چرا كاريكاتور را به عنوان یک رشته‌ی هنری انتخاب كرديد؟
در دوره‌ي راهنمایی به نقاشی علاقه‌مند بودم و نقاشی می‌کردم. یادم است مجله‌ي گل‌آقا تأثیر فراواني در علاقه‌مندی من به کاریکاتور گذاشت. كاريكاتورهاي هفته‌نامه‌ي گل‌آقا را كپي مي‌كردم و تغييراتي را خودم در آنها ايجاد مي‌كردم. در كاغذهاي خط‌دار دفترم، براي هفته‌نامه‌ي گل‌آقا كاريكاتورهايي را مي‌كشيدم و براي آن نشريه پست كردم. بعد از چند هفته در جواب نامه‌ها و كارهايم، نامه‌اي از گل‌آقا به دستم رسيد كه نوشته بود؛ استعداد طنزپردازي در شما وجود دارد ولي مستلزم پرورش و تمرين بيشتر است. بعد از آن خبرنامه‌هايشان را برايم فرستادند و خواستند كه برايشان كار بفرستم و اين‌طور شد كه به كاريكاتور آلوده شدم !
در مورد تكنيك آثارتان كمي توضيح دهيد؟
ابتدا با مداد طراحي مي‌كنم و كارتون طراحي شده را به‌صورت ديجيتال رنگ‌آميزي كرده و بعد براي روزنامه و جشنواره‌ها ارسال مي‌كنم.
سوژه يا داستان‌هاي مربوط به كارهايتان را چگونه به دست می‌آورید؟
با تفكر درباره‌ي تضادها و شباهت‌ها و با درهم آميختن آنها به ايده مي‌رسم. بعضي وقت‌ها هم، ايده اتفاقي به ذهنم مي‌رسد و سوژه‌هاي خوبی به دست می‌آورم. يكي ديگر از دلايل رشد كاريم، ديدن مستمر آثار كاريكاتور بزرگان اين هنر است.
خودتان چه تعریفی از کاریکاتور دارید؟
به نظرم کاریکاتور يعني نگاه نو به هر چيزي كه در اطراف ما اتفاق مي‌افتد.
شخصيـت و كاراكتـرهاي آثــار كاريكاتوريست‌ها معمولاً ثابت هستند و در تمامي آثارشان به ايفاي نقش مي‌پردازند، اما با دقت در آثار شما به دو نوع شخصيت و كاراكتر متفاوت بر مي‌خوريم كمي در این رابطه توضيح می‌دهيد؟
دوست داشتم در كارتون مطبوعاتي كه مخاطب اصلي‌اش مردم هستند و ارتباط بيشتري با مردم برقرار مي‌كند كاراكتري داشته باشم كه براي همه آشنا باشد يا به عبارتي مردمي باشد، ولي براي كارتون‌هاي جشنواره‌اي چون طيف خاصي، كارتون‌ها را مي‌بينند و احتياج به تفكر بيشتري است از كاراكتري با المان‌هاي فانتزيِ كمتر استفاده کنم.
اشاره كردي به كارتون‌هاي مطبوعاتي و نمايشگاهي به نظر شما جايگاه اصلي كاريكاتور كجاست؟
جايگاه اصلي کاریکاتور مطبوعات است. چون مردم با آن سروكار دارند. مطبوعات هميشه در دسترس مردم هستند.
پس دليل شركت شما به عنوان يك كارتونيست مطبوعاتي، در فستيوال‌هاي كارتوني چيست؟
كاريكاتور زنده است و براي اينكه بگويد زنده است احتياج دارد كه خودش را به شكل‌هاي مختلفي نشان دهد. شركت در دو سالانه‌ها و جشنواره‌هاي داخلي و خارجي و چاپ در مطبوعات و نشريات كشورمان و چاپ كتاب آثار هنرمندان، برگزاري نمايشگاه‌هاي فردي و جمعي، دليلي است بر زنده‌بودن كاريكاتور. يكي از دلايل ديگرِ شركت كارتونيست‌ها در جشنواره‌ها، جدايي كاريكاتور از مطبوعات كشور است. تنها راه براي ادامه‌ي كار يك كارتونيست شركت در جشنواره‌هاست چرا كه جايي جز جشنواره‌ها براي ارايه‌ي آثارش ندارد. در مورد كاريكاتور مطبوعاتي هم كشورمان افت و خيز زيادي داشته است كه در جايي به نقطه‌ي اوجش رسيده، ولي حالا از آن اوج فاصله گرفته است و هم‌اكنون روزنامه‌ها بيشترشان ستون كاريكاتور ندارند.
