جوجیتسو ، هنر تسلیم قدرت در برابر تکنیک

[شـیـفــو]

گ
تاریخچه و فلسفه

جوجیتسو برخاسته از جزیره ای بنام اوکی ناوایکی از جرایز ژاپن کشور آفتاب تابان که یکی از نام های قدیمی آن یاوارا است و یک هنر زرمی ژاپنی است که توسط سامورایی ها بنا شده است و قدمت آن به 16 قرن میلادی برمیگردد . جایی در شیروبی آکی یاما که محل آموزش سامورایی ها بوده است شاهدانی نظاره گر شکستن شاخه های درختان در برابر طوفان و رگبار بوده اند و چگونه شاخه های درختان بید برای رهایی از سنگینی برف خم میشدند . معنای جوجیتسو ی ژاپنی به عنوان یک هتر لطیف یا هنر تغییر ناپذیر بدین سان است .

خنثی کردن و انتخاب راههای عقلانی برای حمله و تبدیل انرژی حریق برای خسارت و صدمه زدن به خود حریف از ارکان جوجیتسو است .

دوران طلایی جوجیتسو تا سال 1869 بطول می انحامد زمانی که امراطورها به ژاپن بازگشته و بساط فئودالیسم بجیده می شود و سامورایی ها مصونیت خود را از دست میدهند و علیرغم اینکه جوجیتسو سنت سامورایی را زنده نگه داسته است بلکه علافمندان به این هنرزرمی این رشته را به چهار گوشه ژاپن و جهان گسترش دادند
در سال های اخیر با بنیاد سایر رشته های رزمی نظیر کاراته ، جودو ، آیکیدو ، نین جوتسو ، ایی آی دو ، کن دو از جوجیتسو جدا شدند و توسعه پیدا کردند .

جوجیتسو جزو رشته های المپیک آسیایی است که شامل مسابقات داخلی سالن که دوسال یکبار برگذار میگردد و نیز مسابقات آسیایی بزرگسالالان و جوانان و امید میباشد و هرساله برگزار میگردد و همچنین شامل مسابقات غرب آسیا نیز میباشد .

جوجیتسو تحت پوشش کمیته ملی المپیک آسیا و ریاست محترم آن به عهده جناب آقای خلیل احمد خان که خود مسلمان و خوشبختانه مجوز حضور بانوان با حجاب اسلامی در میادین ورزشی طی دستشو ایشان صادر گردیده .

[شـیـفــو]

جوجیتسو در ایران ۱

به دنبال تشکل انجمن های رسمی و فدراسونی که در جهان و نقاط مختلف دنیا گسترش یافته است در اواخر سال ۱۳۷۹ زیرنظر فدراسیون ورزش های رزمی تشکل شد . در ابتدا دو تن از استادان مجرب به نام های هانشی همسایه و هانشی کاکاوند در هنر جودو و کاراته شروع به فعالیت نمودند که بعد از چند ماه به دلایلی از یکدیگر جدا و در فدراسیون جدید ورزش های همگانی شروع به فعالیت نمودند . و از مدت ها قبل با گرایش ورزشکاران مختلف رزمی به این رششته جذاب مخصوصا جودو و کاراته به کالبد جوجیتسو روحی دوباره دمیدند .

در طول زمان این سبک هرچه بیشتر به موفقیت نزدیک میشد و در نهایت با فعالیت استادادن مجوز فعالیت این رشته توسط مسئولین آگاه فدراسیون ورزش های رزمی در ایران صادر گردید . و بعد از مدتی سبک های برزیلی و ژاپنی نیز شروع به فعالیت کردند .

هانشی همسایه با شرکت در استاژها و و کمپ های مربی گری و فنی در کشورهای گوناگون که با حضور نمایندگان کشورهای مختلف شرکت داشته و موفق به اخذ کـمـربـنـد مـشـکـی حکم رنچیگری و اولین دان ۶ ایران گردید و نیز مجوز فعالیت رسمی این سازمان توسط بنیانگذار این رشته در اروپا یعنی آقای پروفسور سوکه موریس دارنده دان ۹ جوجیتسو در اوپا و مربی ارتشهای جهان در سال ۱۳۸۰ به هانشی همسایه اعطا شد .

[شـیـفــو]

جوجیتسو در ایران 2

هانشی همسایه پس از باگشت از سوئد نیروهای فراوانی از 14 استان مختلف کشور طی فراخوان برابر بخشنامه صادره از سوی سازمان تربیت بدنی متمرکز و تصمیم برآن گردید که جوجیتسو زیر نظر یک فدراسیون مشغول به فعالیت گردد ولی متاسفانه پس از مدتی فدراسیون جودو به دلایل نامعلومی انصراف خود را اعلام و پس از آن فدراسیون ورزش های رزمی با صدور مجوز به سامان تربیت بدنی از جوجیتسو حمایت خود را اعلام کرد و از آن پس جوجیتسو ژاپنی و برزیلی کار خود را آغاز نمودند . در حال حاضر 22 استان در رشته جوجیتسو در بخش آقایان و بانوان مشغول عالیت می باشند . و به طور کلی رشته جوجیتسو در ایران تحت سرپرستی فدراسیون ورزش های رزمی است .

با تشکر از کمیته ملی المپیک سازمان تربیت بدنی و فدراسیون ورزش های رزمی جهت حمایت از رشته جوجیتسو .

[شـیـفــو]

شيهان نصرالله كاكاوند (دان هشت)

عناوين قهرماني و درجه كمربند:

  محتوای مخفی: عناوین قهرمانی و درجات 

١-يازده دوره قهرماني كشور به صورت انفرادي ( سراسري، نيروهاي مسلح، كارگران كشور)
٢-هشت دوره قهرماني كشور به صورت تيمي به همراه تيمهاي استان تهران، نيروهاي مسلح، نيرو مقاومت بسيج و کارگران .
٣-مدال طلا در مسابقات كاتا قهرماني هنرهاي رزمي جهان .
٤-مدال طلا جهاني در اجراي كاتا سلاحاي سنتي ژاپني. (کوبودو) ٢٠٠٦ ایتالیا .
٥-مدال طلا جهاني در بخش اجراي نمايش هنرهاي رزمي (٢٠٠١ ايرلند)
٦-مدال طلا مسابقات بين المللي در بخش نمايش كاراته (تهران ١٣٧٨)
٧-مدال نقره كاتا مسابقات جهاني ٢٠٠٣ روسيه .
٨-مدال نقره تيمي مسابقات جهاني ١٩٩٦ مجارستان .
٩-برگزار كننده اولين مسابقات كاپ جهاني كاراته در ردهاي سني جوانان و بزرگسالان در تهران كه ١١ كشور شركت كننده داشت و اصل اين تلاش كسب ١٨ مدال طلا ١٠ نقره و ١٥ برنز بود كه در تقويم سال ١٣٨٠ كميته ملي المپيك ج.ا.ايران به ثبت رسيده است.
١٠-در حال حاضر داراي كمربند سياه دان ٧ از كشور ژاپن در كاراته دان6 از فدراسيون كاراته ايران و دان ٨ جوجيتسو(JJIF ) با تایید فدراسیون جودو ایران دان ٨ از اتحادیه جهانی سازمانهای کاراته (WUKO ) دان ٨ از فدراسیون ورزشهای رزمی فعاليت هاي ورزشي در داخل كشور.
١١- سرمربي و رييس كميته فني كاراته و از بنيانگذاران اين رشته در شروع فعاليتهاي ورزش در نيرو مقاومت بسيج.
١٢- سرمربي تيم كاراته نيروهاي مسلح .
١٣- سرمربي و مسؤل هييت كاراته كارگران كشور به مدت ٥ سال .
١٤- مربي تيم ملي كاراته جوانان و نوجوانان .
١٥- عضو تيم ملي كاراته ١٣٦٨ تا ١٣٧٢
١٦- مسئول هیئت کاراته شهر ری به مدت ٤ سال .
١٧- مسئول هیت کاراته جنوب غرب تهران به مدت ١٤ سال .
١٨- مسؤل برگذاري اولين و دومين دوره مسا بقات قهرماني كاراته شيتوريو كه برای نخستین بار در کشور انجام شد ١٣٦٩-١٣٧٠ با ١٤٠٠ نفر شركت كننده سالن ١٢٠٠٠ نفري تهران .
١٩- بنيانگذار و سرمربي سبك سي شين كاي شيتو ريو كاراته در كشور كه از سبكهاي فعال و مدال آور در ميادين بين الملي است.(نايب قهرمان جهان ١٩٩٦ در مجارستان قهرمان جهان سال ٢٠٠١ در كشور ايرلند با كسب ١٤ مدال طلا ١٠ نقره و ٤ برنز در بين ٤٥ كشور از سراسرجهان.
٢٠- بنيانگذار و سر مربي تيم ملي ورزش رزمي جوجيتسو در كشور و تنها نماينده رسمي فدراسيون بين المللي جوجيتسوJJIF در ايران.

اين ورزش نخستين ورزش رزمي كشور ژاپي است علاوه بر اينكه داراي فدراسيون جهاني است عضو رسمي (GAIFS ) و (IWGA ) است و جزو ورزشهايي است كه در ليست المپيكي شدن قرار دارد.

فعالييتهاي بين المللي:
١-داراي ديپلم افتخار از المپيياد جهاني كاراته (WKPF) به پاس فعالييتهاي مثمرالثمر در كاراته .
٢-اخذ نمايندگي سي شين كاي كاراته از كشور ژاپن براي ايران و خاور ميانه .
٣-عضو هيات رييسه جهاني سي شين كاي كاراته .
٤-اخذ نمايندگي و عضو هييات رييسه سازمان ورزشكاران هنرهاي رزمي جهان ( WOMAA)
٥-تنها نماينده رسمي كنفدراسيون جهاني كاراته در ايران (WKC )
٦-تنها نماينده رسمي.فدراسيون بين المللي جوجيتسو در ايران. (JJIF ) توسط اين جانب كشور ايران رسما به عضويت (JJIF ) در آمده و اين كار باهزينه شخصي صورت گرفته است.
٧-مدرس كاراته در كشور آلمان ١٩٩٦ به دعوت فدراسيون آن كشور براي مربيان انجمن کاراته هامبورگ .
٨-مدرس كاراته در كشور ايرلند به دعوت انجمن كاراته آن كشورسال ٢٠٠٢
٩-مدرس كاراته در كشور تركيه به دعوت انجمن شيتو ريو كاراته آن كشور .
١٠-شركت در سمينارهاي بين المللي كاراته و جوجيتسو در سويس، آلمان، ژاپن، ایتالیا و تركيه در چندين مرحله .
١١- نماينده رسمي فدراسیون جهاني كاراته سنتی در ايران (IKF ) و انجمن بین المللی کاراته-کوبو سنتی(WTKA )و(WCJJO )
٦-مسئول کمیته مربیان فدراسیون کاراته ایران .
مسؤليت هاي حال حاضر در كشور:
١-رييس سبک هاي كاراته و كوبودو ايران .
-سرمربي تيم ملي جوجيتسو .كشور تركيه
٤-رئیس سبک کاراته و کوبودو ایران .
٥-مدير و مؤسس باشگاه پاسداران در تهران .

