یعنی من باید تا اون موقع هی شعر بنویسم؟
ای برتر از کلام و تصور مقام تو
واجب به خرد و پیر وجوان احترام تو
درست نوید پاکی و صدق و صفا و فضل
بالندگی و عشق و فضیلت پیام تو
پژواک گفته های تو عمری به یاد هاست
سر ازل نهفته مگر در کلام تو
از محضر تو هر که بیاموخت واژه ای
گردید تا ابد ز دل و جان غلام تو
تنبیه و اخم و جور تو هم از محبت است
قربان آن محبت و لطف مدام تو
شیرین ترین حلاوت و شیرینی جهان
نبود چو پیشرفت محصل به کام تو
"فعلن" ** که کلک خویش رهین معلم است
بنوشت این سرود ارادت به نام تو
پانوشت:
1. شعری بسیار جالب است. ولی متاسفانه من فقط در مورد معلمان دوران ابتدایی ام با این شعر موافقم.
2. ** به جای " فعلن" (ف َ ع ل ُ ن) تخلص شاعر بود که نام فامیل خودش نیز بود. بنابر این آن را زیر وزن "فعلن" پنهان کردم.