صائب تبریزی

[t.s.m.t]

عاشیقین قانینی وصمه لی قاشین نیهان ایچر
جؤهرلی تیغ قین آرا پیوسته قان ایچر

ائتدؤکجه قان کؤنؤل لری اول لعلی-آتشین
آبی حیات- تک قارا زؤلفؤن روان ایچر

تا بیر پیاله وردی،کباب ائتدی باغریمی
هر کیم اونون الینده ن ایچر باده،قان ایچر

ایللر یاشار خیضر کیمی هر کیم کی،گئجه لر
گؤل أؤزلؤ یار ایلن میی چؤن ارغوان ایچر

آدم نئدیر کی،ایچمئسین اول وئریگین شراب
وئرسن اگر،فیریشته میی بی گؤمان ایچر

ساقی منیم له شیشه یی-پیمانه نئیلسؤن
دریانی بیر نفسده بو ریگی-روان ایچر

تزراق چئکر ندامته بد مستلیک یولو
هر کیم کی،یاخشی ایچسه شرابی-یامان ایچر

صائب کی؛من اونون سؤزؤنؤ یئره سالمادیم
بیلمم نئچؤن منیم قانیمی آسمان ایچر

[farryad]

روی کار دیگران و پشت کار من یکی است
روز و شب در دیدۀ شب زنده دار من یکی است
سنگ راه من نگردد سختی راه طلب
کوه و صحرا پیش سیل بیقرار من یکی است
نیست چون گل جوش من موقوف جوش نوبهار
خون منصورم، خزان و نوبهار من یکی است
گر چه در ظاهر عنان اختیارم دادهاند
حیرتی دارم که جبر و اختیار من یکی است
ساده لوحی فارغ از رد و قبولم کرده است
زشت و زیبا در دل آیینه وار من یکی است
میبرم چون چشم خوبان دل به هر حالت که هست
خواب و بیداری و مستی و خمار من یکی است
بی تامل صائب از جا بر نمی دارم قدم
خار و گل ز آهستگی در رهگذار من یکی است

[t.s.m.t]

فلک نیلوفر دریای عشق است
زمین دُرد ته مینای عشق است

اگر معموره ی کفر است،اگر دین
خراب سیل بی پروای عشق است

اگر روح است،اگر عقل است،اگر دل
شرار آتش سودای عشق است

گریبان سپهر و دامن خاک
شکار پنجه ی گیرای عشق است

فلک چون سایه با آن سربلندی
به خاک افتاده ی بالا ی عشق است

خرد هرچند مغز کاینات است
کف بی مغزی از دریای عشق است

اگر صبح امیدی در جهان هست
بیاض گردن مینای عشق است

به خون هر دو عالم دست شستن
نه از ظلم است،از تقوای عشق است

چه پروا دارد از شور قیامت؟
سر هرکس که پر غوغای عشق است

دو عالم نقد جان بیعانه دادند
چه سود است این که با سودای عشق است

چراغ بی زوال آفرینش
فروغ گوهر یکتای عشق است

دل رم کرده ی وحشی نژادان
غزال دامن صحرای عشق است

زبان کلک صائب چون نسوزد؟
که عمری رفت در انشای عشق است

[t.s.m.t]

گؤر،جاهان شاهینا شؤکت ایله عیزّت وئریلیب
منه بو گوشه ده بیر دؤنیا محبّت وئریلیب

باخیرام دؤرد یانیما،قورخولو صحرا کیمیدیر
بئله بیر یئرده منه قالماغا قؤرصت وئریلیب

قلبیمین قانیدی دؤنیادا منه قیسمت اولان
شمشیره بنزه ییره م ، جؤن منه غیرت وئریلیب

سازیق او ساده لؤح اینسانلارا بو عالمده
سؤیکئنیب بیر داشا،سانکی اونا نعمت وئریلیب

صائب،اول آل شرابی هر دفعه من نوش ائتدیم
نه دئییم،میخانادا درد منه قیسمت وئریلیب

[t.s.m.t]

از زر و سیم جهان پاس نظر باید داشت
دل به چیزی مگذارید که بر باید داشت

یوسف مصر شنیدی که ز اخوان چه کشید
چه توقّع ز عزیزان دگر باید داشت

تا نسوزد دلت از داغ عزیزان چمن
در بهاران سر خود در ته پر باید داشت

دو سه روزی که در این سبز چمن مهمانی
همچو نرگس به ته پای نظر باید داشت

می شود خوار،کند هر که عزیزان را خوار
عزّت مردم پاکیزه گهر باید داشت

تا مگر دولت ناخوانده در آید از در
چشم چون حلقه،شب و روز به در باید داشت

چون مگس چند طلبکار جراحت باشی؟
دیده از عیب خلایق به هنر باید داشت

همّت پیر خرابات بلند افتاده ست
چون سبو دست طلب در ته سر باید داشت

ذکر بی خاطر آگاه نفس سوختن است
پاس تسبیح ز صد راهگذر باید داشت

تا شود خرده ی جان تو یکی صد صائب
چشم بر سوختگان همچو شرر باید داشت

[t.s.m.t]

غمی باشدان آشانین اولماز ئولؤمده ن حذری
قوروموش بیر چمنه ایلدیریمین یوخ خطری

قلبینین یانماغینی سؤیله مه ،ای لاله،منه
قلبی یانمیش دان اولار قلبی یانانین خبری

نعمتی الده ن ائده ر،کیم بونا سعی ائتسه اگر
پرده ده ن ده گؤرجک معشوقی عاشیق نظری

أوره یی اودلانانین مؤطریبی منزیلده اولار
نئجه کی، اود آلیشار،رقص ائله یر شعله لری

لایق اولماز هر آدام گئزدیره عشقین داغینی
غیری عاشیق لره گؤسترمز أوزؤن چؤن او پری

اود سالار خیرمانینا بیر گؤن او عشق صاحیبی نین
صائب ین شعله چئکن قلبینینی اول زره لری

[t.s.m.t]

در آتش است نعل،نسیم بهار را
رنگ ثبات نیست گل اعتبار را

کم بخت را زنعمت الوان نصیب نیست
مژگان به خون نشود سرخ خار را

چون زندگی به کام بود مرگ مشکل است
پروای باد نیست چراغ مزار را

بی طاقتی است قسمت منعم ز جمع مال
ار گنج پیچ و تاب بود رزق مار را

روشندلان همیشه به سختی بسر برند
در سنگ زندگی به سر آید شرار را

صائب کنون که دور به کام تو می رود
بشکن به ساغری سر و دست خما را

[t.s.m.t]

چیخاردی خط،منم زؤلف مؤبتلاسی هنوز
دؤگؤن ساخلادی وو باشیمدادیر قاراسی هنوز

خطین غؤباری قویاشی اگرچی یاشوردی
گؤزؤمی خیره قیلیر یؤزئیین صفاسی هنوز

باهار یئتدی ده قانلار کی،تؤکدی گؤزلر ده ن
خزان اولاندا نئلر ایلئسؤن جفاسی هنوز

سو واردیلار قیلینجیلا مگر گؤلؤستانی
کی،بیر-بیرینه قو ووشماز گؤلؤن یاراسی هنوز

حیات سویونا بیر داغ قویدو رشکی-لبین
کی، کئچدی عمری-ابد،تؤشمدی قاراسی هنوز

مؤحیطی-عشق آرا من اول حؤبابی-بی باکم
کی،گئتدی باشیمو باشیمدادیر هواسی هنوز

وؤصال امیدینه ئومرؤن کئچیردی کؤیینده
یئتیشمز ایشلرینه صائب ین دعاسی هنوز

[part gah]

چو دیگران نه به ظاهر بود عبادت ما

حضور قلب نمازست در شریعت ما

ازان ز دامن مقصود کوته افتاده است

که پیش خلق درازست دست حاجت ما

نکرده‌ایم چو شبنم بساطی از گل پهن

چو غنچه بر سر زانوست خواب راحت ما

نهال خوش ثمر رهگذار طفلانیم

که بر گریز بود موسم فراغت ما

چراغ رهگذریم اوفتاده در ره باد

که تا به سایهٔ دستی کند حمایت ما؟

درین حدیقهٔ گل صائب از مروت نیست

که غنچه ماند در جیب، دست رغبت ما

[Mehran]

ز نامردان، علاج درد خود جستن بدان ماند

که خار از پا برون آرد کسی با نیش عقرب ها ...


با تشکر مهران...