[شـیـفــو]

جیگارو کانو و پیدایش جودو

جوانی به نام جیگارو کانو در سال 1860 میلادی جودو را در ژاپن ابداع نمود. درواقع این ورزش را از مبارزه غیر مسلح و هنر دفاع شخصی یا جوجیتسو رشد و گسترش داد، یعنی مواردی که در آن زمان سامورائی خود را نشان داده و ریشه در این دوران داشتند. او نزد استادان زیادی آموزش دیده بود و از شیوه های مختلف رزمی سرانجام جودو را ابداع نمود. جیگارو کانو در سال 1882 میلادی یک مدرسه جودو به نام کودوکان تاسیس نمود. مدرسه جودو همچنان تا امروز نیز در شهر توکیو مشغول به کار است. جیگارو کانو در سرزمینش بعنوان تربیت کننده و سیاستمدار پله به پله ترقی کرد همچنین جودو نیز از هنگام پیدایشش در سراسر جهان پیشرفت بی نظیری را تجربه کرده است بویژه پس از پايان جنگ جهاني دوم رشد چشمگیر و موفقيت قابل توجهي در اين زمينه حاصل گرديد، تا آنجا که جودو بعنوان يک ورزش بين المللي شناخته شد و اولين ورزش آسيايي بود که در المپيک 1964 توکيو توسط بنيانگذار و پدر اين ورزش «پروفسور جيگارو کانو» جاي خود را باز کرد. همچنين اين هنر رزمي به منزله دفاع شخصي طرفداران بيشماري يافت بطوري که امروزه متد آن در بسياري از مدارس و دانشکده هاي تربيت پليس و نيروي انتظامي به دانشجويان اين مراکز آموخته مي شود.

تاريخچه جودو در ايران

در اواخر دهه 1330 شمسي دو افسر پليس ایران به نامهاي بهروز سرشار و انوشيروان شهيدي (مرحوم) جهت بازديد از آکادمي پليس سوئد به اين کشور اعزام و در آنجا با تمرينات جودو و دفاع شخصي که توسط دانشجويان پليس انجام مي شد آشنا شدند. پس از مراجعت به ايران آقاي سرشار با مراجعه به قسمت فرهنگي سفارت ژاپن در تهران با اين ورزش بيشتر آشنا گرديد و از اين محل متوجه شد که دو استاد ژاپني جهت شناسانيدن جودو به کشورهاي مختلف از جمله مصر و کشورهاي همسايه از طريق مدرسه کودوکان «مرکز آموزش جودو ژاپن» اعزام خواهند شد. با تمهيداتي موافقت رئيس تربيت بدني شرباني جناب آقاي فريدون صادقي را اخذ و با پشتيباني ايشان ترتيب دعوت 15 روزه اين دو مربي ژاپني را به ايران داد. و در سال 1345 آقايان ايکيدا و ناکامورا به ايران آمده و در سالن ورزشي پليس با انجام نمايشاتي جودو را براي افسران ورزيده و ورزشکار دانشگاه و تني چند از پرسنل ساير نيرو ها معرفي کردند و کليه پيشکسوتان جودو ايران در آن کلاس حضور و پس از آن جودو را در شهرهاي مختلف گسترش دادند.

[شـیـفــو]

استاد کانو خود استاد به تمام معنای سبک رزمی جوجیتسو بود که توسط کشاورزان ژآپنی و عامه مردم برا دفاع از خود در مقابل دزدان و راهزنان استفاده میشد، سبک رزمی جوجیتسو شامل تمام مبارزات با دست و پا و بی سلاح بود و از زمان امپراطوری های قدیمی چون شوگان ها رواج داشت و بیشترین کاربرد آن در مبارزات افراد ملقب به سامورائی بود زمانیکه بدون سلاح مبارزه میکردند تا اینکه با نزول امپراطوری شوگان و ظهور امپراطوری میجی(Meiji Restoration) عصر سامورائی ها هم به اجبار این امپراطوری رو به افول کشید و در این زمان بود که استاد دکتر کانو به فکر ایجاد سبک رزمی نوین برگرفته از روش رزمی جوجیتسو گرفت.
جوجیتسو(柔術) خود به معنای هنر ملایمت یا نرمی معنا می شود و جودو (柔道) که به خواست خوده دکتر کانو از جوجیتسو الهام گرفته شده است به معنای روش ملایمت یا نرمی معنا می شود.
باید گفت معانی بسیار مختلفی برا جودو بیان شده و در مقالات مختلف ژاپنی و.. نیز به بحث مفصل راجبه ریشه کلمه judo پرداخته شده است که در این مقاله از پرداختن به آن خودداری میگردد اما اصلی ترین معنی که برای جودو در نظر گرفته میشود روش ملایمت میباشد.
کلمه جودو (judo) هم ریشه است با جوجیتسو (jujutsu) در ju که به معنای ملایمت است اما اینکه بخواهمی ترجمه هر دو را یکی بدانیم اشتباه است.

اما استفاده از ju در ابتدای هنرهای رزمی اشاره صریحی است به روش نرم ، و اشاره دارد به این مورد که باید با استفاده از نرمی توان شکست دادن حریف را داشت یعنی با استفاده از قدرت خوده حریف و تطبیق با آن توانائی غلبه بر او را پیدا نمود.در جوجیتسو استاد کانو معتقد بود که این اصل صریح چندان وجود ندارد و جوجیتسو تکیه صرف دارد به قدرت فیزیکی و در این حالت حداکثر بهره وری وجود ندارد و به عبارتی جوجیتسو ورزش کسانی بود که برتری خاصی از نظر فیزیکی و... دارند(مضاف براینکه خوده استاد کانو با بنیه ضعیف توانست به شهرتی خاص در این رشته دست یابد اما با مطالعات گسترده اش بر روی فنون جوجیتسو به این نتایج رسید) جودو و جوجیتسو شباهت های بسیاری به هم دارند اما در واقع بین جودو و جوجیتسو تفاوت های قابل تاملی وجود دارد که یک نمونه از ان هدف از نامگذاری جودو توسط استاد کانو توجه به روحیات و اخلاقیات و احساس علاوه بر قدرت فیزیکی صرف که در جوجیتسو متدوال است میباشد.استاد کانو در سبک رزمی جودو سعی دارد افراد علاوه بر هنر جنگیدن هنر زندگی کردن و اخلاق و کنترل نفس را یاد بگیرند. به عبارتی جودو به زندگی فراتر از قدرت فیزیکی و اهداف ان چشم دوخته است و انتظار دارد بازدهی فراتر از یک فایتر(مبارز صرف) داشته باشد و همین عامل یکی از مواردی است که بین جوجیتسو و جودو تفاوت ایجاد میکند (علاوه بر تفاوت در نوع رزم)
جوجیتسو تاریخی قدیمی تر از جودو داره ولی با سبک های مختلف و شیوه های مبارزه خشن تر و گاهاً غیر اصولی تر که با روحیه همه سازگار نیست و میتونه خطرناک باشه ، خطر ناک بودن به منزله بهتر بودن نیست تا اینکه پروفسور جیگارو کانو ، مثل یک معمار ماهر تکنیک های خطرناک رو حذف و بقیه رو اصولی کرد و شیوه های جدید به اون اضافه کرد و سبکی نوین خلق کرد که اولین هنر رزمی المپیکی شد

فرق جودو و جوجیتسو از نظر فنون

در جودو شما ضربات مشت و پا رو نداری ، یعنی حق نداری لگد بزنی یا مشت بزنی مگر در سبک دفاع شخصی جودو که اغلب در رده های بسیار بالا اموزش داده میشه یا در مراکز نظامی و تخصصی و کلا از قوی ترین روش های دفاع شخصی هست
ولی در خوده جودو که به صورت تورنمنتی و مسابقه ای یا رندوری در داخل باشگاه ها برگزار میشه شما حق استفاده از دست و پا رو برای زدن لگد و مشت نداری
در جودو فنون گلاویزی و پرتابی و قفل کردن و خفه کردن از جوجیستو که خودش شامل هفت سبک بود به عاریت توسط پروفسور کانو گرفته شده و خودش هم تعداد فنون بهشون اضافه کرده و جودو رو شکل داده
اما به مرور زمان تغییرات فراگیرتری روی این رشته صورت گرفت که به صورت امروزی دراومده و بیش از 17 تکنیک از تکنیک هایی که در اصل جودو وجود داشت الان ممنوعه اعلام شده به دلیل فوق العاده خطرناک بودن و مرگ اوری یا صدمه زدن بالاشون
از مهمترین فرق هاشون در نظر فنی و تکنیک این موضوع هست
اما در کل جوجیتسو پدر رشته رزمی جودو ، کاراته , آیکیدو و ... محسوب میشه ، که اولین انشعاب رو رشته جودو به وجود میاره توسط شخص کانو و مفاهیم و تفکرات فلسفی خاص خودش رو همراه با تکنیک های خاص دو سه رشته تخصصی جوجیتسو (که 7 شاخه در انواع گلاویزی پرتابی مشت و لگد .... داشته) میکنه و جودو رو به وجود میاره

[شـیـفــو]

پرداختن به ورزش جوجیتسو در بین افراد به مقاصد مختلفی صورت می گیرد. این امر می تواند بعنوان هنری در جهت تناسب اندام و افزایش انعطاف پذیری یا برای رقابت و مسابقه و یا به منظور دفاع شخصی مورد استفاده قرار گیرد.
بر خلاف آنچه تصور همگانی است میزان بروز آسیب های جدی در این ورزش به نسبت پائین است مثلاً میزان بروز آسیب در ورزش جوجیتسو در حدود ۱۰/۱ فوتبال است و ۲/۱ کشتی است.
میزان بروز صدمات با میزان مهارت ورزشکار ( رنگ کمربند ) رابطه معکوس دارد. از سویی شدت صدمات ایجاد شده با میزان مهارت ورزشکار در رابطه مستقیم قرار دارد ( بخاطر استفاده از مانورهای ترکیبی و خطرناکتر ) لذا هر چه فرد با مهارت تر و حرفه ای تر شود اگر چه میزان آسیب ها در وی کاهش می یابد اما اگر صدمه ببیند احتمال شدیدتر بودن آن افزایش می یابد.
احتمال صدمه دیدگی در ورزش جوجیتسو در حدود ۱۷ در ۱۰۰۰۰۰نفر است. این میزان در فوتبال ۱۶۷ در ۰۰۰/۱۰۰ و در بسکتبال ۱۸۸ در ۰۰۰/۱۰۰ و در کشتی ۲۶ در ۰۰۰/ ۱۰۰ است.
۶۰ درصد از آسیبهای مرتبط با جوجیتسو در هنگام تورنمنت های ورزشی و ۴۰ درصدآنها در زمانهای غیر از تورنمنت رخ می دهد. در کاراته احتمال صدمه دیدگی بدنبال اصابت مشت بیشتر از احتمال صدمه به دنبال ضربات پا است . در جوجیتسو احتمال صدمه دیدگی بدنبال كشيدگي تاندون بدونبال اجراي ناقص فنون است.

● علل صدمات در ورزش جوجیتسو
▪ اصابت ضربات مستقیماً به بدن.
▪ مانورهای تعادلی و چرخشی
▪حرکات تکراری مثل رقص پا یا مشت زدن به میت بصورت متوالی ( احتمال شکستگی پا در اثر استرس) .
● توزیع صدمات در ورزش جوجیتسو
ه این صورت است :
▪ 17درصد صدمات در ناحیه سر و گردن.
▪ ۱۷ درصد صدمات در ناحیه اندام فوقانی.
▪ 52 درصد صدمات در ناحیه اندام تحتانی.

