مهدی سهیلی

[barani700]

مردم نميدانند پشت چهره منـ
يكمرد خشماگين درد آلوده خفته است
مردم ز لبخندم نميخوانندحرفي
تا آنكه دانند ـ
بس گريه ها در خنده تلخم نهفته است
وز دولت باران اشكم ـ
گلهاي غم در جان غمگينم شكفته است
***
من هيچگه بر درد « خود » زاري نكردم
اندوه من، اندوه پست « آب و نان » ‌نيست
اين اشكها بي امان از تو پنهانـ
جز گريه بر سوك دل بيچارگان نيست
***
شبها ز بام خانه ويرانه خودـ
هر سو ببامي ميدود موج نگاهم
در گوش جانم مي چكد بانگي كه گويد:
« من دردمندم »
« من بي پناهم »
***
از سوي ديگر بانگ ميآيد كه: اي مرد !
« من تيره بختم »
«‌ من موج اشكم »
« من ابر آهم »
بانگ يتيمم مي خلد ناگاه درگوش:
« كاي بر فراز بام خود استاده آرام !»
« من در حصار بينوائي ها اسيرم » ـ
« در قعر چاهم »
***
بي خان و ماني ناله اي دارد كه: « اي مرد !
من تيره روزم ـ
بر كوچه هاي « روشني » بسته است راهم »
***
ناگه دلم مي لرزد از اين موج اندوه
اشكم فرو ميريزد از اين سوك بسيار
در سينه مي پيچد فغان « عمر كاهم »
***
با موج اشك و هاله يي از شرم گويم:
كاي شب نشينان تهي دست !
وي بي پناه خفته در چنگال اندوه !
آه، اي يتيم مانده در چاه طبيعت !
من خودتهي دستم، توان ياري ام نيست
در پيشگاه زرد رويان، روسياهم
شرمنده ام از دستگيري
اما در اين شرمندگي ها بي گناهم
دستي ندارم تا كه دستي را بگيرم
اين را تو ميداني و ميداند خداهم

[barani700]

گرداب

غوغاي توفاني كه كار مرگ مي كردـــ
انگيخت در گرداب دريائي بلائي
كشتي شكست و باد بان را باد بركند
آشفته شد چون موج دريا ،ناخدائي
***
او بود و فرزندان رنگ از رخ پريدهـــ
او بود ودريا بود و توفان و بلا بود
بيچاره ، در چنگال توفاني بلاخيز
چشمش به فرزندان و دستش بر خدا بود
***
او چون حبابي بود در گرداب ماندهـــ
دستي نبودش تا كه با دريا ستيزد
درمانده يي پا بند فرزندان خود بود
پايي نبودش تا كه از درياگريزد.
***
او سرنوشت تلخ فرزندان خود راـــ
در دست توفان ، در دل گرداب ميديد
در چنگ موج بي امان زندگي سوزـــ
بنياد عمر خويش را بر آب ميديد
***
من نا خداي كشتي بي بادبانم
گرداب من ، اين موج خيز زندگاني
من پاسبان جان فرزندان خويشم
اما نمياد ز دستم پاسباني
***
من ، آن حبابم در دل گرداب مانده
دستي ندارم تا كه با دريا ستيزم
در مانده ايي پا بند فرزندان خويشم
پايي ندارم تا كه از دريا گريزم.

[magmagf]

سلام

روند تاپيك داره از مقررات ادبيات خارج مي شه و تاپيك صرفا شعر هست

اگر هدف اصلي فقط جمع اوري اشعار ايشونه به متفرقه منتقل بشه.؟

[barani700]

سلام

روند تاپيك داره از مقررات ادبيات خارج مي شه و تاپيك صرفا شعر هست

اگر هدف اصلي فقط جمع اوري اشعار ايشونه به متفرقه منتقل بشه.؟

سلام
نخیر منتقل نشه !!!!
قراره مطالبی غیر از شعر هم اینجا گذاشته بشه(در دست تهیه هست)
با تشکر

[barani700]

چگونه جلوه کند ماه در برابر تو
که آفتاب نتابد زشرم منظر تو
به شاخه بوسه زدي شاخه در خزان گل کرد
بهار مي شود از يوسه ي مکرر تو
مسيح چشم تو جان مي دهد به ناز نگاه
فداي معجزه چشمان ناز پرور تو
نظير روي تو هرگز نمي توانم ديد
مگر که آينه يي آورم برابر تو
مرا به گل چه نيازي که لحظه لحظه نسيم
شميمي آورد از گيسوي معطر تو
به يک نگاه دلم را در آتش افکندي
خدا بداد رسد از نگاه ديگر تو
فقير ميکده را هم به جرعه يي درباي
چو ريخت دست زمان باده يي به ساغر تو
به جان دوست ز جانت ملال برخيزد
اگر خدا بنشيند به عمق باور تو
تو سايه بخش عقابان ابر پيمايي
چه قدرتيست که ايزد نهاده در پر تو
گلاب مي چکد از خامه ات مبارک باد
که غنچه هاي هنر ميدمد از دفتر تو

[part gah]

نگاهت را نمیخوانم ، نه با مایی ٬نه بی مایی !
ز کارت حیرتی دارم ٬ نه با جمعی نه تنهایی
گهی از خنده گلریزی ٬ مگر ای غنچه گلزاری ؟
گهی از گریه لبریزی٬ مگر ای ماه ٬ دریایی ؟
چه می کوشی به طنّازی ٬ که بر ابرو گره بندی
به هر حالت که بنشینی ٬ میان جمع ٬ زیبایی
درون پیرهن داری تنی از آرزو خوشتر
چرا پنهان کنی ای جان ؟ بهشت آرزوهایی
گهی با من هم آغوشی ٬ گهی از ما گریزانی
بدین افسونگری ٬ در خاطرم چون نقش رویایی
لبت گر بی سخن باشد ٬ نگاهت صد زبان دارد
بدین مستانه دیدنها ٬ نه خاموشی ٬ نه گویایی
گهی از دیده پنهانی ٬ پریزادی ٬ پریرویی
گهی در جان هویدایی ٬ فرح بخشی ٬ فریبایی
به رخ گیسو فرو ریزی که دل ها را بر انگیزی
از این بازیگری بگذر ٬ به هر صورت دلارایی
زبانت را نمی دانم ٬ نه بی شوقی ٬ نه مشتاقی
نگاهت را نمی خوانم ٬ نه با مایی ٬ نه بی مایی !!

[Miss Shirin]

زندگي زيباست:

« زندگي » زيباست، كو چشمي كه « زيبائي » به بيند ؟
كو « دل آگاهي » كه در « هستي » دلارائي به بيند ؟

صبحها « تاج طلا » را بر ستيغ كوه، يابد
شب « گل الماس » را بر سقف مينائي به بيند

ريخت ساقي باده هاي گونه گون در جام هستي
غافل آنكو « سكر » را در باده پيمائي به بيند

شكوه ها از بخت دارد « بي خدا » در « بيكسي ها »
شادمان آنكو « خدا » را وقت « تنهائي » به بيند

« زشت بينان » را بگو در « ديدۀ » خود عيب جويند
« زندگي » زيباست كو چشمي كه « زيبائي » به بيند ؟

[ツツツ]

ببین ز پنجره ی چشمت آسمان پیداست
ان که ز یک مردمک جهان پیداست
تو مست حق نشدی ورنه رنگ باده ی ناب
بدون جام ز هر شاخه ی رزان پیداست
به
پرده پرده ی قدرت اگر نظر فکنی
به چشم عشق بسی نکته ی نهان پیداست
نشانه هاست از او روشنای چشم تو و
به هر طرف نگری صنع بی نشان پیداست
زبان برگ سحرگه به گوش گل می گفت
که یار غزل مرغ نغمه خوان پیداست
بگو به ظلمتیان بهر روشنایی دل
چراغهای درخشان در آسمان پیداست
به نقشبندی نقش آفرین اگر نگری
چه رنگها که به هر برگ ارغوان پیداست
نوای بلبل و فریاد آهوان بشنو
که ذکر ایزد یکتا به هرزبان پیداست
سفر نمی کنی از خود وگرنه تا در دوست
منازلیست که راهش ز کهکشان پیداست
چه بهره ایست تو را در بهای عمر عزیز
ز گفته شرم مکن
سودت از زیان پیداست
به واژه واژه ببین نقش من که آینهوار
به پرده پرده ی گل رنگ باغبان پیداست
به لطف دوست در آینده نیز ناموریم
که این نشانه در آینه ی زمان پیداست

[V E S T A]

دوسـت میـــدارم که با خویشـان خود بیـگانـه باشــم
همــدم عقلـــم چــرا همصحــبت دیــوانه باشــم

دل بـه هر کــس کـِی سپــارم من در دلهــا مقیــم
تا نتــوانم شمــع مجلــس شد چرا پــروانــه باشــم

آزمــودم آشنــایــان را فغــان از آشنــایـی
آرزومنــدم که با هر آشنــا بیــگانه باشـــم

مــرغ خوشخــوانـم وگر در حلــقه زاغــان نشینـــم
کی توانـــم لحظه ای در نغمــه مستــانه باشـــم

مردمی گــم شد میان آشنــایــان از تــو پرســم
با چنیــن نامــردمــان بیــگانه باشــم یا نباشـــم

[- Saman -]

---

چه شيرين آمدی، شوری به دل انداختی، رفتی
نگاهی کردی و کار دلم را ساختی، رفتی




مهدی سهيلی