این جریان در مورد مطبوعات بومي هم صادق است؟
در مشهد تنها روزنامه‌اي كه بيشترين كاريكاتور رابه چاپ مي‌رساند روزنامه شهرآرا است كه يك روزنامه‌ي داخلي است. روزنامه‌هاي ديگر استان كه كشوري هم هستند به كارتون نپرداخته‌اند و اگر هم پرداخته‌اند به صورت غيرحرفه‌اي بوده است.
نظر شما به عنوان يك كارتونيست مطبوعاتي مطرحِ كشورمان در مورد ويژگي‌هاي يك اثر كاريكاتور مطبوعاتي خوب چيست؟
هر كاريكاتوري كه در مطبوعات چاپي مي‌شود لزوماً كاريكاتور مطبوعاتي نيست. در اصل كاريكاتوري مطبوعاتي است كه داراي يك پيام مرتبط با مسايل روز باشد و آن را بتواند انتقال دهد.
امروزه شاهد گرايش هنرمندان كارتونيست مطرح كشورمان به سمت هنرهايي چون تصويرسازي و انيميشن هستيم به نظرتان دليلش چيست؟
متأسفانه مطبوعات ايده‌آلي كه كارتون و كاريكاتور منتشر كنند نداريم. تا وقتي مطبوعات ما از لحاظ هنر كاريكاتور ايده‌آل نباشد، ما شاهد گرايش هنرمندان به شاخه‌هاي ديگر اين هنر هستيم. البته تصويرسازي و انيميشن هم جذابيت‌هايي دارد كه نمي‌شود منكر آن شد.
به نظر شما جايگاه كارتونيست‌هاي خراساني در كشور چگونه است؟
در چند سال اخير با حمايت‌هاي مسؤولين حوزه هنري خراسان رضوی و برنامه‌ريزي پيشكسوت‌هاي كارتون و كاريكاتور، مشهد به شکل خوبی در این حوزه فعالیت می‌کند. با برپايي جلسات منظم و مفيد و برپايي نمايشگاه‌ها و کارگاه‌های آموزشی و دعوت از كارتونيست‌هاي برجسته‌ي كشور و...، زمينه‌ي بروز و ظهور كارتونيست‌هاي مشهدي فراهم شده است. ما الان در بحث كارتون و كاريكاتور در كشور جزو قطب‌هاي بزرگ اين رشته هستيم و الان روزنامه شهرآرا جايگاه و زمينه‌اي را جهت رشد كارتون مطبوعاتي فراهم كرده است‌كه اگر شهرآرا، كشوري بود يكي از بزرگ‌ترين پايگاه‌هاي كاريكاتور در كشور محسوب مي‌شد.
بهترين كارتونيست‌هاي ايراني و خارجي از نظر شما چه كساني هستند؟
حميد بهرامي، علي رادمند، بزرگمهر حسين پور، جمال رحمتي، مسعود شجاعي طباطبايي و خارجي‌ها: مورديلو، كينو، مسپر و عشق من آنجل بوليگان و آرس.
و سوال پاياني اينكه؛ آيا كاريكاتور را مي‌توان به عنوان يك حرفه قلمداد كرد؟
به نظر من در ايران نه. چون وقتي کاریکاتور جايگاهي در مطبوعات نداشته باشد تضمين شغلي هم براي هنرمند نيست! اين نشان مي‌دهد كه كاريكاتور شغل نيست. فقط اميدوارم بچه‌هايي كه تازه شروع به كار كرده‌اند
در اين رشته نا اميد نشوند و با وجود مشكلات زياد موجود بر سر راهشان با پشتكار و بدون غرور به كارشان ادامه دهند. به نظر من شرط حرفه‌اي شدن و ایجاد شغل اين است كه كارتونيست توانايي‌هاي خودشان را بشناسند و هميشه نسبت به يادگيري احساس نياز كنند كه دوست داشته باشند چيزي ياد بگيرند
»»◄ علیرضا پاکدل | کارتونیست
محتوای مخفی: :گفتگوی حوزه‌ی هنری خراسان رضوی با علیرضا پاکدل
جواب بصورت نقل قول
.gif "N Aggressive (17)")