● شایع ترین و شدیدترین آسیب های مرتبط با ورزش جوجیتسو

▪ شایعترین صدمات و آسیب های ورزشی در ورزش جوجیتسو عبارتند از: له شدگی ها، خراشیدگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی تاندونی.
▪ شدیدترن آسیب های مرتبط با این ورزش عبارتند از ضربات به سر و صدمات مغزی و پارگی احشای داخل شکم مثل کبد و طحال.

● انواع صدمات نواحی خاص بدن
▪ صدمات سر و گردن :
این صدمات عمدتاً عبارتند از : پارگی و خونریزی از بینی و کبودی دور کاسه چشمی که اغلب در اثر اصابت مشت به صورت و گاهی هم در اثر اصابت پا به صورت رخ می دهد. امکان دارد خراش قرنیه در نتیجه کشیده شدن ناخن به قرنیه رخ دهد. شدیدترین حالت عبارتست از آسیب مغزی بدنبال اصابت پا طی حرکت چرخشی فرد می باشد در این موارد که ضربه شدید به سر وارد شده است باید حتماً بررسی از نظر آسیب همراه در گردن صورت گیرد. استفاده از کلاه های محافظ می تواند جلوی آسیب های بافت نرم صورت را بگیرد اما درجلوگیری از صدمات مغزی همراه با اصابت پا به سر چندان موثر نیست.
▪ آسیب های اندام فوقانی :
شایعترین آسیب عبارتست از کبودی های ساعد و مچ.
در رفتگی ساعد اگر رخ دهد عمدتاً از نوع خلفی است در حالیکه در رفتگی شانه اگر رخ دهد در ۹۵درصد موارد از نوع قدامی است. آسیب های ورزشی شایع دیگر عبارتند از شکستگی ها و کشیدگی های رباطی ( بخصوص در شانه ) و کشیدگی های عضلانی.
▪ آسیب های اندام تحتانی :
شایعترین آسیب اندام تحتانی کبودی ها در نواحی ساق، داخل ران و پشت پا می باشد.
زانو محل آسیب پذیری در ورزش می باشد. در ورزشهای رزمی بخصوص تکواندو و کاراته که فرد دائم به جلو و عقب می رود و حرکات تعادلی زیاد است زانو بیشتر مستعد آسیب در اثر اعمال نیرو به جلو یا عقب یا طرفین داخلی و خارجی آن است.
آسیب های زانو می تواند به منیسک ها یا رباطهای زانو وارد آید یا به کشکک وارد شده و سبب شکستگی یا دررفتگی آن گردد. همچنین می تواند منجر به شکستگی استخوان در محل زانو شود و در موارد نادر منجر به دررفتگی زانو شود که حقیقتاً یک اورژانس محسوب می گردد.
پیچ خوردگی و شکستگی مچ پا از آسیب های شایع در ورزشهای رزمی محسوب می شوند. همچنین آسیب به انگشتان اول و دوم و پنجم نیز شایع است و احتمال دارد در دراز مدت در این انگشتان آرتروز رخ دهد.
▪ آسیب ارگان های شکم:
در ضربه به شکم بخصوص ضربات چرخشی پا احتمال آسیب ارگانهای شکمی مثل کبد، طحال، کلیه و پانکراس ( لوزالمعده ) وجود دارد. همچنین یک ضربه کنترل نشده پا می تواند به آسیب بیضه ها و خونریزی آنها منجر گردد که استفاده از محافظ توصیه می شود.
▪ آسیب قفسه سینه :
در اثر مشت قوی یا ضربه شدید پا به قفسه سینه احتمال شکستگی دنده یا التهاب قسمت قدامی دنده و در مواردی ورود هوا به داخل پرده جنب وجود دارد.
● آسم و ورزش رزمی
در افرادی که آسم در آنها بخوبی کنترل است و نیز در افرادی که مبتلا به آسم ورزشی بوده اند و این امر در آنها کنترل شده است می توانند به ورزشهای رزمی بپردازند. نکته مهم این است که این افراد چنانچه قبل از پرداختن به تمرین یا مسابقه بخوبی و به مدت کافی بدن خود را گرم کنند ( با نرمش ) بخاطر اتساع کافی برونش ها قدرت تحمل بیشتری در مقابل حمله احتمالی آسم پیدا می کنند و کمتر دچار حملات احتمالی خواهند شد.
● تشنج و ورزش جوجیتسو
نشان داده شده است که یک برنامه منظم ورزشی می تواند به کنترل حملات تشنج در افراد مبتلا کمک شایانی کند. اما اینکه فردی با سابقه تشنج می تواند به ورزشهای رزمی بپردازد یا خیر بر عهده پزشک است که تصمیم می گیرد.

[شـیـفــو]

● پیشگیری از آسیب ها در جوجیتسو
استفاده از وسایل محافظتی برای ساق، پا، دست، بازو و قفسه سینه می تواند میزان صدمات را کاهش دهد. کلاه مناسب در تکواندو اهمیت دارد. استفاده از محافظ های دندان و بیضه اهمیت دارد. گرم کردن مناسب حداقل ۱۵ دقیقه قبل از مسابقه و عمدتاً با انجام حرکات کششی به نحو محسوسی صدمات ورزشی را در این ورزش کاهش می دهد. توجه داشته باشید درصد قابل ملاحظه ای از صدمات در هنگام خستگی ورزشکار رخ می دهد، لذا هر گاه خسته شدید استراحت کنید.




● درچه آسیبهایی نباید مسابقه یا تمرین را ادامه داد؟
▪ شکستگی ها
ـ صدمات مغزی که منجر به اختلال در تعیین مکان و زمان و یا اختلال در حافظه شده اند و بخصوص آنها که سبب عدم هوشیاری شده اند.
ـ صدمات چشمی که دید را مختل کرده اند مثل کبودی های شدید یا خراشیدگی قرنیه.
ـ موارد خاص از صدمه به بیضه ها که در آنها بهبود درد رخ نداده یا متورم شده و خونریزی دارند.

● چه افرادی نباید بصورت رقابتی ورزشهای رزمی را انجام دهند؟
▪ آنها که دچار التهاب قلبی هستند .
▪ افرادی که فشار خون آنها کنترل نشده است.
▪ افرادی که بیماری قلبی مادرزادی شدید دارند.
▪ افرادی که تشنج در آنها بخوبی کنترل نشده است.
▪ عدم وجود یک چشم.
▪ داشتن یک کلیه.
▪ بزرگی کبد.
▪ بزرگی طحال
▪ نارسایی ریوی
▪ ناپایداری مفصل بین استخوانهای اطلس و آسه درگردن
▪ افرادی که بیماری پوستی عفونی و قابل انتقال دارند ( تا زمانیکه عفونت در آنها خوب نشده یا قابلیت انتقال دارد )

[شـیـفــو]

افرادی که جوجیتسوکار هستند لباسی می پوشند به نام jūdōgi (جودوگی) که به معنای لباس جودو میباشد . gi به معنای یونیفرم میباشد و از ترکیب با judo لفط یونیفرم جودو حاصل میگردد که لباس جودو خوانده می شود .
این لباس توسط استاد کانو در سال 1907 طراحی و ایجاد شده بود و همین لباس بعدها توسط بسیاری از هنرهای رزمی دیگر تقلید و پذیرفته شد.
لباس کنونی جوجیتسو متشکل شده است از رنگ آبی یا سفید یکدست (ژاکت جوجیتسو) که شلوار نیز باید مطابق رنگ ژاکت جوجیتسو باشد.ژاکت جوجیتسو را طوری طراحی نموده اند تا برای گلاویزی و اجرای فنون مناسب باشد و به همین خاطر ضخیم تر و سنگین تر از لباسی چون کاراته میباشد.
لباس های جوجیتسو معمولا بسته به نوع دوخت و پارچه ایی که از آن استفاده شده است متفاوت است چه از نظر قیمتی چه کارکردی و این شخص جوجیتسوکاست که بسته به بضاعت مالی و شرائط موجود چه مدلی را انتخاب می نماید. معمولا بهترین لباسهای جوجیتسو از پنبه اصل و کتان ساخته می شوند.
اما تاریخچه استفاده از لباس آبی توسط شخصی غیرژاپنی اما اولین مدال آور المپیکی جوجیتسو یعنی Anton Geesink در سال 1986 پیشنهاد شد و این امر برای قضاوت راحت تر مسابقه توسط داور و نیز تماشاگران پیشنهاد گردیده بود که سرانجام نیز مقبول افتاد و از آن به بعد شاهد دو جوجیتسوکار یکی با رنگ آبی و دیگری سفید هستیم.

Anton Geesink شخصیکه جودوگی ابی را پیشنهاد کرد (جالب اینکه به دان ده ارتقا یافته اما مورده قبول کودوکان قرار نگرفت!)
هرچند این موضوع اصلا به مذاق ژآپنی ها خوش نیامد زیرا استاد کانو در زمان طراحی این لباس رنگ سفید را که نشان از پاکی و تقدس در ژآپن بود انتخاب نموده بود و داشتن رنگ سفید نوعی نتیجه مقدس و روحی را در برداشت که همین امر باعث شد ژاپنی ها مخالفتهای گسترده ایی را ترتیب دهند اما به نتیجه ایی نرسید ولی خوده ژآپنی ها معمولا درا کثر مسابقات داخلی از جودوگی سفید رنگ بیشتر استفاده مینمایند و معمولا برای راحتی کار داوران رنگ قرمزی را در کمربند یکی از مسابقه دهندگان می بندند که آن هم نشانی از پرچم ژاپن میباشد هرچند معمولا در مسابقاتی در سطوح بالاتر قوانین بین المللی را رعایت میکنند ولی تا میتوانند سعی مینمایند از رنگ آبی پرهیز نمیاند.
جودوگی(judogi) یک لباس ضخیم مناسب برای گلاویزی و مقاومت دربرابر پرتاب میباشد

[شـیـفــو]

ممکن است برای تمرین جوجیتسو خود علاوه بر باشگاه تمرینات شخصی نیز داشته باشید ، ممکن است با دوستان باشگاه خود خارج از باشگاه نیز تمرین کنید ، اما مطمئناً تمرین شما در هر مقطعی پیرو و وابسته به میزان تاثیر پذیری شما در باشگاه و حین تمرین در حضور استاد و همرزمان دیگر است و اعتماد به نفس شما در تمامی زمانهای تمرینی و مسابقات نیز از میزان موفقیت شما در باشگاه جوجیتسو سرچشمه می گیرد .
نتیجه اینکه نیاز است تا به زمان تمرینی خود در جوجیتسو و نوع تمرین خود در آن بیشتر حساس شوید و نکته هایی را فرا بگیرید تا از این زمان و مکان یعنی زمان تمرینات رزمی خود در باشگاه نهایت استفاده را ببرید .
نکات زیر به شما کمک خواهد کرد تا پیشرفت قابل توجهی در پیشرفت و استفاده بهینه از زمان کلاس جوجیتسو خود در باشگاه داشته باشید :

1- اهداف خاصی را برای خود در نظر بگیرید:
لیست اهداف خویش را بنویسید و هر روز یا حداقل هر ماه آنها را نگاه کنید.

2- یادداشتی از آن چه که در هر کلاس انجام داده اید بنویسید:
درست است که این کار کمی سخت است اما اگر تنها همین یک مورد را کاملا از روی صداقت انجام دهید شخصا می توانم تضمین کنم که به طور چشمگیری پیشرفت خواهید کرد. هیچ چیز با ارزش تر از این نیست که نوشته یا یادداشتی از آن چه در هر کلاس انجام داده اید را نگه دارید تا بتوانید به هدف تان ادامه دهید و همچنین به شما کمک می کند چیزهایی را که یاد گرفته اید و جاهایی را که به رشد و پیشرفت نیاز دارید بشناسید.

3- از یادداشت هایتان استفاده مفید کنید:
یادداشت کاربرد چندانی ندارد مگر این که آن چه را که نوشته اید بار دیگر بخوانید و سپس پاسخ هایی را برای هر سوالی که از هر درس دارید پیدا کنید.

4- اگر چیزی را نمی فهمید سوال کنید:
شما مشتری هستید، به استاد خود پول می دهید تا با کیفیتی هر چه بهتر به شما آموزش دهد. اگر چیزی را نمی فهمید از سوال کردن نترسید. هر استاد خوبی برای پاسخ دادن به سوال بیشتر از هر چیز دگر باید خوشحال شود، این که چقدر ممکن است این سوالات در نظر دیگران ناچیز بیاید مهم نیست.

5- برای درک کلی مطلب و موضوع در هر کلاس تلاش کنید:
بیشتر اساتید خوب موضوع یا هدف کلی ای دارند که در هر کلاس با دقت به آن می پردازند. از طریق مفهوم و محتوای هر درس و با درک این که چطور هر موضوع و محتوای آن به کلیت درس مربوط می شود و نیز با درک مفهوم کلی هر کلاس به بینش های بسیار بزرگتری می توانید دست پیدا کنید .

6. سالنی در نزدیکی خانه یا محل کار پیدا کنید
شاید این توصیه بدیهی به نظر برسد اما یک خطای شایع افراد انتخاب سالن ورزشی ای است که از خانه یا محل کارشان خیلی دور است و دوری و نزدیکی سالن ورزشی می تواند عاملی اساسی در رفتن یا نرفتن فرد به سالن باشد.

شاید ابتدا فاصله ۲۰ دقیقه ای سالن ورزشی تا خانه تان مناسب به نظر برسد اما هنگامی که مساله رفتن روزانه به سالن، ترافیک و سایر عواملی که وقت شما را می گیرد مطرح می شود، ممکن است به تدریج انگیزه تان را از دست بدهید. برای بسیاری از افرادی که مشکل زمانی دارند اضافه شدن نیم ساعت به زمان رانندگی برای رسیدن به سالن ورزشی، ممکن است به کلی آنها را از رفتن به سالن منصرف کند. سالن ورزشی در شرایط ایده آل نباید فاصله ای بیش از ۱۰ دقیقه با پیاده روی یا با ماشین از خانه یا اداره تان داشته باشد.

بسیاری از افراد سالن ورزشی نزدیک به محل کارشان را انتخاب می کنند با این فرض که در ساعت های ناهار یا در پایان ساعت های کاری شان ورزش کنند و بعد به خانه بازگردند، اما رانندگی به سوی خانه پس از ورزش کردن و خستگی ناشی از آن ممکن است برای فرد مشکل باشد، فردی که به سالن ورزشی نزدیک خانه اش می رود، می تواند صبح ها به سالن رفته و بعد دوش بگیرد و به سر کار برود.

7. مقررات عضویت در سالن را بررسی کنید
بررسی سالن ورزشی را از همان لحظه ای که به درون آن قدم می گذارید، شروع کنید. آیا مسوولان اطلاعات لازم را در اختیار شما می گذارند، یا شما را به درون اتاقی هدایت می کنند و سعی می کنند بلافاصله شما را قانع کنند عضو سالن شوید یا از امتیازات ویژه عضویت در سالن در آن ماه صحبت می کنند؟
نکته مهم این است که حس کنید که مسوولان سالن در کارشان حرفه ای هستند و صرفا مانند یک فروشنده از شما استقبال نمی کنند. سوال کردن مسوول عضویت از شما درباره اهداف برنامه ورزشی تان، انواع کلاس هایی که می خواهید در آن شرکت کنید و زمانی از روز که برایتان مناسب است، نشانه های خوبی محسوب می شوند. درباره شکل عضویت در سالن سوال کنید و ببینید آیا سالن برنامه متنوع و انعطاف پذیری دارد یا نه. اگر مسوول عضویت بخواهد بلافاصله و بدون توضیح شما را قانع کند گزینه عضویت مادام العمر را با پرداختن مقدار زیادی حق عضویت بپذیرید، یا اگر به شما پیشنهاد کنند در مقابل تخفیف در هزینه ماهانه، پول عضویت چند سال را از پیش بپردازید، باید حواستان را بیشتر جمع کنید. این پیشنهادها به معنای آن است که سالن ورزشی از لحاظ مالی دچار مشکل است و نیاز به سرمایه در گردش دارد. به طور دقیق درباره قیمت های اشکال گوناگون عضویت پرس وجو کنید تا اطلاعات کاملی درباره ویژگی های هر شکل عضویت پیدا کنید. مثلا آیا باید برای عضویت پیش پرداخت بدهید؟ یا هر شکل عضویت شامل چه کلاس هایی می شود؟
در عین حال که باید مراقب باشید پول اضافی برای عضویت در سالن از شما نگیرند، خیلی هم نباید خسیس باشید. یک سالن ورزشی ارزان قیمت، ممکن است بسیار شلوغ باشد، بنابراین اگر اولویت شما خلوت بودن و امکان کار کردن یک به یک با تمرین دهنده سالن است، پرداخت مبلغ بیشتر ضروری است. به عوامل موثر بر هزینه ها به جز هزینه عضویت در سالن هم برای انتخاب سالن ورزشی مناسب فکر کنید. مثلا اگر می خواهید بعدازظهرهایی که مراقبت از بچه هایتان به عهده شماست ورزش کنید، ممکن است بهتر باشد پول بیشتری برای سالنی بپردازید که خدمات مراقبت از کودکان هنگام ورزش والدین را هم عرضه می کند.

8. داخل سالن ورزشی را بررسی کنید
ضروری است که پیش از ثبت نام درون سالن چرخی بزنید و به جزییات ریز دقت کنید. تجهیزات وزنه زنی را بررسی کنید. آیا این وسایل درست کار می کنند؟ آیا به این وسایل به خوبی رسیدگی می شود؟ آیا این وسایل تمیز هستند و پس از استفاده پاک می شوند؟ اگر به تجهیزاتی برخوردید که خراب شده اند، درباره مدت زمان معمول برای تعمیرات وسایل سوال کنید. دقت کنید که آیا وزنه ها زنگ زده هستند یا نه و حتی پوشش چرمی یا بالشتک های وسایل گوناگون را بررسی کنید. اگر این پوشش ها پاره و ترک خورده باشند، معلوم است که وسایل ورزشی به خوبی نگهداری نمی شوند. یکی از مکان های مهم در سالن های ورزشی اتاق رختکن است؛ اتاق رختکنی که به هم ریخته و مرطوب باشد و حوله ها در آن روی زمین انباشته شده باشند و محل دوش گرفتن کثیف باشد، یک ویژگی منفی بزرگ برای سالن ورزشی است. اطمینان حاصل کنید که اتاق رختکن بهداشتی است، حوله ها به طور مرتب عوض می شوند و تجهیزات کافی دارد به طوری که پس از یک ساعت ورزش کردن مجبور نیستید برای یک دوش خالی منتظر بمانید. کمدهای شخصی هم مهم هستند به خصوص اگر پیش یا پس از کار به سالن می روید و نیاز به محلی ایمن برای قرار دادن لباس کار و چیزهای قیمتی تان دارید. مطمئن شوید که کمدهای شخصی در سالن وجود دارند و ایمن هستند هزینه در اختیارداشتن آنها چقدر است؟

9. درباره شیوه رفتار کارکنان سالن پرس وجو کنید
یک عامل دیگر در ارزیابی یک سالن ورزشی، شیوه رفتار و تعامل کارکنان با اعضاست. ببینید آیا مربیان به مشتریان توجه دارند و آنها را تمرین می دهند یا در کناری نشسته اند و به آنها بی توجه هستند. همچنین باید درباره وجود بخش های انحصاری در سالن ورزشی سوال کنید، زیرا ممکن است در برنامه ورزشی شما موثر باشند. مثلا اگر بخشی از سالن یا زمان معینی از کار سالن به صورت انحصاری به زنان اختصاص داده شده باشد، ممکن است مراجعان مرد یا فضای کافی یا زمان مناسب برای انجام ورزش پیدا نکند. سالن های تناسب اندام معمولا در شروع خدماتی مانند یک جلسه رایگان با مربی شخصی یا آموزش رایگان نحوه کار با دستگاه های گوناگون را به مشتریان عرضه می کنند. توجه داشته باشید که از این جلسه های رایگان استفاده کنید.


10. به یاد داشته باشید برای خودتان به سالن ورزشی می روید
شخصی از دوستی در اداره درباره سالن ورزشی که آن دوست به آن می رود، سوال می کند زیرا می خواهد همراه یک دوست ورزش کند و فقط به دلیل اینکه دوستش به آن سالن می رود، در آن سالن عضو می شود. بعد دوستش به دلیل تغییر برنامه کاری اش آن سالن را ترک می کند. شاید برای شما چنین وقایعی رخ داده باشد. فرد ناگهان با این وضعیت روبرو می شود که تصمیمش برای عضو شدن در یک سالن صرفا به دلیل همراهی با یک شخص دیگر بوده است. این اشتباهی رایج و عمده است. در نظر داشته باشید که فقط هنگامی به همان سالنی که دوستان یا بستگانتان توصیه اش می کنند، بروید که نیازهای تمرینی شان با نیازهای شما مشابه باشد، آنها وضعیت جسمی مشابهی با شما داشته باشند و اهداف شما از لحاظ تناسب بدنی را دنبال کنند. مثلا اگر یک جوان بدنساز ۱۸ ساله سالنی را به شما توصیه می کند و شما مرد ۴۵ ساله ای هستید که می خواهید وزن کم کنید، شاید راهنمایی های آن جوان به شما کمکی نکند. مساله مهم تر این است که شما در چه سنی هستید و می خواهید به تناسب بدنی برسید، در ۵۰ سالگی یا ۲۵ سالگی شما برای خودتان ورزش می کنید. اول باید نیازها و راحتی خودتان را در نظر بگیرید.


11-به طور منظم به کلاس بروید:
وقتی کلاس شروع می شود، تنبلی نکنید و مستقیم به کلاس بروید. نیمی از فلسفه ی ورزشهای جوجیتسو نظم است که در کلاس به دست می آید. در غیر این صورت از همان آغاز محکوم به شکست هستید.

12- همیشه بهترینتان را در معرض نمایش بگذارید:
هرگز هیچ چیزی را کمتر از تلاش خود نپذیرید. شما برای حضور در کلاس های جوجیتسو هزینه پرداخت می نمایید پس پول خود را بیهوده هدر ندهید و وقت خویش را در آموزش با کم کاری تلف نکنید.

13- یک یار تمرینی عالی پیدا کنید:
هیچ چیز بدتر از این نیست که به کلاس بروید و سپس مجبور شوید با کسی که نمی خواهد آنجا باشد جفت و جور شوید. یک یار خوب پیدا کنید که در اهداف و ارزشهایتان هم فکر و سهیم باشد و مطمئن شوید که هر دو می دانید که در هر فرصتی با هم تمرین خواهید کرد.