوای گریه خدایا بهانه ای!
* * * * *
ترانه ی بارانی (2)
باران بهار، برگ پیغام تو بود
یا نامه ای از کبوتر بام تو بود
هر قطره حکایتی شگرف از لب تو
هر دانه ی برف حرفی از نام تو بود
* * * * *
ترانه ی بارانی (3)
باران! باران! دوباره باران! باران!
باران! باران! ستاره باران! باران!
ای کاش تمام شعرها حرف تو بود:
باران! باران! بهار! باران! باران!
* * * * *
ترانه ی بارانی (4)
دیشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آبدار با پنجره داشت
یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد
چک چک، چک چک ... چکار با پنجره داشت؟
قیصر امین پور
قصيده واره باران
باران شبيه آبشار آمد
سرشار آمد، سيل وار آمد
آمد شبيه سيل، امّا سبز
بي‌دلهره، بي‌دار دار آمد
جَر جَر به جان جويها افتاد
شر شر سراغ كشتزار آمد
با ما قراري داشت هر باره
اين بار امّا بي‌قرار آمد
ما منتظر بوديم،ها! امّا
اين بار دور از انتظار آمد
در هرم گرماخيز تابستان
يكبار ديگر نوبهار آمد
ديدي دوباره باغچه خنديد
گلدان ببين! از نو به بار آمد
اي خانه‌هاي بيصدا -- آواز
اي كوچه‌هاي خسته يار آمد
اي كوهها -- آنك -- گل خورشيد
اي جاده‌ها -- اينك -- سوار آمد
هان اي كلاغ جنگل خاموش
شادا! كه وقت غار غار آمد
هان اي زمين شادا و شادابا
اي آسمان وقت هوار آمد
هان اي زمين هشدار زيبا شو
آيينه‌دار -- آيينه‌دار آمد
آيينه‌دار عالم بالا
پايين براي كار و بار آمد
حجله بياراي اي عروس خاك
داماد آمد -- وقت كار آمد
بالا نشين امّا فروتن بود
شاهانه -- امّا خاكسار آمد
از آب زنده مي‌شود هر چيز
آبي زلال و بي‌غبار آمد
آبي كه شهر تشنه را جان داد
آبي كه با آتش كنار آمد
آبي كه مرده زنده شد با آن
برخاست، بيرون از مزار آمد
آبي زلال از آسمان -- باران
باران كه آمد -- بي‌شمار آمد
باران كه با سنجاقكانِ سور
باران كه با گنجشك و سار آمد
باران كه موسي كوتقي بيرون
با بويش از كنج حصار آمد
باران كه چون شعر شفيعي بود
در نااميديها -- به كار آمد
شاعر سلامم را پذيرا باش
شاعر سلاما -- سربدار آمد
من سربدارم سربدار شعر
شعري كه شب بي‌اختيار آمد
برگ برنده در كف شعر است
شاعر! بيا وقت قمار آمد
شاعر سلاما سربداران را
شعري بخوان كه شام تار آمد
شامي كه از شعرش نشاني نيست
شامي كه مثل گريه -- زار آمد
شامي كه مثل لشكر تاتار
سركش براي ايلغار آمد
شامي كه با زوزه شغال و گرگ
با عوعوي سگهاي هار آمد
تو شاعري نه شعر شعري تو
شعري كه از پيرار و پار آمد
شعري كه از پيرار و پار امّا
نو بود و نوتر -- نو نوار آمد
شعري كه مثل طبله نقّاش
پرنقش بود و پرنگار آمد
شعري كه از سمت چگور و چنگ
از ناحيه طنبور و تار آمد
شعري كه اصل و نسل ما با اوست
شعري كه با ايل و تبار آمد
با هر كه و هر چه صميمي بود
از هر كجا و هر ديار آمد
شعري بخوان شاعر كه با شعرت
آبي به روي روزگار آمد
آبي به روي روزگار آري
آبي به روي سوزگار آمد
آبي كه رفت و رفت امّا باز
با شعر تو به جويبار آمد
شعري كه چون صبح نشابور است
اي سنگها! فيروزه كار آمد
شعري كه بالا مي‌كشد جان را
اي قطره‌ها! گاه بخار آمد
شعر سرودنها و بودنها
اي مرگ! وقت انتحار آمد
شعر شفيعي شعرِ آزادي‌ست
اي قافيه! وقت فرار آمد
شعرت نرفت از خاطرم شاعر
چندانكه ليل آمد، نهار آمد.
امیری اسفندقه
آسمون بغضشو خالی میکنه
آدمو حالی به حالی میکنه
کوچه ها رنگ زمستون میگیرن
شیشه ها بخارو بارون میگیرن
آدما چتراشونو وا می کنن
گریه ابرو تما شا میکنن
نمی خوان مثل درختا تر بشن
از دل قطرها با خبر بشن
نمی خوان بی هوا خیس آب بشن
زیره بارون بمونن خراب بشن
اما تو چترتو بستی کبوتر
زیره بارونا نشستی کبوتر
رفتی و سنگا شکستن بالتو
اومدی هیشکی نپرسید حالتو
بعضی یا دشمنای خونی شدن
بعضی یا غول بیابونی شدن
بعضی یا میگن که بارون کدومه
بوی نم شر شر ناودون کدومه
حالا تو سایه نشینی مث من
خوابای ابری می بینی مث من
چقدر اینجا میخوری خون جگر
کبوتر عصا تو بنداز و بپر
باران که می زند دل من لیز می خورد
سمت نگاه تو به پاییز می خورد
حالا فضای غزل ریتمیک می شود
دست قشنگ تو که به این میز می خورد
عمو زنجیر باف...(وزنش درست نیست):
زنجیر به پشتم یک ریز می خورد
عاشق شدیم و کوچه و صبح و قدم زدن
راهی که می رویم به جالیز می خورد
اینجا نشسته ام که برایم دعا کنی
کارت فجیع به شفای مریض می خورد
زنجیر چرخ دلم را بیا ببر
باران که می زند دل تو لیز می خورد
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
