میان من و تو
همیشه از بهار تا اینجا
یک تابستان
آتش می گیرد
از تب می سوزد
...
دختر فصل سوم!
تو در پاییز دست هام
سبز می شوی
و من در بهار تنت نارنجی.
تابستانت را تنم کن
عشق من!
زمستان سختی در پیش است.
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
میان من و تو
همیشه از بهار تا اینجا
یک تابستان
آتش می گیرد
از تب می سوزد
...
دختر فصل سوم!
تو در پاییز دست هام
سبز می شوی
و من در بهار تنت نارنجی.
تابستانت را تنم کن
عشق من!
زمستان سختی در پیش است.
هی! آدم در تنهايی است كه می پوسد و پوك می شود و خودش هم حاليش نيست. می دانی؟
تنهايی مثل ته كفش می ماند؛ يكباره نگاه می كنی می بينی سوراخ شده. يكباره می فهمی كه يك چيزی ديگر نيست.
بيشتر آدمهای دنيا در هر شغلی كه باشند از خودشان هرگز نمی پرسند چرا چنين شغلی دارند.
چيزهای ديگر هم هست كه آدم دنبال دليلش نمی گردد. يكيش مثلاً تنهايی است ...
تماماً مخصوص - عباس معروفی
هرصبح
مرا از خودم می دزدی
و هرشب
به خودم مرا
پس می دهی.(
با بودنت
خدا هم هست
و زمين میچرخد به دور خورشيدی
که تويی.
عزيز دلم ، می دانی سیم آخر چیست ؟
همه خيال می کنند که سيم آخر ساز است .
حتی يک نوازنده بی سواد روی صحنه زد به سيم آخر تارش گفت : اين هم سيم آخر. اما سيم آخر يعنی وقتی
می رفتند قمار، سکه زرشان را که می باختند، جيب شان را می گشتند ، آخرين سکه ی سيم را هم به قمار می زدند
می زدند به سیم آخر، به اميد بردن همه هستی،
... يا به باد دادن آخرين سکه ی نيستی ...
من هم دلم می خواست در این قمار بزنم به سیم آخر ،
اما گلستان به من گفت : « ببین زری که باختی اصل بود؟ »
رفتم توی فکر ...
هر کس که از نظر عاطفي نيروي بيش تري مي گذارد بيشتر درد ميکشد.طبيعي ست که بيشتر هم جيغ بزند
تماما مخصوص.
سرو دلخسته ی من!
امشب رفيق جان جانيت می گفت ببين چيزی براش نگذاشتی طفلکی می رود بهانه از گذشته های دور پيدا می کند می گردد به زور شاهدی می سازد تو را منفور پيدا می کند.
هفت سال تا بخواهی خورشید در قلبم شکفته با دست های تو تصویر در ذهنم به یادگار مانده با صدای تو اکسير به جانم نشسته با نفس های تو می توانم زندگی کنم هزار سال با همین ثروت بی کران.
گفتی نمی خواهمت دلی شکست لبخندی پايان يافت کودکی مرد به دل نگير تو زندگی کن و لذت ببر بگو که خوشبختی از چشمهات پروانه می بارد ضمانت خورشید به تمامی از آن تو.
گاهی آدم حواسش پرتاب می شود يادش می رود بگويد «هروقت دلتنگ تو باشم برای چشمهام سيب می خورم.» یکباره بی دليل می گويد: «لياقتم را نداری برو بمیر.» گل قشنگم مگر خانه سازی بر آب می شود؟
هفت سال سراسيمه به هر فروشگاهی سر کشيدم تا قامتت را در لباسی زنده کنم گاه بودی گاه ناچار می شدم دلتنگ تو در خيالم يکی يکی لباسها را برازنده کنم.
حالا در سایه های سنگ یکی به قامت خودم تراش می دهم در هراس خواب کنده می شوم مدام کابوس نشسته کنارم اين کودک تنها و گمشده جهان دبنگ را بدرقه می کند
آن که رفتنی ست به هيچ قيمتی نمی ماند. نمی توانی به چهارميخش بکشی. بگذار برود. اصرار نکن. پيش از آن که غرورت را به باد بدهی از فکرت بيرونش بينداز، و تا حد کافری انکارش کن. حتا اگر خدا باشد. -
رمان خواهر پاپ،
و این منم
صورت مسئله ای بغرنج
که زود پاکش کردی.
می توانستی به سادگی به مهر
مثل همیشه
در آغوشت مرا حل کنی
عاشقانه دلپذیر و پاک
مثل باران بر خاک.
حالا از این مسئله
تنها همین صورت برجاست
... با چشم هایی که تا ابد
خاطرات تو را می ریزد و
خوشبختی تو را
می نوشد.
عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می رود که ذهن مان هم به دوش نیاز دارد. گاهی با یک غزل حافظ می توان دوش ذهنی گرفت و خوابید؛ یک شعر از فروغ، تکه ای از بیهقی، صفحه ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله ای از شکسپیر، خطی از نیما، ولی غافلیم.
شبانه روز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال می تپانیم توی کله مان؟ بعد هم با همان کله ی بادکرده به رختخواب می رويم و توقع داریم در خواب پدربزرگ مان ر...ا ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند می گوید بفرما. آفتاب یک ور می تابد و ماهی های چشمه ی آن باغ هم از شادی پشتک می زنند.
غافلیم که دیگر خبری از این خوش خیالی ها نیست، وضع روزگار از جنس اعتماد نیست، هر چیزی یکجا بماند کرم می گذارد و آدم هم از این قاعده مستثنا نیست. نیست. نیست. شوخی نیست. موضوع جدی ست. گاهي چيزي كوچك مي‌تواند با سرنوشت آدم بازي كند، گاهي آدم نامه‌اي را بي‌دليل حفظ مي‌كند كه بعدها همان نامه سند محكوميتش مي‌شود.
محاصره شده ایم. در یک صفحه ی مانیتور و جعبه ای که هزاران عکس و نامه و خاطره و نوشته و فیلم و موزیک را بلعیده و هروقت بخواهیم بالا می آورد محاصره شده ایم.
ژاپنی ها می گویند هر چیزی که یکماه در کشویی مانده و سراغش را نگرفته ای دورش بینداز. و من می گویم هر چیزی هم که شاخت می زند دورش بینداز. و این چند روز بیش از سی گیگ عکس و مطلب از کامپیوترم بیرون ریختم. عکسهایی که نسبتی با من نداشت، نامه ها و مطالبی که دیگر نمی خواستم، ای میل هایی که روی هم تلمبار شده بود، و چند داستان و رمان نیمه تمام. سبک شدم. تمیز و مرتب شدم. حالا احساس یک مسافر سبکبار را دارم. پسر خوب و آقا
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول