تغییر جنسیت | یک تابو یا واقعیتی زیستی؟

[laxer]

درود,

تغییر جنسیت , تبدیل مرد به زن و بلعکس!

یک تابوی بزرگ اجتماعی , یک بیماری روحی و روانی و یک کار غیر انسانی! این کلمات تنها بخش کوچکی از تعاریف جامعه به اصطلاح روشنفکر ما برای تغییر جنسیت است. ( حتی از آن مستند نیز ساختند)

اما در آن طرف ماجرا مردان و زنانی وجود دارند که کل عمرشان را در یک جسمی اشتباه زندگی کرده اند و از هر نظر عذاب میکشند. ( فقط کافی است که خود را جای آنها تصور کنید! تصور کنید الان با همین جنسیتی که در مغز شما شکل گرفته در بدن جنس مخالف باشید دردناک است نه؟)
توجه کنید که این افراد ( که تراجنسی خوانده میشوند) کاملا" عذر پزشکی دارند و اینطور نیست که از سر شهوت و ... تغییر جنسیت بدهند.
این افراد از همان کودکی به جای شخصیت متناسب با جنسیت خود شخصیتی مخالف جنسیت فعلیشان شکل میگیرد. ( به زبان عامیانه فرد مذکر است ولی روح و خون یک زن در بدن او جریان دارد و بلعکس)
این مشکل برای تراجنسی ها انقدر شدید است که مجبور اند تغییر جنسیت بدهند.

از نظر شرعی نیز تقریبا میتوان گفت قریب به 99% ادیان و مذاهب این عمل را حرام دانستند! ولی مذهب شیعه با فتوای امام خمینی این عمل را در صورت تایید پزشک حلال دانسته و از این جهت در ایران میتوان به صورت قانونی این جراحی را انجام داد و شناسنامه را نیز تعویض کرد.


من به طور کاملا" اتفاقی وارد یکی از انجمن های حمایتی ترنس ( همان تراجنسی) شدم و از سر کنجکاوی خاطرات تلخ بعضی هاشون رو خوندم.
مشکلات فراوان خانوادگی و درد های بسیار شدید تغییر جنسیت و قید بچه دار شدن به کنار نگرش خصمانه مردم و تراجنس ستیزی که بسیار دردناک تر از تیغ جراحی هست شاید بزرگترین درد این افراد باشد.

حال شما به عنوان یک عضو از جامعه پارسی زبان چه موضعی در مورد تغییر جنسیت میگیرید؟ نظر شما در این باره چیه؟ آیا حقوقی برای اونها قائلید؟ آیا اون ها رو همون طور که هستند قبول دارید؟

[sadegh571]

حال شما به عنوان یک عضو از جامعه پارسی زبان چه موضعی در مورد تغییر جنسیت میگیرید؟ نظر شما در این باره چیه؟ آیا حقوقی برای اونها قائلید؟ آیا اون ها رو همون طور که هستند قبول دارید؟

اینا دیگه چه سوالاییه دوست عزیز
معلومه که قبول داریم. اونها هم مثل من و شما انسان هستند و حق زندگی دارند.

کجا داریم میریم؟

[laxer]

اینا دیگه چه سوالاییه دوست عزیز

معلومه که قبول داریم. اونها هم مثل من و شما انسان هستند و حق زندگی دارند.

کجا داریم میریم؟

منظور من حق تغییر جنسیت بود.

چون الان در جامعه ما تغییر جنسیت شده تابو و یک کار آخر الزمانی.

[Erfan.]

موافق. هر گونه تصمیم راجع به نوع زندگی تا جایی که به خود فرد مریوط باشه باید در اختیار افراد باشه.
چنین کار هایی آسیبی به کسی نمی زنن و کسی چه عذر پزشکی داشته باشه چه نداشته باشه باید آزادی گرفتن چنین تصمیمی رو داشته باشه.

[New Ray]

گزینه 2 موافق => از بُعد حقوق انسانی و آزادی فردی بله.

موافق. هر گونه تصمیم راجع به نوع زندگی تا جایی که به خود فرد مریوط باشه باید در اختیار افراد باشه.
چنین کار هایی آسیبی به کسی نمی زنن و کسی چه عذر پزشکی داشته باشه چه نداشته باشه باید آزادی گرفتن چنین تصمیمی رو داشته باشه.

سلام
یه سوال داشتم : با شما موافقم اما اگه هدف سوال به قانونگذاری مربوط باشه ، با قوانین فعلی فکر میکنم یکم شروط و توافقنامه های اجتماعی نیاز داشته باشه چون هنوز دید جنسیتی داریم.
مثلا اگه حمید تراجنسی نباشه و بعد بشه حمیده :

یه خانمی که حمید رو قبلا میشناخت در اتوبوس می بینه حمیده همیشه کنارش می شینه یا در مکانهای اختصاصی بانوان هم همینطور، بهش ضرر نمیرسونه ولی امنیت روانی خانم از بین میره. میاد به قانونگذار میگه چرا به حمیده اجازه دادین اینکارو بکنه ؟ مگه واقعا تراجنسی هست ؟
قانونگذار میگه نه ولی دلش میخواست و حقوق انسانیش بود و به کسی هم ضرر نزده.
بعد خانم میگه پس منم از فردا با خودم سلاح حمل میکنم ولی به کسی ضرر نمیزنم ! اینطوری قانونگذار چه حقی در دفاع از قانون منع حمل سلاح داره ؟
( باتوجه اینکه امنیت جانی و امنیت روانی ، هردو مهم هستن )

[Stream]

گزینه 2 موافق => از بُعد حقوق انسانی و آزادی فردی بله.


سلام
یه سوال داشتم : با شما موافقم اما اگه هدف سوال به قانونگذاری مربوط باشه ، با قوانین فعلی فکر میکنم یکم شروط و توافقنامه های اجتماعی نیاز داشته باشه چون هنوز دید جنسیتی داریم.
مثلا اگه حمید تراجنسی نباشه و بعد بشه حمیده :

یه خانمی که حمید رو قبلا میشناخت در اتوبوس می بینه حمیده همیشه کنارش می شینه یا در مکانهای اختصاصی بانوان هم همینطور، بهش ضرر نمیرسونه ولی امنیت روانی خانم از بین میره. میاد به قانونگذار میگه چرا به حمیده اجازه دادین اینکارو بکنه ؟ مگه واقعا تراجنسی هست ؟
قانونگذار میگه نه ولی دلش میخواست و حقوق انسانیش بود و به کسی هم ضرر نزده.
بعد خانم میگه پس منم از فردا با خودم سلاح حمل میکنم ولی به کسی ضرر نمیزنم ! اینطوری قانونگذار چه حقی در دفاع از قانون منع حمل سلاح داره ؟
( باتوجه اینکه امنیت جانی و امنیت روانی ، هردو مهم هستن )

میشه همین حرف رو برای خیلی موارد دیگه زد:

در کشور یا شهری که عموما افراد سفیدپوست داشته، یک سری افراد سیاه پوست وارد میشن و یک عده مدعی میشن حضور این افراد در محل های ما امنیت روانی ما رو از بین می بره. این افراد به قانونگذار اعتراض می کنند که چرا اجازه میدید این افراد آزادانه در جامعه بچرخند؟ قانونگذار همون حرف رو می زنه و افراد سفیدپوست هم میگن پس ما هم از بین به بعد همراه خودمون مسلسل کلاشینکوف حمل می کنیم چون به کسی ضرر نمی رسونیم. مسئله مهم اینه که "امنیت" واقعا با حضور افرادی که تغییر جنسیت دادن به خطر نمی افته (یک انسان به واسطه بودنش تهدید بیشتر یا کمتری نسبت به امنیت افراد نداره)، ولی حمل اسلحه صرفا به واسطه بودنش امنیت خود شخص و سایرین رو به خطر می اندازه. مهم شواهد و مدارک هست که آیا این اتفاق ها واقعا امنیت رو به خطر می اندازند یا خیر.

پاسخ قانونگذار به چنین شخصی همون پاسخی است که به شخصی میده که تحمل دیدن سیاه پوست ها رو در جامعه نداره -> شواهد و مدارک نشون میدن این افراد ریسکی برای سایرین ندارند. حالا اگه کسی قبول کرد که کرد، اگه قبول نکرد، صرفا به خاطر اینکه آزادی یک شخص باعث میشه یک "احساس بد" در ذهن یک شخص دیگه پدید بیاد، نمی تونیم بگیم شخص اول حق آزادی نداره چون "احساس بد" شخص دوم مهمتر از قدرت آزادی شخص اول روی بدن خودش است.

[laxer]

سلام
یه سوال داشتم : با شما موافقم اما اگه هدف سوال به قانونگذاری مربوط باشه ، با قوانین فعلی فکر میکنم یکم شروط و توافقنامه های اجتماعی نیاز داشته باشه چون هنوز دید جنسیتی داریم.
مثلا اگه حمید تراجنسی

نباشه و بعد بشه حمیده :

یه خانمی که حمید رو قبلا میشناخت در اتوبوس می بینه حمیده همیشه کنارش می شینه یا در مکانهای اختصاصی بانوان هم همینطور، بهش ضرر نمیرسونه ولی امنیت روانی خانم از بین میره. میاد به قانونگذار میگه چرا به حمیده اجازه دادین اینکارو بکنه ؟ مگه واقعا تراجنسی هست ؟
قانونگذار میگه نه ولی دلش میخواست و حقوق انسانیش بود و به کسی هم ضرر نزده.
بعد خانم میگه پس منم از فردا با خودم سلاح حمل میکنم ولی به کسی ضرر نمیزنم ! اینطوری قانونگذار چه حقی در دفاع از قانون منع حمل سلاح داره ؟
( باتوجه اینکه امنیت جانی و امنیت روانی ، هردو مهم هستن )

در ایران برای تغییر جنسیت و تعویض شناسنامه یک پروسه طولانی مدت وجود داره و هر کسی طرفش نمیره.

ابتدا باید به روانپزشک مراجعه کرد و طی چند جلسه محدود باید کاملا" خودتون رو به عنوان یک تراجنسی به اون روان پزشک ثابت کنید. ( مطمئن باشید که آدم سالم از این مرحله فراتر نمیره و نمیتونه روانپزشک رو فریب بده)
روانپزشک طی یک نامه شما رو به عنوان تراجنسی به داد سرا معرفی میکنه , در داد سرا هم حدود چند ماه معطلی و سپس معرفی شدن به پزشک قانونی برای تشخیص قطعی تراجنسی بودن شما.
اگه تایید شد باید برای جراحی چند مرحله ای آماده بشید که خودش چند ماه تا چند سال طول میکشه. ( بهبودی کامل)
باز پروسه دادسرا و پزشک قانونی و مراجعه به سازمان ثبت احوال و ...... تکرار میشه.

حالا بعدش شناسنامه براتون صادر میشه!

حالا بر میگردیم به مثال شما:

حمید که این همه سختی کشیده و چه از نظر جنسی چه از نظر روحی و چه از نظر قانونی "حمیده" است آیا واقعا" اون خانوم حق اعتراض داره؟


[QUOTE اینطوری قانونگذار چه حقی در دفاع از قانون منع حمل سلاح داره ؟][/QUOTE]

قانون گذار میتونه با نشون دادن شناسنامه و مطلع کردن ایشون که در حال حاظر "حمیده" یک زن کامله به طرف اطمینان خاطر بده. ( باز تکرار میکنم: چه از نظر جنسی چه از نظر روحی و چه از نظر قانونی حمیده یک خانومه)

[New Ray]

........
حمید که این همه سختی کشیده و چه از نظر جنسی چه از نظر روحی و چه از نظر قانونی "حمیده" است آیا واقعا" اون خانوم حق اعتراض داره؟



قانون گذار میتونه با نشون دادن شناسنامه و مطلع کردن ایشون که در حال حاظر "حمیده" یک زن کامله به طرف اطمینان خاطر بده. ( باز تکرار میکنم: چه از نظر جنسی چه از نظر روحی و چه از نظر قانونی حمیده یک خانومه)

براساس اصل 34 همه حق اعتراض ( دادخواهی ) دارند ، اما منظورم همون نکته ای بود که جناب Stream اشاره کرد :

نمی تونیم بگیم شخص اول حق آزادی نداره چون "احساس بد" شخص دوم مهمتر از قدرت آزادی شخص اول روی بدن خودش است.

اون خانوم میتونه اعتراض کنه ، ولی حمیده هم میتونه اعتراض کنه ولی در دادسرا حمیده حق بیشتری داره.
یعنی اولویت بین اعتراض نفر اول و نفر دوم . که در مثال من اینطور شده :
1- امنیت جانی
2- آزادی
3- امنیت روانی

* سختی های حمیده ربطی به حق اعتراض خانوم نداره ، و از نظر روحی هم ممکنه حمیده همچنان مذکر باشه چون سوال فرقی بین تراجنسی و انواع تراجنسیتی ( مثل هم جنس گرا و ... ) قائل نیست *
اطمینان خاطر ، شخصی و تجربی هست ؛ قانونگذار مثلا بگه هر کس لباس مامور پوشید تفنگ و کارت داشت امینه . اما اگه یکبار مامور با لباس مبدل ببینیم دیگه نمیتونیم اطمینان کنیم

[A/|\IR]

من گذینه سوم رو انتخاب کردم

گذینه ی دوم به خاطر این انتخاب نکردم که دقیقا نمیدونستم سوال فقط در مورد ترنس ها هست یا نه؟ اگه منظور برای ترنس ها باشه نظر من گذینه ی دوم ـه ، اما اگه در مورد هر شخصی مثلا همو ها باشه نه - همو ها با شرایط فیزیک خودشون این گرایش رو دارن و تمایل قلبی و به عمل ندارن و ممکنه بعد عمل شرایط براشون عوض شه میخوام بگم عمل برای همو ها یه مثل یه جور افراط میمونه که نتیجش زیاد براشون مطلوب نیست خیلی از همو ها که تمایل دارن عمل کنن قبل از عمل پشیمان میشن و ...
ولی بحث ترنس ها متفاوته ، ترنس ها آرزوی قلبی شونه که عمل کنند و از فیزیک فعلی خودشون اصلا راضی نیستن به گفته ی متخصص حدود 30% ترنس ها هم اگه عمل نکنند دست به خودکشی میزنند و هیچ موردی هم نبوده که از فیزیک خودشون راضی باشند یا بعد از عمل ناراضی ، خب این حق ترنس هاست که بتونند عمل کنند و کسی حقی نداره جلوشونو بگیره چون طبیعت به بدن و جسم اشتباهی بهشون داده

در مورد جامعه اون بعضی از فیلتر ها شاید لازم باشه (فیلتر های پزشکی منظورمه) ، چون بدون اینها خود شخص هست که آسیب میبینه -
در مورد جامعه بنظرم اطرافیان هیچ حق اعتراضی ندارن چون شخص بعد از عمل هوییت خودشو پس گرفته و مشکلات دیگران برمیگرده به تعصبات و شرایط روانی شون
جامعه ما از طرفی راه قانونی رو برای این دوستان باز کرده ولی از لحاظ فرهنگ سازی بسیار ضعیف عمل کرده (اکثر ترنس ها بعد از عمل از خانواده و اشنایانشون هم طرد میشند چه برسه به دیگران این نشون میده که اینجا تابوئه)

نخواستم پستم رو ویرایش کنم ، گذینه دو (انسان ها در شرایطی برای تصمیم باید آزاد باشن) --> ولی فیلتر پزشکی رو لازم میدونم

اون خانوم میتونه اعتراض کنه ، ولی حمیده هم میتونه اعتراض کنه ولی در دادسرا حمیده حق بیشتری داره.
یعنی اولویت بین اعتراض نفر اول و نفر دوم . که در مثال من اینطور شده :
1- امنیت جانی
2- آزادی
3- امنیت روانی

* سختی های حمیده ربطی به حق اعتراض خانوم نداره ، و از نظر روحی هم ممکنه حمیده همچنان مذکر باشه چون سوال فرقی بین تراجنسی و انواع تراجنسیتی ( مثل هم جنس گرا و ... ) قائل نیست *
اطمینان خاطر ، شخصی و تجربی هست ؛ قانونگذار مثلا بگه هر کس لباس مامور پوشید تفنگ و کارت داشت امینه . اما اگه یکبار مامور با لباس مبدل ببینیم دیگه نمیتونیم اطمینان کنیم

(اگه بحث توانستن یا نتوانستن هست که من حرفی ندارم)
آیا خانوم حق اعتراض داره واقعا؟

[laxer]

* سختی های حمیده ربطی به حق اعتراض خانوم نداره ، و از نظر روحی هم ممکنه حمیده همچنان مذکر باشه چون سوال فرقی بین تراجنسی و انواع تراجنسیتی ( مثل هم جنس گرا و ... ) قائل نیست *

در مورد اعتراض حق با شماست. ( هر کسی حق اعتراض داره)
-
-
-
-
در روند تغییر جنسیت در ایران 100% طرف باید تراجنسی باشه در غیر اینصورت کاری از پیش نمیبره.

به قول دوست خوبمون فیلتر های پزشکی در حال حاظر وجود دارند که خیلی سخت میشه ازشون گذشت. ( بررسی چندگانه پزشک قانونی و آزمون های روانپزشکی ( که طرف رو از نظر روحی به چالش میکشن))

بدلیل عدم اطلاع مردم خیلی ها فکر میکنند که فقط منحرفین جنسی ( مثل هم جنس گرا ها و ...) تغییر جنسیت میدن به همین دلیل حتی اگر طرف شناسنامه هم داشته باشه بهش مشکوک اند و پیشش امنیت روانی ندارند. ( فکر میکنن طرف از نظر روحی و مغزی هنوز مرده ولی باید بدونن که این افراد تراجنسی هستند و از نظر روانپزشکی مرد نیستند)

در صورت اطلاع رسانی درست و آشنا کردن مردم با تراجنسی ها و روند بسیار سخت تغییر جنیست ( که هر کسی با هر اختلال هویت جنسی نمی تونه تغییر جنسیت بده ) به احتمال بسیار زیاد دید بهتری نسبت به این افراد پیدا میکنند و از شمار این اعتراضات کم میشه.